ใครมีประสบการณ์สุดซวยกับรถไฟบ้างครับ

rasisalai · Last edited by rasisalai on 08/06/2010 11:35 am; edited 1 time in total

ผมเป็นสมาชิกใหม่ครับเดินทางกับรถไฟมาก็เยอะเลยจะเอาประสบการณ์สุดซวยมาเล่าใ้ห้ฟัง(ประสบการณ์ดีๆก็มีครับ) ประมาณสามปีที่แล้วช่วงสงกรานต์ (ก่อนสงกรานต์ประมาณ 2 วัน) ผมได้เดินทางไปกับขบวนรถด่วนที่ 67 สายอุบลราชธาีนี ปลายทางของผมคือที่อุทุมพรพิสัยครับ

ในช่วงนั้นขบวนรถจะออกจากกรุงเทพเวลา 21.00 และมีตู้ชั้น 3 ด้วยผมโดยสารไป
กับตู้ชั้น 3 ช่วงใกล้สงกรานต์คนเยอะมากแต่ก็ยังดีที่ผมมีที่นั้ง ขบวนรถก็ออกตรงเวลา ก็เดินทางไปเลยๆ จนถึงสถานี(ผมจำชื่อไม่ได้ อยู่ช่วงก่อนขึ้นเขา ตรงบ้านพักพนักงานปูนอินทรีย์) ก็จอดรอหลีกขบวน 144

พอหลีกเสร็จ ก็ออกเดินทางต่อ ออกจากสถานีไม่ถึงกิโล ขบวนรถก็เริ่มวิ่งช้าลง แล้วก็หยุด(เสียงของรถจักรดังมากเหมือนจะเร่งเครื่องให้รถมันวิ่งแต่มันไม่วิ่ง) ผมก็คิดว่าขบวนรถหยุดรอสัญญาณไฟ ก็ไม่คิดอะไร สักพักขบวนรถก็เริ่มถอยหลังผมก็เริ่มเอะใจแล้วล่ะ คิดในใจว่าเอาอีกแล้วหรอ คนก็เยอะยังมาเจออย่างนี้อีกเซงกันทั้งขบวน(กับขบวน 67 ผมโดนบ่อยครับกับรถจักรเสีย )

พอมาถึงสถานีก็ได้เอารถจักรไปเปลี่ยนมาใหม่จากสถานีแก่งคอย อีกประมาณ 30 นาที รถจักรก็มาก็เข้ามาต่อขบวนปกติ จากนั้นก็ออกเดินทางตามปกติ จนถึงสถานีมวกเหล็ก ขบวนรถก็เข้ารางหลีกก็ไม่คิดอะไรครับก็คิดว่าคงจะหลีกขบวน 68 ช่วงนั้นก็ประมาณ เที่ยงถึงตีหนึ่งนี้ล่ะมั้ง

สักพักก็เห็นไฟรถจักรมาวิ่งสวนมาก็ไม่คิดอะไรคิดว่าเป็นขบวน 68 แต่พอเห็นหัวรถจักรวิ่งผ่านไป แต่มันมีแค่่หัวรถจักรเท่านั้นล่ะรู้ล่ะ คิดในใจทำไมมันโคตะระซวยอย่างนี้ สักพักทางพนักงานบนขบวนรถได้เดินมาบอกว่า "หัวรถจักรเสียครับต้องกลับไปแก่งคอยเอารถจักรมาเปลี่ยน"

เหมือนพระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก รถจักรที่แก่งคอยไม่มีรถจักรที่ใช้ได้ ต้องรอรถจักรจากโคราช ก็ได้แต่รอล่ะครับ รอ รอ รอ จนขบวน 73, 141,143 แซงไปหมดล่ะช่วงนั้นก็ประมาณตี 3-4 ผมว่าจะเปลี่ยนไปนั้ง 141,143 แล้วล่ะแต่คนเยอะมากจริง พอรถจักรมาผู้โดยสารก็เฮกันซิครับ

