ประวัติโรงเรียนวิศวกรรมรถไฟ

[Guitar]

ความคิดที่จะตั้งโรงเรียนเทคนิคการช่างรถไฟเมื่อ พ.ศ.2480 นั้น มิใช่เป็นความคิดใหม่ เพราะหน่วยราชการหลายหน่วยในสมัยนั้นก็มีโรงเรียนเทคนิควิชาการของตนอยู่แล้ว เช่น
กรมไปรษณีย์โทรเลข,กรมทดน้ำ(กรมชลประทาน),กรมศุลกากร,กรมการปกครอง(โรงเรียนอบรมเป็นนายอำเภอ) พ.อ.หลวงเสรีเริงฤทธิ์ อธิบดีกรมรถไฟ(อธร.) ในสมัยนั้นจึงตัดสินใจสถาปณาโรงเรียนวิศวกรรมรถไฟ โดยได้จัดสร้างตัวอาคารโรงเรียนในบริเวณที่ดินว่างด้านหน้าโรงงานมักสัน การก่อสร้างได้ดำเนินการอยู่เป็นเวลา 3 ปี สิ้นค่าใช้จ่ายเป็นเงินทั้งสิ้น
56,181.38 บาท

ทางราชการได้จัดเปิดสถานที่เมื่อ 24 มิถุนายน 2483 (วันสถาปนา) เวลา 15.00 น. โดย พ.อ.หลวงเสรีเริงฤทธิ์ โดยสารขบวนรถไฟพิเศษไปจากย่านสถานีกรุงเทพ จนถึงบริเวณโรงเรียนวิศวกรรมรถไฟ มักกะสัน อธิบดีกรมการรถไฟได้กระทำพิธีการเปิดในนามเป็นผู้แทน ฯพณฯ พล.ต.หลวงพิบูลย์สงคราม นายกรัฐมนตรี

โรงเรียนเริ่มเปิดสอนเป็นครั้งแรก 11 ก.ค. 2483 มีนักเรียนแผนกช่างกล 60 คน แผนกช่างโยธา 30 คน แผนกเดินรถ 60 คน รวมเป็นนักเรียนวิศวกรรมรถไฟรุ่นแรก 150 คน มีอาจารย์ใหญ่คือ พระยาสฤษดิ์การบรรจง (สมาน ปันยารชน)

หลังจากนั้นโรงเรียนวิศวกรรมรถไฟได้ย้ายมาตั้งอยู่ที่บริเวณศูนย์ฝึกอบรมและพัฒนา (ที่อยู่ปัจจุบัน) และดำเนินการเปิดการเรียนการสอนต่อเนื่องกันมาจนถึง วรฟ.รุ่น 43 (รุ่นพ่อผมเองครับ) ในปี พ.ศ.2529 โรงเรียนวิศวกรรมรถไฟต้องปิดตังเองลงไปตามนโยบายของผู้บริหารและรัฐบาลสมัยนั้น แต่ในปีการศึกษา 2533 พล.ต.ต.สุชาติ เผือกสกนธ์ คณะกรรมการรถไฟ(คกร.) และนาย สมชาย จุลละจาริตต์ ผู้ว่าการรถไฟ ได้พิจารณาร่วมกันและให้เปิดโรงเรียนวิศวกรรมรถไฟหลักสูตร 3 ปีอีกครั้งหนึ่ง(วรฟ. รุ่นที่ 44) และรับบุตร ครฟ.50 เปอร์เซนต์
บุคคลภายนอก 50 เปอร์เซนต์

มีนักเรียนที่ผ่านการศึกษาจากโรงเรียนวิศวกรรมรถไฟ ทั้งหมดกว่า 6,000 คน (55 รุ่น)
ส่วนใหญ่ทำงานอยู่ในฝ่ายหลักของการรถไฟฯประกอบด้วย ฝ่ายการช่างกล ฝ่ายการเดินรถ
ฝ่ายการช่างโยธา และในปีการศึกษานี้โรงเรียนวิศวกรรมรถไฟก็ได้เปิดทำการเรียนการสอนอีก 1 รุ่น (วรฟ. รุ่นที่ 56) ซึ่งเป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างยิ่ง

พลเอก จรูญ รัตนกุล เสรีเริงฤทธิ์ หรือ "หลวงตา" ของบรรดาศิษยานุศิษย์ วรฟ. ซึ่งถือว่าเป็นผู้ให้กำเนิดโรงเรียนวิศวกรรมรถไฟได้ถึงอนิจกรรม เมื่อวันที่ 10 ก.ค. 2526 เวลา 16.50 น.
และมีพิธีพระราชทานเพลิงศพ เมื่อวันที่ 21 ธ.ค. 2526

สุดท้ายนี้ขอนำพระราชปณิธานและพระเจตนาของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 และขอคัดลอกข้อความบางตอน ในหนังสือ "อนุสรณ์ครบรอบ 50 ปี วิศวกรรมรถไฟ"
ซึ่งเขียนโดย "อาจารย์ พ.อ.แสง จุลละจาริตต์" ให้แก่บรรดาศิษยานุศิษย์ วรฟ. ทั้งหลายไว้ดังนี้

