พาชมสถานีบ้านทุ่งหล่อ / โคกคราม เก็บตกเส้นทางสาย ธำ.

[ExtendeD]

ตอนนี้เราเดินทางออกจากสถานีนครศรีธรรมราช ผ่านที่หยุดรถมะม่วงสองต้น อดีตสถานีวังวัว ที่หยุดรถบ้านท่าช้าง และที่หยุดรถบ้านห้วยยูง แวะพักเดินเล่นที่สถานีโคกคราม รวมถึงไปดูสะพานข้ามคลองโคกครามกันไปแล้วนะครับ ออกเดินทางกันต่อดีกว่า

เช้าวันที่ 26 เมษายน ก่อนที่ผมจะไปถึงสถานีบ้านทุ่งหล่อ ที่อยู่ข้างหน้าอีกไม่ไกลเท่าไหร่ ฝนก็ยังคงตกลงมา ยิ่งเห็นเมฆก้อนที่อยู่ตรงหน้าแล้วก็อดคิดไม่ได้ครับ ว่าอาจจะต้องใช้เวลาหลบฝนอยู่ที่สถานีบ้านทุ่งหล่อสักพัก เพราะฉะนั้นการแวะที่สถานีบ้านทุ่งหล่อในวันนั้นอาจจะต้องใช้เวลามากกว่าที่คิดเอาไว้

[ExtendeD]

แล้วผมก็เดินไปถามหานายสถานีกับเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง เพื่อจะไปขออนุญาตถ่ายรูปครับ ซึ่งก็ได้รับอนุญาตเรียบร้อยเหมือนเช่นเคย เพราะฉะนั้นอย่าเสียเวลา เรามาเริ่มกันที่บริเวณด้านหน้าตัวอาคารสถานีบ้านทุ่งหล่อกันก่อนเลย หามุมถ่ายรูปตัวอาคารสถานีได้ไม่ง่ายเลยครับ เพราะบริเวณนั้นไม่มีพื้นที่ว่างมากพอให้ผมยืนถ่ายรูปแบบสะดวก ๆ เลยครับ เดี๋ยวมาดูกันครับว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น



บรรยากาศยามเช้าที่ด้านหน้าอาคารสถานีบ้านทุ่งหล่อแห่งนี้คึกคักดีครับ เพราะว่าชาวบ้านต่างนำพืชผัก หรืออาหารต่าง ๆ มาวางขายกันหลายร้าน เรียกว่าเป็น " ตลาดสด " ก็ไม่ผิดครับ เดินไปทางไหนก็มีแต่เพิงขายของทั้งนั้น เพียงแต่ผมหาแผงขายเนื้อสัตว์ไม่เจอแค่นั้นเอง พื้นที่ข้างหน้ามอเตอร์ไซค์สีดำที่เห็นโล่ง ๆ นี่ก็เพราะว่าต้องเว้นเอาไว้เป็นทางเข้าออกตัวอาคารสถานี แต่ถ้าหันไปมองทางอื่นก็จะเจอแต่แผงขายของ



หลังจากถ่ายรูปนี้เสร็จไม่นานนัก ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก แต่ลุงป้าน้าอาก็ยังไม่ยอมเก็บร้าน เหมือนกับรู้ว่าฝนจะตกไม่นาน แล้วฝนก็ตกไม่นานจริง ๆ ครับ ประมาณ 15 นาทีก็หยุดแล้ว

