ตามรอยน้ำท่วมที่อุตรดิตถ์

[black_express]

เก็บภาพสะพานไปพลางๆ พลันนึกได้ว่า ใกล้เวลา ข.102 ล่องผ่านบริเวณนั้นด้วยสิ ไม่ต้องคิดมากเลยครับ เข้าไปนั่งหลบแดดรอในรถดีกว่า

สัก 20 นาที คนงานของ นตท.ปางต้นผึ้ง ที่เฝ้าสะพานอยู่ในเต๊นท์เล็กๆ ออกมาโชว์หุ่นอันล่ำสัน พร้อมธงเขียว - แดง รอรับ ข.102 ดังที่ดิด....



แล้วเจ้าของทาง ข.102 นำโดย HID หมายเลข 4519 ก็มาหยุดตรงป้ายกำหนดความเร็วพอดี ก่อนที่จะเคลื่อนขบวนค่อยๆ ข้ามสะพาน







ประทับใจจอร์ชจริง ๆ ครับ วันนั้น และแล้ว...ผมก็โบกมือลาเจ้าหน้าที่เฝ้าสะพาน ตีรถขึ้นไปทางปางต้นผึ้งต่อไป



สำหรับเส้นทาง รพช.(เดิม) สายนี้ เข้าใกล้สถานีปางต้นผึ้งไปเท่าไหร่ หุบเขาก็ล้อมเข้าใกล้ถนน ทางรถไฟ และลำห้วยเกี๋ยงพา เท่านั้น จนถึงช่วงเสาหางปลาด้านใต้สถานีปางต้นผึ้ง ก็เจอป้ายประชาสัมพันธ์ทาง....





ข้างๆ ถนน เห็นร่องรอยตักดินจากทางรถไฟ แสดงว่ามีดินถล่มทับทางที่นี่ด้วย เลยถือโอกาสหาที่จอดรถริมข้างทาง ปีนขึ้นไปดูล่ะครับ



ฮ่า...คงทับคันทางยาวไม่น้อยเลยล่ะเนี่ย มองไปทางใต้ เห็นเสาหางปลาขาออกยกรอไว้ ข.10 กระมังหว่า ? กะว่าคงได้เหยื่ออีกสักรายหนะ

มาล่ะครับ เสียงวิ่งลงเนินดังตึงๆ ข้ามสะพานข้างหน้า เปิดกล้อง เล็งมุม รอจังหวะ

แอน..แอ๊น...!!!



อะโห...HID มาคันเดียวเดี่ยวโดดเลย ก็ส่งท้ายภาพสำหรับวันนี้ล่ะครับ

คราวหน้า..จะพาไปดูแถวๆ ลับแลกันสักหน่อย

[Rakpong]

[black_express]

คุณหมอช่างสังเกตครับ... เพราะเพิ่งมีป้ายนี้คราวซ่อมสะพานแห่งที่ว่านี่เอง มิน่า.. HID ถึงได้วิ่งตัวเปล่ามาให้เห็น แทนที่จะพ่วงมากับ ข.102

[black_express]

เคยนำเสนอกระทู้เกี่ยวกับเมืองอุตรดิตถ์มาหลายครั้งแล้ว ไม่เคยพาไปดูแถวๆ อ.ลับแลเลย

ติดปลายนวมทริปนี้ ขอพาห้อไปตามเส้นทางหลวงจังหวัดหมายเลข 1041 อุตรดิตถ์ - ลับแล - พระแท่นศิลาอาสน์ หรือ " ถนนอินใจมี " นั่นแหละครับ ขนานนามตามสกุลของพระศรีพนมมาศ นายอำเภอนักพัฒนาในรัชสมัยรัชกาลที่ 5 ที่ทำให้พี่น้องชาว อ.ลับแล ได้อยู่ดีกินดี มีความสุข มาจนทุกวันนี้

ด้วยระยะทางราว 6 กม. เราก็มาถึงประตูเมืองลับแลล่ะครับ







ในย่านชุมชนในเขตเทศบาลตำบลศรีพนมมาศ ซึ่งเป็นที่ตั้งของตัวอำเภอด้วยนั้น ยังเหลือร่องรอยน้ำท่วมหนักตามร้านรวง บ้านพัก เกือบทั้งหมด

