ตะลอนทัวร์ ณ สถานีชุมทางคลองสิบเก้า

[CivilSpice]

ในย่านสถานีชุมทางคลองสิบเก้า มีรางทั้งหมด 4 ราง ถ้านับจากตัวอาคารสถานีออกไป รางที่ 1 จะเป็นทางหลีก รางที่ 2 เป็นทางประธาน ของทางรถไฟสายตะวันนอก ที่จะมุ่งหน้าไปอรัญประเทศ รางที่ 3 เป็นทางแยก ที่จะมุ่งหน้าไปสถานีองครักษ์ หรือจะเรียกว่าเป็นทางประธานของทางรถไฟสายคอลงสิบเก้า-แก่งคอย ก็คงไม่ผิดกติกา ส่วนรางที่ 4 ก็เป็นทางหลีก โดยมีชานชาลาคอนกรีตขนาดใหญ่ คั่นระหว่างรางที่ 2 และรางที่ 3

สำหรับในภาพนี้ ถ่ายย้อนลงไปทางสถานีบางน้ำเปรี้ยวครับ จากรางที่ 2



อย่างที่บอกว่าวันนั้น สภาพอากาศดูอึมครึม ร้อนอบอ้าว แดดมีบ้างไม่มีบ้าง บางทีก็มีเมฆครึ้ม เหมือนฝนจะตก ทำให้ภาพส่วนใหญ่ที่ถ่ายออกมาสีสันดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก ต้องขออภัยทุกท่านไว้ด้วยนะครับ .... ว่าแล้วเราก็เริ่มออกเดินเท้า ไปทางด้านทิศเหนือกันก่อน เพื่อสำรวจดูเส้นทาง และสภาพแวดล้อม ในช่วงที่ทางรถไฟแยกจากกัน โดยในภาพนี้ถ่ายขึ้นไปทางสถานีโยทะกา จากรางที่ 2 เช่นเดียวกัน

[CivilSpice]

ปล่อยให้รุ่นเดอะสองท่าน เดินนำหน้าไปก่อน ส่วนผมก็เดินเลาะมาตามรางที่ 1 เพื่อตามไปสมทบ เท่าที่สังเกตดู จะเห็นว่า รูปแบบการยึดหมอนคอนกรีต
กับราง ส่วนใหญ่จะเป็นแบบ FIST จากออสเตรเลีย ซึ่งจะมีลักษณะเป็นขอเหล็กโค้ง มาเกี่ยวกับตัวรางเอาไว้ ดังรูป



ส่วนในจุดที่เป็นรอยต่อระหว่างราง ก็จะใช้เป็นหมอนไม้มาคอยรองรับ ในภาพนี้ จะเห็นว่ามีสายลักษณะคล้ายๆ สายไฟโผล่ออกมาจากพื้นดิน
แล้วพันระโยงระยาง มาเกี่ยวกับรางไว้ด้วย

[CivilSpice]

เดินต่อไปอีกนิด ก็มาพบกับเสาสัญญาณประจำที่แบบไฟสี ตัวซ้ายมือเป็นของรางที่ 2 ส่วนตัวขวามือเป็นของรางที่ 1 โดยตัวทางซ้ายนั้น หากทางสถานีกลับประแจให้รถจากรางที่ 2 แยกไปยังรางที่ 3 เพื่อออกไปทางสถานีองครักษ์ ก็จะมีสัญญาณไฟสีขาว ชี้ออกไปทางซ้าย ปรากฏขึ้น ประมาณว่าเห็นปุ๊บ ก็รู้เลยว่าต้องไปอีกทางแล้วล่ะ



สำหรับเสาสัญญาณในภาพนี้ ตัวซ้ายมือ (33) เป็นของรางที่ 4 ซึ่งเป็นรางหลีก ส่วนตัวขวามือ (31) เป็นของรางที่ 3 หรือทางประธานที่จะไปยังสถานีองครักษ์



