ตุลาฮาเฮ #2 ตะลอนตะวันออกไปกับหน่วยสำรวจสะพาน

[ExtendeD]

จุดเริ่มต้นของมินิมาราธอนครั้งใหม่นี้อยู่ที่บริเวณเสาโทรเลขที่ 183/13 มองไปตามทางที่พวกเราต้องเดินไปยังจุดหมายที่อยู่ถัดไปอีก 6.3 กิโลเมตร ก็จะเห็นทั้งป้ายประเพณี บริเวณชานชาลา และที่พักผู้โดยสารของ ที่หยุดรถพระปรง แบบเต็ม ๆ แล้วก็ย้อนแสงเต็ม ๆ ด้วย งานนี้กว่าจะไปถึงปลายทางต้องหันหน้าสู้แสงจนมึน ๆ หน้ามืดกันถ้วนหน้าเลยล่ะครับ



ที่หยุดรถพระปรง ในเส้นทางสายตะวันออก ( ปลายทาง สถานีอรัญประเทศ )
อักษรย่อ พป. รหัสสถานี 3081
ตั้งอยู่ในพื้นที่ ตำบลบ้านนา อำเภอกบินทร์บุรี จังหวัดปราจีนบุรี
ระยะทางจาก สถานีกรุงเทพ 183.76 กิโลเมตร*

* อ้างอิงจาก file station_east.pdf ที่ download มาจาก http://portal.rotfaithai.com


ต่อด้วยภาพจาก Pointasia แสดงพื้นที่โดยรอบของ ที่หยุดรถพระปรง แห่งนี้ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

บนชานชาลาทั้ง 2 ฝั่งไม่มีอะไรให้ดูนอกจากป้ายประเพณีที่ได้เห็นกันไปแล้วกับหญ้ารก ๆ เพราะฉะนั้นก็ข้ามมาดูที่ที่พักผู้โดยสารหลังใหม่กันเลยครับ เจ้าตี๋กำลังโทรศัพท์ไปรายงานความเคลื่อนไหวให้กับทาง ส.แขวง ได้รับทราบ วันนั้นโทรทุก ๆ 1 ชั่วโมงเลย ก็เพื่อให้ผู้ปกครองของน้องกอล์ฟกับเจ้านนท์ที่ทำงานอยู่ในที่เดียวกันกับ ส.แขวง จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงครับ




ใกล้ ๆ กับจุดที่เจ้าตี๋นั่งคุยโทรศัพท์อยู่ มีป้ายสีเขียวที่เขียนแจ้งรายละเอียดการสร้างที่พักผู้โดยสารแห่งนี้ติดตั้งเอาไว้ด้วยครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เดินดูบริเวณชานชาลาจนทั่วแล้ว ก็ได้เวลาที่จะเริ่มมินิมาราธอน 6.3 กิโลเมตรกันจริง ๆ สักทีครับ ก่อนลาจาก ที่หยุดรถพระปรง แห่งนี้ไป ก็ต้องเก็บภาพมุมมองอีกด้านหนึ่งของที่หยุดรถแห่งนี้เอาไว้สักหน่อย รถต๊อกที่จอดอยู่ในรูปนั้น เป็นของพี่ ๆ เจ้าหน้าที่ที่ผมเห็นว่าจอดรอหลีกขบวนที่ 275 อยู่ที่ สถานีหนองสัง ครับ พอมาถึงที่ ที่หยุดรถพระปรง พี่ ๆ ก็จอดรถพักเหนื่อย ส่วนพวกเรากำลังจะออกเดินตากแดดให้เหงื่อออกเล่น ๆ ครับ




ระยะทาง 6.3 กิโลเมตรที่รออยู่ข้างหน้านั้น พวกเราจะได้พบเจออะไรบ้าง ก็ดูในรูปข้างล่างนี้ได้เลยครับ พอออกจาก ที่หยุดรถพระปรง ไปก็จะเข้าสู่โค้งขวา หลังจากนั้นแนวของทางรถไฟก็จะตรงยาวไปเรื่อย ๆ ผ่าน สะพานข้ามคลองพระปรง ซึ่งเป็นสะพานโครงเหล็กขนาดใหญ่ และเป็นจุดสำรวจหลักที่สำคัญที่สุดของมินิมาราธอนครั้งนี้ ที่อยู่ห่างออกไปประมาณ 3.46 กิโลเมตร จากนั้นพอไปถึงที่ สถานีบ้านแก้ง พวกเราก็จะได้นั่งพัก นอนพัก แล้วไปหาดีเซลกินกันให้หายเหนื่อย ภารกิจในช่วงแรกของวันนั้นก็มีเพียงเท่านี้ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เดินผ่านป้ายประเพณีทางด้านทิศตะวันออกไป ทางรถไฟก็จะเป็นทางตรงไปประมาณ 1 ช่วงเสาโทรเลข แล้วก็จะเข้าสู่โค้งขวาครับ




