นั่งรถไฟไปออกรอบ กับก๊วนกอล์ฟที่พลูตาหลวง (ชุดใหญ่)

[CivilSpice]

ขึ้นเขามาได้เล็กน้อย ขบวนรถก็จะหยุดรับส่งผู้โดยสาร ณ "ที่หยุดรถเขาพระบาท" ครับ มีคนขึ้นลงพอสมควร พร้อมๆ กับมีรถสองแถว และวินมอเตอร์ไซค์
มารอรับอยู่ข้างๆ โดยที่หยุดรถนี้ ตั้งอยู่ที่ ต.บางพระ อ.ศรีราชา เช่นเดียวกัน อักษรย่อคือ "ขะ." อยู่ห่างจากสถานีบางพระ 4.04 กม.



ออกจากเขาพระบาท ขบวนรถก็เข้าโค้ง เพื่อมุ่งหน้าไปสถานีชุมทางศรีราชา โดยในจุดนี้
จะเป็นจุดที่ทางรถไฟ จะเริ่มตีตัวออกห่าง จากถนนสุขุมวิทแล้วล่ะครับ

[CivilSpice]

ระหว่างทาง หากมองไปทางตะวันตก ก็จะเห็นตึกรามบ้านช่องของตัวเมืองศรีราชา อยู่ลิบๆ ดูใหญ่โตโอ่อ่าดีนะครับ
มีทั้งตึกโรงพยาบาล ตึกโรงแรม ห้างสรรพสินค้า เรียงรายอยู่เต็มไปหมด ... ว่าแต่ว่า พ่อหนุ่มอาร์ต อยู่ตรงตึกไหนล่ะเนี่ย เหอๆๆๆๆๆ

แล้วก็ไม่แปลกใจเลยครับ ว่าทำไม สถานีรถไฟศรีราชา ถึงเงียบๆ ไม่ค่อยมีผู้โดยสาร เพราะดันอยู่ห่างตัวเมืองซะขนาดนี้
คะเนด้วยสายตา ก็ไม่ต่ำว่า 2-3 กม. งานนี้โดนรถทัวร์ คาบผู้โดยสารไปรับประทานหมดแล้ว

[CivilSpice]

และแล้ว ก็เข้าสู่สถานีศรีราชา จะเรียกว่าเป็นสถานีที่มีขนาดย่านสถานีใหญ่แห่งนึง ในเส้นทางสายนี้ก็ได้กระมังครับ เพราะมีรางหลีกอยู่หลายราง
ส่วนหนึ่งก็คงจะใช้สำหรับ พักรถสินค้า และรถจักร ก่อน/หลัง เข้าแหลมฉบังด้วย ป๋านัทเคยเล่าให้ฟังว่า ที่นี่มักจะมีรถจักรมาจอดพักอยู่เสมอ
เพราะที่สถานีแหลมฉบัง หรือบางละมุง จะไม่มีบ้านพักของ พนง.รถจักร และ พรร. ทำให้ขบวนรถสินค้าเวลาที่เอาตู้คอนเทอนเนอร์ หรือตู้รถแก๊ส
ไปส่งแล้ว มักจะนำรถจักรมาจอดพักที่ศรีราชาก่อน จากนั้นเมื่อถึงเวลา ก็จะนำรถจักร ไปรับตู้สินค้าทั้งหลายกลับมา

คราวก่อนที่มาที่นี่ ผมก็ถือโอกาสแอ็คชั่น คู่กับ Alsthom 4415 ไปแล้ว อิอิอิ วันนี้ขบวน 283 ถูกจัดเข้ารางสอง เพราะในรางที่สาม มีขบวนรถสินค้ารอหลีกอยู่



บริเวณด้านเหนือ ก็จะมีที่ทำการของแขวงบำรุงทางศรีราชา ตั้งอยู่ครับ ซึ่งต้องขอชมการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ที่นี่ เพราะสภาพทางได้รับการดูแลเป็นอย่างดี
สะอาดสะอ้าน ไม่มีหญ้าขึ้นรกเกะกะ เหมือนเส้นทางสายหลักในบางสาย ที่มักจะใช้ขบวนรถไฟแทนเครื่องตัดหญ้า แต่อย่างใด

