รถไฟกับพี่น้องผู้พิการ

[tong_sanam]

คืออยากทราบว่า พี่น้องคนพิการที่นั่งวิลแชร์ จะโดยสารรถไฟนั้นทำอย่างไรครับ?

เพราะว่าผมยังไม่เคยเห็นพ่น้องคนพิการนั่งวิลแชร์บนรถไฟเลย หรือว่าเคยมีแล้ว แล้วเขาโดยสารยังไงครับ ต้องไปอยู่ที่บพห. หรือเปล่าครับ? หรืออยู่ที่ บชส. เลย


ปล. ผมลองค้นหากระทู้ที่เกี่ยวข้องแล้วไม่มีเลยตั้งกระทู้ถาม ถ้าเคยมีคนตั้งแล้วก็ขออภัยด้วยนะครับ
_________________


"ที่นี่สถานีชุมทางสนามชัยเขต
ท่านที่จะเดินทางไป จันทบุรี ตราด
โปรดข้ามไปรอการโดยสารในชานชาลาที่ 2"

[pattharachai]

คงจะลำบากหน่อยเพราะปัจจุบันยังไม่มีรถโดยสารชนิดไหนที่รองรับผู้พิการที่เดินไม่ได้เลยครับ

ดังนั้นการโดยสารอาจทำได้โดยความช่วยเหลือของคนอื่นๆครับ เช่น ช่วยอุ้มขึ้นรถ แล้วจึงช่วยยกรถขึ้นไป เมื่อตอนลงก็เช่นกันครับ

ผมก็ยังไม่เคยเห็นกรณีแบบนี้เหมือนกัน แต่ก็อยากให้ในอนาคต รฟท.ทำระบบตรงนี้ไว้อำนวยความสะดวกด้วยครับ

[RORONOA]

ที่บ้านผมก็เคยเจอกรณีนี้ครับ ดีที่จองรถนอน ญาติเลยช่วยกันอุ้มไปนอนไม่ยุ่งยากมากนัก

[hermit]

สมัยก่อนยายของผมก็มีปัญหาเรื่องการขึ้นลงรถมากเหมือนกันเพราะขาท่านไม่ค่อยดี เลยอยากให้รถไฟของบ้านเรามีระบบอำนวยความสะดวกเพื่อผู้โดยสารเหมือนกันครับ
อีกอย่างหนึ่งก็คือถ้าบ้านเรามีระบบยกของ หรือรถโฟล์คลิฟท์ก็จะดีนะครับ จะได้ช่วยอำนวยความสะดวกในการขนสินค้าขึ้นลงรถ บพห. อย่างมอเตอร์ไซค์อย่างเนี้ย หนักก็หนัก ใช้วิธีการยกแบบเดิมๆ ก็มีโอกาสเสียหายเช่นกัน (รถผมโดนมาแล้ว)
_________________
ทางเตียนเวียนลงนรก ทางรกวกขึ้นสวรรค์

[tong_sanam]

ในอนาคตถ้าเป็นไปได้อยากจะให้จัดสัก 1 โบกี้ไปเลยนะครับในแต่ละขบวน ซึ่งขบวนนั้นจะจัดไว้เฉพาะผู้พิการและพระภิกษุ ซึ่งผมเคยเห็นพระภิกษุโดยสารรถไฟปะปนกับผู้โดยสารทั่วไป ซึ่งไม่ได้รับความสะดวก ซึ่งก็เมื่อเร็วๆ นี้เองครับกับขบวน 107 (ถ้าตาโอ๋ยังไม่ลงที่บางซื่อในวันนั้นก่อนก็จะเห็นเหมือนผม) พระภิกษุซื้อตั๋วแล้วได้นั่งข้างๆ คนเมา เมามากๆ ครับ ชนิดหัวทิ่ม พร้อมที่จะถ่ายเทของที่กินเข้าไปออกมาได้ทุกเวลาเลย พอดีพี่ พหล. เดินมาพอดีเลยจัดให้คนเมานั่งแยกต่างหากครับ

