ลุยเดี่ยวแบบไม่เหงา.. บุกแควน้อยแล้วไปต่อที่หนองตม

[KTTA-50-L]

[ExtendeD]

เดินต่อมาตามรางประธาน ก็จะมาถึงป้ายประเพณีทางด้านทิศใต้ของสถานีหนองตมครับ ควันดำ ๆ ที่อยู่ข้างหลังนั่น เป็นควันที่ลอยออกมาจากปล่องของโรงสีข้าว ที่ตั้งอยู่ใกล้ ๆ กับสถานีครับ



ลองเดินไปดูชานชาลาจากบริเวณรางที่ 2 - 3 เห็นต้นมะพร้าวด้วย ถัดจากต้นมะพร้าวไปจะมีอาคารเตี้ย ๆ นั่นเป็นห้องน้ำครับ แต่ปัจจุบันนี้ไม่ได้ใช้งานแล้วครับ ปิดประตูตลอดเวลา ส่วนห้องน้ำหลังใหม่ ก็สร้างถัดจากห้องน้ำที่เห็นนี้ไปไม่ไกลครับ ผมเดินเข้าไปดูเหมือนกัน แต่ใช้งานไม่ได้ครับ เพราะน้ำไม่ไหล


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ขึ้นมาข้างบนชานชาลาครับ เดินผ่านอาคารที่ผมบอกว่าเป็นห้องน้ำในอดีตไป ก็จะเห็นป้ายบอกสถานีถัดไปตั้งอยู่ในสวนหย่อมข้าง ๆ ชานชาลาครับ



มาดูที่ป้ายบอกสถานีถัดไปดีกว่า ถ้าไปทางสถานีพรหมพิราม ก็คือมุ่งหน้าลงมาทางทิศใต้ จะกลับไปที่สถานีพิษณุโลก กลับกรุงเทพ ส่วนถ้าไปทางสถานีบ้านบุ่ง ก็จะมุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ ไปสู่สถานีอุตรดิตถ์ ศิลาอาสน์ เด่นชัย นครลำปาง ลำพูน และสิ้นสุดที่สถานีเชียงใหม่ครับ



อ้อ... ถ้าไปถึงสถานีบ้านบุ่ง สถานีถัดไปก็เข้าเขตของจังหวัดอุตรดิตถ์แล้วครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ถัดจากป้ายบอกสถานีถัดไป ก็จะมาถึงข้างหน้าอาคารสถานีแล้วครับ คงต้องไปยืนห่างออกมาหน่อย จะได้มองเห็นได้อย่างชัดเจน อาคารเล็ก ๆ ที่หลังคามุงกระเบื้องนี่ล่ะครับ ที่เป็นห้องน้ำที่สร้างใหม่ แต่ไม่มีน้ำใช้นะครับ



เดินผ่านมาอีกด้านหนึ่งของอาคารสถานีครับ



ถ้ายังจำกันได้ อาคารสถานีท่าฬ่อ ก็มีลักษณะเหมือน ๆ กับอาคารสถานีหนองตมเลย รวมไปถึงอาคารสถานีชุมทางบ้านดาราด้วยครับ ตอนแรกที่ผมมาถึงที่สถานีนี้ยังไม่เอะใจ แต่พอได้มายืนถ่ายรูปอาคารสถานีรูปแรก ก็นึกขึ้นมาได้ว่าพี่ตึ๋งเคยบอกเรื่องนี้เอาไว้แล้ว
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

[ExtendeD]

ถัดจากสวนหย่อมไปก็จะมาถึง ที่ทำการนายตรวจทางหนองตม แขวงบำรุงทางอุตรดิตถ์ กองบำรุงทางเขตลำปาง ฝ่ายการช่างโยธา ครับ



ถัดไปอีกก็จะเห็นป้ายบอกสถานีถัดไป และป้ายประเพณีทางด้านทิศเหนือครับ ข้างหลังชานชาลาที่เห็นเป็นบ้านไม้ นั่นก็เป็นบ้านพัก ครฟ. อีกหลังครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ก่อนจะเดินไปถึงป้ายประเพณีทางด้านทิศเหนือ จะผ่านศาลาเล็ก ๆ หลังนี้ครับ ข้างในจะมีรูปปั้นของหลวงพ่อบุญมา ศากยมุณี และ หลวงพ่อบุญมี ศรีสรรเพ็ช ครับ มีป้ายห้ามผ่านตั้งอยู่ข้างหน้าแบบนี้ ผมก็คงจะเดินมาดูได้แค่นี้ล่ะครับ