[CivilSpice]

มีรถจักร Hitachi หมายเลข 4506 รอหลีกอยู่ในรางที่สาม เป็นขบวนรถคอนเทนเนอร์เปล่าอีกแล้วครับ แหม วันนี้ขายดีจริงๆ
พ่วงมาค่อนข้างยาวด้วยเช่นกัน ... แต่หน้าตาของ 4506 เหมือนคนเพิ่งจะตื่นนอนยังไงยังงั้น เพราะสีมันดูซีดๆ พิกล
แถบสีแดงตรงไฟหน้า ก็แทบจะมองไม่เห็นละ คาดว่าเร็วๆ นี้ คงจะต้องเข้าคอร์สเมคอัพกันขนานใหญ่ อิอิอิ

[CivilSpice]

จอดรับส่งผู้โดยสารที่ศรีราชา ได้สักพัก ขบวน 283 ก็เริ่มเคลื่อนออกจาก "สถานีศรีราชา" พร้อมกับเจ้า Hitachi 4506 ก็ลากตู้คอนเทนเนอร์เปล่า
มุ่งหน้าไปทางบางพระด้วยเช่นกันครับ โดยสถานีศรีราชานี้ เป็นสถานีระดับขั้นที่ 4 อักษรย่อคือ "ศช." อยู่ห่างจากกรุงเทพ 130.60 กม.
ที่นี่ ทางรถไฟจะแยกเป็นสองสาย สายหนึ่งมุ่งหน้าเข้าท่าเรือแหลมฉบัง อีกสายหนึ่งจะไปนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุด และจุดหมายปลายทาง
ของพวกเราในวันนี้ คือ บ้านพลูตาหลวง โดยจะไปแยกกันอีกทีทีสถานีชุมทางเขาชีจรรย์ ซึ่งอยู่ถัดจากนี้ไปอีก 5 สถานีครับ



พ้นตัวสถานีมาเล็กน้อย ก็เจอกับเจ้านี่จอดอยู่ ซึ่งก็คือ ปู่ของปู่ Henschel หมายเลข 14 หรือหมายเลขเดิมคือ 3027 ซึ่งใช้ในโครงการเปลี่ยนหมอน
และราง ในเส้นทางสายนี้ โดยอยู่ในความควบคุมดูแลของ บ. อิตาเลี่ยน-ไทย ดีเวลลอปเมนท์ .... ท่าทางวันนี้จะนอนหลับยาวนะ



อีกฟากนึงของชุมทางศรีราชา มี Side งาน เชื่อมรางของอิตาเลี่ยน-ไทยอยู่ด้วย ดูอลังการดีเหมือนกันครับ
แต่ท่าทางวันนี้จะเป็นวันหยุด เลยไม่เห็นใครมาทำงานกัน .... เงียบเป็นป่าช้า

[CivilSpice]

ีสำหรับผมก็แวะเก็บรายละเอียดไปเรื่อยอ่ะครับ อย่างรูปนี้ ก็คือ เสาสัญญาณออกของสถานีชุมทางศรีราชา
โดยเสาด้านซ้ายของรูป จะใช้สำหรับให้สัญญาณไปแหลมฉบัง และมีสัญญาณชี้ไปทางซ้าย สำหรับขบวนรถที่มาจากทางหนึ่งและทางสอง แล้วจะไปทางสัตหีบ
ส่วนเสาด้านขวา ให้สัญญาณสำหรับไปสัตหีบ และมีสัญญาณชี้ไปทางขวา สำหรับรถที่มาจากทางประธาน (ทางสาม) และทางหลีกอื่นๆ เพื่อจะเข้าแหลมฉบัง
งงมั้ยครับเนี่ย ?????? ผมโพสต์เอง ยังจะงงเองเลย



