ตะลุยทุ่งทานตะวัน เที่ยวที่สอง (ฉบับสื่อมวลชน)

[CivilSpice]

แถมให้อีกสักนิด กับดอกทานตะวัน ไซส์ใหญ่ๆ โตๆ ... พร้อมทั้งเจ้าผึ้งตัวน้อย ที่กำลังค้นหาน้ำหวานอยู่เพียงลำพังตัวเดียว

[CivilSpice]

เมื่อก่อนนี้ พวกเราคงเคยได้ยินเพลง ไม้ขีดไฟ กับดอกทานตะวัน กันมาบ้างนะครับ ซึ่งร้องโดย นักร้องเสียงดี คุณวิยะดา โกมารกุล ณ นคร
ขวัญใจของผมอีกคนนึง .. แต่งานนี้อาจจะต้องเปลี่ยนชื่อใหม่ ชื่อว่าอะไรดีล่ะ เอาชื่อนี้ก็แล้วกันนะครับ "ขบวนรถไฟกับดอกทานตะวัน"



สองคนนี้ ผมไม่ได้ตั้งใจถ่ายนะครับ บังเอิญติดเข้ามาในกล้องด้วยพอดี ... หวานแหววเสียจนน่าอิจฉา (ระวังมดขึ้นนะ)

[CivilSpice]

ลองกล้องในโหมด Macro ก็ได้ภาพดอกทานตะวันแบบเดี่ยวอย่างที่เห็น ... ปกติถ่ายทีไร ไม่เคยได้ Macro แบบนี้สักที

[CivilSpice]

มาดูเบื้องหลังกันบ้างครับ และนี่คือ Job พิเศษ ของน้องบอย พัธราชัย ระหว่างอยู่ในทุ่งทานตะวัน



ส่งท้ายก่อนอำลาทุ่งทานตะวัน กับ 3 หนุ่ม 3 มุมจาก RFT เริ่มจากซ้ายไปขวา คือ น้องบอย (Pattharachai), น้องอ๋อง (Saraburi) และน้องเจฟ (KTTA-50-L)



แต่ถึงดอกทานตะวันจะใหญ่แค่ไหน เมื่อมาเทียบกับหน้าของ Webmaster และ Admin แห่ง RFT ก็เล็กลงไปถนัดตา ฮ่าๆๆๆ

[CivilSpice]

นอกจากจะชมดอกทานตะวันแล้ว การเลือกซื้อสินค้าเกษตร ที่นำมาวางจำหน่าย ก็เป็นอีกหนึ่งกิจกรรมที่ได้รับความนิยมจากนักท่องเที่ยวมากเช่นกัน โดยเฉพาะหนังปลาและก้างปลาทอดกรอบ มีลูกค้ารอคิวซื้อกันหลายราย สำหรับบางท่านที่ชอบเมล็ดทานตะวัน ก็มีทั้งชนิดที่แกะเปลือกเรียบร้อย และชนิดที่เอาไปแทะเอง ให้เลือกด้วย ตามอัธยาศัย



ได้เวลา 10.50 น. เสียงหวีดยาวๆ จากรถจักร GEA4554 ก็ได้ยินดังกังวานไปทั่วท้องทุ่ง เป็นสัญญาณบอกว่า เราได้เวลาเดินทางไปยังจุดนำเที่ยว จุดต่อไป นั่นก็คือจุดชมวิวกลางทะเลสาบเขื่อนป่าสัก ที่ขบวนรถไฟจะไปจอดอยู่บนสะพานโค้ง ให้นักท่องเที่ยวได้ลงไปถ่ายภาพ ที่มักจะนิยมเรียกกันติดปากว่า "รถไฟลอยน้ำ" นั่นเอง



ส่งท้ายก่อนอำลาทุ่งทานตะวัน ด้วยภาพยามไร้ผู้คน ก็สวยงามไปอีกแบบนะครับ

[CivilSpice]

ระหว่างทางที่ไปยังจุดชมวิว ก็เติมพลังและความสดชื่นกันก่อน ด้วยเครื่องดื่มเย็นๆ และข้าวโพดต้มหวานอร่อย
แถมด้วยผ้าเย็นอีกคนละผืน ขืนไม่เช็ด ก็ไม่ไหวเหมือนกัน เพราะทั้งร้อนทั้งคัน

[CivilSpice]

มาถึงจุดชมวิวกลางทะเลสาบเขื่อนป่าสัก ประมาณ สทล. ที่ 170 อากาศกำลังร้อนเลยล่ะครับ ดีที่ได้เงาของตู้รถไฟช่วยบังแดดให้ ค่อยยังชั่ว
แต่ก็เสียอย่างนึง คือ เวลาถ่ายภาพก็จะไม่สวยเท่าไหร่นัก .... ในภาพนี้ พรร. คือ คุณลุงทินกร กำลังนำนักท่องเที่ยวหาโลเกชั่นเหมาะๆ ในการถ่ายภาพครับ
พรร. ท่านนี้ เป็นหนึ่งในพนักงานอีกหลายๆ คน ที่ยิ้มแย้มแจ่มใส และดูแลผู้โดยสารเป็นอย่างดีตลอดการเดินทาง



