อยากทราบมมมองความประทับใจเกี่ยวกับรถไฟ

[pasakorn]

ตอนผมเป็นเด็ก(มากๆ อายุประมาณ3ขวบปี) แม่ผม อุ้มผมขึ้นรถไฟ ไปเด่นชัย เพราะ แม่ผม เป็นคนเด่นชัย ขึ้นรถนอนชั้น2 บนท.ไม้ เลขหลักเดียว..
ตอนผมเป็นเด็ก (อนุบาล) หลังจากเลิกเรียนแล้ว ผมจะรบเร้าแม่ผม ให้พาไปนั่งดูรถไฟที่ีสถานีรถไฟหลวงจิตรลดา จนสาแก่ใจแล้วค่อยกลับบ้าน
ตอนผมไปเด่นชัยกับแม่(และพ่อ) แม่ผมมักจะชี้ให้ดูรถไฟถอยหลัง ที่อุตรดิตถ์ (เพิ่งทราบทีหลังว่ามันคือดาร์เวนปอร์ด กำลังทำสับเปลี่ยนชบวนรถสินค้าอยู่)
ผมชอบรถนอน บนท.สแตนเลส มากๆ ตอนผมเด็กๆ(เรียนประถม)ขบวนรถด่วนจากเชียงใหม่ใช้ชุดรถ บนท.ป.-บนท. สแตนเลส หลังคาเหลี่ยม ทั้งขบวนสวยงามทันสมัยมาก
ตอนผมเรียนมัธยม ผมจะตื่นแต่เช้ากว่าทุกคนในบ้าน เพื่อที่จะขึ้นรถไฟที่สถานีมักกะสันไปลงที่หัวลำโพงเพื่อไปเรียน ทั้งๆที่พ่อผมก็จะต้องขับรถผมไปส่งน้องผมอยู่แล้ว(เรียนที่เดียวกัน) แต่ผมเลือกที่จะนั่งรถไฟไปเองครับ ผมไม่โง่ใช่มั้ย..
ผมมีความคิดเมื่อจะเดินทางว่า ถ้าที่ไหนรถไฟไปถึง ผมจะนั่งรถไฟไป เพราะ ผมคิดว่า รถไฟไม่ได้ไปถึงทุกที่ บางจังหวัดไม่มีรถไฟ ผมจึงนั่งรถไฟไปเป็นหลัก ถ้าไม่มี ผมจึงค่อยนั่งรถทัวร์ไปหรือไปด้วยวิธีอื่น ผมคิดถูกใช่มั้ยครับ..

นอกเหนือจากนี้ คุยกะผมทางวาจาดีกว่า จะได้อรรถรสกว่านี้เยอะ..

[SpyBT]

[monomoon]

ความประทับใจ รถไฟ ของผมมีมาตั้งแต่ผมยังเด็กเลย จนเป็นความผูกพันธ์ ถ้าถามว่าชอบประทับใจรถไฟต้องไหน ขอตอบว่าทุกอย่าง ตั้งแต่รางรถไฟ,สถานีรถไฟ,หัวรถจักรทุกรุ่น,ตู้โดยสาร,ตู้สินค้า,กระทั้งบรรยากาศในการนั้งรถไฟครับ เนื่องจากว่าคุณตาของผมเป็นพนักงานรถไฟ ผมจึงได้เห็นรถไฟมาตั้งแต่เด็กครับ คุณตาชอบนำหนังสือรถไฟสัมพันธ์มาให้ตลอดเลยแต่ตอนนั้นผมทำได้แค่ดูภาพในหนังสือแล้วอ่านบ้างสะดกไปบ้างไม่ค่อยจะรู้เรื่องเท่าไรนักแต่ที่รู้ตอนนั้นคือชอบรถไฟมากแล้ว ในการเดินทางแต่ละครั้งจะใช้รถไฟเป็นพาหนะในการเดินทางเป็นส่วนใหญ่ครับโดยเฉพาะการเดินทางไปกรุงเทพ โดยขบวน85/86นครศรีธรรมราช-กรุงเทพ จำได้ว่าครั้งแรกที่ได้ไปผมนอนไม่หลับเลย เอาแต่ชะเงิกหัวออกไปนอกหน้าต่าง จับจ้องว่าเมื่อไหร่จะถึงโค้งจะได้เห็นหัวรถจักรในจังหวะนั้น พอรถข้ามสะพานก็กลับเข้าไปแล้วค่อยมาชะเงิกใหม่พอพ้นสะพานแม้ว่าเป็นเวลามืดแล้วก็ตาม พอจังหวะที่ขบวนรถมันเข้าโค้งภาพที่ได้เห็นมันสวยมาก และสนุกมากจริงๆ จนทุกวันนี้รถไฟก็เป็นอะไรที่ผมชอบ เวลาที่รู้สึกเหงา,เศร้า,ผิดหวัง,ต่างๆ ก็จะไปที่สถานนีรถไฟ ดูรถไฟสักขบวน 2ขบวน เท่านี้ก็รู้สึกสบายใจขึ้นแล้วครับ