ส่วนอุปกรณ์สองตัวต่อไปนี้ น่าจะเป็นส่วนหนึ่งของการใช้ควบคุมสัญญาณไฟสี เพราะเห็นตั้งอยู่ใกล้ๆ กัน ผมไม่ทราบว่าอุปกรณ์แต่ละตัว มีชื่อเรียกอย่างเป็นทางการว่าอย่างไร คงต้องรบกวนผู้รู้ มาช่วยขยายความต่อครับ แต่ตัวที่เป็นกล่องสี่เหลี่ยม ถ้าให้เดา น่าจะเป็นตัวเกี่ยวกับอุปกรณ์ไฟฟ้าหรืออุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์

[CivilSpice]

ว่าแล้วก็ออกเดินทางกันต่อครับ แล้วก็มาพบกับป้าย ว ในรูปแบบนี้ นั่นหมายถึงว่า ข้างหน้า มีทางตัดแบบเสมอระดับ โดยไม่มีเครื่องกั้น
ดังนั้น พขร. ก็อย่าลืมชักหวีดเตือนด้วย



ตอนนี้ผมกำลังเดินจากทางหลีก หรือรางที่ 1 เพื่อมาบรรจบกับทางประธาน ที่จะมุ่งหน้าไปยังสถานีโยทะกา



สายไฟระโยงระยาง คงมีให้เห็นเป็นระยะๆ



ประแจตัวเดิม แต่เป็นทิศทางที่มองมาจากอีกด้านหนึ่งของทางประธาน มุ่งหน้าไปยังสถานีบางน้ำเปรี้ยว ซึ่งตอนนี้ถูกตั้งให้เป็นท่าตรง

[CivilSpice]

ผ่านประแจตัวแรกไปแล้ว เดินหน้าไปอีกสักนิด ก็จะเจอกับประแจอีกตัวหนึ่ง ซึ่งจะแยกจากทางประธานสายตะวันออก (รางที่ 2) ไปยังทางประธาน
ของสายคลองสิบเก้า - แก่งคอย (รางที่ 3) ดังนั้น ถ้าขบวนรถแล่นผ่านตรงเข้าสถานี มายังรางที่ 2 ก็ยังสามารถแยกออกไปทางสถานีองครักษ์ได้อีก



หนุ่มน้อยหมวกแดง พี่นุชิต รู้สึกว่าจะให้ความสนใจกับประแจตัวนี้เป็นพิเศษ



มุมฝั่งตรงข้ามของประแจ เมื่อมองมาจากอีกฟากหนึ่ง

[CivilSpice]

ที่น่าสนใจก็คือ เมื่อก่อนนี้เส้นทางหลักของสายตะวันออก ไม่ได้ใช้ราง 100 ปอนด์/หลา แบบในปัจจุบัน แต่พอมีการก่อสร้างทางรถไฟสายแก่งคอย-คลองสิบเก้า ก็เลยทำให้ทางรถไฟตั้งแต่ช่วงสถานีชุมทางคลองสิบเก้าไปยังฉะเชิงเทรา ได้รับการเปลี่ยนเป็นราง 100 ปอนด์ด้วย เพื่อรองรับขบวนรถสินค้าที่ต้องผ่านเส้นทางนี้ ดังนั้น ในบริเวณสถานีชุมทางคลองสิบเก้า ก็จะต้องมีร่องรอยของการเชื่อมต่อรางในทางประธานทั้งสองขนาดด้วย และแล้วข้อสงสัยของเราก็ยุติ เนื่องจากว่า เมื่อเดินพ้นจากประแจตัวเมื่อสักครู่ไปได้ไม่กี่ก้าว ก็เจอกับหลักฐานนี้



มองเห็นกันมั้ยครับ ถ้าสังเกตดีๆ จะเห็นร่องรอยการเชื่อมรางอยู่ อีกทั้งขนาดของรางทั้งสองฝั่งก็ยังไม่เท่ากันด้วย