โดยเฉพาะในชุมชนยางกระใดใต้ ดูจากคราบน้ำ สูงมิดหลังคารถยนต์ทีเดียวล่ะครับ เจ้าของบ้านบางรายยังไม่กลับเข้าบ้านเลยครับ เพราะพื้นบ้านและเฟอร์นิเจอร์ชั้นล่าง เสียหายจมโคลน ล้างกันไม่หวาดไหว

รั้วบ้าน สถานที่ราชการบางแห่ง กระแสน้ำไหลบ่าจนทลายลงทั้งแผงล่ะครับ



เรามาแวะสักการะบรรพบุรุษเจ้าของบ้าน เพื่อเป็นศิริมงคลกันสักนิดหนึ่งนะครับ

อนุสาวรีย์พระศรีพนมมาศ นายอำเภอนักพัฒนาของเมืองลับแล
ตั้งอยู่ตรงสามแยกริมตลาดสดใจกลางอำเภอพอดี...





จากคำจารึกโดยย่อ เป็นเพียงส่วนหนึ่งของเกียรติคุณของพระศรีพนมมาศเท่านั้นครับ ท่านใช้วิธีเกณฑ์แรงงานชาวบ้านแทนการเสียค่าปรับ ค่าภาษีอากร ไปพัฒนาท้องถิ่น เช่น ปรับปรุงถนนหนทางให้อยู่ในสภาพดีตลอดปี ทำเหมืองฝายหลายแห่งตามวาระโอกาสสำคัญกั้นลำห้วยแม่พูลเอาน้ำเข้าสู่ไร่ สวน และปลูกไม้ผลที่นำมาจากทางใต้ เช่น ลางสาด ทุเรียน ตามที่รกร้างว่างเปล่า โดยให้เจ้าของพื้นที่ดูแล หากละเลยไม่เอาใจใส่ก็คิดค่าปรับโดยการเกณฑ์แรงงานไปพัฒนาท้องถิ่น ไม่นานนัก เมืองลับแลก็เริ่มมีผลไม้อุดมสมบูรณ์

ด้านส่งเสริมอาชีพ ท่านได้ชักจูงให้ชาวบ้านทำอาชีพเสริมรายได้ เพื่อไม่ให้อยู่ว่าง เช่น ทอผ้าตีนจก ไม้กวาดดอกกง ที่ทำนำตัวอย่างมาจากเมืองจีน โดยท่านเป็นผู้นำผลิตภัณฑ์สินค้าเหล่านี้มาถวายเจ้านายชั้นผู้ใหญ่ หรือแจกจ่ายให้เพื่อนข้าราชการ เวลามาราชการที่กรุงเทพฯ จนกระทั่งเป็นที่ร่ำลือติดปากถึงความดีเด่นในสินค้า จนถึงกับสั่งซื้อไปจำหน่ายตามพื้นที่ต่างๆ ในเวลาต่อมา

มีเกร็ดเล่าว่า ในช่วงที่พระศรีพนมมาศนำไม้กวาดดอกกงไปแจกจ่ายเผยแพร่แก่เพื่อนข้าราชการในกรุงเทพฯ เป็นครั้งแรกนั้น ท่านเกรงผู้ติฉินว่า ให้ไม้กวาดเป็นของต่ำ จึงทำเศษผ้าสีแดงมาผูกที่ด้ามไม้กวาด ซึ่งถือว่าเป็นศิริมงคล ไม้กวาดของแท้จาก อ.ลับแล จะมีเศษผ้าเล็กๆ สีแดงติดอยู่ทุกด้ามด้วย

ในด้านการศึกษา ท่านได้สนับสนุนทรัพย์ส่วนตัวก่อตั้งโรงเรียนสอนลูกหลานชาวลับแล ซึ่งยังคงเปิดสอนจนถึงปัจจุบัน คือ โรงเรียนเทศบาลศรีพนมมาศ ครับ

เป็นโรงเรียนแห่งเดียวของเทศบาลตำบลศรีพนมมาศด้วยสิ...

