เกาะกระแสเกาหลี พานั่งรถไฟไปฟังเสียงระเบิดชายแดนเกาหลี

[Rakpong]

ช่วงนี้ นักร้องเกาหลี พ่อหนุ่ม “เรน” มาเปิดคอนเสิร์ตที่เมืองไทย

ผมขอเกาะกระแสขุดภาพเก่า ที่เคยไปนั่งรถไฟเมืองเกาหลีมาแล้วเหมือนกันนะ

จากกระทู้ เกาหลีเหนือและเกาหลีใต้หารือเตรียมเปิดรถข้ามแดน

คงมีคนอยากรู้ว่า ทางรถไฟเชื่อมสองประเทศนี้ มันห่างกันสักแค่ไหน ดูจากป้ายนี้ก็แล้วกันครับ

[Rakpong]

เดือนกันยายน ปี 2002 ผมได้ทุนรัฐบาลเกาหลี ไปอบรมเรื่องการควบคุมวัณโรค ที่สถาบันวัณโรคแห่งชาติ ที่กรุงโซล ประเทศสาธารณรัฐเกาหลี 3 สัปดาห์





ในช่วงนั้น ใครพูดถึงเกาหลี มักจะโดนบ่นว่า ไม่มีอะไรเที่ยว ตม.โหด คนดุ ฯลฯ

แต่เดี๋ยวนี้ เป็นไงครับ ตั้งแต่กระแสดาราเกาหลีเข้ามา คนไทยก็แห่ไปเที่ยวกัน ขนาดสถานที่ถ่ายทำละคร ยังข้ามน้ำทะเลไปชมกัน



เหตุที่เกาหลี ต้องผลักดันกระแสของเกาหลี เข้ามาเมืองไทย เพราะหนุ่มไทยคนนี้ ไปทำให้เสียดุลหรือเปล่าหว่า

[Rakpong]

การอบรมที่นั่น เนื่องจากระยะเวลาสั้นมาก และผู้จัด คือ สถาบัน KOICA ( ใครอ่านรถไฟสัมพันธ์ คงจะได้เห็นชื่อนี้บ้าง ) พยายามจะโชว์อะไรหลาย ๆ อย่าง เกี่ยวกับประเทศเขา มีกิจกรรมแน่นเอี๊ยด ในวันหยุดวันอาทิตย์วันหนึ่ง ผมเลยพอมีเวลาไปนั่งรถไฟเกาหลีเที่ยวบ้าง

แต่มีเวลาแค่วันเดียว ผมจะไปไหนดีล่ะ

ช่วงนั้น ก็มีข่าวบูมผ่านทางทีวีของเกาหลีเอง (เหมือนสมัยนี้..ฉายซ้ำ ไม่รู้กี่รอบ ) เรื่องการเชื่อมทางรถไฟของเกาหลีเหนือและเกาหลีใต้ โดยครั้งนั้นประธานาธิบดีจอร์จ ดับบลิว บุช และประธานาธิบดี คิมแดจุง ของเกาหลี มาทำพิธีเปิดกันใหญ่โต ที่สถานีดอราซาน ( แต่ไม่ยักกะเชิญ เกาหลีเหนือ มาด้วย )

ผมเลย search internet ที่นั่น หาเวลาเดินรถ และสถานีที่จะไปสถานีนี้ ได้ความว่า ต้องไปรถไฟสาย Gyeongui Line ซึ่งเป็นรถไฟสายสั้น ๆ เป็นรถไฟชานเมือง ออกไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ ของกรุงโซลครับ (ตามแผนที่ ทางที่ผ่านสถานี Geumchon)



ดูรายละเอียด ของรถไฟสายนี้ ได้ที่นี่ครับ
http://www.answers.com/topic/gyeongui-line และ http://www.answers.com/topic/gyeongui-line

[Rakpong]

ผมไปเริ่มต้นที่สถานีรถไฟใหญ่ของกรุงโซล ซึ่งรูปแบบคล้ายหัวลำโพงบ้านเรา วันที่ไปที่สถานี คนเยอะมาก และทหารเดินขวักไขว่ ผมเลยไม่ได้ถ่ายรูปในสถานีมา เท่าที่ทราบช่วงนั้น กำลังเป็นช่วงเทศกาลหยุดยาวของเกาหลี คนเลยมาจองตั๋วรถไฟกันเยอะแยะไปหมด

ดูป้ายแจ้งตารางเดินรถ มีรถไปสายนี้ เป็นปลายทาง Munsan บ้าง Dorasan บ้าง แต่มีเที่ยวที่ไป Dorasan ออก 09.00 น. และ 10.00 น.