เดินเข้ามาภายในอาคารสถานีจะเห็นช่องจำหน่ายตั๋วอยู่ทางด้านซ้ายครับ



ด้านบนของช่องจำหน่ายตั๋วมีป้ายแสดงกำหนดเวลาเดินรถติดอยู่ครับ



เอ... ขบวนที่ 85 กับ 86 ไม่จอดที่นี่ แต่ก็ยังมีชื่อติดอยู่ด้วย

ฝั่งตรงข้ามช่องจำหน่ายตั๋วก็จะเป็นที่นั่งพักผู้โดยสารครับ แต่ถ้าจะให้ยืนถ่ายแบบใกล้ ๆ ก็คงจะมองเห็นได้ไม่ทั่วครับ เพราะว่าพื้นที่แคบอยู่เหมือนกัน เอาไว้ถ้าได้เห็นภาพบรรยากาศรวม ๆ ของตัวอาคารสถานีจากบริเวณชานชาลา ก็คงจะพอมองเห็นครับ แต่ถ้ายังจำที่นั่งพักผู้โดยสารที่ในตัวอาคารสถานีโคกครามได้ ของที่สถานีบ้านทุ่งหล่อก็มีขนาดพื้นที่ใกล้เคียงกัน เพียงแต่ว่าที่สถานีนี้ใช้แผ่นไม้มาต่อเป็นเก้าอี้ยาว ๆ ล้อมรอบทั้ง 3 ด้าน ไม่ได้ใช้เก้าอี้พลาสติกสีน้ำเงินเหมือนที่สถานีโคกครามครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เดินออกมาบริเวณชานชาลา ต้องเลือกอีกแล้วจะไปทางไหนก่อนดี ผมดูจากทิศทางของแสงแดดที่ส่องออกมาแล้ว ก็คงต้องเริ่มจากทางด้านทิศเหนือ หรือทางที่มาจากสถานีโคกครามแล้วกันนะครับ



นี่คือบริเวณประแจทางด้านทิศเหนือที่เป็นประแจมือครับ



เดินเลยประแจไปก็จะเห็นหลักปลอดภัย อ้าว.. แล้วเจ้าเด็กนั่นกำลังยืนทำอะไรอยู่น่ะ



มาดูที่รางหลีก จะเห็นว่ามีเครื่องตกรางติดตั้งอยู่ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

รูปนี้ถ่ายตอนที่ผมกำลังก้มหาตัวเลขที่บอกถึงขนาดของรางประธาน หรือตัวอักษรที่บอกที่มา หรือปีที่ผลิต แต่มองหายังไงก็ไม่เจอ ก็เลยเก็บภาพเพื่อนร่วมโลกต้นน้อย ๆ ที่เติบโตอยู่บนทางรถไฟมาฝาก



ที่รางหลีกผมไปเจอตัวอักษรบอกที่มาและปีที่ผลิตครับ " COCKERILL 1910 "



ผมเดินตามรางประธานมาเรื่อย ๆ ตาก็คอยมองหาตัวอักษรและตัวเลขที่จะบอกรายละเอียดของรางเอาไว้ จนเดินมาเกือบจะถึงป้ายประเพณีทางด้านทิศเหนือ มีทางผ่านเล็ก ๆ อยู่แถวนี้ด้วยครับ



อีกมุมหนี่งของป้ายประเพณี และชานชาลาทางด้านทิศเหนือ ทางซ้ายของรูปจะเห็นกลุ่มคนกำลังทำอะไรกันอยู่สักอย่าง นั่นก็คือ พี่ ๆ ที่กำลังจัดเตรียมรถตรวจทางเพื่อปฏิบัติภารกิจประจำวันครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เดินผ่านป้ายประเพณีทางด้านทิศเหนือไป ก็จะเห็นเสาคล้องห่วงทางสะดวกตั้งอยู่ครับ



ตัวอาคารสถานีบ้านทุ่งหล่อครับ



ตรงข้ามกับตัวอาคารสถานี ก็จะเป็นที่ตั้งของโรงเก็บรถตรวจทาง ที่เมื่อสักครู่เห็นพี่ ๆ เขายืนอยู่แถวนี้ล่ะครับ แต่ตอนนี้ออกไปทำงานกันแล้ว



