ตลุยป่าตามรอยรถไฟไปเนินมรณะ586-588(ผาคอ-ปางป๋วย)

[mirage_II]

ได้เวลากระทู้ที่รอคอยจะนำลงให้ชมกันสักที หลังจากที่ได้ไปสำรวจกันมาในช่วงสงกรานต์ที่แล้วนี้ แต่ก็ติดธุระมาตลอดครับ สำหรับที่มาของการไปสำรวจเนินมรณะนี้ เริ่มจากเห็นกระทู้พี่ตึ๋ง "ข.38 ตกรางที่ผาคัน (23/05/2532)" และเคยไปสำรวจอุโมงค์ห้วยแม่ลานเมืื่อปีใหม่ 2554 โน้น ตอนนั้นยังคิดว่า ผมคงเข้าไปไม่ได้ เพราะไม่มีถนน เป็นป่าลึก จนมีกระทู้ของพี่ตุ้ย "อัคคีเทพทราเวล ตอน..."ปางป๋วยระริก ผาคอระทึก" ที่ได้ผ่านเส้นทางนั้นมาแบบสบักสบอมในช่วงต้นปี 2556 แต่ก็ไม่ได้แวะไปเนินมรณะดังกล่าว เลยทำให้ผมเกิดความคิดว่า น่าจะลองไปสักครั้ง จนมีกระทู้ในเว็บพันทิปของ คุณ Army_PT ในช่วงปลายปี 2556 ที่ลงทุนขี่มอเตอร์ไซด์ไปค้นหาว่า เนินดังกล่าวอยู่ตรงไหน ซึ่งเขาก็หาไม่เจอตำแหน่งป้ายในภาพข้างล่างนี้

ยิ่งทำให้ผมเกิดความอยากเข้าไปค้นหาดู มันน่าท้าทายดีไม่น้อย และไม่เคยเห็นใครเข้าไปสำรวจกันจริงๆ จังๆ สักทีด้วย จึงเกิดที่มาของกระทู้นี้ครับ


เนื่องจากทริปนี้เป็นการเดินทางเกี่ยวกับรถไฟเกือบทั้งหมด คือ 90% เลยทำให้้ต้องแบ่งออกเป็นช่วงๆ (สาเหตุที่ไม่เรียกเป็นตอนๆ เพราะอยู่ในกระทู้เดียวกัน) รวมเป็น 4 ช่วงนะครับ สำหรับในช่วงแรก นี้จะเป็นการเดินทางเข้าไปยังสถานีรถไฟปางต้นผึ้ง ซึ่งทีเด็ดอยู่ตรงทางออก นี้ผมไม่ย้อนกลับมาทางเดิม คือแยกบ้านแ่ม่เฉย แต่ผมตลุยต่อไปยัง บ้านหนองน้ำเขียว ซึ่งในระหว่างทางได้พบกับของแปลกๆ คือสะพานรถไฟแบบโครงเหล็กทรงโค้งหงาย(อันนี้ผมตั้งชื่อเองนะครับ เพราะปกติจะเจอแต่แบบโค้งคว่ำ หรือที่เรียกว่าแบบขึ้นโครง) และเส้นทางทุรกันดาร ที่ไม่คิดว่าจะยังได้เจอในปีพ.ศ.นี้ จนมาออกที่ถนนสาย 11 เส้นเดิมครับ และก็สำรวจต่อไปยัง ไร่เกล็ดดาวที่ ครั้งที่แล้วพลาด ต่อมาเติมอีกนิดกับ สถานีรถไฟเก่าแม่พวก ที่คุณเจฟ ได้แอบเข้าไปห้องขายตั๋ว แล้วออกมาผ่านแยกเด่นชัย หรือที่นิยมเรียกว่า แยกปากจั๋วะ เลี้ยวซ้าย มุ่งไปแก่งหลวง แต่ก็แอบแวะวัดพระธาตุสุโทนมงคลคีรี เพื่อดูลวดลาย ฝ่าพระบาท พระนอน ที่คราวแล้วพลาด จนมาถึงสถานีแก่งหลวง ครับ

[mirage_II]

