เรียบง่ายสไตล์เย็นๆ ที่สถานีหนองวัวเฒ่า (กระทู้ปัดฝุ่น)

[CivilSpice]

สวัสดีครับทุกท่าน

ขออนุญาตขุดเอาของเก่าๆ มาเรียบเรียงใหม่ซะอีกรอบนะครับ จริงๆ เรื่องนี้ผมเคยลงเอาไว้ละ สมัยตอนที่เป็นรถไฟไทยดอทคอมเวอร์ชั่นแรกๆ แต่คิดว่าคงจะมีอีกหลายๆ ท่าน ที่ยังอาจจะไม่ได้เห็น คงไม่ว่ากันนะครับ

สถานีที่ผมจะพาทุกท่านไปทัวร์ในวันนี้ เป็นสถานีรถไฟเล็กๆ ในเส้นทางสายเหนือ ความสลักสำคัญอะไร คงเทียบไม่ได้กับสถานีรถไฟใหญ่ๆ ประจำตัวจังหวัด หรือประจำอำเภออื่นๆ ขบวนรถที่จอดก็ไม่ค่อยมี นอกจากรถโดยสารแค่ 2 ขบวน ส่วนเรื่องของรายได้ ก็คงไม่ต้องพูดถึง เพราะตลอดทั้งวัน ผู้โดยสารขึ้นลงก็คงมีไม่มากเท่าไหร่นัก

สถานีรถไฟแห่งนี้ อยู่หลังหมู่บ้านของผมเองครับ ที่ จ.ลำปาง จริงๆ จะว่าไปแล้วก็ไม่เชิงอยู่หลังสักเท่าไหร่ เพราะก็ต้องขับรถจากบ้านประมาณ 2.5 กม. ถึงจะมาสถานีนี้ได้ (เพราะถนนมันอ้อม) แต่ก็เอาเถอะครับ ถือว่าใกล้บ้านที่สุดก็แล้วกัน เช้าๆ ก็ได้ยินเสียงหวีดรถไฟของบรรดาขบวนรถด่วน เที่ยวขึ้นทั้งหลายนี่แหล่ะ ที่ลอยเข้ามากระแทกโสตประสาท จนทำให้ต้องตื่นจากที่นอนในที่สุด

วีรกรรม วีรเวรของผม กับที่นี่ ในสมัยเด็กๆ มีมากมายเหลือคณานับ ชนิดที่ว่าอยู่บ้านว่างๆ เป็นไม่ได้ ต้องปั่นจักรยานหรือขี่แมงกะไซค์ มายลโฉมรถไฟให้ได้ แม้แต่แอบขึ้นรถไฟไปเที่ยวแม่เมาะ - เด่นชัย คนเดียว ก็ทำมาแล้ว หรือประเภทหมดไอเดียสุดๆ ก็คือ นั่งจากที่นี่ไปสถานีลำปาง แล้วก็นั่งกลับ ... ซึ่งค่าโดยสารก็แสนถูก เพียงแค่ 2 บาทเท่านั้นเอง ...

ขบวนรถในยุคของผมนั้น ยังมีหยุดรับส่งผู้โดยสาร ที่สถานีนี้หลายขบวน ที่จำได้ก็มี ขบวนรถธรรมดา เชียงใหม่-พิษณุโลก-เชียงใหม่, ขบวนรถธรรมดา ลำปาง-นครสวรรค์-ลำปาง จนกระทั่งหดมาเหลือ ขบวนรถธรรมดา เชียงใหม่-นครสวรรค์-เชียงใหม่, พิษณุโลก-ลำปาง-พิษณุโลก ในช่วงนึง ..... แต่เดี๋ยวนี้ยิ่งหดหายลงไปอีก เพราะเหลือแค่ ขบวนรถท้องถิ่นที่ 407/408 เชียงใหม่-นครสวรรค์-เชียงใหม่ เท่านั้น ที่จอดรับ/ส่งผู้โดยสารที่นี่

เป็นเวลาเกือบๆ สิบปีแล้วสินะ ที่ผมไม่ได้มายืนอยู่ที่นี่ .... เนื่องจากเข้ามาใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหลวง แต่วันนี้ผมได้มีโอกาสกลับมาที่นี่อีกครั้ง ถึงแม้อะไรหลายๆ
อย่างจะเปลี่ยนแปลงไป ไม่ว่าจะเป็นนายสถานี และเจ้าหน้าที่คนใหม่ ตลอดจนถึงขบวนรถที่วิ่งผ่านไปผ่านมา แต่เสน่ห์ของที่นี่ อาทิ
ตัวอาคารสถานี บรรยากาศของท้องทุงนา สภาพของทาง และอุปกรณ์ประกอบต่างๆ ตลอดความหลังในครั้งอดีต ยังคงติดตาและอยู่ในความทรงจำของผมเสมอ ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ....