[pitch]

เมื่อปีที่แล้วผมไปเที่ยวลับแลมาเข้าไปที่น้ำตกแม่พูนครับ...พอปีนี้น้ำท่วมไม่ทราบบริเวณน้ำตกเป็นอย่างไรบ้างครับไม่ทราบว่าพอมีรูปหรือเปล่าครับ....แต่บ้านย่าผมแถวๆศิลาอาสน์ท่วมมิดหลังคารถเลย ตอนที่น้ำลงใหม่ๆขึ้นไปเยี่ยมมีแต่โคลนแดงๆไปทั่ว แต่บ้านที่หน้าวัดธรรมมาติดกับแม่น้ำแท้ๆ กลับไม่ท่วม

[black_express]

เดี๋ยวจัดให้ตามคำขอครับ

[black_express]

หลังจากกราบสักการะอนุสาวรีย์พระศรีพนมมาศแล้วเสร็จ ก็หันกลับมามองตรงสามแยกหน้าอนุสาวรีย์ฯ สักหน่อยนะครับ...



มองตรงไปข้างหน้า เป็นถนนอินใจมี ที่เริ่มจากสามแยกหน้าวัดธรรมาธิปไตย ผ่านย่านสถานีศิลาอาสน์ ม.ราชภัฏอุตรดิตถ์ มาสิ้นสุดตรงสามแยกที่นี่ครับ

ถนนแยกไปด้านขวาภาพ เป็นถนนศรีพนมมาศ ไปบรรจบกับทางหลวงหมายเลข 102 (อุตรดิตถ์ - ศรีสัชนาลัย) หน้าวัดพระแท่นศิลาอาสน์ หนองพระแล และวัดบรมธาตุ ต.ทุ่งยั้ง ที่มีงานอัฏฐมีบูชา ในช่วงวันวิสาขบูชา ครับ

ถนนไปทางด้านซ้ายภาพ เป็นถนนเขาน้ำตก ผ่านตลาดผลไม้หัวดง ไปสิ้นสุดที่น้ำตกแม่พูล (ป่านนี้จะมีเหลือให้เห็นหรือเปล่าเนาะ ?)



เราจะไปตามเส้นทางสายเขาน้ำตกครับ เรือนแถวไม้ที่เห็น น้ำท่วมสูงครึ่งประตูบ้านเลยล่ะ



ริมเส้นทาง เราจะเริ่มเห็นร่องรอยน้ำท่วม ดินถล่มปรากฎอยู่เป็นระยะๆ จนเข้าเขต ต.แม่พูล





ถึงตอนนี้ ผมขอแถมภาพช่วงน้ำท่วม โดยขอยืมภาพจากเพื่อนร่วมงาน ที่เก็บภาพในช่วงน้ำท่วมมาให้ดูนะครับ













คงพอเห็นภาพว่า ความรุนแรงของน้ำ มีมากเพียงใด ?

[black_express]

ผมกะไว้ในช่วงตอนแรกว่าจะขับรถเข้าไปถึงน้ำตกแม่พูล แต่สภาพเส้นทางอยู่ระหว่างปรับปรุงลาดยางใหม่ ถูกผู้รับเหมาเลาะผิวจราจรออกจนเหลือแต่พื้นคันทาง แถมฝนเริ่มปรอยๆ มาด้วย เลยกลับรถมาตั้งหลักที่ตลาดผลไม้ของเทศบาลตำบลหัวดงดีกว่า

ก็อาศัยภาพที่ขอยืมมา บอกเล่าถึงสภาพน้ำตกแม่พูลมาให้ดูกันพลางๆ ครับ คิดว่าตอนนี้ คงไม่เปลี่ยนแปลงสภาพไปจากเดิมตอนน้ำท่วมเท่าไหร่นัก











พระพุทธรูปที่เห็นในคูหาตรงทางเดินสู่น้ำตก เพื่อนบอกว่า เกือบจะได้จำพรรษาแบบไม่มีกำหนดกลับที่เมืองนอกแล้วล่ะ โชคดีที่ตำรวจตามไปพบเข้าที่เมืองพัทยา..