พอขบวนรถออกวิ่งก็มีความรู้สึกว่ามันวิ่งช้าไม่หน่อย มันไม่เร็วเหมือนรถด่วนเหมือนที่เคยนั่งมา ก็คิดว่าช่างมันช้าก็ช่างก็ยังดีกว่ามันไม่วิ่ง มาถึงโคราชประมาณ 7 โมงเช้าถึงที่หมายของผมประมาณ 11 โมงเช้า (ถ้าจำไม่ผิดนะครับ) วันนั้นมันซวยมากสำหรับผมปกติที่เจอรถจักรเสียก็โดนแค่คันเดียวแต่นี้โดนสองคันเลยซวยสุด

หากอ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจหรือพิมพ์ตกหล่นต้องขอโทษด้วยนะครับ

donatt76 · Posted: 09/05/2010 12:05 pm Post subject:

อ่านเข้าใจครับ แต่ถ้าสงสารคนแก่ๆ ก็ช่วยเว้นวรรค กับย่อหน้าหน่อยก็จะดีครับ...มันจะได้ไม่ลายตา

ถ้านั่งรถไฟบ่อยๆ เรื่องที่คุณเจอนี้จัดว่าจิ๊บๆ เลยทีเดียวครับ....เพราะถ้าคุณอ่าน Review ทั้งเวปนี้ดู จะเห็นว่าท่านอื่นดีเลย์ 5-6 ชั่วโมงเลยก็มีครับ...

12 เมษายนที่ผ่านมา.....ผมไปกับ 69 สะดุ้งตื่นที่นครราชสีมา หลับไปซัก 30-40 นาทีรู้สึกว่ารถมันวิ่งนิ่มจังแฮะ...ตื่นขึ้นมาอีกทีเจอ นครราชสีมาเหมือนเดิม...แล้วหลับต่อ อีก 2 ชั่วโมงต่อมา ขบวนรถก็ทำขบวนเช้าสถานีชุมทางถนนจิระ...สว่างเช้ามาเจอสถานีบ้านไผ่ แต่รถจักรสีไม่สวยของหลายๆท่าน (แต่สวยสำหรับผม Laughing

) ทำเวลาคืนมาได้นิดหน่อย (มี ปดร. มาช่วยอีกเล็กน้อย)...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------
ถ้าเป็นพวกเรานั่งรถไฟเล่นแล้วเสียเวลาระเบิดเทิดเทิงขนาดนี้...คงจะดีใจกิ้วก๊าวกันเชียว...
_________________
Click on the image for full size

pattharachai · Posted: 09/05/2010 12:19 pm Post subject:

เรื่องรถจักรชำรุดนี่เป็นเรื่องปกติมากถึงมากที่สุดที่สมาชิก ซึ่งผมเชื่อว่ากว่า 90% เคยพบเจอ

kikoo · Posted: 09/05/2010 1:59 pm Post subject:

ท่านเจ้าของกระทู้ครับ ลองไปนั่ง51/52สิครับ แล้วจะรู้ว่าเรื่องที่ท่านเล่ามาน่ะ มันจิ๊บๆ emot117

_________________
ความคืบหน้าโครงการปรับปรุงทางช่วงที่วัง-กันตัง
http://portal.rotfaithai.com/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=5618

grandtuk · 3rd Class Pass Joined: 22/05/2007 Posts: 42

^^^^^^^
ถ้าหากนั่ง 51/52 ยังไม่รู้ นั่ง 102 ต่อเลยครับ Laughing

pisant · 3rd Class Pass Joined: 05/08/2009 Posts: 92 Location: SCB

***ขออนุญาตเอาเรื่องที่เคย Post ในกระทู้อื่นมาลงอีกครั้งครับ ****

เมื่อก่อนตอนเรียนอยู่ ม.1 ผมเรียนหนังสืออยู่ จ.อุบล ส่วนแม่ของผมมาทำงานอยู่กรุงเทพ
ปกติผมจะเก็บตังค์ค่าขนมที่ได้รับจากป้าวันละ 3 บาท เก็บไว้ 1 บาท เพื่อเอาไว้นั่งรถไฟไปหาแม่ที่กรุงเทพ

วันนึงเก็บเงินได้ 150 บาท ก็ได้เวลาไปหาแม่แล้ว
ไปซื้อตั๋วรถด่วน อุบลฯ-กรุงเทพฯ ชั้น 3 ราคาตอนนั้น 125 บาท เหลือตังค์ 25 บาท
รถออกตอน 18.30 น. กำหนดถึงหัวลำโพง 05.30 น.