ก่อนอื่นขอกางแผนที่เดินทางในภาพรวมก่อนเลยครับ ว่าเราใช้เวลา 4 วัน 5 คืนสำหรับทริปนี้ ในช่วงสงกรานต์ที่หยุดยาว (ถ้าไม่ยาว ท่านผบ.บ้าน ก็ไม่ยอมมาด้วยเด็ดขาด และถึงขนาดมาด้วย คืนสุดท้ายของทริปยื่นคำขาดให้หาที่พักกลางทาง เพราะกลัวกลับมาทำงานในวันแรกของเปิดงานไม่ไหว)

ผมแยกแสดงด้วยสีแตกต่างกัน ในแต่ละวันนะครับ ในคืนแรก(11 เมย.) ก็มุ่งไปพักที่ จ.พิษณุโลกเลย เช้าก็ลุยไปเริ่มจาก สถานีรถไฟปางต้นผึ้ง แล้วจบที่ สถานีรถไฟแก่งหลวง ก่อนเข้าพักที่ จ.ลำปาง แบบไม่ได้จอง (ซึ่งนับวันก็หายากเต็มที มีแต่เต็มกับเต็มครับ) วันต่อมา(วันที่สอง) ก็เริ่มภาระกิจสำคัญคือ ค้นหาเนินมรณะ586-588 ซึงตัวเลขอาจไม่ตรงกับที่พี่ตึ๋งเคยลงในกระทู้ว่าเป็นช่วง 585-586 ก็นับเป็นเหตุผลที่ทำให้คุณ Army_PT พลาด หาจุดที่รถไฟตกไม่เจอ (หมายถึงป้าย รฟท. ที่เขาสร้างศาลไว้ให้ผู้เสียชีวิตในครั้งนั้น) ซึ่งผมได้เิดินต่อไปอีก จนถึง จุดสูงสุดของเส้นทางช่วงนั้นคือ รอยต่อ จ.แพร่กับ จ.ลำปาง แล้วเดินกลับ ท่ามกลางแดดจ้าเกือบตลอดทาง และคนเดียวครับ (บรื๋อยย์.. ไม่อยากนึกอยู่เหมือนกันครับ) กลับที่พักแห่งเดิม เช้าในวันที่สาม ก็ไปไหว้พระที่ วัดพระธาตุลำปางหลวงก่อน แล้วไปค้นหา ทุ่งนาเหนือสถานีหนองหล่ม ที่ชาวคณะพี่ตุ๋ยชอบไปกันเป็นประจำว่าอยู่ตรงไหน แล้วก็กลับมาที่สะพานรถไฟทาชมภู ที่พลาดมาหลายครั้ง จนค่ำ แล้วก็เดินทางกลับ ล่องลงมาหาที่พักเอากลางทาง ใกล้ๆ จ.ตาก เช้าขึ้นก็แวะไปบึงบอระเพ็ดเป็นการคืนความสุข ให้กับชาวคณะที่อดทนไปรอผมสำรวจรถไฟตั้งหลายวัน โดยไม่ได้เที่ยวที่ไหนเลย ครับ (ทีแรกกะจะไปให้ถึงเชียงใหม่ แต่ท่าน ผบ.บ้านไม่ยินยอม กลัวว่า วันรุ่งขึ้นจะกลับไม่ทันเพราะผมเป็นคนขับรถช้าครับ)

[mirage_II]

มาเริ่มเปิดกล้องกันทีีบ้านคุณแม่แฟนย่านเพชรเกษมกันเลย หลังจากผมเองได้เลทมากว่าัชั่วโมงแล้ว เวลาตอนนั้นเกือบจะ 4 โมงเย็นแล้ว ทั้งๆ ที่วางแผนไว้ว่าจะไปรับท่านผบ.บ้าน จากที่ทำงานก่อน แล้ววนมาบ้านคุณแม่อีกที


มาถึงหน้าที่ทำงานท่านผบ.บ้าน ใกล้ 5 โมงเย็น เกือบจะเลิกงานแล้ว เพราะถ้ามา 4 โมงกว่าๆ เธอไม่ยอมออกจากที่ทำงาน ถ้าลาไม่ครบชั่วโมง มันเสียสิทธิ์!