สำหรับรางในช่วงนี้ ใช้การยึดไม้หมอนแบบใช้น็อตขัน

[CivilSpice]

เดินข้ามมายังฝั่งทางประธานของสายแก่งคอย-คลองสิบเก้า (รางที่ 3) บ้างครับ ... จุดเกิดเหตุ เอ๊ย ตำแหน่งในพื้นที่แถวๆ นั้น ก็อยู่ที่หลัก กม. ที่ 86



เส้นทางนี้ เป็นรางขนาด 100 ปอนด์/หลา บริเวณรอยต่อของราง ก็จะใช้ไม้หมอนมารองรับเช่นเดียวกัน



ส่วนประแจตัวนี้ เป็นประแจที่แยกระหว่างทางประธานสายแก่งคอย-คลองสิบเก้า มายังทางประธานของสายตะวันออก
จะเห็นว่าสภาพรางยังเงาวับ นั่นหมายถึงว่า มีการใช้งานประแจตัวนี้ทั้งสองทางอยู่เป็นประจำ

[CivilSpice]

ราง 100 ปอนด์/หลา ในเส้นทางนี้ ต่อเชื่อมรางโดยใช้การเชื่อมเทอร์มิตช์ ดังนั้นเวลาที่ขบวนรถแล่น ก็แทบจะไม่รู้สึกกระเทือน
ซึ่งจะแตกต่างกับการใช้ต่อเชื่อมรางแบบใช้เหล็กประกับแบบที่เราคุ้นเคย



ความเร็วในเส้นทางช่วงนี้ สามารถใช้ความเร็วได้ถึง 120 กม./ชม. ตามป้าย ต ที่เตือนเอาไว้ .... ว่าแต่ว่า ส่วนใหญ่ขบวนรถที่ผ่าน
เป็นรถสินค้า ใช้รถจักรทำการ ยังไงคงวิ่งด้วยความเร็วไม่ถึงตามพิกัดแน่ๆ

[CivilSpice]

ยังไม่ทันจะเดินพ้นจากประแจ ก็ได้ยินเสียงดัง ตึง ตึง ตึง ลอยมาจากทางด้านหน้า ในระยะไม่ไกลมากนัก สักพักก็ได้เห็นเจ้าของเสียง ค่อยๆ คืบคลานเข้าโค้งด้านเหนือ มาด้วยความเร็วประมาณ 30-40 กม./ชม. ซึ่งก็คือเสียงของ รถจักรอัลสธอม หมายเลข 4306 ซึ่งทำขบวนรถน้ำมัน (น่าจะรถเปล่า) กำลังแล่นเข้าสถานี ทำเอาผม พี่นุชิต และพี่ตึ๋ง ต้องรีบหลบออกจากราง แล้ววิ่งหาตำแหน่งถ่ายภาพกันยกใหญ่



แล่นผ่านไปยังสถานี โดยเข้าไปยังรางที่ 3 .... วันนั้น แดดไม่ค่อยเป็นใจ ถ่ายยังไงก็ออกมาไม่งาม



มี บพห. ห้อยท้ายขบวนมาด้วย 1 คัน ... คาดว่าน่าจะไปยังจุดหมายปลายทางที่สถานีมาบตาพุด

[CivilSpice]

หลังจากขบวนรถน้ำมันผ่านไป ก็เริ่มออกเดินทางกันต่อ ตอนนี้เราเดินมาถึง กม. ที่ 86 - 200 แล้ว ... เหงื่อกำลังท่วมตัวเลย



เดินไปได้เพิ่มอีก 100 เมตร ถ้าเราลองสังเกตดูตอนนี้ จะเห็นว่าระดับของเส้นทางสายแก่งคอย-คลองสิบเก้า จะอยู่สูงกว่าระดับของ
ทางรถไฟสายตะวันออก อยู่พอสมควร