ที่สถานีโซล ดูเหมือนจะซื้อได้ทุกช่องขายตั๋ว เหมือนหัวลำโพงบ้านเรา ผมดันไปต่อแถวซื้อตั๋ว กับขบวนรถสายยาว พอถึงคิว คนขายตั๋วบอกว่าไป Dorasan ต้องไปซื้อช่องนู้น เลยต้องไปต่อแถวใหม่ ทำให้ตกรถขบวน 09.00 น. ต้องรอเที่ยว 10.00 น.

เนื่องจากสมัยนั้น ผมใช้แต่กล้องฟิล์ม ไม่ได้ถ่ายภาพแหลก เหมือนยุคกล้องดิจิตอล ใจจึงจดจ่อกับชายแดนเกาหลีเท่านั้น ไม่ค่อยได้ถ่ายภาพอะไร



ขอตัดภาพมาที่สถานี Munsan รถไฟที่นั่งมา ก็คล้ายดีเซลรางบ้านเรา แต่ติดแอร์เย็นฉ่ำครับ
แน่นอนล่ะ เกาหลีคงผลิตเองได้ ผมไม่ดูมา ว่ายี่ห้ออะไร ทางเส้นนี้ เป็นรถไฟชานเมือง แต่บางช่วง ก็เป็นรางคู่ ภาพที่เห็นเป็นรถไฟแบบเดียวกัน กำลังตีกลับจาก Munsan ครับ



จากกรุงโซล มา 52 กม. ใช้เวลาราว 1 ชม ก็ถึงสถานีนี้ครับ Imjingang ผู้โดยสารทุกคน ถูกทหารเรียกให้ลงจากขบวนรถหมดทุกคนครับ

ผมเลยลงมาถ่ายรูปที่นี่ได้

[Rakpong]

พอถึงสถานี Imjingangขบวนรถจะจอดไม่ถึงตัวอาคารสถานีดี อยู่ทางปลายชานชาลาด้านใต้
สักพัก ก็มีทหารขึ้นมาเชิญผู้โดยสารทุกคน ไปลงทะเบียนก่อน

คนที่นั่งรถไฟ เพื่อไปยัง Dorasan ส่วนใหญ่จะเป็นคนเกาหลีสูงวัย หรือไม่ก็มาเป็นครอบครัว บางทีอาจเป็นเพราะแรงโปรโมตในช่วงนั้น ชาวเกาหลีใต้ ที่ยังมีญาติมิตรอยู่ในเกาหลีเหนือ เลยอยากไปให้ใกล้ชิดที่สุด

หลังจากผู้โดยสารลงหมดแล้ว ขบวนก็จะเคลื่อนไปยังอาคารสถานี Imjingang เพื่อรับผู้โดยสารที่มากับขบวน 9.00 น. ที่มาถึงก่อนเราราว 1 ชั่วโมง และลงทะเบียนเสร็จแล้ว ออกเดินทางไปยังสถานี Dorasan

ส่วนผู้โดยสารที่มากับขบวน 10.00 น.อย่างผม ก็เลยมีเวลาโต๋เต๋แถวนี้ ราว 1 ชั่วโมง ก็เลยเดินขึ้นไปทางเหนือของสถานี พบมีพิพิธภัณฑ์สงครามเล็ก ๆ ตั้งอยู่อยู่
ส่วนใหญ่ คำอธิบายจะเป็นภาษาเกาหลี และมียุทธภัณฑ์ ตั้งโชว์อยู่บ้าง



ตั้งกล้องถ่ายภาพตัวเอง มีเด็กเกาหลี เดินผ่านซะนี่

[Rakpong]

ได้เวลาแล้ว ก็กลับมาขึ้นรถไฟที่อาคารสถานี
ตรงนี้ จะมีทหารตรวจค้นกระเป๋า เพื่อตรวจหาอาวุธและสิ่งต้องสงสัย ก่อนขึ้นขบวนรถ



