WINTER TRILOGY ปฎิบัติการฝ่าลมหนาวข้ามปี

[ExtendeD]

[tuie]

^
เฟสต์สองนี่ ไปล่าฝันกับสะพานสองหอ-สามหอ หรือเปล่าครับคุณเต้ย

สงสัยจริงๆ สงสัยจริงๆ

ลมหนาวโชยมาแผ่วๆเยี่ยงนี้ น่านั่งรถไฟไปเยือนเมืองเหนือจริงๆเชียวละครับ ส่วนสายอิสานนั้นก็น่านั่งไปซื้อหมูยออุบลฯเจ้าอร่อยมากินเล่นรับปีใหม่

รอติดตามชมมหากาพย์ข้ามปีเรื่องนี้ต่อครับ
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[headtrack]

แหม่...เที่ยวกันบ่อยจริงๆ ชุดยิงนี้...
_________________

Find me on Instagram: @632knongtsaikhaow

[ExtendeD]

สวัสดีครับพี่ ๆ น้อง ๆ ชาว RFT.com และแล้วฤดูหนาวที่ ( ตัวผมเอง ) รอคอยมานานก็มาถึง . . . เรื่องราวภายในมหากาพย์ไตรภาคบทนี้ก็เป็นคล้าย ๆ กับบันทึกการเดินทางตลอดช่วงฤดูหนาว 3 เดือนต่อจากนี้ ( พ.ย. - ธ.ค. 2552 ยาวไปจนถึง ม.ค. 2553 ) จนถึงตอนนี้ยังไม่ถึงกำหนดเวลาเดินทางไปบันทึกเรื่องราวใน PHASE 2 และ PHASE 3 ครับ แต่บอกได้ว่าถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผนการที่วางเอาไว้ ผมก็จะสามารถออกเดินทางไปตามรางเหล็กเพื่อเก็บเกี่ยวสิ่งที่วาดฝันเอาไว้มานานหลายเดือน หรืออาจจะยาวนานเป็นปี ได้หลายอย่างเลยทีเดียว ส่วนเรื่องราวภายใน PHASE 1 ที่พี่ ๆ น้อง ๆ กำลังจะได้รับชมต่อไปนี้ จริง ๆ แล้วก็ไม่มีอะไรมากครับ เจ้าบ้านส่งโทรจิตบอกให้ไปเที่ยวงานวันลอยกระทง ผมเองก็ไป ๆ มา ๆ หลายที และหลายปีแล้ว ยังไม่เคยได้เห็นงานลอยกระทงที่บุรีรัมย์เลย ก็ว่าจะไปดูซะหน่อย จะได้ไปจัดการรูป GEK.3 ที่เหลืออยู่ให้เสร็จด้วย แต่แล้วก็มีเหตุอันทำให้ต้องเลื่อนการเดินทางไปจนได้ . . . ( ลอยกระทงปีหน้าลองชวนพี่ดูอีกทีเด้อ )


วันพุธที่ 4 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

วันนี้เป็นวันเริ่มต้น PHASE แรกของมหากาพย์บทนี้ครับ การเดินทางเยือนถิ่นอีสานใต้คราวนี้ผมไม่ได้ไปคนเดียว ขอรับบทลูกและหลานที่แสนดี พาหม่าม้ากับอาอี๊นั่งรถไฟไปทำธุระสำคัญ อันเป็นสาเหตุทำให้ต้องเลื่อนการเดินทางจากช่วงก่อนวันลอยกระทงมาเป็นวันนี้ . . . แล้วปลายทางของการเดินทางไปกับรถไฟขบวนแรกก็คือที่ สถานีสุรินทร์ ไม่ใช่ที่ สถานีบุรีรัมย์ อย่างที่เคยบอกไปแล้ว ( ดูจากรูปข้างล่างก็คงจะพอรู้ ) แต่จริง ๆ แล้วมันก็ไม่ต่างกันหรอกครับ เพราะว่าพอพาหม่าม๊ากับอาอี๊ไปถึงสุรินทร์แล้ว ผมก็จะนั่งรถไฟกลับไปที่บุรีรัมย์อยู่ดี เหอะ เหอะ . . .


