การ์ตูน รฟท. : ทัศนาจรอีสานทางรถไฟ

[Wisarut]

ผู้การพุฒน์ บูรณสมภพเคยเล่าว่าตอนที่เดินทางจากการลี้ภัยการเมืองตามบุรุษเหล็กเอเซียก่อนที่จะหนีมาเมืองลาวนั้นว่า เวียงจันทน์ปี 2507 นั้นเหมือนลำปางเมื่อราวๆปี 2496-97 แหนะครับ

[black_express]

ขอบคุณเฮียวิศที่มาช่วยเพิ่มเติมข้อมูลให้ครับ เคยอ่านเรื่องนี้แล้ว บ้านเมืองสมัยนั้นแสนสงบ ขนาดนายพลอ้วน ราทิกุล ยังเดินออกมาหาข้าวต้มกินกลางดึกเลย บอกว่า ฮ้อน นอนบ่หลับ

มาเรื่องของเราต่อครับ ตอนนี้ขอนอกเรื่องนอกรางกันนิดหน่อย อิ... อิ...



คราวนี้ก็กล่าวถึงการนั่งรถประจำทางมายังเมืองอุดรธานี



มีการกล่าวถึงบริษัทเดินอากาศไทย (บดท.) กันเล็กน้อย ซึ่งสมัยนั้นเครื่องบินที่ใช้งานหลักคือ C-47 หรือ DC-3 (ดาโกต้า) เสียงกระหึ่มครืนครางดีแท้ ซึ่งคนสมัยใหม่คงจะไม่ได้เห็นหน้าค่าตาอีกนั่นแหละ เพราะรวมบริษัทเข้ากับการบินไทยซึ่งเป็นบริษัทลูกไปเรียบร้อยแล้ว



และก็เช่นเคย ยังไม่มีสถานีขนส่งประจำจังหวัด บรรดารถประจำทางมักตั้งคิวหรือท่าจอดรถหน้าโรงแรมซึ่งได้ประโยชน์จากแขกต่างบ้านต่างเมืองไม่รู้จักที่พักอาศัย ก็พักกันตรงนั้นแหละ

[black_express]

รุ่งเช้า คณะเดินทางก็ออกเดินทางไปตามถนนนิตโย ซึ่งผ่านจังหวัดสกลนคร ไปยังจังหวัดนครพนม สุดคมขวานของประเทศไทย

เฮียวิศ กูรูด้านความรู้ประจำเว็บไซต์ เคยเล่ามาครั้งหนึ่งว่า ถนนสายนี้ครั้งหนึ่ง เกือบจะเป็นทางรถไฟจากอุดรธานีไปยังนครพนม แต่ในภายหลัง รัฐบาลได้เปลี่ยนใจก่อสร้างเป็นทางหลวงแทน ก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2

จะว่าไปแล้ว เส้นทางสายนี้มิใช่เดินทางแป๊บเดียวนะครับ จากอุดรธานีแต่เช้า กว่าจะถึงนครพนมก็จวนเที่ยงนั่นแหละ



และแล้ว รถโดยสารก็ผ่านสามแยกพระธาตุนาเวง เข้าไปยังตัวเมืองสกลนครก่อน ส่วนเส้นทางไปยังจังหวัดนครพนมจะแยกซ้ายมือตรงสามแยกแห่งนี้ก่อน

ปัจจุบัน สามแยกพระธาตุนาเวงกลายเป็นสี่แยกไปแล้วครับ เนื่องจากทางการได้ตัดถนนเลี่ยงเมืองสกลนครจากหัวถนนไปยัง อ.นาแก และสิ้นสุดที่ อ.ธาตุพนม ที่ตั้งขององค์พระธาตุพนมนั่นแหละ ซึ่งไม่ต้องเดินทางอ้อมไปยังตัวจังหวัดนครพนมด้วย



อ่า...ยังไงๆ ผมคิดว่า ถึงเดินทางโดยรถประจำทางเข้าตัวเมืองสกลนครก็ตาม ก็ไม่เห็นตัวหนองหารหรอกครับ เพราะอยู่เลยตลาดและวัดพระธาตุเชิงชุมไปอีกนิดหนึ่ง ไม่เหมือนกว๊านพะเยา

[Mongwin]

น่าแปลกครับที่ในการ์ตูน เรียกทะเลสาบน้ำจืดที่สกลนครว่า หนองละหาร นะครับ
ปัจจุบันดูเหมือนไม่มีใครเรียกชื่อนี้แล้ว

ที่สำคัญคือ การเรียกชื่อ หนองหาร เฉย ๆ ก็ทำให้สับสนกับ หนองหานกุมภวาปี ด้วยครับ
และยิ่งซับซ้อนยิ่งขึ้นว่า ที่ อ.หนองหาน จ.อุดรธานี ไม่มีแหล่งน้ำที่ชื่อหนองหานด้วยครับ
(ถ้าผิดพลาด ขออภัยครับ)

