ภาพความคืบหน้าการปรับปรุงทางรถไฟสายอรัญประเทศ-ปอยเปต-พนมเปญ

[Mongwin]

เข้าไปดูข้างในกันดีกว่าครับ ริมถนนล้อมรั้วไว้ก็จริง แต่มีช่องทางให้เดินเข้าไปได้ครับ
ตรงวินมอเตอร์ไซค์นั่นแหละครับ

ปีกด้านตะวันตก ลานหลังสถานีเต็มไปด้วยขยะ เศษอิฐปูนจากการรื้อถอนสิ่งปลูกสร้าง



เข้ามาแล้ว บรรยากาศไม่วังเวงอย่างที่คาดครับ เห็นสาว ๆ นั่งทำงานอะไรสักอย่างอยู่ด้านใน มองทะลุไปยัง(อดีต)ย่านสถานีได้ ผมว่าคล้าย ๆ สถานีชุมทางหาดใหญ่เหมือนกันครับ มีประตูใหญ่ ๆ ทะลุได้แบบนี้ เด็กผู้หญิงเดินถือกระเป๋าออกมาพอดี



เห็นบรรยากาศแบบนี้ นึกถึงกลิ่นไออินโดจีนในหนังเรื่อง The Lover กลัวทำไมถ้าใจเป็นของเธอ เลยครับ

[Mongwin]

ด้านข้างของอาคารสถานีมีชื่อสถานีทั้งภาษาเขมรและภาษาอังกฤษเขียนไว้ด้วยครับ
ในอดีตหากนั่งรถไฟมาจากอรัญประเทศ คงเห็นชื่อสถานีนี้แต่ไกล



เดิมอาจจะเป็นอักษรนูนก็ได้ครับ ไม่แน่ใจว่าวัสดุเป็นไม้ คอนกรีตหรือโลหะ เอามาแปะไว้ แต่หลุดร่อนไปหมดแล้ว เหลือแต่เครื่องหมายฟันหนู (คล้าย ๆ ") ที่ใช้กำกับบนตัวอักษร บ ใบไม้เขมร ให้ออกเสียงเป็น ป ปลา ในคำว่า ปอยเปต ยังไม่หลุดไป คงเป็นเพราะชิ้นเล็ก น้ำหนักเบา



เรือนไม้ที่เหลืออยู่เพียงหลังเดียวนี้ ยังไม่ถูกรื้อครับ

[Mongwin]

เดินมาดูปีกด้านทิศตะวันออกบ้างครับ



มีร่องรอยการรื้อสิ่งปลูกสร้างออกไปแล้ว



เข้ามาดูภายในอาคารสถานี มองจากภาพนอกนึกว่าเป็นอาคาร 2 ชั้น แต่พอเข้ามาก็พบว่าเป็นชั้นเดียว ดาดฟ้าสูง คล้ายโถงผู้โดยสารของสถานีรถไฟอุตรดิตถ์ครับ
(ไม่แน่ใจว่าโครงสร้างเดิม เคยมีชั้นบน แล้วถูกรื้อไปหรือไม่ ต้องถามผู้รู้ครับ)

[Mongwin]

ดูจากร่องรอยที่ผนัง คล้่ายจะเคยมีชั้น 2 ด้วยครับ



เจ้าบ้านออกมาต้อนรับด้วยสีหน้างง ๆ

[Mongwin]

มาดูด้านย่านสถานี(หน้าสถานี) บ้างครับ
ปีกด้านตะวันตก เห็นมีซากห้องส้วมอยู่ด้วยครับ



ปีกด้านตะวันออก



มองตรง ๆ บริเวณนี้เยื้องไปทางด้านทิศตะวันออก เคยมีสามเหลี่ยมกลับรถจักรด้วยครับ

[Mongwin]

ปีกด้านตะวันออก มองด้านข้าง เห็นชื่อสถานีรถไฟปอยเปตเช่นเดียวกับด้านตะวันตก



ตัวอักษรหลุดร่อนไปหมดแล้ว เหลือแต่ร่องรอยหมุดยึด



ต้นตาลต้นนี้คงอยู่มาตั้งแต่สถานียังใช้งานอยู่ ตำแหน่งอยู่ใกล้กับฐานสามเหลี่ยมกลับรถจักรด้านมุมทิศตะวันตกครับ

[Mongwin]

จากย่านสถานีปอยเปต มองไปทางทิศตะวันออก (ไปทางศรีโสภณ) เห็นแนวคันทางรถไฟเก่ากลายเป็นถนนดิน ส่วนบ้านในชุมชนสองฝั่งแนวทางรถไฟ ถูกรื้อย้ายไปหมดแล้วครับ แต่ยังไม่มีร่องรอยของการถมทำคันทางใหม่แต่อย่างใด



ผมลังเล สองจิตสองใจ ว่าจะเดินตามแนวคันทางรถไฟเก่าไปเรื่อย ๆ ดีหรือไม่ ดูแล้วเส้นทางไม่น่ากลัวครับ เห็นแม่บ้านหิ้วถุงก๊อบแก๊บจากตลาด ก็ใช้เส้นทางนี้

แต่ในที่สุดก็ตัดสินใจกลับออกไปเดินริมทางหลวงหมายเลข 5 ครับ เพราะน่าจะเดินไปรวดเร็ว คล่องตัวกว่า ไม่ต้องระวังพวกเศษตะปู แก้วแตก ขยะระหว่างทาง รวมทั้งหมาจรจัดที่อาจออกมาเห่า ทำอันตรายได้