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ตอนที่ กซข.ป.2540 กับ กซข.ป.2521 ซึ่งเป็นชุดรถของ ขบวนรถด่วนดีเซลรางปรับอากาศที่ 71 ต้นทางสถานีกรุงเทพ - ปลายทางสถานีศรีสะเกษ กำลังถอยเข้ามาเทียบชานชาลาที่ 10 ผมก็จะหยิบกล้องที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงมาถ่ายรูปเก็บเอาไว้ตามความเคยชิน ลืมไปสนิทเลยว่ายืนอยู่กับหม่าม้าและอาอี๊ ยั้งมือเก็บกล้องแทบไม่ทัน ด้วยเหตุนี้ทำให้ตอนก่อนขึ้นรถผมไม่ได้ถ่ายรูปเก็บบรรยากาศอะไรเอาไว้เลยครับ . . .

จริง ๆ แล้วเรื่องราวมันมีมากกว่านี้ แต่อย่าให้ลงรายละเอียดเลยครับ มาดูรถไฟของโปรดของพวกเราดีกว่า




นี่คึอบรรยากาศภายใน กซข.ป.2521 ซึ่งเป็นรถคันที่ 2 ของขบวนที่ 71 ในวันนั้น ผมไม่ได้นั่งอยู่ในรถ Daewoo คันผอมนานแล้ว พอขึ้นมานั่งอยู่ในรถคันนี้ก็เลยรู้สึกแปลกตานิดหน่อย ผมจำได้ว่ารถ Daewoo อ้วนนี่ที่นั่งที่อยู่ติดประตูจะอยู่ในแนวเดียวกัน แต่รถ Daewoo ผอมนี่ฝั่งที่ผมนั่งนี่ ที่นั่ง 2 แถวที่อยู่ติดประตูจะถูกเปลี่ยนเป็นชั้นวางของแทน ส่วนเรื่องอื่น ๆ เบาะที่นั่งภายในรถคันนี้ก็ถูกเปลี่ยนเป็นเบาะหนังเรียบร้อยแล้ว แอร์ก็เย็นสบายดี คงเป็นเพราะอากาศข้างนอกก็ไม่ได้ร้อนอะไรมากมาย ถ้ายังจำกันได้ หนาวแรกของปีนี้เริ่มต้นตอนคืนวันลอยกระทงพอดี เวลาผ่านไป 2 วัน อากาศในกรุงเทพก็ยังคงเย็นสบายดีอยู่ครับ . . .


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

รูปนี้ถ่ายมาด้วยความสงสัยครับ ผมเห็นรางเหล็กปริศนาที่เห็นอยู่ในรูปวางอยู่ที่ สถานีรถไฟหลวงจิตรลดา ตั้งแต่ช่วงปลายเดือนตุลาคมแล้วครับ คาดว่าพี่ ๆ น้อง ๆ หลายคนคงจะเคยเห็นแล้ว ผมก็รอดูอยู่ว่าจะมีใครพูดถึงเจ้ารางเหล็กนี่ในเวปบ้าง แต่รอจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้รายละเอียดอะไรเพิ่มเติมเลยครับ ( หรือว่าช่วงหลัง ๆ นี่ผมไม่ค่อยได้เข้ามา ก็เลยตกข่าว . . . ) จากปลายเดือนตุลาคมมาจนถึงวันที่ 4 พ.ย. ที่ผมผ่านไปที่นั่นเป็นครั้งสุดท้ายก็ยังไม่เห็นมีอะไรมาวางอยู่บนราง ไม่รู้ว่าตอนนี้มีความคืบหน้าอะไรหรือยังครับ

( รูปนี้ถ่ายย้อนกลับไปทางท้ายขบวนครับ )


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[Adithepc20]

ว้าว น้าต้อมสีแจ่มๆคันนั้นเบอร์อะไรนะ สงสัยจัง ส่วนเรื่องที่พี่เต้ย สงสัยนั้น ผมถามคนคุมประแจที่หอจิตรลดา เค้าบอกว่าจะเอารถพระที่นั่งมาวางเอาไว้คุ่กับสถานีรถไฟหลวง แต่ไม่บอกว่าจะวางเมื่อไร่ ครับ
_________________
ฮิตาชิ 4506 ขณะทำขบวนรถสินค้าที่ 879 ออกจากสถานีชุมทางศรีราชา วันที่ 20 เม.ย. 2553 เวลา 16.50 น.