[black_express]

คำว่า หนองละหาร เป็นภาษาเก่าครับ ภายหลังถึงเรียกกันว่าหนองหาร จังหวัดสกลนคร ส่วนหนองหานกุมภวาปีนั้น มีขนาดเล็กกว่า และก็มีดอกบัวแดงเยอะมาก เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญ จนถูกขนานนามว่าทะเลบัวแดง

ส่วนชื่อ อ.หนองหาน จ.อุดรธานี นั้น มิได้มีส่วนเกี่ยวข้องประการใด แต่ไปดังด้านแหล่งโบราณวัตถุบ้านเชียง

[black_express]

วันนี้มีเพียงภาพเดียว แต่ใหญ่หน่อย...



จากภาพนี้และภาพถ่ายสมัยก่อน ผมคิดว่าองค์พระธาตุเชิงชุมคงจะมีขนาดใหญ่โตน้องๆ พระธาตุพนม พอมีโอกาสได้เห็นองค์จริงก็แป่ว จำได้ว่าเคยลงภาพในแสตมป์ด้วยครับ

หนองหาร จะมีขนาดกว้างใหญ่มาก จำได้ว่าอยู่หลังหมู่บ้านท่าแร่ทีเดียว

[Mongwin]

ขอบคุณพี่ตึ๋งมากครับที่มาเพิ่มเติมข้อมูลเรื่องหนองหาร/หนองหานให้ครับ ผมยังไม่เคยไปเที่ยวเลยสักแห่งครับ ม.เกษตรศาสตร์ มีวิทยาเขตอยู่ที่สกลนครด้วย คงต้องหาโอกาสไปเที่ยวดู

สำหรับแสตมป์ที่เป็นรูปพระธาตุเชิงชุม คือ ชุดสัปดาห์สากลแห่งการเขียนจดหมาย 2521 ครับ ปีเดียวกับที่ยกเลิกการเดินรถไฟสายสงขลา สมัยนั้นค่าส่งจดหมายธรรมดาเพียง 75 สตางค์ครับ พระธาตุเชิงชุม ดวงละ 5 บาทจึงหายากแล้ว ไว้ติดกล่องพัสดุครับ

[black_express]

อ.หม่อง ลองไปเที่ยวช่วงหน้าหนาวสักครั้งสิครับ แล้วจะติดใจ

คริสตจักรบ้านท่าแร่ นครพนม ธาตุพนม เรณูนคร นาแก พิพิทธภัณฑ์อัฐบริขารหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต วัดป่าสุทธาวาส ในตัวเมืองสกลนคร ภูพานราชนิเวศน์ โค้งปิ้งงู เขื่อนน้ำอูน เที่ยวเป็นวงรอบได้เลยครับ

[Mongwin]

ครับพี่ตึ๋ง อย่างนี้ต้องนั่งรถไฟสายนครพนม ฟังเพลงตะวันรอนที่หนองหาร กับ หนาวลมที่เรณูของศรคีรี ศรีประจวบไปด้วยนะครับ

[black_express]

รุ่งขึ้น คณะทัวร์ได้ต่อรถโดยสารผ่าน อ.ธาตุพนมกับ อ.มุกดาหาร ไปยัง จ.อุบลราชธานี ซึ่งในตอนนั้นเป็นจังหวัดใหญ่มากทีเดียว เพราะรวมเอา จ.ยโสธร และ จ.อำนาจเจริญ ในขณะนี้เข้าไปด้วย

ยอมรับครับว่าเส้นทางเลาะแม่น้ำโขงช่วงนครพนม - อ.ธาตุพนม ทิวทัศน์สวยจริงๆ



มีข้อสังเกตอยู่ประการหนึ่งคือเกาะแก่งต่างๆ ในแม่น้ำโขง ยกเว้น 4 ดอนนั้นเป็นของลาว มารู้แน่ชัดคราวเรือ นปข.ถูกฝ่ายลาวยิงช่วงปี 2519 ครับ

และแน่นอน มีข้อซักถามเกี่ยวกับการสร้างเขื่อนกั้นแม่น้ำโขงที่กำลังฮือฮาในสมัยโน้นด้วย



โครงการที่ว่าคือโครงการเขื่อนผามอง จ.เลย นั่นแหละครับ แต่เป็นเขื่อนขนาดใหญ่มาก และอ่างเก็บน้ำจะกินแดนไประหว่างแขวงหลวงพระบางและแขวงไชยบุรีของลาว ภายหลังได้เลิกล้มโครงการไป

ปัจจุบันทางการลาวได้ก่อสร้างเขื่อนกั้นแม่น้ำโขงที่แขวงไชยบุรี ซึ่งอยู่ระหว่างดำเนินการครับ บริษัทก่อสร้างก็เป็นบริษัทร่วมทุนกับจีนโดยมีคนไทยถือหุ้นใหญ่นี่แหละ