เดินไปดูทางรถไฟต่อดีกว่า มาถึงป้ายประเพณีทางด้านทิศเหนือของสถานีหนองตมแล้วครับ ข้างหลังป้ายประเพณีจะมีไม้หมอนเก่า ๆ วางกองรวมกันเอาไว้ 3 กองครับ



อ้อ... ลืมบอกไปว่าหมอนรองทางรถไฟที่อยู่ที่สถานีหนองตมแห่งนี้ ( รางประธาน และรางหลีก ) เป็นหมอนไม้ทั้งหมดครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

พอเดินไปถึงป้ายประเพณีทางด้านทิศเหนือ ผมมองไปที่ประแจตัวแรกทางด้านทิศเหนือ ก็เห็นว่ามีพี่ ๆ เจ้าหน้าที่บำรุงทางกำลังทำงานกันอยู่ครับ



ผมก็เลยคิดว่ากลับไปนั่งพัก รอเวลาให้พี่ ๆ เขาทำงานกันให้เสร็จก่อนดีกว่า เพราะผมยังเหลือเวลามากกว่าครึ่งชั่วโมง ก่อนที่ขบวนที่ 112 จะมาถึง พอพักจนหายเหนื่อย ก็เดินข้ามรางประธาน รางที่ 2 และรางที่ 3 ไปที่ร้านค้าที่อยู่ใกล้ ๆ กับรางที่ 3 ซื้อโอวัลตินเย็นกินให้ชื่นใจครับ 10 บาทเอง

ต่อจากนั้นผมก็กลับมานั่งข้างในอาคารสถานีครับ กินโอวัลตินจนหมด ผมก็เดินไปที่อาคารสูบน้ำเอนกประสงค์ข้างหน้าอาคารสถานี ไปดูแม่น้ำน่านครับ แต่ก็มองอะไรเห็นไม่มากหรอกครับ เพราะใกล้ ๆ กันนั้น ปลูกต้นไม้ต้นใหญ่เอาไว้ ถูกกิ่งไม้ และใบไม้บังครับ

พักจนหายเหนื่อย ผมก็เดินกลับมาที่ป้ายประเพณีทางด้านทิศเหนืออีกครั้ง ไม่เห็นพี่ ๆ เจ้าหน้าที่บำรุงทางแล้วครับ แสดงว่าทำงานกันเสร็จแล้ว ทางสะดวกแล้วครับ



ทางด้านทิศเหนือของสถานีหนองตมก็มีรางเหล็กวางกองไว้อีกหลายท่อน เหมือน ๆ กับทางด้านทิศใต้ครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ระหว่างทางที่เดินจากป้ายประเพณีทางด้านทิศเหนือ มาจนถึงบริเวณประแจตัวแรกทางด้านทิศเหนือของสถานีหนองตมที่เห็นอยู่นี้ จะเห็นโรงสีข้าวอยู่ทางด้านซ้ายของรางประธานครับ คงจะเป็นพื้นที่ส่วนบุคคล ผมก็เลยไม่ได้ถ่ายรูปมาให้ดูนะครับ



พอมาถึงประแจตัวแรกทางด้านทิศเหนือ แล้วมองเลยไปข้างหน้าจะเห็นจุดตัดถนนเสมอระดับ ที่ไม่มีเครื่องกั้น ถัดไปอีกก็จะเป็นเสาสัญญาณออกตัวนอก และเสาสัญญาณเข้าครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

หันกลับไปดูประแจตัวแรกทางด้านทิศเหนือครับ ที่อยู่ในท่าเลี้ยวเข้ารางหลีก ก็คงเป็นเพราะเมื่อสักครู่ใหญ่ ๆ นี้มีรถต๊อกจอดอยู่ในรางที่ 2 พอเจ้าหน้าที่ทำงานเสร็จก็คงจะนั่งรถต๊อกต่อไปทำงานที่จุดอื่นครับ



เดินต่อไปก็มาถึงประแจตัวที่แยกเข้ารางที่ 2 - 3 ครับ มองไปทางขวาที่อยู่ใกล้ ๆ กับรางประธานก็เป็นพื้นที่จอดรถบรรทุกที่ขนข้าวเปลือกมาส่งที่โรงสีข้าว ส่วนทางซ้ายจะเห็นลานโล่ง ๆ เอาไว้ให้ประชาชนเล่นกีฬาครับ อ้อ... ไม่มีเด็กโข่งนะครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.