ระหว่างนั้น ชาวคณะ และผมเองก็รู้สึกหิว เลยงัดเสบียงมากินกันในรถไปพลางๆ จะได้ไม่ต้องไปแวะจอดกลางทางอีก เราเสียเวลามามากแล้ว


เวลาประมาณ 5 โมงเป๊ะ! ก็เริ่มเห็นพนักงานคนอื่นเขาทะยอยออกมา แต่ไม่... ออกมาจับกลุ่มคิดการอะไรกันหว๋า ไม่ยักกลับบ้านเหมือนที่เคยเป็น

[mirage_II]

สักพัก ก็เห็นแผนการที่พวกเขาคิดไว้ คือเล่นสงกรานต์ ปะแป้งกันก่อนกลับ เพราะวันนี้เป็นวันทำงานสุดท้ายก่อนจะิปิดสงกรานต์ยาวนั่นเอง เหยื่อก็ทะยอยออกมาให้ปะแป้งกันซะดีๆ สาวๆ ทั้งนั้น เป็นผมจะยืนให้ปะทั้งตัวเลย อิอิ.. แต่บังเอิญไม่รู้จักพวกเธอ ว่าแต่ท่าน ผบ.บ้านจะเล็ดรอดออกมาอย่างไรกัน


ระหว่างนั้น พอดี มีรถยนต์พนักงานมาจอด และกำลังเจรจาต่อรองกัน ก็ได้มีมอเตอร์ไซด์คันหนึ่งวิ่งอ้อมมาทางโน้น ซึ่งผมเองก็ไม่ทันได้ดูว่าใครซ้อนมา จนเลยด่านสกัดเล่นน้ำเล่นแป้ง เลยทราบว่า ท่านผบ.บ้าน ได้ใช้เทคนิคนี้เล็ดรอดออกมา เพราะปกติจะเดินออกมาเอง


ขณะนี้ก็ครบองค์คณะแล้ว เิริ่มเดินทางได้ ด้วยเวลาประมาณ 5 โมงเย็นเศษ ครับ


รถก็ติดกันตามธรรมเนียม ยิ่งดันมาออกตอนเวลาเลิกงานอีก ตอนนี้กำลังผ่านถนนอักษะ เอ๊ย..ถนนอุทยาน เวลาประมาณ 6 โมงเย็นเศษ แล้ว แค่จากที่ทำงานท่านผบ.บ้าน แถวมหาชัย ใช้เวลาตั้งชั่วโมงนึงเลย

[mirage_II]

อีกครึ่งชั่วโมงก็มาบนถนนสายลัด ที่ผมใช้ประจำคือ ศาลายา-บางเลน ที่ผ่านตลาดน้ำลำพญา ในภาพได้ผ่านหน้าวัดมะเกลือมาประมาณ 2 กิโลเมตร อาคารทางซ้ายมือเป็นบริษัท R.X. Manufacturing เห็นปุ๊บจำได้ บรรยากาศเริ่มมัวตาแล้ว


จากนั้นก็ขับยาวมา ออกถนนสาย 346 บางเลน-ปทุมธานี แต่เลี้ยวซ้ายก่อนเมื่อเจอถนนใหญ่สายตลิ่งชัน-สุพรรณบุรี เจอปั๊มแรกก็แวะทันที เพราะชาวคณะก็เริ่มสุดอั้นกันแล้ว คนเยอะตามฟอร์ม ยิ่งเป็นปั๊ม ปตท. อีกด้วย


ระหว่างทางเดินไปห้องน้ำเจอสวนประดับของร้านกาแฟอเมซอนอีกแล้ว ชอบหาอะไรแปลกๆ มาโชว์ข้างหน้าจริงๆ เลย เวลาตอนนั้นก็ทุ่มครึ่งแล้ว เรายังต้องไปกันอีกไกล


ถนนโล่งดี เลยทำเวลาได้ มาถึง แยกเข้าเมืองสุพรรณ (จากภาพจะเห็น โลตัสสาขาสุพรรณบุรีอยู่) ประมาณ 2 ทุ่มเศษเองครับ

[mirage_II]