พอรถออก ก็ซื้อน้ำอัดลมไป 10 บาท พอจะเหลือค่ารถเมล์ที่กรุงเทพ อีก 15 บาท
แล้วก็กะนอนหลับเอาแรงซะหน่อย

ปรากฏว่าออกไปยังไม่ทันไรเลย รถจักรตายครับ
สถานีอุบล ส่งรถจักรดาเวนพอร์ท มาดันขบวนรถเข้ารางหลีกสถานีบุ่งหวาย
นั่งรอ นอนรอ ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ ก็ยังแก้ไขไม่เสร็จ มารู้สึกตัวอีกที รถวิ่งแล้ว ดีใจมาก
ปรากฏว่ามาเช้าอยู่ สถานีก่อนถึงสุรินทร์ พอรถวิ่งต่ออีกสักพัก จอดตายอีกแล้วครับ

เอาล่ะสิทำไง เริ่มสายแล้ว เงินในกระเป๋าเหลือ 15 บาท จะไปไหนก็ไปไม่ได้ หิวข้าวก็หิว
สตางค์ที่มียังไม่พอซื้อข้าวเลย เห็นผู้โดยสารคนอื่นซื้อข้าวกิน ก็นั่งน้ำลายไหลไป
ข้าวก็หิว เงินก็ไม่มี ต้องเดินไปกินน้ำที่อ่างล้างมือในห้องน้ำรถไฟกินครับ

บอกตามตรงว่าเป็นอะไรที่ทรมานมาก นั่งไปน้ำตาไหลไป น้อยใจในชะตาชีวิตตนเอง
ปรากฏว่าวันนั้น รถไฟถึงกรุงเทพ 17.00 น. ครับ ต้องไปเผชิญชะตากรรมรถติดในกรุงเทพอีก ซึ่งยุคนั้นกรุงเทพรถติดมาก ยังไม่ค่อยจะมีสะพานข้ามทางแยกแบบทุกวันนี้

ได้เจอหน้าแม่เกือบ 3 ทุ่ม เล่าให้แม่ฟัง แม่ร้องให้เลยครับ
_________________
Click on the image for full size

kikoo · Posted: 09/05/2010 9:21 pm Post subject:

^
เอ่อ....ผมเองก็น้ำตาซึมเหมือนกันครับ Crying or Very sad

_________________
ความคืบหน้าโครงการปรับปรุงทางช่วงที่วัง-กันตัง
http://portal.rotfaithai.com/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=5618

shinobu4555 · Posted: 09/05/2010 9:24 pm Post subject:

ผมเคยเจอเหตุการณ์ ซวยๆ แบบนี้ กับ ข.51
เมื่อหลายปีก่อน ตอนช่วงประมาณก่อนปีใหม่ เป็นเหตุการณ์ที่มีไฟไหม้
แถวๆตลาด ใกล้ๆกับสถานีหัวลำโพง ทำให้รถไฟต้องหยุดวิ่ง ประมาณ 5 ชั่วโมงได้
นั่งรอแล้วรออีก ทั้งๆที อีกไม่กี่นาที ขบวน 51 จะได้เวลาออกอยู่แล้ว เห้อ ^"^

jigoong · Posted: 09/05/2010 9:28 pm Post subject:

นานๆ ทีจะได้มีโอกาสโพสต์อะไรบ้าง เพิ่งเจอมาสดๆ ร้อนๆ ครับ จะว่าซวยก็ไม่เชิงครับ วันเสาร์ที่ผ่านมา ผมไปพิษณุโลก นั่ง 52 รถนั่งปรับอากาศชั้น 2
ประเด็นแรกปรากฏว่าพอขนของขึ้นรถ แอร์ไม่เย็นครับ ร้อนมากมาย ต้องรอช่างมาซ่อม ทำให้รถช้ากว่า 50 นาทีกว่าจะออกจากต้นทาง ตอนช่างกำลังซ่อม มันร้อนมาก ผมไม่อาจทนนั่งอยู่ในรถได้จึงเดินไป-มา ผมก็ไปยืนดูตรงแผงควบคุมแอร์บนรถที่ช่างแกยืนมุงกัน ปัญหาเครือง compressor ไม่ทำงานครับ วินาทีสุดท้ายช่างคนหนึ่งก็บอกว่า มีคนไป off switch แค่เปิดแค่นั้่นครับ เย็นสบายเลย สงสารช่างแก งมหาวิธีการมานานเกือบชั่วโมง
ประเด็นที่สอง จังหวะที่รถไฟออกตัว มันเกิดการกระชากมากๆ ครับ ผมถูกเขย่าจนเกือบกระเด็นตกเก้าอี้กันเลยทีเดียว ผู้โดยสารร้องตกใจกันมากทั้งคันรถ ไม่่รู้เหมือนกันนะครับว่าเกิดอะไรขึ้น ท่านใดพอจะทราบสาเหตุ ขอรบกวนชี้แจงให้หน่อยครับ ผมเองก็สงสัยมากเลย แบบว่า คาใจน่ะครับ เดี๋ยวนอนไม่หลับ อาการที่ว่านี้เป็นอยู่ 3-4 ครั้ง เมื่อออกจากสถานีแต่ละสถานที่รถจอด (แต่บางครั้งก็ไม่กระชาก)
ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะหัวรถจักรด้วยหรือเปล่า วันนั้น คุณปู่ GE ทำพหุด้วยครับ เป็นบุญตา เพราะไม่ค่อยได้เห็นครับ

CivilSpice · Posted: 09/05/2010 9:32 pm Post subject:

^^^

นั่งมโนภาพจากเรื่องของคุณ pisant ตามไปด้วยแล้ว น่ารันทดจริงๆ ครับ .... นี่แหล่ะหนา เขาจึงว่าไว้ "ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง"

ประสบการณ์ไม่น่าจำเกี่ยวกับรถไฟ ก็พอมีบ้าง ประเภทหัวรถจักรตายอนาถกลางทาง ก็เจอมา 2-3 ครั้ง ที่อ่วมอรทัยที่สุดก็ตอนที่ไปท่านาแล้งกับด่วน 69 โดนแถมซะ 6 ชั่วโมง ชนิดตื่นมาตอนเช้ายังอยู่ที่ อ.เทพสถิตย์ แล้ววิ่งไปก็เครื่องดับไปอีก 2 รอบ ถึงหนองคายเอาเกือบบ่ายสามโมง ซึ่งหลายๆ ท่านคงเคยผ่านตามาบ้างแล้ว จากกระทู้ กรุงเทพ-หนองคาย-ท่านาแล้ง กับรถด่วนมาราธอน 18 ชั่วโมง

นอกเหนือจากนั้น ก็มีแบบว่าเคยมานั่งรอรับคนที่บ้าน ที่นั่งรถเร็ว ข.38 จากเชียงใหม่ ลงมา กทม. ปกติ 05.30 หรือเลตกว่านี้เล็กน้อย รถขบวนนี้ก็จะมาถึงแล้ว แต่วันคืนนั้นมีอุบัติเหตุ รถบรรทุกชนกับขบวนรถน้ำมันที่สถานีหนองวิวัฒน์ ทำให้ต้องปิดทาง ปรากฏว่ารถเร็ว ข.38 โดนกักอยู่ที่หนองโดน กว่าจะเข้า กทม. ปาเข้าไปเที่ยงเศษๆ ผมก็นั่งรอตั้งแต่ตีห้ากว่าๆ จนกระทั่งขบวนรถมาถึงหัวลำโพงนั่งดูรถไฟจนหายอยาก

มีภาพตอนจอดรอเปิดทางประกอบด้วย สมัยเมื่อปี 2534 ไม่ได้โม้ .... ภาพนี้เคยเอาทายปัญหาปวดหัวไปรอบหนึ่งแล้วเมื่อหลายเดือนก่อน