บังเอิญว่า ขบวน 283 ถูกจัดเข้ารางสองตั้งแต่แรก ดังนั้น เมื่อผ่านเสาสัญญาณและประแจข้างต้น ก็จะถูกบังคับให้เลี้ยวออกทางแยกซ้าย
เพื่อกลับเข้าสู่รางประธาน หรือทางสามนั่นเอง เพื่อมุ่งหน้าไปสัตหีบ ... ไม่งั้นเราอาจจะได้ไปทัวร์ท่าเรือแหลมฉบังแทน อิอิอิ



ส่วนประแจในรูป ถ้าเป็นขบวนรถสินค้าที่มาจากแหลมฉบัง ถ้าจะเข้าทางหลีก หรือเข้าทางประธาน ก็จะมาแยกที่ประแจตัวนี้ครับ
แต่ถ้าจะตรงเข้าทางหนึ่งหรือทางสองที่ศรีราชาเลย ก็ตรงตลอด

[CivilSpice]

เส้นทางรถไฟของทั้งสองสายจะตีคู่กันมาเรื่อยๆ เป็นระยะทางร่วมๆ 2-3 กิโลเมตร ไกลมากๆ ครับ เหมือนๆ กับช่วงทางรถไฟสายใต้ ที่จะไปบ้านโป่งกับสายน้ำตกเลย
ระหว่างทาง ก็มี Overpass ของถนน ข้ามทางรถไฟอยู่เป็นระยะๆ ซึ่งเท่าที่สังเกต แต่ละที่จะมีหน้าตาไม่ค่อยเหมือนกัน อย่างที่เห็นในรูปจะเป็นแนวระนาบตรง
แต่บางที่ก็เป็นแนวโค้ง เหมือนสะพานข้ามคลองใน กทม. เป็นต้น ...



มาถึงจุดนี้ ทางรถไฟก็เริ่มแยกจากกันแล้วครับ โดยทางซ้ายมือ คือทางรถไฟเข้าแหลมฉบัง ส่วนเราวิ่งอยู่บนเส้นขวา เพื่อไปทางสัตหีบ





ส่วนสะพานที่เห็นในภาพด้านล่าง คือ Overpass ของทางหลวงที่เชื่อมระหว่างแหลมฉบังกับทางหลวงหมายเลข 7 กรุงเทพ-พัทยา ครับผม
รถบรรทุกวิ่งกันขวักไขว่เชียวล่ะ เห็นว่าช่วงนี้กำลังทำการปรับปรุงแยกต่างระดับ ช่วงแยกเข้าแหลมฉบังอยู่ด้วย

[CivilSpice]

ด้วยระยะทางประมาณ 13.48 กม. จากชุมทางศรีราชา ก็มาถึงสถานีต่อไป "สถานีบางละมุง" ครับ ที่นี่เป็นสถานีในระดับชั้นที่ 3 สาเหตุเนื่องมาจากมี
รายได้จากคลังก๊าซบางละมุง หรือ คลังก๊าซโรงโป๊ะ ของ บริษัท ปตท. จำกัด (มหาชน) นี่เอง โดยสถานีบางละมุงมีอักษรย่อคือ "มุ" อยู่ห่างจาก กรุงเทพ 144.08 กม.

[CivilSpice]

บริเวณตอนใต้ของอาคารสถานี ถ้เาผ่านไปก็มักจะพบกับ รถ บตญ. และรถ บพห. จอดอยู่เป็นประจำครับ เนื่องจากใช้ประกอบกับขบวนรถก๊าซ
โดยรถ บตญ. จะใช้คั่นระหว่างรถก๊าซกับรถจักร ทั้งนี้ก็เนื่องด้วยความปลอดภัยส่วนหนึ่งล่ะ ไม่งั้นเวลาทำขบวนไป พขร. คงจะหนาวๆ ร้อนๆ บ้าง
เพราะแบกเอาก๊าซ มาเป็นแทงค์เลย แถมขบวนนึงมีหลายแทงค์ซะด้วย ถ้ามีอุบัติเหตุไม่คาดฝันขึ้นมา ก็คงจะเป็น รถไฟ สมชื่อแน่ๆ