เกือบ 5 ทุ่มก็ถึงคราวต้องแวะปล่อยของเบาๆ อีกตามเคย ที่ปั๊มพีที แถว พยุหคีรี แต่ที่น่าประทับใจจนต้องยกกล้องมาถ่าย ก็คือ บริเวณด้านหลังปั๊ม คือ หน้าห้องสุขา มีร้านค้าขายของแบบตลาดนัด ดูมีสีสรร แตกต่างจากร้านขายของในปั๊มทั่วไป พอดีไม่ได้บันทึกพิกัด GPS กลับมาค้นดูในเน็ต หายากมากๆ เพราะแต่ก่อนเป็นปั๊ม เพียว (Pure สีชมพู ที่มีสัญญลักษณ์ดวงไฟ 2 ดวงติดกัน)


ออกมาได้ประมาณครึ่งชั่วโมงก็มาเจอรถติด ตรงแยกจิรประวัติ ที่เลี้ยวขวาไปสนามบิน หรือ สถานีรถไฟนครสวรรค์ (ชื่อเก่าหนองปลิง) ติดกันตอน 5 ทุ่มกว่าๆ หลายจังหวะไฟเขียวด้วยครับ


จึงอยากหลีกเลี่ยงสะพานเดชาติวงศ์ และบวกด้วยความสงสัยในสะพานที่สร้างใหม่ทางทิศตะวันออกของเมืองนครสวรรค์ว่ามีชื่ออะไร เพราะคราวที่แล้วถ่ายป้ายชื่อกลางสะพานไม่ทัน คราวนี้ขอแก้ตัวหน่อย ก็ต้องเลี้ยวขวามาทาง สถานีปากน้ำโพ แต่เลี้ยวซ้าย หลังจากข้ามทางรถไฟ 2 จุดแล้ว เจอป้ายบอกทางไป "สะพานป้อมหนึ่ง" ก็ถือว่าใช่ วิ่งวกไปวนมากลางทุ่งโล่งเปลี่ยวๆ คันเดียวมาจนถึงสะพานที่ต้องการ ชอบใจที่เขาทำโคมไฟรูปมังกรไว้บนหัวเสาครับ


รถมีไม่มาก พอจะชะลอถ่ายภาพป้ายชื่อกลางสะพานได้ ชื่อเหมือนวัดหลังตลาดบางแคเลยครับ

[mirage_II]

ลงจากสะพานนิมมานรดี ก็เลี้ยวขวาไปเข้าซอยโกสีย์ 36 ก็จะผ่านด้านหลังสำนักงานเทศบาลเืมืองนครสวรรค์อันอลังการณ์เหมือนทำเนียบขาว ที่เคยเห็นมาแล้วในทริปต้นปี พ.ศ.2556 ที่ไปเขากบ


ถัดมาเป็นเขากบ(ฝั่งตรงข้ามกับ สนง.เทศบาลฯเยื้องๆ) ถัดมาอีกเป็นศาลหลักเมือง มีการประดับไฟสวย เลยอดถ่ายภาพไม่ได้


เพื่อความเข้าใจง่าย จึงขอนำแผนที่กูเกิ้ลมาให้ดูถึงเส้นทางการเดินรถที่อ้อมของผม ก็เพื่อให้ได้ข้ามสะพานนิมมานรดี นี่แหละ (คนทั่วไปคิดไม่ได้นะ )

[mirage_II]

หลังจากนั้นผมก็ใช้ถนนสาย 117 มุ่งขึ้นเหนือตรงแน่วมายัง จ.พิษณุโลก แล้ววิ่งหาที่พัก เพราะไม่ได้จองมาก่อน มาได้ที่พักหรูและแปลก "เดอะคอทเทจ" หลังจากเลยถนนวงแหวนของจังหวัดพิษณุโลกมาเล็กน้อยครับ


เปิดเข้ามาในห้อง ก็รู้สึกชอบใจ วงๆ ที่ผนังแล้วครับ ทำให้นึกว่าลอยอยู่ในน้ำซะอีก


มองมาทางขวาเป็นห้องน้ำ มีกระจกรูปไข่ เห็นตัวเองอดไม่ได้ที่จะถ่ายทันที


เข้ามาดูข้างในห้องน้ำกัน อ่างล้างหน้าอันอลังการ

[mirage_II]