"เราจะรักษากิจการรถไฟนี้ไว้ให้แก่ประเทศจนสุดสิ้นกำลัง เพื่อจะได้รับใช้ทางราชการและพี่น้องประชาชนชาวไทย ทั้งในเวลาปกติ และเวลาสงคราม"
"ประชาชนและรัฐบาลไม่ควรลืมรถไฟ"
"รถไฟที่ติดตรึงอยู่กับผืนแผ่นดินไทยและประเทศชาติ ขอให้ช่วยเหลือบำรุงเขาให้เติบโตและทันสมัยอยู่ตลอดเวลา"

บรรดาศิษยานุศิษย์ วรฟ. ของหลวงตาทั้งหลาย ท่านได้รับจากโรงเรียนวิศวกรรมรถไฟไปได้มากและโรงเรียนวิศวกรรมรถไฟได้เปิดทางให้เข้ามามีชีวิตเป็นผู้ปฏิบัติงานรถไฟฯบางท่านออกไปรับราชการต่างกรมต่างกระทรวง บางท่านออกไปประกอบอาชีพส่วนตัว มีฐานะทางครอบครัวเป็นปึกแผ่น อาชีพมีความมั่นคง
โรงเรียนวิศวกรรมรถไฟให้แก่ท่าน ท่านมีอะไร และทำอะไร ตอบสนอง แก่ โรงเรียน ครูอาจารย์อย่างไร และพวกเราประชาชนทั่วไปจะต้องช่วยกันรักษารถไฟให้อยู่กับประเทศไทยต่อไป จนสุดชีวิตของเรา

[Drummer]

ขอให้ปีการศึกษาหน้า เปิดรับรุ่น 57 ด้วยเถอะครับ ตอนนี้ผมเรียนช่างยนต์ ปวช.ปี3 พอดีครับ สาธุๆๆ อยากเป็นช่างเครื่องซ่อมรถไฟครับ และไปกับขบวนรถนั่งข้างๆ พขร. คอยรับห่วงทางสะดวก

[Thawatchai]

ขอเสริมนิดนึงนะครับ นักเรียนที่จบจากโรงเรียนวิศวกรรมรถไฟทั้ง 55 รุ่นมี 6258 คน รุ่น 56 มี 172 คน(ผมเป็นคนที่ 6377 ของโรงเรียน)แต่วันจบคงจะมีไม่ถึง 172 แน่ และ วรฟ.รุ่น 1 ตอนนี้ยังมีชีวิตอยู่ด้วยนะครับ ยังแข็งแรงดีอยู่ด้วย โรงเรียนเขาจะเชิญท่านมาวันสถาปนาโรงเรียน 24 มิถุนายนของทุกปีครับ
_________________
วิศวกรรมรถไฟ ตั้งใจศึกษา พัฒนาหน่วยงาน
บริการสังคม สั่งสมคุณธรรม ซื่อสัตย์สุจริต
ผูกมิตรไมตรี รู้รักสามัคคี ทำดีเพื่อแผ่นดิน

[mahachai_drc]

[KTTA-50-L]

แล้ว วรฟ.รุ่นที่ 1 คนที่ 1 ชื่ออะไรครับ
_________________
The Guardian of Rotfaithai.Com

[mahachai_drc]

พอดีว่าเหลือบไปเห็นหนังสือรุ่นวางอยู่บนชั้น ซึงก็ทำแบบง่ายๆหน้าปกก็ขาดหายไปแล้ว ขอแปะประกอบสักนิด

คำกล่าวจากอ.ประจำชั้น

และก็หน้านี้เพื่อเป็นการยืนยันใครกันดูเอาเอง

[pak_nampho]

[Nippon_M]

[tuie]

ช.โกวิท ท่านมีเอกสารอันทรงคุณค่าทางประวัติศาสตร์เยอะนะครับ

แค่เห็นบางส่วนของหนังสือรุ่น วรฟ. ๔๓ ก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นภายในสถาบันแห่งนี้ ผมชอบมากเลยครับโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภาพการ์ตูนรถไฟในหน้าแรก

ถึงจะไม่มีโอกาสได้เรียน วรฟ. ไม่มีโอกาสได้เป็น ครฟ. แต่ก็ดีใจที่ได้เห็น ได้นั่งรถไฟทุกครั้งดังเช่นชาวเวบนี้นะครับ

มีข้อสังเกตว่า คนยุคก่อนๆรุ่นคุณพ่อ คุณแม่ผม ก็นิยมเรียกฉะเชิงเทราว่า "แปดริ้ว" นะครับ เวลาทางบ้านผมจะไปฉะเชิงเทราก็จะพูดว่า "ไปแปดริ้ว" กันทุกที มีเพื่อนที่บ้านเขาอยู่ตัวเมืองฉะเชิงเทราเขาก็บอกว่าเขาเป็น "คนแปดริ้ว" ทุกที ไม่เห็นนิยมบอกว่าเป็นคนฉะเชิงเทราเลยนะครับ

นสน.าย.

[Vera]

เป็นหนึ่งในโรงเรียนที่ใฝ่ฝันเลยครับอยากเข้าเรียนมาก
_________________
อิสระให้อะไรได้มากกว่าที่คุณคิด