นั่งรถไฟ ไปดูสะพานสายอีสาน [ภารกิจไตรภาค#2]

[ExtendeD]

ช่วงที่ผมกับเจ้าตี๋เดินสำรวจทางเดินข้างสะพานอยู่นั้น ก็เห็นว่ามีชาวบ้านขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านมาครับ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแผ่นไม้ที่ผมเห็นว่าสภาพค่อนข้างจะโทรม แต่สามารถรับน้ำหนักของมอเตอร์ไซค์ทั้งคัน + คนอีก 2 คนได้ แต่ถ้าจะให้ผมเลือกว่าจะฝากชีวิตไว้กับ " แผ่นไม้ที่เป็นทางเดินข้างสะพาน " หรือ " หมอนไม้ที่อยู่ใต้รางเหล็ก " ผมขอเลือกอย่างหลังดีกว่าครับ เพราะเดินข้ามไปข้ามมาจนชินแล้ว ยิ่งสะพานไหนใช้หมอนเหล็กยิ่งสบาย ( ขอยกเว้น สะพานพระราม ๖ เอาไว้ 1 ที่นะครับ )




เสาโทรเลขที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของ " สะพานข้ามแม่น้ำป่าสัก " ก็คือเสาโทรเลขที่ 130/8 ครับ



" สัญญาณผ่านถนนเสมอระดับ " ที่เห็นอยู่ใกล้ ๆ กับสะพานนั้น ทำงานสัมพันธ์กับเครื่องกั้นถนนอัตโนมัติที่อยู่ที่จุดตัดถนนหมายเลข 3224 ทางด้านทิศตะวันออกของ " สะพานข้ามแม่น้ำป่าสัก " ที่ได้เห็นรูปกันไปก่อนหน้านี้ครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ผมยังพอมีเวลาเหลืออยู่บ้าง ก็ขอขยายขอบเขตการสำรวจให้ไกลขึ้นอีกสักหน่อยก็แล้วกันครับ หลังจากที่ผ่าน " สะพานข้ามแม่น้ำป่าสัก " ไปแล้ว ก็จะเห็น " ป้ายหวีดรถจักรสำหรับถนนผ่านเสมอระดับทางรถไฟ ไม่มีเครื่องกั้นถนน " สำหรับขบวนรถเที่ยวขึ้น ติดตั้งอยู่ครับ




เดินต่อไปเรื่อย ๆ ก่อนถึงโค้งขวาใกล้ ๆ กับ " สะพานข้ามแม่น้ำป่าสัก " มีทางลักผ่านเล็ก ๆ อยู่ด้วย ไม่รู้ว่าทางลักผ่านนี้จะเป็น " ถนนผ่านเสมอระดับทางรถไฟ ไม่มีเครื่องกั้นถนน " ตามป้ายสัญญาณที่เห็นเมื่อสักครู่นี้หรือเปล่านะครับ เพราะว่าจุดตัดถนนเสมอระดับที่ผมเห็นอยู่ข้างหน้านั้น ใช้เครื่องกั้นแบบสายลวด



จริง ๆ แล้ว " ป้ายหวีดรถจักรสำหรับถนนผ่านเสมอระดับทางรถไฟ ไม่มีเครื่องกั้นถนน " ที่เห็นจากในรูปข้างบนน่าจะเป็น " ป้ายหวีดรถจักรสำหรับถนนผ่านเสมอระดับทางรถไฟ มีเครื่องกั้นถนน และมีสัญญาณผ่านถนนเสมอระดับทาง " ครับ เพียงแต่ว่าป้ายสัญลักษณ์สีเหลี่ยม มีวงกลม 5 จุด ด้านล่างนั้นหลุดหายไปเท่านั้นเอง
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

การสำรวจในครั้งนี้ก็คงต้องสิ้นสุดลงที่บริเวณเสาโทรเลขที่ 130/10 ที่มี " ป้ายหวีดรถจักรสำหรับถนนผ่านเสมอระดับทางรถไฟ มีเครื่องกั้นถนน และมีสัญญาณผ่านถนนเสมอระดับทาง " ติดตั้งอยู่ครับ ซึ่งจุดตัดถนนเสมอระดับตามป้ายก็คือ จุดตัดถนนหมายเลข 3224 ทางด้านทิศตะวันออกของ " สะพานข้ามแม่น้ำป่าสัก " ที่ได้เห็นกันไปตั้งแต่ตอนต้นนั่นล่ะครับ




ก้มลงมาดูที่รางอีกสักครั้ง รางที่วางอยู่บริเวณนี้มีที่มาแตกต่างจากรางที่วางอยู่บนสะพานครับ " FUJI 1966 III 0B --> 11M 70A R S R " จากรูปคงมองเห็นไม่ชัดเจนนัก แต่ของจริงก็ไม่ได้ชัดไปมากกว่านี้หรอกครับ กว่าผมจะแกะออกมาได้ก็ต้องนั่งขัด ๆ ถู ๆ อยู่นาน ถ้าเป็นตะเกียงวิเศษก็คงจะมียักษ์ออกมาร้อยกว่าตนแล้วล่ะครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

