ชมความเงียบสงบที่สถานีท่าฬ่อ เหตุระทึกที่สะพานข้ามคลองท่าฬ่อ

[ExtendeD]

อีกฝั่งหนึ่งของสะพานข้ามคลองท่าฬ่อ ฝั่งนี้มองกลับไปทางสถานีท่าฬ่อนะครับ




ถอยหลังมาอีกหน่อย ก็จะเห็น " หลักเขตสับเปลี่ยน " และ " ป้ายจำกัดความเร็ว " อยู่ข้างทางครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

มองหา nameplate ตั้งแต่ตอนอยู่ที่อีกฝั่งหนึ่งของสะพานไม่เจอ ที่แท้มาอยู่ที่ฝั่งนี้นี่เอง



บรรยากาศ 2 ฝั่งริมน้ำของคลองท่าฬ่อ ป่าชัด ๆ

nameplate แบบชัด ๆ ของสะพานข้ามคลองท่าฬ่อครับ



ออกแบบโดย " MITSUI co.,ltd. " ที่เป็นบริษัทสัญชาติญี่ปุ่น และก่อสร้างโดย " TOKOGAWA BRIDGE WORKS Ltd. " จากกรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่นเช่นกันครับ B.E. 2509 นี่คือ พ.ศ. 2509 อายุของสะพานนี้ก็ 41 ปีแล้ว สะพานนี้ก็เป็นอีกแห่งที่รับน้ำหนักกดเพลา 15 ตันครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ผมจะเดินเข้าไปข้างในตัวสะพานแล้วนะครับ ไม้หมอนที่อยู่ใต้รางประธานที่สะพานนี้ ก็ยังคงอยู่ในสภาพดีครับ เดินไปแต่ละก้าวก็เลยไม่ค่อยน่ากลัวสักเท่าไหร่

มุมนี้หันหน้าไปทางสถานีท่าฬ่อครับ




มุมนี้หันหลังให้กับทางสถานี


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เก็บภาพบรรยากาศที่สะพานข้ามคลองท่าฬ่อ มาจนเกือบจะครบทุกมุมแล้วครับ เหลือเพียงแค่ด้านข้างของสะพานจากทางทิศเหนือเท่านั้น ผมก็เลยต้องเดินย้อนกลับมาอีกครั้ง

เสาโทรเลขทางด้านทิศเหนือของสะพาน เลขที่ 355 / 3 ครับ




ถ้ามองจากรูปข้างบน พอเดินพ้นราวสะพานไปจะมีถนนเล็ก ๆ เชื่อมลงไปที่ถนนด้านล่าง ผมก็เดินตามถนนเส้นเล็ก ๆ นี่ล่ะครับ ลงมาถ่ายรูปนี้ ที่เป็นมุมสุดท้ายเอาไว้



แล้วในตอนนั้นเอง ก็มีพี่ชายคนหนึ่ง ขี่รถมอเตอร์ไซค์มาตามถนนด้านหลัง กำลังจะขึ้นไปบนสะพานพอดี นี่ก็คือจุดเริ่มต้นของ " เหตุระทึกที่สะพานข้ามคลองท่าฬ่อ " ที่ผมกำลังจะเล่าให้ทุกคนได้รับรู้ และใช้วิจารณญาณในอ่านตามไปนะครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[palm_gea]

ขยันเดินจริงครับพี่เต้ยเนี่ย แบบว่าผมยังไม่หายอิ่มจากกระทู้พิจิตรเลย งานนี้จุกแน่ๆ ติดตามชมอยู่ครับ

ว่าแต่ ตกลงพี่เต้ยจะไปงาน 26 มีนารึเปล่าครับ
_________________

[ExtendeD]

พี่ชายคนที่ผมพูดถึงนี่ เขาจอดรถยืนดูผมถ่ายรูปสะพาน จนกระทั่งผมถ่ายเสร็จเลยครับ ตอนแรก ๆ ก็งง ชาวบ้านหลายคนที่ขี่มอเตอร์ไซค์ หรือเดินผ่านตอนที่ผมเดินถ่ายรูปอยู่ ส่วนใหญ่ก็แค่มอง ( ตาไม่กะพริบ ) แต่พี่คนนี้ปักหลักเหมือนกำลังรออะไรอยู่สักอย่าง