นักท่องเที่ยวเยอะมากๆ จะเดินไปตรงไหน ก็เจอแต่คนยืนถ่ายภาพเต็มไปหมด ได้ยินว่าในวันนั้น มีผู้โดยสารที่ซื้อตั๋วไปทั้งหมด 272 คน
คาดว่าจะยังไม่ได้นับคณะของสื่อมวลชนอีกประมาณ 40 ท่าน ..... เวลาถ่ายภาพก็ต้องยื่นมือขึ้นไปสูงๆ แบบนี้ล่ะครับ เพื่อหลบคน

[CivilSpice]

ระหว่างที่เขาถ่ายภาพวิวกัน ผมขอเปลี่ยนไปเก็บภาพตู้รถไฟบ้างดีกว่า ภาพนี้คือ ตู้ บนท.ป. จัดเฉพาะ สำหรับสื่อมวลชน พ่วงเป็นคันสุดท้ายในเที่ยวไป



ภาพนี้ พยายามจะถ่ายให้ใกล้เคียงกับสมัยที่ผมเคยเดินทางมาที่นี่กับคณะของผู้ว่าการฯ เมื่อประมาณสองปีที่แล้ว
จะใกล้เคียงหรือไม่อย่างไร ลองพิจารณากันดูนะครับ .... มุมเป็นมุมเดิม แต่รถที่พ่วงอาจจะเปลี่ยนไป

[CivilSpice]

ยังเหลือเวลาอีกพอสมควร เนื่องจากยังไม่ได้เวลาที่ขบวนรถจะออก ผมเลยเดินเลี่ยงออกมาทางด้านหัวขบวน เพื่อเก็บภาพรถจักร แต่ก็ผิดหวังเล็กน้อย
เพราะด้วยทิศทางที่ย้อนแสงแบบเต็มๆ ภาพออกมา ยังไงก็ไม่สวย ..... ก็เพิ่งทราบอีกเหมือนกันว่า พขร. และ ชค. ของชุดวันอาทิตย์ คือ คู่เดิมจากแขวงแก่งคอย
ที่ทำขบวนรถเที่ยวแรก เมื่อวันเสาร์นั่นเอง



ยืนคุยกับ พขร. และ ชค. พักใหญ่ๆ ก็เริ่มเห็นความเคลื่อนไหวด้านท้ายขบวน นั่นก็คือ ขบวนรถด่วนดีเซลรางที่ 75 กรุงเทพ-อุดรธานี ที่กำลังค่อยๆ แล่นเข้ามาต่อท้ายขบวนรถพิเศษนำเที่ยว ถ้าเป็นช่วงเวลาปกติ เราคงไม่ได้เห็นเหตุการณ์แบบนี้ได้ง่ายเท่าไหร่นัก แต่เนื่องจากขบวน 921 รถนำเที่ยว เสียเวลามาตั้งแต่เช้า ก็เลยทำให้ต้องมาจ้ะเอ๋กันแบบนี้ .... ที่ขำๆ ก็คือ นอกจาก ผู้โดยสารของรถนำเที่ยวจะลงมาถ่ายภาพแล้ว ผู้โดยสารของขบวน 75 ก็ถือโอกาสลงมาถ่ายภาพที่สะพานด้วยเหมือนกัน จะเรียกว่าเป็นของแถมได้มั้ยครับเนี่ย ฮ่าๆๆๆ

[CivilSpice]

เวลา 11.35 น. ขบวนรถนำเที่ยวก็เริ่มเคลื่อนตัวออกจากจุดชมวิว เพื่อมุ่งหน้าไปที่ สถานีโคกสลุง ซึ่งอยู่ถัดไปไม่ไกลนัก โดยที่ขบวน 75 จะต้องรอให้ขบวนรถนำเที่ยวเข้าทางหลีกให้เรียบร้อยเสียก่อน จึงจะแล่นตามเข้ามาที่สถานีได้ .... สำหรับสถานีโคกสลุงนั้น เป็นสถานีที่สร้างขึ้นมาใหม่ แทนของเดิม โดยยกระดับสูงจากพื้นดินเดิมประมาณ 7-8 เมตร ที่ต้องยกระดับ ก็เนื่องมาจากทางรถไฟในช่วงนี้ จะต้องสร้างให้สูงกว่าระดับสันเขื่อนป่าสักฯ อย่างน้อย 1 เมตร ทำให้กลายเป็นสถานีรถไฟที่อยู่สูงจากระดับพื้นดินปกติมากที่สุด (แต่ถ้าเป็นสถานีที่อยู่สูงจากระดับน้ำทะเลมากที่สุดในประเทศ ก็คงจะหนีไม่พ้นสถานีขุนตาน)



เมื่อขบวนรถนำเที่ยวเข้าสถานีเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ขบวนรถด่วนดีเซลรางที่ 75 ก็แล่นเข้ามาจอดรับส่งผู้โดยสาร เสร็จแล้วก็เดินทางมุ่งหน้าต่อไปยังสถานีสุระนารายณ์