มองไปด้านหลังโรงเก็บรถตรวจทาง จะเห็นว่ามีถนนตัดตรงเข้าไป ด้านในมีบ้านของชาวบ้านปลูกอยู่ริมถนนทั้ง 2 ฝั่ง ส่วนป้ายสีเหลือง ๆ ที่เห็นอยู่ในรูปเขียนว่า " สถานีรถไฟทุ่งหล่อ บ้านไม้แก่น " ครับ น่าจะเป็นของอบต. ละมั้งครับ ผมมองเห็นป้ายไม่ชัด


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เดินผ่านโรงเก็บรถตรวจทางไป ก็จะมองเห็นอีกด้านหนึ่งของตัวอาคารสถานีบ้านทุ่งหล่อครับ ย้อนแสงเต็ม ๆ



ขึ้นมาบนชานชาลาจะเห็นว่ามีป้ายบอกสถานีถัดไปตั้งอยู่ ถ้าไปทางสถานีโคกคราม ก็คือทางกลับไปสถานีนครศรีธรรมราช แต่ถ้าไปทางสถานีชุมทางเขาชุมทอง ก็คือทางตรงกลับกรุงเทพ หรือจะกลับรถไปที่สถานีพัทลุง ชุมทางหาดใหญ่ก็ได้ครับ



ใกล้ ๆ กันมีเสาคล้องห่วงทางสะดวกอยู่ด้วย ก็เลยเก็บภาพมาพร้อม ๆ กับป้ายประเพณีทางด้านทิศใต้ซะเลย



เดินเลยป้ายประเพณีทางด้านทิศใต้ไป จะมองเห็นหลักปลอดภัยและประแจแยกเข้ารางหลีกอยู่ไกล ๆ ทางขวาเป็นเสาโทรเลขที่ 790/5 ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เดินต่อมาจนถึงหลักปลอดภัยครับ เครื่องตกรางที่อยู่ทางด้านนี้ถูกเปิดเอาไว้ด้วย



ประแจทางด้านทิศใต้ เป็นประแจมือเหมือนกับทางด้านทิศเหนือครับ



มองต่อไปข้างหน้าจะมี " ป้ายหวีดรถจักรทั่วไป* " ปักอยู่ข้างทาง เมื่อขบวนรถวิ่งมาถึงป้ายนี้ พี่พขร. ก็ต้องเปิดหวีดยาว 1 ครั้งแล้วตามด้วยหวีดสั้นอีก 1 ครั้งครับ เลยไปอีกก็จะเป็น " ป้ายพิกัดความเร็วสูงสุดในทางประธาน* " แล้วจากนั้นทางรถไฟก็จะโค้งไปทางซ้ายครับ



* อ่านรายละเอียดเกี่ยวกับป้ายสัญญาณต่าง ๆ ที่ใช้ในกิจการรถไฟไทยได้จาก file signalsign.pdf ที่ download มาจาก http://portal.rotfaithai.com
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เอาล่ะครับต่อจากนี้ผมก็จะเดินกลับไปที่สถานีแล้วครับ นั่น... เจ้าตัวแสบโผล่มาอีกแล้ว ไปเก็บอะไรมาเล่นก็ไม่รู้ครับ