หลังจากที่ถ่ายรูปด้านข้างสะพานเสร็จผมก็เดินกลับขึ้นมาข้างบน พี่เขาก็ฝ่ายเริ่มต้นบทสนทนาก่อนครับ จากที่ได้ยืนคุยกันอยู่สักพัก ก็ได้ใจความประมาณว่า ถนนเส้นที่เชื่อมระหว่างถนนด้านล่างขึ้นมาจนถึงบริเวณคอสะพาน จะมีชาวบ้านขี่มอเตอร์ไซค์ขึ้นมาเพื่อใช้สะพานแห่งนี้ข้ามไปอีกฝั่งหนึ่งของคลองอยู่บ่อย ๆ แล้วลักษณะของถนนเส้นเล็ก ๆ นี้ก็ชันพอสมควรครับ ถ้าจะขี่รถขึ้นมาก็คงต้องเร่งเครื่องสักหน่อย ถ้าดูจาก 2 รูปนี้





ก็คงจะเห็นนะครับว่า ไม่ว่าจะขึ้นมาจากทางฝั่งไหน หลังจากขึ้นมาถึงข้างบน จะต้องเลี้ยวแล้ววิ่งไปตามทางเดินที่อยู่ด้านข้างสะพาน เพื่อขี่ข้ามไปยังอีกฝั่งหนึ่ง แต่มีอยู่วันหนึ่งที่เพิ่งจะผ่านมาไม่นาน มีหญิงสาวขี่มอเตอร์ไซค์ขึ้นมาตามถนนเส้นเล็ก ๆ ที่พูดถึงอยู่นี่ล่ะครับ จังหวะที่กำลังเร่งเครื่องขึ้นมาถึงข้างบน เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มีรถไฟขบวนหนึ่งวิ่งมาพอดี เสียงหวีดรถไฟที่ดังขึ้นในตอนนั้นพอดี คงทำให้หญิงสาวตกใจ แทนที่จะเลี้ยวเข้าไปวิ่งในทางเดินที่อยู่ข้างสะพานอย่างที่ควรจะเป็น แต่กลับวิ่งตรงขึ้นมา โชคยังดีที่พอล้อหน้าของรถมอเตอร์ไซค์ปีนขึ้นมาบนหินรองรางรถไฟ ทั้งคนทั้งรถก็เสียหลักแล้วล้มลงไปบริเวณคอสะพานนั้นเอง

นับว่าโชคยังดีนะครับ ถ้าเกิดเร่งเครื่องมาแรงกว่านี้ มอเตอร์ไซค์อาจจะปีนขึ้นมาบนรางรถไฟแล้วเหตุการณ์ที่ไม่มีใครอยากให้เกิดก็คงจะเกิดขึ้นแน่ ๆ แต่ก็ไม่มีอะไรรับประกันครับ ว่าเหตุการณ์นั้นจะไม่เกิดขึ้น เพราะที่สะพานแห่งนี้มีชาวบ้านขี่มอเตอร์ไซค์ข้ามไปข้ามมาบ่อยมาก ๆ ครับ ระหว่างที่ผมเดินถ่ายรูปอยู่ที่สะพาน ก็ต้องใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มบ่อย ๆ เพราะเสียงที่ดังตอนที่มอเตอร์ไซค์วิ่งผ่านทางเดินบนสะพานมานี่ คล้ายกับตอนที่รถไฟวิ่งผ่านสะพานมาก ๆ ครับ ถึงจะรู้ว่าน่าจะมีเสียงหวีดรถไฟเล็ดลอดมาให้ได้ยินก่อนเห็นตัวก็ตาม แต่มันก็อดใจหายไม่ได้จริง ๆ ใครไม่เชื่อก็ลองเดินไปดูที่สะพานข้ามคลองท่าฬ่อนี่ดูได้นะครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

[ExtendeD]

พอเดินกลับมาถึงประแจตัวแรกทางด้านทิศเหนือของสถานีท่าฬ่อ ก็เห็นประแจอยู่ในท่านี้ครับ