ในห้องน้ำ มองไปทางซ้ายเป็นอ่างอาบน้ำ แต่ทีเด็ดอยู่ตรงกระจกทางซ้ายมือครับ


เพราะเมื่อไปยืนในอ่างแล้วมองผ่านกระจกก็จะมองเห็นเตียงนอนของเรา...ว้าว


ยิ่งมองไปทางซ้ายก็จะเห็นประตูห้องที่เดินเข้ามา สิ่งนี้เลยทำให้สมาิชิกที่มา มีอาการผวาทุกครั้งที่เข้าห้องน้ำ และเริ่มคิดว่าจะอาบน้ำกันอย่างไรที่จะไม่ให้คนในห้องมองเห็น สำหรับผม ก็นั่งอาบอย่างเดียว สำหรับสาวๆ ก็คงต้องอาบแบบโบราณ คือนุ่งกระโจมอกกัน นับว่าเป็นอเมซิ่ง อย่างหนึ่งของการเดินทางครั้งนี้


หลังจากเช็คอินตีสองครึ่ง! เสร็จแล้วก็ออกไปหาอะไรทานกัน (ทำราวกับว่ายังเป็นตอนหัวค่ำ) ตามเส้นสีเขียว นึกไม่ออกว่าจะไปหาอะไรกินกันเวลานั้น ก็ขับตรงมายังสถานีรถไฟดีกว่า อิ่มท้องแล้วก็กลับที่พัก แต่ตอนขาไปนี่ซิ เจอวัดอลังการ ที่คาดไม่ถึงโดยบังเอิญ (ก็คือวัดจันทร์ทั้งสองฝั่ง)

[mirage_II]

ด้วยความงงงันไปกับถนนเข้าเมืองพิษณุโลก (แม้จะมี GPS Map ก็ตาม) ก็มาข้ามแม่น้ำน่านตรงวัดจันทร์ ซึ่ง ผมไม่เคยเห็นมาก่อน โอ..สวยอลังการมาก เพราะมาพิษณุโลกทีไรก็ไปวัดพระพุทธชินราชเท่านั้น โดยเฉพาะข้างหน้าผมตรงเชิงสะพานก็เ็ป็นรูปปั้น พระพิฆเนตร สีดำ ในศาลาคล้ายสุเหร่า มีของแบบนี้ด้วยหรือ ที่พิษณุโลกนี่


ต้องจอดรถทันที หันไปทางขวา มองหาชื่อวัด เผื่อวันหลังจะแวะมาอีกทีในตอนกลางวัน "วัดจันทร์ตะวันตก" ข้างในวัดก็งามจริงๆ ผมเพิ่งทราบนะครับ


เลี้ยวซ้ายขึ้นสะพานข้ามแม่น้ำน่าน โคมไฟรูปหงส์ คล้ายถนนอักษะ


มองหาป้ายชื่อกลางสะพาน "สะพานสุพรรณกัลยา" คงเพิ่งสร้างได้ไ่ม่นาน เพราะในแผนที่ GPS Map ของผมยังไม่มีเลย (ซื้อตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 โน้นแล้ว)


มาถึงเชิงสะพาน อ้าว..มีอีกวัด ที่มีมณฑปยอดแหลมคล้ายกัน มีป้ายชื่อบอกตรงหัวมุม "วัดจันทร์ตะวันออก" เชื่อเหมือนกัน แต่เพิ่มทิศให้เ่ท่านั้น พอมาดูในแผนที่ต้องประหลาดใจว่า สองวัดนี้อยุ่คนละฝั่งแม่น้ำน่านที่ทอดไปในแนวทิศตะวันตกกับทิศตะวันออก ทำให้อยู่คนละฝั่งเหนือกับฝั่งใต้ ไม่ใช่ฝั่งตะวันตก และฝั่งตะวันออก น่าจะเรียกวัดจันทร์เหนือกับวัดจันทร์ใต้ ผมคิดว่า เขาคงมองพื้นที่ทั้งเมืองมากกว่า ที่แ่ม่น้ำน่านได้แยกแผ่นดินออกเป็นฝั่งตะวันตกกับฝั่งตะวันออก นะครับ