ป้ายประเพณี และชานชาลาทางด้านทิศใต้ครับ



เสร็จสิ้นภารกิจที่สถานีบ้านทุ่งหล่อแล้วครับ แต่ก็ยังเหลือเวลาอีกหลายนาทีกว่าที่ขบวนรถท้องถิ่นที่ 458 ต้นทางสถานีพัทลุง - ปลายทางสถานีนครศรีธรรมราช จะมาถึงที่สถานีบ้านทุ่งหล่อ ผมก็เลยพาเจ้าตัวแสบไปเดินหาของกินที่ตลาดหน้าสถานี ก็อย่างที่เคยบอกไปครับ สินค้าส่วนใหญ่ที่วางขายในตลาดจะเป็นผัก ผลไม้สด ๆ จะมีของที่กินได้ทันทีก็จะมีแค่ " ขนมครก " ล่ะครับ ผมก็ไปอุดหนุนคุณป้ามา 1 กระทง กระทงละ 10 บาทครับ พอหยิบมาเสร็จ ป้าเขาบอกว่า " น้ำตาลอยู่นี่นะลูก " พร้อมกับชี้ไปที่กระปุกใส่น้ำตาลที่วางอยู่ข้างหน้าร้าน ผมก็แปลกใจว่าทำไมต้องใส่น้ำตาลเพิ่มด้วย ในเมื่อขนมครกมันหวานอยู่แล้ว แต่พอหยิบชิ้นแรกเข้าปาก ก็เป็นอันรู้แจ้งเห็นจริงครับ " จืดสนิท " ที่แท้ขนมครกของคุณป้า เป็นสูตรไม่มีน้ำตาลนี่เอง ทันสมัยไม่ใช่เล่น ทำให้ความหลังครั้งอดีตตามมาหลอกหลอน ช่วงหลายเดือนก่อน ประมาณเดือนกันยายน - ตุลาคมปีที่แล้ว ที่แฟนผมต้องไปนอนโรงพยาบาล ผมก็ไปนอนเฝ้าไข้ตามปกติ เช้าวันหนึ่งผมก็ไปซื้อกาแฟที่ร้านขายกาแฟที่อยู่ชั้นล่าง พนักงานถามว่าจะใส่น้ำเชื่อมกลิ่นอะไรดี บอกตามตรงว่าผมไม่ค่อยจะได้อุดหนุนร้านกาแฟหรู ๆ แบบนี้บ่อยสักเท่าไหร่ แล้วก็ไม่เคยเจอคำถามนี้ตอนซื้อกาแฟด้วย และคิดว่ากาแฟในแก้วนั้นก็คงจะมีความหวานอยู่บ้างแล้ว คำตอบของผมก็คือ " ไม่ต้องใส่หรอกครับ " สุดท้ายหลังจากผมเอากาแฟแก้วนั้นขึ้นไปถึงบนห้อง ผมก็ต้องเป็นคนเหมากาแฟแก้วใหญ่ ๆ แก้วนั้นคนเดียว ด้วยเหตุผลที่ว่ามัน " จืดสนิท " เหมือน ๆ กับขนมครกถาดนี้ล่ะครับ

ตอนที่กำลังคิดหนักเกี่ยวกับขนมครกกระทงนั้นอยู่ ก็มีเจ้าตัวนี้แวะเข้ามามอง ๆ ผู้มาเยือนแปลกหน้า เจ้าตัวนี้เป็นอัลเซเชี่ยนตัวใหญ่มาก ๆ ครับ หลายปีก่อนตอนที่ผมยังเด็ก ที่บ้านผมก็เลี้ยงอัลเซเชี่ยนตัวเมียไว้ 1 ตัว ตัวมันยังไม่ใหญ่เท่านี้เลย " สวัสดีครับ ผมมาดี "



รู้สึกเหมือนโดนไล่ที่ ผมก็เลยย้ายเข้ามานั่งข้างในอาคารสถานี มองไปเห็นข้าวของของคุณพี่แม่ค้าที่กำลังรอจะขึ้นรถขบวนเดียวกับผมอยู่ ผมเห็นแล้วยังนึกว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปี แต่ผมก็ยังคงเห็นมะม่วง กับข้าวเหนียวหมู หรือของขบเคี้ยวอื่น ๆ นี่ล่ะครับ ที่ยังคงอยู่คู่กับรถไฟไทยมาตลอด อ้อ... ไม่สิ ต้องบอกว่าอยู่คู่กับผู้โดยสารมาตลอดต่างหาก