แสดงว่ากำลังจะมีขบวนรถวิ่งเข้ารางหลีกที่สถานีท่าฬ่อ ผมก็เลยบอกให้เจ้าตัวแสบกลับไปประจำจุดเดิม ส่วนผมก็ปีนขึ้นไปประจำที่จุดเดิมเหมือนกันครับ

เวลาผ่านไปประมาณเกือบ ๆ 10 นาที รถจักรดีเซลไฟฟ้า Alsthom ( ALS. ) หมายเลข 4151 ที่เห็นจอดอยู่ที่พิษณุโลกในตอนเช้า ก็นำขบวนรถสินค้าที่มี บทค. ล้วน ๆ ผ่านมาครับ คราวนี้ไม่ได้วิ่งมาเร็วเหมือนอย่างขบวนที่ 102 ผมก็เลยมีเวลาเล็งมากขึ้นอีกหน่อย แต่ยาวจริง ๆ ครับขบวนนี้



ตอนแรกผมก็คิดว่าจะเดินกลับไปถ่ายรูปตอนที่ขบวนนี้จอดอยู่ที่สถานีอีกครั้ง แต่ไม่ทันแล้วครับ ขบวนรถด่วนพิเศษดีเซลรางปรับอากาศที่ 3 โผล่มาให้เห็นไกล ๆ โน่นแล้ว พอขบวนที่ 3 ผ่านไป ทางสถานีท่าฬ่อก็ปล่อยรถสินค้าขบวนนี้ออกจากสถานีทันที น่าเสียดายครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

พอกลับไปถึงที่สถานีผมก็ยังคงมีเวลาอยู่อีกสักพักใหญ่ ๆ กว่าที่ขบวนที่ 201 จะมา ก็เดินไปซื้อน้ำกินที่ร้านค้าที่อยู่ติดกับสถานีนั่นล่ะครับ อากาศร้อน ๆ ได้กินน้ำเย็น ๆ แล้วชื่นใจ ส่วนเสบียงที่หอบหิ้วมาจากพิษณุโลกก็หมดไปตั้งแต่ตอนอยู่ที่สะพานแล้วครับ

17.21 น. รถจักรดีเซลไฟฟ้า Alsthom ( ALS. ) หมายเลข 4103 ก็นำขบวนรถธรรมดาที่ 201 มาถึงสถานีท่าฬ่อครับ ค่าโดยสารจากสถานีท่าฬ่อ ถึงสถานีพิษณุโลกก็เพียงแค่ 8 บาทเองครับ ถูกแสนถูก




ออกจากสถานีมา ก็เข้าโค้งที่ผมเพิ่งเดินผ่านมา แล้วก็มาถึงสะพานข้ามคลองท่าฬ่อครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

หลังจากที่หยุดส่งผู้โดยสารที่สถานีบางกระทุ่ม บ้านใหม่ แล้ว 17.53 น. ขบวนที่ 201 ก็มาถึงสถานีปลายทาง " สถานีพิษณุโลก " โดยสวัสดิภาพครับ ( ที่สถานีแม่เทียบ เท่าที่ผมเห็นไม่มีผู้โดยสารลง ส่วนสถานีบึงพระ ไม่จอดครับ )



แล้วขบวนที่ 201 ก็ถูกสับเปลี่ยนให้เป็นขบวนรถเร็วที่ 116 ต้นทางสถานีพิษณุโลก - ปลายทางสถานีกรุงเทพ ซึ่งหน้าที่สับเปลี่ยนขบวนรถนี้ทำโดย GEA. หมายเลข 4544 ครับ หรูไม่เบา

สำหรับการนำเสนอเรื่องราวและรูปภาพของสถานีท่าฬ่อ และสะพานข้ามคลองท่าฬ่อ ก็คงจะจบลงแต่เพียงเท่านี้ครับ ขอบคุณพี่น้องสมาชิกทุกคนที่ติดตามกันมาหลายวันครับ ช่วงนี้ผมไม่ค่อยจะมีเวลาเลย ถ้าลงกระทู้ได้ไม่เร็วทันใจก็ขออภัยด้วยนะครับ หลังจากนี้ก็คงอาจจะหายหน้าหายตาไปสักพัก รอให้มีเวลาว่างจะไปถ่ายรูปมาให้ดูกันอีกครับ ขอบคุณครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.