[wut_4505]

สำหรับผมเดินทางด้วยรถไฟแล้วได้กินตลอดทาง
เดินทางไปแบบอื่น ไม่มีแบบนี้แน่
ตอนเด็กพ่อก็เคยพาเกาะจักรยานไปดูรถไฟบ่อยๆ
ก็เลยชอบครับ

[Hi_Train]

ผมชอบรถไฟมากคับ ครั้งหนึ่งได้ไปเชียงใหม่หน้าหนาว ตอนเช้าขบวนรถวิ่งฝ่าหมอกควันบนรางที่เต็มไปด้วยน้ำค้าง ผมชอบไปยืนตรงบับไดดูริ้วขบวนเข้าโค้งอย่างอิสระคับมันสวยงามมาก




By daewoo2009รถไฟแห่งสยาม

[pichit]

ผมอาจจะพูดว่าเป็นความทรงจำที่จิตใจต้องการครับ

เมื่อก่อนบ้านผมอยู่ที่บ้านไผ่ จ.ขอนแก่น ทุกครั้งที่มีงานงิ้วประจำปี

ก็จะมีเครื่องเล่นต่างๆ มาแสดง เช่น ชิงช้า ม้าหมุน โต๊ะบอลไม้ ซึ่งตั้งอยู่

ด้านหน้าสถานีรถไฟบ้านไผ่ เวลารถไฟมาแต่ละครั้ง จะไม่ค่อยได้ยินเสียงหวูดที่เปิด

แต่สิ่งที่ผมชอบคือ ทางขึ้นสถานีที่นี่ครับ เป็นลานเฉียงขึ้นไปเลย เด็กๆ ไปวิ่งเล่นสนุกดี
_________________

[pisant]

ความประทับใจของผมมีอยู่ว่า

เมื่อก่อนตอนเรียนอยู่ ม.1 ผมเรียนหนังสืออยู่ จ.อุบล ส่วนแม่ของผมมาทำงานอยู่กรุงเทพ
ปกติผมจะเก็บตังค์ค่าขนมที่ได้รับจากป้าวันละ 3 บาท เก็บไว้ 1 บาท เพื่อเอาไว้นั่งรถไฟไปหาแม่ที่กรุงเทพ

วันนึงเก็บเงินได้ 150 บาท ก็ได้เวลาไปหาแม่แล้ว
ไปซื้อตั๋วรถด่วน อุบลฯ-กรุงเทพฯ ชั้น 3 ราคาตอนนั้น 125 บาท เหลือตังค์ 25 บาท
รถออกตอน 18.30 น. กำหนดถึงหัวลำโพง 05.30 น.

พอรถออก ก็ซื้อน้ำอัดลมไป 10 บาท พอจะเหลือค่ารถเมล์ที่กรุงเทพ อีก 15 บาท
แล้วก็กะนอนหลับเอาแรงซะหน่อย

ปรากฏว่าออกไปยังไม่ทันไรเลย รถจักรตายครับ
สถานีอุบล ส่งรถจักรดาเวนพอร์ท มาดันขบวนรถเข้ารางหลีกสถานีบุ่งหวาย
นั่งรอ นอนรอ ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ ก็ยังแก้ไขไม่เสร็จ มารู้สึกตัวอีกที รถวิ่งแล้ว ดีใจมาก
ปรากฏว่ามาเช้าอยู่ สถานีก่อนถึงสุรินทร์ พอรถวิ่งต่ออีกสักพัก จอดตายอีกแล้วครับ

เอาล่ะสิทำไง เริ่มสายแล้ว เงินในกระเป๋าเหลือ 15 บาท จะไปไหนก็ไปไม่ได้ หิวข้าวก็หิว
สตางค์ที่มียังไม่พอซื้อข้าวเลย เห็นผู้โดยสารคนอื่นซื้อข้าวกิน ก็นั่งน้ำลายไหลไป
ข้าวก็หิว เงินก็ไม่มี ต้องเดินไปกินน้ำที่อ่างล้างมือในห้องน้ำรถไฟกินครับ

