"เดินฝ่าฝนเพื่อตามฝัน จากผาคันสู่ห้วยแม่ลาน"

[CivilSpice]

ห้วยแม่ลาน ในวันนี้ น้ำไหลแรงและเชี่ยวกราก เพราะเจอฝนแบบเต็มๆ มา 2 วันแล้ว แต่ยังไม่ถึงกับแรงจนน่ากลัวเท่าไหร่นัก



ถ้าข้ามห้วยแม่ลานไปได้แล้ว จุดหมายปลายทางของเราก็อยู่อีกไม่ไกล



เส้นทางช่วงนี้สำหรับรถไฟ ใช้ความเร็วได้ไม่เกิน 45 กม./ชม. ทั้งรถดีเซลรางและรถจักร แต่สำหรับเรา คงต้องเพิ่มจุดทศนิยม คั่นไว้ระหว่างเลข 4 และ 5 ไปด้วย
คือไม่เกิน 4.5 กม./ชม. ไม่งั้นหมดแรงข้าวกล่อง มื้อกลางวันกันก่อนแน่ๆ

[CivilSpice]

ในที่สุด ก็มาถึงจุดที่มีเขื่อนคอนกรีตกันดิน กั้นอยู่ทางซ้ายมือ และมีต้นมะม่วงใหญ่ขึ้นอยู่ตรงกลาง นั่นหมายความว่า เรามาเกือบถึงปากอุโมงค์แล้ว
เมื่อก่อนนี้บริเวณนี้ เคยมี ที่หยุดรถห้วยแม่ลาน ตั้งอยู่ ... แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว เหลือแต่ต้นมะม่วง ซึ่งสมาชิกหลายๆ คนในทีม บอกว่า ต้นมะม่วงเหล่านี้
เคยเห็นกันมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว เวลาที่นั่งรถไฟผ่าน



มะม่วงของจริงนะจ้ะ .... กำลังออกลูกดกเลยทีเดียว ไม่แน่ใจว่าเป็นมะม่วงพันธุ์อะไร ?

[CivilSpice]

พอเห็นต้นมะม่วง ทุกคนก็มีกำลังใจในการเดินมากขึ้น แทบจะหายเหนื่อย เพราะรู้ดีว่า จุดหมายปลายทางอยู่แค่ปลายจมูกนี่เอง
และแล้วสิ่งที่ทุกคนรอมานาน ก็เริ่มปรากฏให้เห็น นั่นคือ เอกลักษณ์อันโดดเด่นของ ปากอุโมงค์ห้วยแม่ลาน ที่เป็นลักษณะเฉียงเป็นสามเหลี่ยม
ที่ไม่มีอุโมงค์ไหนๆ ในประเทศ มีหน้าตาแบบนี้



เข้ามาดูใกล้ๆ กันครับ .... ยิ่งฝนตกแบบนี้ ทำให้สีส้มของปากอุโมงค์ ดูโดดเด่นและสะดุดตา เมื่อตัดกับสีเขียวของใบไม้ ที่อยู่รอบข้าง

[CivilSpice]

ขณะนั้นเอง ก็ได้ยินข่าวทางวิทยุของหมวดเอ็ม ว่าขบวน 408 ออกมาจากสถานีผาคันได้สักพักหนึ่งแล้ว ดังนั้น ผมและหมวดเอ็ม จึงตัดสินใจรีบวิ่งไปยังอีกฝั่งของอุโมงค์ เพื่อเก็บภาพของขบวน 408 ขณะกำลังออกจากปากอุโมงค์อีกด้านหนึ่ง โดยมีพี่นุชิตวิ่งตามมาติดๆ ส่วนคณะที่เหลือ ยังอยู่แถวๆ ต้นมะม่วง ยังมาไม่ถึง ระหว่างวิ่ง ก็อดกังวลไม่ได้ว่า ถ้าเกิดขบวน 408 มาเร็วกว่าที่คิด เราจะไปหลบตรงไหนดีล่ะเนี่ย