Click on the image for full size

ประสบการณ์แย่ๆ ไม่ได้มีแต่รถไฟ เครื่องบินก็เคยเจอ แต่เป็นตอนรอรับคนที่บ้านอีกแล้ว เหตุเกิดเมื่อประมาณ 2-3 ปีที่ผ่านมา ไฟล์ทบินจากปักกิ่งของสายการบินอียิปต์แอร์ ตามเวลาต้องถึงสุวรรณภูมิประมาณเกือบเที่ยงคืน เราก็ไปรอตั้งแต่ห้าทุ่มครึ่ง เวลาผ่านไปจนเที่ยงคืน ป้ายเที่ยวบินขาเข้าบอกดีเลย์ 1 ชั่วโมง ไม่เป็นไรทนรอได้ไหนๆ ก็มาแล้ว .... ผ่านไปจนถึงตีหนึ่งเศษๆ เดินไปดูเวลาอีกรอบ ปรากฏว่าดีเลย์อีก คราวนี้ป้ายบอกว่ามาถึงประมาณตีสาม .....เอาไงดีหว่า จะกลับบ้านที่สะพานใหม่แล้วกลับมาอีกทีก็ใช่ที่ เพราะใช้เวลาไปกลับ บวกค่าน้ำมันก็คงไม่คุ้ม ไม่เป็นไรไปนอนรอในรถก็แล้วกัน

จนกระทั่งตีสามครึ่ง ตื่นมาดูป้ายขาเข้าอีกครั้งปรากฏว่าคราวนี้ บอกว่าดีเลย์อย่างเดียว แต่ไม่บอกเวลาถึง .... จะเอายังไงล่ะเนี่ย จะถึงกี่โมงก็ไม่บอก จะกลับก็ไม่ได้ เพราะกลับไปแล้วกลับมาอีกก็คงเช้าพอดี ว่าแล้วก็กลับไปนอนต่อที่รถ จนกระทั่งเผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีตีสี่เกือบตีห้า เดินไปดูที่ป้ายคราวนี้กลับไม่บอกอะไรเลย (เซ็งได้อีก) แต่สักพักก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์จากแม่โทรเข้ามาบอกว่า เครื่องลงที่สุวรรณภูมิแล้ว กำลังเดินออกจากงวงช้าง .... สรุปว่ากว่าจะรอตรวจคนเข้าเมือง รอกระเป๋า เดินมาขึ้นรถก็เกือบ 6 โมงเช้าแล้ว

เรื่องของเรื่องคือว่า ตอนไฟล์ทขาไปจากสุวรรณภูมิ ซึ่งปกติจะถึงปักกิ่งราวๆ 17.00 ตามเวลาท้องถิ่น ปรากฏว่ามีผู้โดยสารคนนึง เกิดจะหัวใจวายตายกระทันหันบนเครื่อง เลยต้องขอลงฉุกเฉินที่เวียดนามเพื่อส่งผู้ป่วย ทำให้เครื่องมาถึงปักกิ่งเอาตอนดึก ออกเกือบเที่ยงคืน กว่าจะได้กลับมากรุงเทพฯ ก็เลยต้องดีเลย์กันแล้วดีเลย์กันอีก จนทำให้ครั้งหนึ่งในชีวิต ผมกับน้องชายต้องไปนอนอยู่ที่ม้านั่งในสนามบิน และในรถยนต์ที่ลานจอดที่สุวรรณภูมิมาแล้ว ที่ผมไม่ค่อยพอใจ ก็คือเรื่องบอกเวลาเที่ยวบิน ที่น่าจะบอกเวลาได้แน่นอนกว่านี้ (น่าจะสามารถติดตามได้อยู่แล้ว ว่าเครื่องอยู่ที่ไหน และออกกี่โมงและถึงกี่โมง) เพราะถ้ารู้ว่าเครื่องจะมาตอนตี 5 ผมกลับบ้านไปนอนแล้วค่อยกลับมาใหม่ดีกว่า