[ExtendeD]

ตลอดการเดินทางไปสุรินทร์ในวันนั้นผมทั้งลุ้นทั้งเกร็งเลยครับ เพราะว่านับตั้งแต่ที่ขบวนรถดีเซลรางปรับอากาศไปพิษณุโลก ถูกลดเที่ยววิ่งจาก 6 ขบวน / วัน เหลือเพียงแค่ 2 ขบวน / วัน ญาติพี่น้องทั้งจากบ้านปากน้ำ และบ้าน ( ที่ ) พิษณุโลก ก็ค่อย ๆ ห่างเหินจากพาหนะล้อเหล็กมากขึ้นเรื่อย ๆ ถ้าไม่ได้ขับรถไป - มาเอง รถทัวร์ของพิษณุโลกยานยนต์ก็จะเข้ามามีบทบาทแทน นี่ยังไม่นับเรื่องที่ตอนนี้ขบวนรถที่ถูกลดให้เหลือ 2 ขบวน / วัน ขยายปลายทางไปเป็น สถานีสวรรคโลก และ สถานีศิลาอาสน์ ตามลำดับ แต่นี่คงไม่ส่งผลอะไรมากนักหรอกครับ เพราะเขาเลิกสนใจตั้งแต่รู้ข่าวว่ารถมีวิ่งแค่ 2 ขบวน / วันแล้ว ตัวผมเองก็ทำได้แค่พูดจาหว่านล้อมทุกครั้งที่มีโอกาส ให้หันมาเลือกเดินทางกับ ขบวนรถด่วนพิเศษดีเซลรางปรับอากาศที่ 9 ต้นทางสถานีกรุงเทพ - ปลายทางสถานีเชียงใหม่ แทน แต่ก็ประสบความสำเร็จอยู่แค่ไม่กี่ครั้งครับ ด้วยเหตุผลที่ว่าถ้าไม่ได้เดินทางช่วงเทศกาลแล้ว รถทัวร์ไม่ต้องจองตั๋วล่วงหน้าเลย ผิดกับรถไฟที่ " ช้าหมดอดไป " แถมรถทัวร์ยังมีวิ่งไป - กลับตลอดทั้งวันอีกด้วย

ที่บอกว่าทั้งลุ้นทั้งเกร็งนั้นก็เป็นเพราะว่า ถ้าไม่นับที่ได้เดินทางไปกับขบวนรถนำเที่ยว 9 หน้า 9 หลังเมื่อช่วงปลายเดือนกันยายนแล้ว การเดินทางไปสุรินทร์กับขบวนที่ 71 นี่เป็นการเดินทางด้วยรถไฟครั้งแรกในรอบหลายปีที่ผ่านมาของหม่าม้าผมเลยทีเดียว ผมก็เลยต้องเอาใจช่วยลุ้นอยู่ตลอด ขออย่าให้รถเสียกลางทาง อย่าให้ขบวนรถล่าช้ามากจนเกินงาม รวมไปถึงแอร์ในรถก็ขอให้เย็นสบาย ไม่ต้องเย็นยะเยือกอย่าง Sprinter หนาวมากก็ได้ เอาแค่นั่งสบาย ๆ ไม่อึดอัดเป็นพอ อย่างน้อยถ้าทุกอย่างออกมาดี รถไฟอาจจะเป็นตัวเลือกที่น่าสนใจสำหรับการเดินทางครั้งต่อ ๆ ไป ไม่แน่ผมอาจจะได้รับบทลูกที่แสนดี ขอติดสอยห้อยตามไปดูแล และนั่งรถไฟฟรี ๆ อีกก็เป็นได้ ( แผนสูง . . . )

ตอนที่ยังอยู่ที่หัวลำโพง ช่วงที่กำลังยืนรอรถอยู่ ทางบริการโดยสารประกาศแจ้งให้ผู้โดยสารทราบว่าในวันนั้นชุดรถของขบวนที่ 71 จะเข้าเทียบชานชาลาล่าช้า แต่พอเอาเข้าจริง ๆ ผมว่าก็ไม่ล่าช้าสักเท่าไหร่ ขบวนรถยังสามารถออกจากสถานีต้นทางได้ตรงตามกำหนดเวลา แถมยังไม่ต้องมาติดรอเครื่องกั้นที่แยกยมราชอีกด้วย . . .