ให้สังเกต ทหารสาวชาวเกาหลี มาดเธอขึงขัง เหมือนนางเอกหนังจีน ประเภทสวยประหาร แต่หน้าตาเธอจิ้มลิ้มสไตล์เกาหลี ตอนนั้นไม่กล้าทักทายเท่าไรนัก เพราะดูบรรยากาศการตรวจเคร่งเครียดมาคุมาก กลัวเธอจะควักมีดที่เอวมาเชือดคอผมน่ะ
แต่ผมได้เจอเธออีกครั้ง ตอนขากลับครับ



เข้ามาในสถานี เตรียมที่จะข้ามไปชายแดนแล้ว เปียงยางอยู่ไม่ไกลเลย

[tuie]

ขอบคุณครับพี่หมอที่กรุณานำเรื่องราวอันน่าสนใจของรถไฟเกาหลีใต้มาให้ชมกันครับ

ดูแล้วบรรยากาศตึงเครียดจริงๆครับ เห็นทหารประจำสถานีรถไฟหลายๆคนแบบนี้ทำให้ผมนึกถึงแถวๆชายแดนอรัญประเทศเมื่อประมาณเกือบ ๓๐ ปีก่อน ในยุคที่เขมรแดงเรืองอำนาจเลยละครับ

ไม่ทราบว่าขบวนรถที่พี่หมอโดยสารจาก Seoul ไปยัง Dorasan แล่นเร็วไหมครับ เมื่อเทียบกับดีเซลรางปรับอากาศแดวูของบ้านเรา

[Rakpong]

ขบวนรถไฟ มาถึง ก็รีบขึ้นรถเลยครับ



เห็นภาพสะพานนี้นึกถึง "สะพานห้วยแม่ต้า" มั้ยครับ

ภาพทางซ้ายน่าจะเป็นทางรถไฟสายเก่า ที่น่าจะโดนพิษของสงคราม จนเหลือแต่ตอม่อ ตามประวัติของเส้นทางรถไฟสายนี้ สร้างและเดินรถตั้งแต่ ปี 1906 จนสงครามเกาหลี เริ่มในปี 1945 รถไฟสายนี้ ก็งดเดิน ( และอาจจะเละ จากสงคราม ) เมื่อสิ้นสุด สงครามในปี 1953 รถไฟจากเกาหลีใต้ ก็มีเดินถึงแค่สถานี Munsan เท่านั้นครับ และในปีที่ผมไปก็เริ่มทำทางและรื้อฟื้นเปิดเดินรถกันใหม่

นั่งมาไม่ถึง 10 นาที 4 กิโลเมตรเอง ก็มาถึงสถานี Dorasan



ได้เห็นขบวนรถไฟเต็ม ๆ อีกครั้งครับ
ชื่อสถานี Dorasan คำว่า “san” ในภาษาเกาหลี ก็คล้ายกับญี่ปุ่น คือ “ ภูเขา”นั่นเอง

ตรงที่นี้ ยังไม่อยู่ใน DMZ เสียทีเดียว แต่ก็ไม่ไกลจากหมู่บ้าน ที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวแนวชายแดนของเกาหลีใต้ ใครสนใจลองดูรายละเอียดในเวบท่องเที่ยวเกาหลีที่

http://english.tour2korea.com/03Sightseeing/TravelSpot/travelspot_read.asp?oid=771&konum=subm1_1&kosm=m3_6

ใกล้สถานีรถไฟ มีสถานที่ที่มีชื่อ คือ Mt.Dora Observatory ที่ไว้แอบดูเกาหลีเหนือ ซึ่งเดี๋ยวนี้ ก็เปิดให้นักท่องเที่ยวไปแอบดูอยู่ครับ

คำถามของ อาจารย์ตุ้ย ผมว่ารถไฟนี่เป็นรถไฟชานเมือง ก็ไม่ต่างจากรถไฟบ้านเราเท่าไรนัก ระยะทาง 52 กม.ใช้เวลา 1 ชั่วโมงครับ

[box_car]

[black_express]

อยากมีดีเซลรางแบบนี้ในบ้านเราจังเลย.... 8)

จำได้ว่า กองทัพสหรัฐฯ ใช้เฮลิคอปเตอร์ในสมรภูมิครั้งแรก ที่สงครามเกาหลีนี่แหละครับ