เดินขาลากจากขุนตานไปสะพานคอมโพสิตแล้วเดินกลับ

[tuie]

ท่านผู้ตรวจการกำลังสำรวจดอกไม้ริมทางอยู่ครับ ใครถ่ายซ้ำแล้วยังขืนมาโพสต์ซ้ำๆๆๆ อีกระวังจะโดนใบเหลืองจากท่านผู้ตรวจการนะครับ



น้องธีก็ดูจะผ่อนคลายมากขึ้นเมื่อเห็นดอกไม้ริมทาง ผิดกับตอนเดินบนสะพานสามหอ-สองหอเยอะ แต่สีหน้ายังดูจะเอาจริงเอาจังอยู่นะครับ



สงสัยจะกลัวว่าผลงานจะออกมาไม่สวยเท่าที่ควร

[Nakhonlampang]

[tuie]

ตามทางช่วงนี้มีร่องรอยจากการ ออกรถ ล้อดิ้น เหล็กปลิ้น ให้เห็นเป็นระยะๆครับ



ปล. ถ้าท่านอาจารย์กิตติจะนำภาพไปประกอบมินิซี่รี่ส์เรื่องดังแห่งยุค "โชว์เฟอร์ล้อเหล็ก" ก็เชิญได้เลยนะครับ ด้วยความยินดียิ่ง

[tuie]

เดินๆไปก็คิดทำ ปดร.ขบวนรถพิเศษลิ้นห้อยฯขบวนสองกันเล่นๆว่า เราจะทำขบวนถึงปากอุโมงค์ขุนตานด้านทิศใต้ในเวลา ๑๕.๓๐ น. ถึงสถานีขุนตาน ๑๕.๕๕ น. ก่อนที่ขบวน ๕๒ จะแล่นสวนเข้ามาในอุโมงค์สักเล็กน้อย ขบวนรถพิเศษลิ้นห้อยฯต้องเร่งทำเวลาละครับ ขืนมัวชักช้าเสียเวลาเพิ่มเติม อาจจะได้ใช้บริการช่องหลบขบวนรถภายในอุโมงค์เพื่อหลบขบวน ๕๒ ก็เป็นได้ เดินเพลินๆต่อมาจนถึงเวลาประมาณ ๑๕.๑๕ น. ได้ยินเสียงคุณปู่คำรามมาจากทางด้านแม่ตานน้อย ชาวคณะรีบกระโดดลงข้างทางก่อนครับ



ไม่ถึงสามนาทีคุณปู่ก็โผล่มาอย่างรวดเร็ว เวลาเดินตัวเปล่านี่ซิ่งไม่เบาเลยนะครับคุณปู่



คาดว่าคุณปู่คงจะไปช่วยทำการขบวน ๕๒/๑๔ จากทาชมภู-ขุนตาน นะครับ

[tuie]

มิสเตอร์เหลียวซมซาน เอ๊ย! เหลียวแลมองครับ เหลียวแลตามครับ



เหลียวแลตามเสร็จแล้วก็ต้องตรวจสอบคุณภาพของภาพถ่ายครับ เดี๋ยวตรวจการเวบ เดี๋ยวตรวจภาพถ่าย งานยุ่งจริงๆ งานยุ่งจริงๆ นะครับท่านผู้ตรวจการเวบ



น้องธีทำท่าเหมือนอยากจะให้มี “อะไร” โผล่ออกมาให้ตื่นเต้นกันอีกสักครั้ง

[tuie]

อีกประมาณ ๑ ก.ม. อีกไม่กี่โค้ง เราก็จะถึงปากอุโมงค์ขุนตานทางด้านทิศใต้ละครับ

[52768]

[tuie]

[tuie]

เอ็นเคเอฟเจฟแซงขึ้นหน้าไปแล้วครับ จะรีบไปตรวจสภาพทางก่อนขบวนรถพิเศษลิ้นห้อยฯจะทำขบวนลอดอุโมงค์หรือเปล่าครับ