ตอนนั้นยังมีเรื่องที่ต้องเอาใจช่วยลุ้นอยู่อีกเรื่องครับ คือมีพี่ชายหน้าตาสวยอยู่คนหนึ่งจะเดินทางพร้อมกับเพื่อนชาย แต่เพื่อนของพี่เขามาขึ้นรถที่หัวลำโพงไม่ทัน ก็เลยต้องโทรศัพท์บอกให้ไปดักรอขึ้นรถที่สถานีข้างหน้ากันให้วุ่น ก็อย่างที่บอกล่ะครับว่าขบวนที่ 71 ในวันนั้นไม่ได้ติดเครื่องกั้นที่แยกยมราช รถก็วิ่งฉิวเลยทีเดียว ฟ้ากลั่นแกล้งแท้ ๆ . . .

พอมาถึง สถานีสามเสน ขบวนที่ 71 ก็เข้าก่อนเวลา 1 นาที แน่นอนว่าเพื่อนของพี่ชายสุดสวยก็ยังมาไม่ถึง . . .

ขบวนที่ 71 เข้าเทียบชานชาลาที่ สถานีชุมทางบางซื่อ เวลา 10:22 น. ( -3 ) ( วิ่งหรือเหาะหว่า . . . ) เรื่องมา Happy Ending เอาที่นี่ครับ เมื่อฝ่ายชายรีบวิ่งกระหืดกระหอบขึ้นมาบนรถท่ามกลางความยินดีของพี่ชายร่างนางแบบคนนั้น แล้วทั้งคุ่ก็นั่งกระหนุงกระหนิงกันไปตลอดทาง เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง . . .

จากนั้นขบวนที่ 71 ก็ยังคงตั้งใจทำความเร็วทุบสถิติโลกต่อไป เมื่อมาถึง ที่หยุดรถนิคมรถไฟ กม.11, สถานีบางเขน และ สถานีหลักสี่ ก่อนเวลา 1 นาที แต่ขบวนรถหยุดรับ - ส่งผู้โดยสารที่ สถานีหลักสี่ หรือหยุดรอเครื่องกั้นที่ถนนแจ้งวัฒนะนานเกินไป ก็ไม่ทราบได้ ทำให้มาถึง สถานีดอนเมือง ช้ากว่ากำหนดเวลาไป 2 นาที พลาดโอกาสทำลายสถิติโลกไปอย่างน่าเสียดาย . . .

ขบวนที่ 71 มาถึง สถานีรังสิต เวลา 11:00 น. ยังคงเส้นคงวาช้ากว่ากำหนดเวลา 2 นาที คราวที่แล้วตอนที่เดินทางไป สถานีสำโรงทาบ เมื่อช่วงปลายเดือนมิถุนายน ขบวนที่ 71 ทำ Surprise ไปวิ่งรางรถล่องขวาสุด ผมนั่งอยู่ริมหน้าต่างทางขวา เลยได้แต่ดูวิวข้างทาง ไม่เห็นรถไฟเลยแม้แต่ขบวนเดียว แต่พอมาวันนี้ขบวนที่ 71 กลับมาวิ่งรางขึ้นซ้ายสุดครับ

แต่ก็วิ่งอยู่บนรางซ้ายสุดได้ไม่นาน พอก่อนเข้าสู่ สถานีเชียงรากน้อย ก็มีอันต้องเปลี่ยนเลน เลี้ยวผ่านประแจมาวิ่งอยู่บนรางกลางแทน ตามที่จะได้เห็นกันใน Clip ต่อไปนี้ครับ ส่วนเหตุผลที่ต้องย้ายรางนั่นก็เป็นเพราะว่ารางซ้ายสุดนั้นมีชุดรถซ่อมบำรุงทางกำลังทำงานกันอยู่หลายคัน ผมไม่รู้ว่าจะได้เห็นช็อตเด็ดก็เลยกด Stop ไปก่อน ถ้ามาให้เห็นเร็วกว่านี้สัก 5 วินาทีล่ะก็ แจ่มครับ . . .