เดินมาอีกกิโลกว่า ๆ จากสถานีรถไฟปอยเปต ตอนนี้ผมมาถึงหลัก กม. 405 + 582 แล้วครับ

[pasakorn]

อ่านแล้วก็เกิดความสนใจ...
อาจารย์ครับ ถ้าผมอยากจะไปเดินสำรวจย่านสถานีปอยเปตและบริเวณรอบๆบ้าง (คงแฝงด้วยการไปเดินเที่ยวอย่างอื่นด้วยครับ ) ผมจะสามารถเดินจากชายแดนอรัญประเทศ มาจนถึงย่านสถานีปอยเปตได้หรือไม่ (ระยะทางจากด่านชายแดน ผ่านวงเวียน มาจนถึง(อดีต)สถานีปอยเปต มีระยะทางไกลมั้ยครับ และต้องใช้ Passport ในการผ่านแดนด้วยรึเปล่า (กรณีไป-กลับ ภายในวันเดียว) น่าสนใจมากๆครับ (จริงๆผมอยากจะไปดูรถจักรอัลสต้อมคันสีเขียวๆของเขมรเค้าด้วยครับ แต่ไม่รู้ว่า เค้าใช้วิ่งขบวนรถอยู่ในจังหวัดใดของเขมร)

นี่ผมยังคิดเลยว่า ถ้ารถไฟบ้านเรายังสามารถวิ่งไปจนถึงสุดทางที่หยุดรถไทย คงจะไปเที่ยวตลาดโรงเกลือได้สะดวกกว่านี้เชียว
_________________
ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ ก่อนที่ท่านจะลงจากขบวนรถ โปรดตรวจสอบสัมภาระของท่านที่นำติดตัวมา นำลงให้ถูกต้องครบถ้วนด้วยครับ....

[Mongwin]

ขอบคุณมากครับคุณหนึ่งที่เข้ามาติดตามชม

จากด่านชายแดนอรัญประเทศ (ด่านคลองลึก ตลาดโรงเกลือ) ถึงวงเวียนปอยเปต ระยะทางแค่ 600 เมตรเท่านั้นครับ และจากวงเวียนถึงอาคารสถานีรถไฟปอยเปตก็ 500 เมตรครับ เดินได้สบาย ๆ

ถ้ามีพาสปอร์ตจะสะดวกมาก เพราะไม่มีค่าใช้จ่ายอื่นใดเพิ่มเติมอีก ข้ามแดนได้ฟรี ๆ ครับ (ค่าทำพาสปอร์ต 1,000 บาท ใช้ได้ 5 ปี ไว้ไปเที่ยวประเทศอื่นได้ด้วย)

สำหรับบัตรผ่านแดนแบบที่หนองคาย-เวียงจันทน์ ผมไม่มีประสบการณ์ครับ ไม่ตอบดีกว่า ท่านใดทราบช่วยบอกด้วยนะครับ

-----------

ระหว่างทางที่เดินมา ริมทางหลวงหมายเลข 5 มีอาคารพาณิชย์ตลอดทาง ไม่เจอซอยหรือทางสาธารณะที่จะทะลุเข้าไปยังแนวคันทางรถไฟได้ครับ (คันทางช่วงนี้อยู่ห่างจากทางหลวงประมาณ 50 เมตร) จนกระทั่งมาเจอซอยนี้ครับ เป็นถนนคอนกรีตอย่างดี เลยเดินเข้าไปก็พบว่าเป็นทางเข้าโรงเรียนครับ มีสนามฟุตบอลอย่างดี

แต่ปรากฏว่าผมหาแนวคันทางรถไฟไม่เจอ ไม่ชัดเจน และเห็นกำลังมีการถมดินทำโครงการขนาดใหญ่อะไรสักอย่างอยู่ด้วยครับ

ถนนที่ผมเดินเข้ามา มองย้อนกลับไปทางทางหลวงหมายเลข 5



แอบมองเข้าไปภายในโรงเรียน

[Mongwin]

แนวคันทางรถไฟน่าจะอยู่บริเวณที่เห็นเป็นแนวรั้วกับต้นไม้ไกล ๆ ด้านซ้ายไปขวาของภาพนี้ครับ



ภาพถ่ายดาวเทียม บริเวณซอยที่ผมเดินเข้ามาครับ จะเห็นว่าสนามฟุตบอลของโรงเรียน (หลังคาแดง ๆ ) อยู่ไกลจากแนวคันทางเข้าไปพอสมควรครับ
ส่วนบริเวณที่มีการพัฒนาที่ดินนั้น ในภาพถ่ายดาวเทียมยังเป็นที่ลุ่มชื้นแฉะเขียว ๆ อยู่เลย (ด้านทิศใต้ของแนวคันทางรถไฟ)

ถนนซอยที่ผมเดินเข้ามานี้ ถ้าเดินจนสุดซอยก็จะถึงคลองพรมโหด ซึ่งกั้นเขตแดนไทย-กัมพูชาครับ ระยะทางจากปากซอยราว 400 เมตร ดูสภาพในภาพถ่ายดาวเทียมแล้ว เป็นป่ารกชัฏ ยากแก่การข้ามไปมา (โรงเรียนอยู่แนวชายแดนพอดี)