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

หลังจากนั้นก็ได้กลับไปคุยกับเจ้าหน้าที่คนเดิมครับ ผมถามถึงเรื่องขบวนที่ 458 ที่เมื่อวานมีประกาศจากทางสถานีชุมทางเขาชุมทองว่า " ขบวนรถงดเดิน " เจ้าหน้าที่คนนี้ก็บอกผมว่า ปัญหามาจากรถจักรชำรุดครับ คุยกันยาวจนวกเข้าเรื่องการเดินทางของผม ผมบอกพี่เขาไปว่าวันนี้ผมจะไปที่สถานีโคกครามต่อ แล้วจะขึ้นขบวนที่ 173 เข้าตัวเมืองนครศรีธรรมราช ได้ยินแค่นี้คุณพี่เจ้าหน้าที่ก็บอกว่า " วันนี้รถเร็วช้า 200 กว่า " ผมได้ยินแล้วอึ้งครับ เพราะดูจากเวลาที่รถเร็วจะมาถึงที่สถานีโคกครามแล้ว ผมคงกลับไปไม่ทันจัดการเรื่องที่โรงแรมแน่ ๆ เลย เมื่อวานนี้ผมก็บอกพนักงานที่โรงแรมไปแล้วว่าจะจ่ายค่าห้อง 2 คืนเลย แต่พนักงานบอกว่าเป็นกฎให้ลูกค้าจ่ายค่าห้องได้คืนต่อคืนเท่านั้น เพราะว่าถ้าจ่ายเงินแล้วจะมาขอคืนไม่ได้ ผมก็เลยต้องเปลี่ยนแผนกระทันหัน ต้องขึ้นขบวนที่ 458 กลับสถานีนครศรีธรรมราชก่อนแล้วล่ะครับ

ในวันที่ 26 เมษายน ขบวนรถท้องถิ่นที่ 458 ต้นทางสถานีพัทลุง - ปลายทางสถานีนครศรีธรรมราช ได้รถจักรดีเซลไฟฟ้า General Electric ( GEK. ) หมายเลข 4036 นำขบวน มาถึงที่สถานีบ้านทุ่งหล่อเวลา 08.39 น. ครับ ในวันนั้นขบวนที่ 458 มีบชส. พ่วงมา 3 คัน ก็คือ บชส. 1253 + บชส. 300 + บชส. 1268 ซึ่งท้ายขบวนรถจะถูกแบ่งเป็นที่ทำการของเจ้าหน้าที่บนขบวนรถครับ



ผมกลับมาถึงที่สถานีนครศรีธรรมราชเวลา 09.13 น. พ่วงบชส. มาน้อยแบบนี้ก็ยืนเกาะประตูตากแดดมาตลอดทางล่ะครับ



พอขบวนที่ 458 มาถึงสถานีนครศรีธรรมราชแล้ว รถจักรก็จะกลับมาพ่วงต่ออีกด้านหนึ่งของขบวนกลายร่างเป็น ขบวนรถท้องถิ่นที่ 455 ต้นทางสถานีนครศรีธรรมราช - ปลายทางสถานียะลาครับ



ต่อจากนั้นผมก็กลับไปที่โรงแรม จ่ายเงินค่าห้องเพิ่มอีก 1 คืน กะว่าจะขึ้นไปพักแค่ให้พอหายเหนื่อย แต่ที่ไหนได้พอหัวถึงหมอน หลับครับงานนี้ กว่าจะตื่นอีกทีก็บ่าย 2 โมงแล้ว รอช้าไม่ได้แล้วครับ ผมมาอยู่ทีนครศรีธรรมราชเกือบจะครบ 1 วันแล้ว นอกจากสถานีรถไฟแล้ว ผมยังไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนเลย บ่ายวันนั้น ( 26 เมษายน ) ผมก็เลยพาเจ้าตัวแสบนั่งรถสองแถวไปเที่ยวในเมืองซะหน่อย แต่ผมจะเอารูปที่ได้ถ่ายไว้ตอนไปเที่ยว โพสท์ปิดท้ายกระทู้นี้แล้วกันนะครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[kenshiro]

มานครศรีธรรมราชแล้วต้องไปวัดพระมหาธาตุวรมหาวิหารด้วยนะครับ
(แอบโฆษณาเล็กน้อย)