ร่ายมาซะยาว ก็ขอเฉลยซักกะทีนะครับ เพราะสถานีที่ผมกำลังพร่ำถึงตอนนี้ ก็คือ สถานีรถไฟชื่อแปลกๆ สถานีนึง
ที่รู้จักกันในชื่อของ "สถานีหนองวัวเฒ่า" นั่นเอง

[CivilSpice]

ผมเริ่มต้น มินิซีรี่ยส์ ในวันที่ 29 ต.ค. ปี 47 ด้วยถนนสายเล็กๆ ที่ผ่านหลังหมู่บ้าน อ้อมไปทางด้านหลัง จากนั้นก็ต้องขับรถผ่านอีก 3-4 หมู่บ้าน กว่าจะถึงตัวสถานี
ซึ่งถนนเส้นนี้ จะตัดผ่านทางรถไฟสายเหนือด้วย โดยจะตัดผ่านบริเวณด้านตะวันออก ของสถานีหนองวัวเฒ่า (ด้านที่ไปกรุงเทพ) เลยเสาสัญญาณหางปลา
เข้าเขตนอก มาเล็กน้อยครับ ซึ่งจะอยู่ใกล้ๆ กับ วัดบ้านหนองห้า

ถ้าดูตามรูป ก็คือเสาหางปลาต้นนี้ล่ะครับ โดยมีป้ายเตือนความเร็วติดเอาไว้ด้วย ว่าถ้าเข้าทางประธาน ใช้ความเร็วได้ 105 กม./ชม.
ส่วนถ้าเข้าทางหลีก ต้องใช้ความเร็วไม่เกิน 30 กม./ชม.



ผมเพิ่งจะรู้เหมือนกันนะครับ ว่าเสาหางปลาที่เห็นนั้น จริงๆ แล้วสามารถใช้มือหมุนเพื่อควบคุมได้ด้วย



แต่คิดว่าเดี๋ยวนี้ คงไม่มีใครอยากใช้มือหมุนแล้วกระมังครับ เพราะเค้าใช้สายลวดสลิงดึงเอา สบายกว่าเยอะ

[CivilSpice]

มุมนี้ เป็นมุมเบื้องหลัง ของเสาหางปลาต้นเดิมครับ ทิศทางที่ผมกำลังมองออกไป ก็คือ ทางที่จะไปกรุงเทพ



มองเบื้องหลังไปแล้ว ลองมามองเบื้องล่างกันบ้างครับ

[CivilSpice]

ที่สถานีหนองวัวเฒ่า จะมีเสาสัญญาณหางปลาอยู่แค่ 2 ต้น คือเสาเข้าเขตนอกด้านเหนือและใต้ (จริงๆ น่าจะเป็นตะวันออก-ตะวันตกมากกว่า)
สำหรับควบคุมขบวนรถที่จะเข้าสู่สถานีเท่านั้นครับ .... ลองทายกันเล่นๆ ดูครับ ว่าจะต้องใช้ตัวควบคุมแบบที่เป็นคันโยกทั้งหมดกี่ตัว

ตอนนี้เสาสัญญาณด้านใต้ กำลังอยู่ในท่าอนุญาต ให้เข้าทางประธาน แสดงว่า เดี๋ยวอีกสักครู่ จะต้องมีขบวนรถผ่านเข้ามาแน่ๆ

[CivilSpice]

ว่าแล้ว ผมก็เดินกลับไปที่รถ เพื่อมุ่งหน้าต่อไปยังตัวสถานีหนองวัวเฒ่าครับ

ภาพต่อไปนี้ เป็นภาพของทางตัด และถนน ที่ผมใช้เดินทางมาจากหมู่บ้าน ซึ่งเมื่อก่อนนี้เป็นเนินสูง แล้วก็เป็นทางลูกรัง ...
กว่าจะข้ามทางรถไฟกันได้ ก็ทุลักทุเลน่าดู .... แต่เดี๋ยวนี้ปรับปรุงใหม่ พร้อมราดยางอย่างดี สบายขึ้นเยอะ

[CivilSpice]