หมอนไม้ที่รองอยู่ใต้รางรถไฟบริเวณนั้นก็มีสภาพค่อนข้างทรุดโทรมครับ




บางท่อนถึงกับสลายหายไปเลยก็มี


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

จากนั้นผมกับเจ้าตี๋ก็พากันเดินข้าม " สะพานข้ามแม่น้ำป่าสัก " กลับมาที่จุดตัดถนนหมายเลข 3224 อีกครั้ง เพื่อรอขึ้นรถประจำทางคันสีฟ้า ๆ สายเดิมกลับไปที่ตัวเมืองแก่งคอย ผมกับเจ้าตี๋ก็เดินวนไปเวียนมารออยู่แถว ๆ เครื่องกั้นอัตโนมัติเผื่อว่าจะมีรถไฟหลงมาสักขบวน จะได้เก็บภาพมาฝากกัน แต่สุดท้ายก็ไม่เจอเลยแม้แต่เงา รออยู่นานสุดท้ายรถประจำทางก็มาก่อนรถไฟครับ




บรรยากาศบนรถประจำทางคันที่ผมกับเจ้าตี๋นั่งกลับไปที่ตัวเมืองแก่งคอยครับ ยังมีที่นั่งว่างอยู่มากพอให้เลือกนั่งตามชอบใจ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ผมกับเจ้าตี๋กลับมาถึง สถานีชุมทางแก่งคอย อีกครั้ง เวลา 10.38 น. ครับ ถึงจะออกนอกลู่นอกทางไปบ้าง แต่สุดท้ายก็ต้องกลับมาใช้บริการของ รฟท. ล่ะครับ ก็บอกแล้วว่านั่งรถไฟนี่แหละสบายใจที่สุด




ระหว่างทำการติดต่อกับเจ้าถิ่นแจ้งความเคลื่อนไหวล่าสุด ว่ากลับมาถึง สถานีชุมทางแก่งคอย แล้ว อยู่ ๆ น้องเจ้าถิ่นก็โผล่มาแบบแทบจะทันทีที่โทรหา รูปนี้เป็นรูปสุดท้ายที่ได้ถ่ายเอาไว้ก่อนที่จะได้คนนำทางพาเดินเที่ยว ที่เห็นนี้คือ " ช่องจำหน่ายตั๋วประจำวัน " ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เดินดูทั้งรถสินค้า และรถโดยสารกันจนเกือบทั่ว น้องเจ้าถิ่นก็มาสะดุดตากับ บสพ. คันนี้ครับ




" บสพ. หมายเลข 31 " น้องเจ้าถิ่นบอกว่า ตัวอักษรข้างรถยังคงใช้ Font แบบเก่าอยู่เลยครับ




เป็นรถที่ใช้แคร่เพนซิลวาเนียซะด้วย


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ตญ. คันนี้คงจะยังนำไปใช้งานไม่ได้ครับ เพราะว่า " รถชำรุดเด้อ "




ใกล้จะได้เวลากลับบ้านแล้วครับ ช่วงที่รอขบวนรถไฟขาประจำอยู่ก็เห็นว่าในรางที่ 2 มี RHN. จอดอยู่ 1 ชุด ซึ่งก็คือ ขบวนรถท้องถิ่นที่ 439 ต้นทางสถานีชุมทางแก่งคอย - ปลายทางสถานีชุมทางบัวใหญ่ ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

11.46 น. รถจักรดีเซลไฟฟ้า Alsthom ( AHK. ) หมายเลข 4226 ก็ทำ ขบวนรถธรรมดาที่ 234 ต้นทางสถานีสุรินทร์ - ปลายทางสถานีกรุงเทพ มาถึง สถานีชุมทางแก่งคอย โดยที่พ่วงบชส. มาแค่ 7 คันเท่านั้นเองครับ




เป็นอย่างที่คิดเอาไว้เลย จำนวนผู้โดยสารที่อยู่บนขบวนที่ 234 หนาแน่นมาก ๆ ครับ ไม่ต้องมองหาที่นั่งเลย เพราะว่าไม่มีเหลือแน่นอน แค่หาที่ยืนให้ได้ก็บุญโขแล้วครับ ผม น้องเจ้าถิ่น แล้วก็เจ้าตี๋ ก็มายึดบริเวณประตูของ บชส. หมายเลข 426 ที่เห็นอยู่นี้ตลอดการเดินทางเลยครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ขบวนที่ 234 ยังคงต้องรอผู้โดยสารที่มากับ ขบวนรถท้องถิ่นที่ 440 ต้นทางสถานีชุมทางบัวใหญ่ - ปลายทางสถานีชุมทางแก่งคอย ก่อนครับ จึงจะได้ออกเดินทางต่อ

ระหว่างนั้นน้องอ๋อง ซึ่งก็คือ " เจ้าถิ่น " ที่ผมพูดถึงก็เริ่มไม่อยู่นิ่งล่ะครับ ก่อนหน้านี้ได้ตกลงกันแล้วว่าจะยอมเป็นเหยื่อให้ผมปิ้ง ๆ ย่าง ๆ แต่โดยดี พอมาถึงเวลาจริง ๆ เดินหนีไปเฉยเลย



ดู... ดู๊... ดู... ดูเธอทำ ทำไมถึงทำกับฉันได้... ใจร้ายจริง ๆ


ไม่ว่าผมจะใช้ความพยายามย้ายฐานปฏิบัติการไปที่ไหน น้องอ๋องยังคงพยายามเดินหนีสุดความสามารถเช่นกัน...



เหยื่อปิ้งย่างชั้นเลิศ เขาไม่ทำกันแบบนี้นะครับ น้องอ๋อง...
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.