มาว่าต่อครับเรื่องโบกี้จัดเฉพาะ ในโบกี้นั้นจะออกแบบพิเศษเพื่อพี่น้องผู้พิการ ซึ่งประตูจะทำเป็นแบบสไลด์ที่ด้านข้างเพื่อให้ง่ายต่อการขึ้น-ลง ของรถวิล์แชร์และผู้พิการทางสายตา ส่วนอีกครึ่งโบกี้เป็นที่นั่งพระภิกษุ (ไม่เหมือนกับปัจจุบันที่ บชส.จะมีที่นั่งสำหรับภิกษุเฉพาะ แต่ที่นั่งๆ อยู่ไม่ใช่ภิกษุเลย) อนาคตถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะให้รถไฟพัฒนามากขึ้นอีกระดับเพื่อให้คนทุกระดับชั้นได้ใช้บริการถึงเป้าหมายปลายทางร่วมกันนะครับ
_________________


"ที่นี่สถานีชุมทางสนามชัยเขต
ท่านที่จะเดินทางไป จันทบุรี ตราด
โปรดข้ามไปรอการโดยสารในชานชาลาที่ 2"

[Wisarut]

^^^
ความคิดดีแต่ ถ้ายังไม่ปรับปรุงสถานีให้รนองรับคนพิการได้ก็เปล่าประโยชน์ โดยแท้

ว่ากันตามจริงแล้้ว ก่อนจะมีรถโดยสารหรือ รถดีรเซลราง รถไฟฟ้ารางที่รัองรับรถเข็นได้ ก็ต้องมี สถานีและ ชานชลาที่รองรับรถเข็นพร้อมทำกระเบื้องนูนนำทางให้บรรดาคนตาบอด และ คนต้องนั่งรถเข็นใช้งานได้ เสียก่อน จึงค่อยว่ากันเรื่องรถโดยสารพรรค์นั้น

[tong_sanam]

^^^

ที่สถานีชุมทางฉะชิงเทราเมื่อก่อนปรับปรุงภูมิทัศน์นั้นไม่มีทางลาด แต่หลังจากปรับปรุงภูมิทัศน์แล้วนั้น มีทางลาดจากถนนขึ้นมาถึงช่องจำหน่ายตั๋ว และแยกไปที่ชานชาลาที่ 2 - 3 ครับ แต่ตามที่พี่วิศรุตบอก บางสถานีอาจไม่เอื้ออำนวย เช่นสถานีที่มีภูเขาสูงๆ โดยรอบเหมือนสถานีขุนตาน
_________________


"ที่นี่สถานีชุมทางสนามชัยเขต
ท่านที่จะเดินทางไป จันทบุรี ตราด
โปรดข้ามไปรอการโดยสารในชานชาลาที่ 2"

[pak_nampho]

^
ความคิดดีครับ แต่คงยากยิ่งจัดโบกี้เฉพาะและไม่เคยเห็นคนพิการนั่งวีลแชร์โดยสารรถไฟจริง ๆ ครับ...
แต่เคยเห็นคนพิการทางสายตาและพิการขาขาด ก็มิมีอุปสรรคในการโดยสารรถไฟ เพราะคนไทยใจดีช่วยจูงและ นสน. ยกแดงจนขึ้นรถเรียบร้อย

_________________
+++++++++++++++++ ๑๑๖ ปี รถไฟไทยก้าวไกล....จากรถจักรไอน้ำ +++++++++++++++++

....................บุตร ครฟ. พขร.ตรี แขวงรถพ่วงปากน้ำโพ ...................