( ดึง Clip จาก Youtube สะดวกขึ้นมาก ขอบคุณพี่บอมบ์มากครับ )
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ในตอนนั้นคุณพี่พหล. เดินผ่านมาพอดี ก็เลยได้ยินเสียงจากวิทยุสื่อสารแจ้งว่าตอนที่ขบวนที่ 71 ออกจาก สถานีเชียงรากน้อย ก็ล่าช้ากว่ากำหนดเวลา 6 นาทีแล้วครับ

พอขบวนที่ 71 ย้ายมาวิ่งอยู่รางกลางแบบนี้ ก็เริ่มจะมีความหวังที่จะได้เห็นรถไฟแล้วล่ะครับ ขบวนแรกที่นึกถึงก็คือ ขบวนรถธรรมดาที่ 201 ต้นทางสถานีกรุงเทพ - ปลายทางสถานีพิษณุโลก แต่ว่าจะไปเจอะกันที่ไหน และเวลาใดนี่สิ สุดจะคาดเดาจริง ๆ . . .

ผมก็ได้แต่พยายามเอาแก้มซ้ายแนบกับหน้าต่างให้ได้ใกล้ที่สุดเท่าที่จะทำได้ แบบที่ไม่ให้พี่ชายคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขาสงสัยว่ากำลังทำอะไรอยู่ เผื่อว่าจะได้ทางข้างหน้าไกลขึ้นสัก 1 เมตร หรือได้เห็นท้ายขบวนที่ 201 เร็วขึ้นกว่านั่งแบบปกติสัก 1 - 2 วินาทีก็ยังดี จะได้มีเวลาเก็บภาพบรรยากาศช่วงนั้นเอาไว้เป็น Clip แต่ในที่สุดก็เตรียมตัวไม่ทันครับ นิ้วมันไม่ไวเท่าความคิด เลยได้แต่ภาพนิ่งมาแทน . . .

ในวันนั้นพอขบวนที่ 201 เคลื่อนขบวนออกจาก สถานีบางปะอิน ก็ถูกขบวนที่ 71 แซงขึ้นหน้าไปครับ




รถจักรที่ทำขบวนที่ 201 ในวันนั้นก็คือ รถจักรดีเซลไฟฟ้า General Electric ( GEA. ) หมายเลข 4543 ครับ เอ . . . ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี่ ผมก็เห็น GEA.4543 ทำขบวนที่ 201 อยู่เหมือนกัน ไปเที่ยวพิษณุโลกบ่อยนะเนี่ย . . . ( น้องโอ๋ ตามพี่มาเรื่อย ๆ เดี๋ยวได้เจอกันอีก . . . )


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

พอวิ่งแซงขบวนที่ 201 ไปแล้ว อีกประมาณ 9 นาทีต่อมา ขบวนที่ 71 ก็เข้าหยุดรับ - ส่งผู้โดยสารที่ สถานีอยุธยา ถึงตอนนี้ขบวนรถก็ช้ากว่ากำหนดเวลาไป 10 นาทีแล้วครับ

ช่วงระหว่าง สถานีอยุธยา - สถานีชุมทางบ้านภาชี ขบวนที่ 71 สามารถทำเวลาคืนมาได้ 3 นาที เมื่อมาหยุดรับ - ส่งผู้โดยสารที่ สถานีชุมทางบ้านภาชี เวลา 11:50 น. ( +7 ) ครับ

Clip ต่อไปนี้เป็นภาพขณะที่ขบวนที่ 71 กำลังวิ่งผ่าน สถานีบ้านป๊อกแป๊ก ครับ ถึงแม้จะไม่เห็นเจ้าถิ่นที่เป็นรถจักรสับเปลี่ยนที่โรงสูบถ่ายน้ำมัน แต่ก็ใช่ว่าใน Clip จะมีแต่วิวข้างทางให้ดู เพราะมีรถจักรดีเซลไฟฟ้า General Electric ( GEK. ) หมายเลข 4045 โผล่มาทักทายแว่บหนึ่งครับ



รู้สึกว่าต้นไม้ข้างทางนี่ขึ้นสูงกว่าแต่ก่อนมากเลยทีเดียว เพราะจำได้ว่าเคยเห็นบทค. ชัดเจนกว่านี้นะครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.