มาถึงสถานี สอบถามจาก จนท. ก็ได้ความว่าขบวนรถที่กำลังจะมานั้น เพิ่งออกจากสถานีแม่ทะ ผมก็เลยมีเวลาอีกพอสมควร ที่จะเดินสำรวจดู
ความเปลี่ยนแปลงโดยรอบๆ ของตัวสถานี สิ่งแรกที่รีบเดินไปดูก่อน ก็คือ ประแจครับ เพราะเมื่อก่อนนี้ประแจของสถานีหนองวัวเฒ่า เป็นแบบใช้มือโยก
ปัจจุบัน ก็ยังคงใช้มือโยกเอาเหมือนเดิม แต่เปลี่ยนตัวประแจเป็นตัวใหม่แล้ว โดยสังเกตจากตัวบังคับบังใบล้อ ที่ใหญ่โตกว่าเดิม



เวลาขบวนรถมาหลีกกันที คนการก็ต้องเดินกันลิ้นห้อยอ่ะครับ บางท่านก็ใช้จักรยาน หรือมอเตอร์ไซค์ ขี่ไปปฏิบัติหน้าที่เฝ้าประแจ
และถึงแม้ว่าจะเห็นเป็นประแจแบบมือโยกก็จริง แต่ใช่ว่าอยู่ดีๆ จะไปโยกเล่นได้นะครับ เพราะเขาล็อคกุญแจไว้

[CivilSpice]

ในทางหลีก หรือรางที่สองของที่นี่ จะมีอุปกรณ์ตกรางติดตั้งอยู่ด้วยครับ แต่เป็นรุ่นแบบเนี้ย .... Made in Thailand



เดี๋ยวจะหาว่าเป็นสถานีหนองวัวเฒ่าของปลอม เลยขออนุญาตนำเอาตัว Mascot ของที่นี่ มาแสดงเสียหน่อย

[CivilSpice]

มาถึงเสียทีครับ สถานีหนองวัวเฒ่า (Nong Wau Thao) ตัวย่อ วถ. สถานีเล็กๆ แต่เงียบสงบ ตั้งอยู่ท่ามกลางทุ่งนาและฝูงวัว



สถานีนี้เป็นสถานีระดับ 3 ในเส้นทางสายเหนือ ตั้งอยู่ที่ ต.พระบาท อ.เมือง จ.ลำปาง ห่างจากตัวเมืองไม่มาก แค่ 4 กม. เศษๆ เท่านั้นเองครับ
แต่ว่าไม่ได้ติดถนนใหญ่ ต้องขับรถเข้าไปในหมู่บ้านเสียก่อน ถึงจะเจอ (เห็นพี่ตึ๋งบอกว่า ตะก่อนนี้ เคยเป็นที่หยุดรถมาก่อน แล้วก็อัพเกรดมาเป็นสถานี)
อยู่ห่างจากกรุงเทพ ก็ 637.414 กิโลเมตร สถานีก่อนหน้าก็คือสถานีแม่ทะ ส่วนสถานีถัดไป ก็คือสถานีนครลำปางครับผม

[CivilSpice]

มาดูตัวอาคารสถานีกันบ้างดีกว่าครับ ถึงแม้เวลาจะผ่านไปหลายสิบปี แต่ก็ยังดูเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
ภาพนี้เป็นตัวอาคารสถานี ถ้ามองมาจากทางกรุงเทพนะครับ



ส่วนภาพนี้เป็นตัวอาคารสถานี ถ้ามองมาจากทางเชียงใหม่

[CivilSpice]

เนื่องจากที่ตั้งของตัวสถานี อยู่กลางทุ่งนา แถมยังมีร่องน้ำ ผ่ากลางระว่างตัวสถานีกับถนนอีก
เลยทำให้รถยนต์ ไม่สามารถมาจอดที่ตัวสถานีได้เลยล่ะครับ มีอยู่สามวิธีที่จะมาได้ ก็คือ แมงกะไซค์, จักรยาน และเดินเท้า
ถ้านำรถยนต์มา ก็ต้องจอดริมถนน ซึ่งจะอยู่เลยสถานีไปทางเหนือประมาณ 80 เมตร

ภาพนี้ถ่ายไว้ตอนช่วงใกล้หน้าหนาวพอดี ดอกไม้ก็กำลังแข่งกันออกดอกบานสะพรั่ง ดูแล้วเพลินตาดีครับ



ส่วนภาพนี้ ถ่ายจากรางที่หนึ่ง หรือรางประธานมองไปทางกรุงเทพ



ส่วนภาพนี้ มองย้อนกลับไปทางสถานีนครลำปางครับ จะเห็นสะพานคอนกรีตข้ามทางรถไฟอยู่ไกลๆ นั่นคือ ส่วนหนึ่งของทางหลวงแผ่นดิน
หมายเลข 11 ตอนเลี่ยงเมืองลำปาง ซึ่งเพิ่งจะสร้างเสร็จไปไม่นาน