สุดท้ายก็ออกมาอีกด้านหนึ่งของ "อุโมงค์ห้วยแม่ลาน" จนได้ครับ จะเห็นว่าปากอุโมงค์ทั้งสองฝั่ง มีหน้าตาที่ไม่เหมือนกันโดยสิ้นเชิง



จากนั้นไม่นาน เพียงแค่พอหายใจหายคอได้ถนัดๆ ก็ได้ยินเสียงดังกระหึ่มลอยมาจากในอุโมงค์ ตามมาติดๆ ซึ่งเจ้าของเสียง ก็คือ ขบวน 408 นั่นเอง ... ทั้งผม พี่นุชิต และหมวดเอ็ม รีบคว้ากล้องขึ้นมาถ่ายแทบไม่ทัน สุดท้ายก็คุ้มค่ากับการวิ่ง เพราะได้ภาพขณะที่ขบวน 408 กำลังออกจากอุโมงค์ ได้สมใจนึกบางลำภู พร้อมทั้งรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก เพราะถ้าตัดสินใจวิ่งช้ากว่านี้สัก 5 นาที รับรองว่า ได้จ้ะเอ๋กับ ขบวน 408 กลางอุโมงค์แน่ๆ

[mai_cnx_th]

เห็นรูปสวยๆ แล้ว อดนึกถึงช่วงที่นั่ง 51 กลับเชียงใหม่ในช่วงฤดูฝนจังครับ เพราะต้นไม้ใบหญ้าดูสดสะอาดตา ภูเขาดูเขียวสดชื่น อากาศเย็นสบาย บริสุทธิ์มากๆ ด้วย เห็นแล้วอยากไปด้วยจัง อิอิ

[KaittipsBOT]

สุดยอดจริงทีมงาน...ชุดนี้....ฝนจะตกแดดจะออก....บ่ยั่น เที่ยวหน้าจะไปไหนนะ อย่างไรจะไปให้ได้ แม้ใครจะให้ไปไหนในช่วงนั้นมีหวังได้เคืองกันแน่ๆ ปูที่นอนเปิดแอร์รอชมอยู่เด้อ..
ว่าแต่มะม่วงที่เห็น เขาเรียกว่ามะม่วง 3 ฤดู ปักษ์ใต้บ้านผมเอาไปไหนไม่ตรึก....แต่ของที่นี่ คิดว่ามีอายุนานมากที่เดียว ผมยังจำได้ตอนนั่งรถไฟไป ชม. สมัยเรียนที่โน้น..เมื่อเกือบ 10 ปีก่อน..

[black_express]

ผมเองก็เห็นมาต้นมะม่วงที่ห้วยแม่ลานตั้งแต่สมัยเด็กๆ เหมือนกันครับ คนปลูกมองการณ์ไกลจริงๆ

[CivilSpice]

[CivilSpice]

หลังจากนั้น สมาชิกอีกครึ่งหนึ่ง ก็เริ่มตามมาสมทบ ยังปากอุโมงค์ทางด้านใต้ พร้อมทั้งเสียงทักทายว่า เมื่อตะกี๊ กระโดดหลบ ข.408 ทันกันหรือเปล่า



ว่าแล้วก็ร่วมถ่ายภาพหมู่เป็นที่ระลึก กับปากอุโมงค์ด้านใต้ ของคณะสำรวจในทริปนี้ จำนวน 7 ท่าน คือ เจฟ, พี่หนุ่ม, หมวดเอ็ม, พี่ตึ๋ง, พี่นุชิต, พี่ตุ้ย และหนุ่มแมกซ์เซล ส่วนผม ขอไปเป็นตากล้องครับ .... ใครจะรู้ ว่าหลังจากที่อุโมงค์สร้างเสร็จไปแล้ว อีก 95 ปี จะมีกลุ่มเด็กมากและเด็กน้อยกลุ่มนึง มายืนชักภาพหน้ายิ้มแป้น อยู่หน้าอุโมงค์แบบนี้

[tuie]