ถ่ายภาพบริเวณปากอุโมงค์ด้านนี้ยามบ่ายแก่ๆเป็นที่ระลึกอีกสาม-สี่ภาพ ต้องรีบเดินลอดอุโมงค์แล้วละครับ มิฉะนั้นอาจพบกับขบวน ๕๒ ในระหว่างที่ยังเดินไม่พ้นอุโมงค์ได้



ครั้นเวลา ๑๕.๓๙ น. ชาวคณะก็ได้เวลาย่างเท้าเดินเข้าไปในอุโมงค์ขุนตานอีกคำรบหนึ่ง

[tuie]

ตอนขามาเดินชิดขวา(หันหน้ามาทางแม่ตานน้อย) หนทางไม่ค่อยจะราบรื่น หินโรยทางสูงต่ำไม่เท่ากัน ร่องระบายน้ำมีหลายร่อง แถมเฉอะแฉะเป็นโคลนหลายช่วง แต่ยังดีที่มี “เฮดไลท์” ให้ “แดวูผอม” ส่องนำขบวน แต่ขากลับนี่เหลือเพียงแต่ไฟฉายดวงเล็กๆ(ใช้ถ่านก้อนใหญ่สองก้อน)ของผม สว่างกว่าไฟโคมประแจไม่มากนักเป็นเครื่องช่วยส่องทาง ตอนใช้ไฟฉายกระบอกเล็กนี้ที่บ้านยังดูจะมีความสว่างบ้าง แต่พอมาใช้ในอุโมงค์ขุนตานอันกว้างใหญ่ มืดมิดแล้ว แสงจากไฟฉายกระบอกนี้ดูริบหรี่ไปเลยครับ ยังดีที่มันทำหน้าที่อย่างซื่อสัตย์ไม่ดับเสียก่อนจะพบแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ ท่านที่จะมาเดินลิ้นห้อยฯภาคต่อๆไป ถ้าไม่ชอบความมืดสนิท ควรจะนำไฟฉายที่สว่างมากหน่อยสักสองกระบอก อย่างน้อยๆก็ชนิดถ่านสักสี่ก้อนขึ้นไป หรือเป็นระบบชาร์จไฟมาใช้นะครับ

ชาวคณะเปลี่ยนมาเดินชิดขวา(หันหน้าไปทางขุนตาน) คราวนี้หนทางราบรื่นกว่าเดิมเยอะ ไม่ค่อยมีร่อง ไม่แฉะ หินโรยทางค่อนข้างเป็นแนวเสมอกัน ถึงกระนั้นด้วยความเมา เอ๊ย! ความล้า บวกกับความมืด ทำให้ท่านผู้ตรวจการเวบ เอ็นเคเอฟเจฟคันสุดท้ายโยกสะบัดตกร่องข้างทาง และตกร่องระบายน้ำที่ตัดขวางอย่างน้อยอย่างละหนึ่งครั้ง ดีที่ไม่ถึงกับเลอะเทอะ หรือปลอกล้อชำรุด

เดินฝ่าความมืด อากาศเย็น ชื้น หลายช่วงมีน้ำซึมหยดลงมาเกือบๆ ๒๐ นาที เริ่มเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ชัดเจนขึ้นทุกที ทางด้านขวามีสัญญาณไฟสีซึ่งดับสนิท ไม่เหลือแม้กระทั่งไฟแดง



จำได้ว่าเวลานั่งรถไฟขึ้นเชียงใหม่ตอนลอดอุโมงค์ขุนตาน ผมชะโงกมาดูยังเห็นสัญญาณไฟสีคาดว่าจะเป็นสัญญาณตรงจุดนี้ สว่างเป็นไฟสีเขียว อนุญาตให้ขบวนที่ผมนั่งเข้าสถานีขุนตานอยู่นะครับ