โค้งขวาแห่งนี้จะเริ่มต้นตั้งแต่บริเวณเสาโทรเลขที่ 184/3 ครับ พื้นที่ข้างทางรถไฟเป็นทุ่งกว้าง ๆ ซึ่งน่าจะดูสวยกว่านี้ถ้าติด ๆ กับทางรถไฟทั้ง 2 ฝั่งไม่มีต้นไม้แย่งกันขึ้นซะรกเลย


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เดินไปตามโค้งขวาเมื่อสักครู่ ยังไม่ทันจะพ้นโค้งไปเลยก็จะเจอกับสะพานคอนกรีตเล็ก ๆ ที่เห็นอยู่ในรูป ที่สะพานแห่งนี้มีป้ายระบุพิกัดน้ำหนักกดเพลาติดเอาไว้หลายป้ายเลยครับ ซึ่งพิกัดน้ำหนักที่สามารถรับได้ก็คือ 20 ตันครับ




อีกด้านหนึ่งของสะพานคอนกรีต ( ท่อสี่เหลี่ยม คสล. ) แห่งนี้ เป็นมุมมองที่หันมองกลับไปทาง ที่หยุดรถพระปรง ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

nameplate ของสะพานแห่งนี้ติดอยู่บริเวณคอสะพานทางฝั่ง ที่หยุดรถพระปรง ครับ

[ExtendeD]

พอผ่านสะพานเมื่อสักครู่ไป ทางรถไฟก็ยังคงโค้งไปทางขวาอยู่ครับ




เดินไปเรื่อย ๆ จนพ้นโค้งขวาไป ก็จะเข้าสู่ทางตรงแล้วครับ ผมมองหาเสาโทรเลขเพื่อที่จะยืนยันตำแหน่งของจุดสิ้นสุดโค้งแห่งนี้เอาไว้ แต่ต้นไม้ที่ขึ้นอยู่ข้างทางรก และขึ้นสูงมากจนมองไม่เห็นเสาโทรเลขเลยล่ะครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ที่บริเวณเสาโทรเลขที่ 184/9 จะเห็นว่ามี " ป้ายหวีดรถจักรสำหรับถนนผ่านเสมอระดับทางรถไฟ ไม่มีเครื่องกั้นถนน " สำหรับขบวนรถเที่ยวขึ้น ติดตั้งอยู่ข้างทางประธานครับ




หันมองย้อนกลับไปตามทางที่เดินมาจะเห็นว่า " ป้ายหวีดรถจักรสำหรับถนนผ่านเสมอระดับทางรถไฟ ไม่มีเครื่องกั้นถนน " นั้น อยู่ห่างจากจุดสิ้นสุดของโค้งขวาที่อยู่ใกล้ ๆ กับ ที่หยุดรถพระปรง ประมาณ 1 - 2 ช่วงเสาโทรเลขเท่านั้น ถ้าดูจากรูปนี้อาจจะพอกะประมาณได้ว่าโค้งขวาแห่งนี้เริ่มต้นจากบริเวณเสาโทรเลขที่ 184/3 และสิ้นสุดลงบริเวณเสาโทรเลขที่ 184/7 - 184/8 ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เดินต่อไปเรื่อย ๆ จนถึงบริเวณเสาโทรเลขที่ 185/1 ก็จะมาถึงจุดตัดถนนเสมอระดับ ไม่มีเครื่องกั้นถนนแห่งหนึ่ง




ถนนเส้นนี้เป็นถนนลูกรังขนาดความกว้างพอที่จะให้รถยนต์ 2 คันวิ่งสวนกันได้ ( แบบเบียด ๆ ) ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

มาดูมุมมองของพขร. พาหนะล้อยางกันบ้างครับ สำหรับพื้นที่โดยรอบใกล้ ๆ กับจุดตัดถนนเสมอระดับแห่งนี้ก็ถือว่าโล่งพอสมควร แต่พอมองห่างออกไปไม่ถึง 50 เมตร ก็จะมีต้นไม้ขึ้นอยู่ข้างทางรถไฟทั้งรก และสูงขึ้นเรื่อย ๆ จึงทำให้ไม่สามารถมองเห็นขบวนรถไฟจากในระยะไกลได้ครับ




มุมมองอีกด้านหนึ่งของจุดตัดถนนแห่งนี้ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.