[BanPong1]

เรื่องสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับผู้พิการ ทุพพลภาพ คนชรา เป็นสิ่งที่จำเป็นและต้องจัดเตรียมไว้สำหรับสถานที่สาธารณะ และการขนส่งสาธารณพ
ปัจจุบันในส่วนที่เกี่ยวกับอาคารสถานที่ได้มีกฎหมายออกบังคับใช้ตั้งแต่ปี พ.ศ.2548 แล้ว
ส่วนในระบบคมนาคมต่างๆเช่น ยานพาหนะ ที่เกี่ยวกับการขนส่งมวลชนต่างๆ เข้าใจว่ายังไม่มีกฎหมายออกมา

เกี่ยวกับรถไฟของไทยเรา ถ้าจะต้องจัดการกับเรื่องนี้ การรถไฟต้องปรับปรุงลักษณะทางกายภาพหลายอย่างที่เกี่ยวข้อง ให้รถ Wheelchair หรือรถช่วยอื่นๆขึ้นรถไฟได้

เช่น ระดับพื้นชานชลาสถานีที่ติดกับแนวรางที่ใช้การโดยสารต้องปรับให้สูงเท่ากับระดับพื้นของโบกี้ของรถโดยสารทั้งประเทศ และระดับพื้นโบกี้โดยสารก็ต้องมีแนวประชิดกับตัวชานชลา เช่นเดียวกับรถไฟฟ้าBTS / รถใต้ดิน ในกรุงเทพ

หรือถ้าปรับระดับชานชลาได้ไม่ทั้งหมด ก็ต้องมีชานชลาบางส่วนที่มีความสูงพอกับระดับพื้นโบกี้ และรถไฟก็ต้องจอดให้พอดีแนวนั้นๆ

หรือถ้าไม่ปรับชานชลาก็ต้องมีโบกี้พิเศษที่มีพื้นบริเวณทางขึ้นลงยกขึ้นได้ หรือเอียงเฉพาะส่วนขึ้นลงให้ หรือเอียงทั้งคันให้ระดับพื้นโบกี้เสมอระดับชานชลา (แบบนี้เคยเห็นในเยอรมัน)

อีกทั้งในโบกี้ต้องมีระดับเสมอกันโดยตลอดจนถึงห้องน้ำและรอยต่อระหว่างโบกี้ถ้าจำเป็น

ในบริเวณสถานีและกรเข้าถึงโดยรอบก็ต้องปรับบริเวณให้มีทางลาดเชื่อมต่อจนถึงตัวสถานีแลชานชลา

คงใช้งบประมาณเป็นจำนวนมาก แต่ก็เพื่อสิทธิที่เท่าเทียมกันของมนุษย์นะครับ จำเป็นครับจำเป็นจริงๆที่ต้องทำ
_________________

[Nuntachai]

ปัจจุบันนี้ การออกแบบและงานวิจัยที่คำนึงถึงผู้พิการยังมีน้อยมาก ส่วนใหญ่มักจะเป็นอาคาร ดังที่คุณ Banpong1 นำเสนอไป(ขอบคุณครับ ) ขอนำ Key word ของรองศาสตราจารย์ นวลน้อย บุญวงษ์ และผู้ช่วยศาสตราจารย์ นัททนี เนียมทรัพย์ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

สภาพแวดล้อมที่เหมาะสมสำหรับคนพิการหมายถึงสภาพแวดล้อมที่เหมาะที่ช่วยให้คนพิการสามารถสามารถใช้งานได้อย่างสะดวกและปลอดภัย เกิดจาการนำเกณฑ์ด้านกายศาสตร์ (Human Factors) โดยเฉพาะมนุษยมิติ (Anthropometry) และชีวกล (Biomechanic) มาใช้กำหนดองค์ประกอบด้านรูปทรงขนาด และพื้นที่ส่วนประกอบต่าง ๆ ภายในอาคาร

อันนี้อาจารย์พูดถึงในแง่ของอาคาร สามารถนำประยุกต์ใช้กับอาคารสถานีรถไฟได้ ส่วนกรณีที่ 2 ต้องมีการแก้ไขที่ตัวขบวนรถ โดยอาจมีการศึกษารูปแบบดังกล่าวแล้วนำมา Design ตัวโบกี้รถสำหรับผู้พิการ โดยอาจจะพ่วงไปขบวนละ 1 ตู้ครับ ในมุมมองของผม งานนี้สามารถทำออกมาเป็นงานวิจัยได้เลย ทั้งในแของสังคมศาสตร์ สถาปัตยกรรมศาสตร์และภูมิสถาปัตยกรรมศาสตร์ อืม...น่าสนใจทีเดียวครับ