พ้นจากบริเวณทางหลีกก็จะเป็นย่านสำหรับรถก๊าซครับ วันนี้จอดกันอยู่เต็มเลย ผมพยายามจะมองหารถจักรสับเปลี่ยนจากจีน ที่เป็นเจ้าถิ่นของที่นี่
แต่ก็หาไม่เจอ มาเจออีกที พี่เล่นจอดในย่านภายในโรงก๊าซซะนี่ .... ครั้นจะถ่ายภาพก็ไม่ทันแล้ว แหม.. เหมือนเล่นซ่อนหากันเลยนะ

สำหรับคลังก๊าซที่นี่ คนไฟแรงห้ามเข้านะครับ เพราะรถพวกนี้ เป็นวัตถุไวไฟ .... (เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย)

[CivilSpice]

ผ่านบางละมุง ก็มาถึงพัทยา เมืองชายทะเลชื่อดัง ที่เป็นที่รู้จักกันดีทั่วโลก แต่มีใครรู้สักกี่คนเนี่ย ว่าเมืองพัทยาก็มีรถไฟกะเค้าเหมือนกัน
แถมยังมีคนใช้บริการเยอะเสียด้วยนะครับ เพราะเท่าที่สังเกต ผู้โดยสารส่วนใหญ่เกือบค่อนขบวน มักจะมาลงที่สถานีพัทยากันทั้งนั้น
แถมวันที่ผมไปนั้น มีลงกันเยอะเสียด้วย ... สนนราคาค่าโดยสารรถไฟชั้นสาม ก็เรียกว่าถูกมากๆ เพราะจากกรุงเทพ มาถึง พัทยา
ก็แค่ 31 บาทเอง ซึ่งราคานี้ มาด้วยรถ บขส. หรือรถทัวร์ ก็คงไม่ได้แล้ว ... ข้อเสียอย่างนึงก็คืออยู่ไกลจากตัวเมืองนี่แหล่ะกระมัง

คราวที่แล้วผมก็มาลงที่นี่ล่ะครับ แล้วก็ต่อแมงกะไซค์เข้าเมืองตรงพัทยาเหนือ ด้วยราคา 40 บาท แพงกว่าค่ารถไฟจากกรุงเทพอีกแฮะ



คนเยอะหรือไม่อย่างไร ก็ลองดูจากรูปได้ครับ ส่วนมากจะมากันเป็นกลุ่มๆ คึกคักดีทีเดียว .... ซึ่งอดคิดไม่ได้ว่า ทำไมหนอ รฟท. ถึงไม่
เปิดเดินรถโดยสารในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์บ้าง โดยถ้าลองจัดเวลาเดินรถให้เหมาะสม สามารถมาส่งผู้โดยสารในตอนเช้า แล้วรอรับกลับในตอนเย็นได้
ก็คงจะดี เพราะวันหยุด คนคงสนใจจะมาเที่ยวที่พัทยา มากกว่าวันธรรมดาอยู่แล้ว โดยนักท่องเที่ยวอาจจะมาในวันเสาร์ ค้างพัทยาหนึ่งคืน แล้วบ่ายๆ
ของวันอาทิตย์ ก็เดินทางกลับเข้ากรุงเทพเป็นต้น หรือจะมาแบบประเภทไปเช้าเย็นกลับ ก็น่าจะได้เหมือนกัน ส่วนเรื่องความจุทางก็ไม่น่าจะมีปัญหา
เพราะรถสินค้า เดินน้อยกว่าในวันธรรมดาอยู่แล้ว



"สถานีพัทยา" เป็นสถานีระดับที่ 4 ครับ อยู่ห่างจากกรุงเทพ 155.14 กม. มีอักษรย่อคือ "พา." มีรางประธานอยู่ด้านนอก ส่วนด้านในที่ชิด
กับตัวสถานีเป็นรางหลีก โดยมีรางย่อยๆ เล็กๆ อยู่ทางตอนใต้ของสถานี .... แหม ... ก็อดคิดเรื่อยเปื่อยไม่ได้อีกละ ว่าถ้าทำรางหลีกเพิ่มอีก 1 ราง
แล้วให้รถโดยสารเดินในวันหยุดถึงแค่พัทยา แล้วจอดพักรอทำขบวนกลับ ก็ยังดีนะ