บอกตามตรงว่าเป็นอะไรที่ทรมานมาก นั่งไปน้ำตาไหลไป น้อยใจในชะตาชีวิตตนเอง
ปรากฏว่าวันนั้น รถไฟถึงกรุงเทพ 17.00 น. ครับ ต้องไปเผชิญชะตากรรมรถติดในกรุงเทพอีก ซึ่งยุคนั้นกรุงเทพรถติดมาก ยังไม่ค่อยจะมีสะพานข้ามทางแยกแบบทุกวันนี้

ได้เจอหน้าแม่เกือบ 3 ทุ่ม เล่าให้แม่ฟัง แม่ร้องให้เลยครับ

นี่แหละครับ ความประทับใจเกี่ยวกับรถไฟของผมครับ
_________________

[RSR38]

ย้อนอดีตไปเมื่อปี 2521 ผมยังเป็นนักศึกษา ไปเที่ยวที่เชียงใหม่ ตอนไปน่ะไปรถทัวร์แต่เมื่อถึงลำปางแล้วเดินทางต่อรถไฟไปเชียงใหม่ เป็นครั้งแรกจริง ๆ ที่นั่งรถไฟ มันเป็นอะไรที่ตื่นตาตื่นใจมากแล้วก็รู้สึกเสียดายที่บ้านเกิด(ชัยนาท)ไม่มีรถไฟผ่าน แอบคิดไว้ว่าถ้ามีโอกาสจะชวนเพื่อน ๆ มาเที่ยวโดยเดินทางรถไฟเต็มรูปแบบ และแล้วฝันผมก็เป็นจริงเมื่อตอนที่จะจบการศึกษาก็ชวนเพื่อน ๆ 20 กว่าคนเดินทางจากกรุงเทพมาเที่ยวเชียงใหม่โดยรถไฟ เป็นความประทับใจที่ไม่รู้ลืมจริง ๆ ครับ แต่นึกไปแล้ววันนั้นสงสารคนโดยสารอื่นๆ ในตู้เดียวกัน คงไม่ค่อยได้นอนเท่าไร เพราะพวกผมยังวัยรุ่นกันอยู่ความเกรงใจคนอื่นเลยมีน้อยไปซักหน่อย ต้องขอโทษย้อนหลังแล้วครับ

[kila2009l]

[iton]

เมื่อเด็กๆผมอยากขึ้นรถนอนปรับอากาศ มากเลยครับ เมื่อก่อนผมไปเยี่ยมคุณย่าที่กรุงเทพ พ่อผมจะพาผมนั่งรถไฟทั้งไป กลับ ผมจำได้ว่าเมื่อก่อนตอนขากลับพ่อจะพาขึ้นรถตอนเย็นประมาณสี่โมงครับจำไม่ได้เหมือนกันว่าขบวนอะไรเป็นวันธรรมดา พ่อพาผมกับพี่สาวเดินดูรถไฟที่จอดอยู่ในชานชาลา ผมจำได้ครับ ว่าสิ่งที่ผมเห็นและชอบมากที่สุด คือ ริ้วของรถไฟขบวนหนึ่งครับเป็นตู้แอร์ทั้งหมดภายนอกสีสวยและยังใหม่ ผมถามพ่อว่ารถคันนี้ไปไหนพ่อพาเดินเข้าไปดูไกล้ๆ อ่านจากป้ายข้างรถพ่อบอกว่าไปเชียงใหม่ หรือเรียกอีกชื่อว่า ด่วนพิเศษนครพิงค์เชียงใหม่ ผมชอบมากครับอยากขึ้นมากด้วย ชื่อไพเราะน่าฟังมาก พ่อบอกผมว่าไว้รอให้ผมเก็บเงินก่อนจะพาผมขึ้น ตอนนั้นผมประมาณ 9 ขวบครับ ผมจึงเริ่มชอบรถไฟมากขึ้นชอบมากด้วยครับจนถึงปัจจุบัน ผมเคยใช้บริการขบวนที่ 2 มาสองครั้งโดยผมนั่งกลับจากเชียงใหม่ ส่วนขาไปผมจะนั่งขบวนที่ 9 ครับ หนีพ่อไปเที่ยวโดยไปค้างกับพีสาวที่เชียงใหม่ จนพ่อจับได้เลยครับ ตอนนี้ผมโตแล้วพ่อรู้ว่าผมรักรถไฟจนขึ้นสมองมาก ดีนะครับที่ผมยังมีโอกาศนั่งรถขบวนที่ผมชอบมากชอบจนถึงปัจจุบันแล้วผมจะหาทางไปใช้บริการอีกครับ เรื่องนี้ก็เป็นเหตุผลหนึ่งครับที่ผมมีความรู้สึกดีๆ กับรถไฟ