ตามมอเตอร์ไซด์ขนทุเรียนจากสวนไปที่ตลาดหัวดงเถอะครับ



เป็นไงครับ ? มาดของมอเตอร์ไซด์เอนกประสงค์พร้อมตะกร้าขนทุเรียน ถ้าเป็นหน้าลางสาด ก็จะเปลี่ยนเป็นเข่งผลไม้ข้างละเข่ง มีไม้ไผ่สอดหูเข่งเข้าด้วยกัน วางพาดเบาะหลังแทน





ผมเคยเห็นเขาขี่มอเตอร์ไซด์ลำเลียงผลไม้ร่วม 100 กก. ออกจากสวนแล้วครับ บนเส้นทางลัดเลาะไหล่เขากว้างแค่เมตรเดียว ตอนเหยียบเบรคค่อยๆ ไหลลงจากเขาช่วงฝนตกหมาดๆ เนี่ย..

ยอมรับในฝีมือจริงๆ







ฮ่า...ถึงแล้วครับ ตลาดผลไม้บ้านหัวดง ซึ่งตั้งอยู่ใกล้เคียงกับที่ทำการ ทต.หัวดง นั่นแหละครับ ช่วงที่เก็บภาพเป็นช่วงก่อนเที่ยง ชาวบ้านยังไม่ได้นำทุเรียนออกจากสวนครับ เพราะกำลังง่วนตัดรวบรวมลูกทุเรียนอยู่ ช่วงเวลาที่เหมาะสมคือช่วงลำเลียงสู่ตลาด ราวๆ บ่ายสามโมงเย็นเป็นต้นไป

ในตัวเมืองอุตรดิตถ์ มีตลาดผลไม้เปิดขายตามฤดูกาลเช่นกันครับ ตรงรั้วข้างโรงรถจักรดีเซลอุตรดิตถ์ กำลังคึกคักเชียวล่ะ ใครไม่มีโอกาสไปเยือนลับแล ก็แวะซื้อหาตรงตลาดนี้ก็ได้

ช่วงนี้ ก็มีทุเรียนพันธุ์หมอนทอง , หลงลับแล , หลินลับแล , ชะนี และลูกเล็กๆ พันธุ์พื้นบ้าน ไว้ให้เลือกเอาไปทำข้าวเหนียวทุเรียน ลูกละไม่กี่บาท ให้เลือกซื้อหาได้ตามใจชอบ

หลงลับแล , หลินลับแล เป็นชื่อของพันธุ์ทุเรียนเมืองลับแลที่ปรับปรุงยกระดับจากทุเรียนพันธุ์เด่นๆ หลายๆ พันธุ์จนเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวครับ อร่อยกว่าพันธุ์หมอนทอง เจ้าของสวนต้นพันธุ์ทุเรียนนี้ ชื่อ "ยายหลง" และ "หลิน" (หรือ ตาหลิน?) บ้านอยู่ที่ลับแล ตอนนี้ได้ขยายพันธุ์ไปทั่วพื้นที่ อ.ลับแล และบางส่วนของพื้นที่ อ.ศรีสัชนาลัย จ.สุโขทัย ที่อยู่ติดกันด้วยครับ

สำหรับชาวปักษ์ใต้ ที่มีโอกาสลองชิมทุเรียนลับแล อาจคิดว่า รสชาติและกลิ่นไม่เข้มข้นเท่าทางใต้ ก็มีส่วนจริง เพราะแร่ธาตุในดินมีความเข้มข้นแตกต่างกัน เหมือนพันธุ์มะพร้าว ซึ่งปลูกไปจนถึงดินแดนสิบสองปันนา แต่หวานมันน้อยกว่ามะพร้าวเกาะสมุย

ผมจึงไม่กล้าฟันธงว่า ผลไม้ท้องถิ่นของใครดีกว่า ? เอาเป็นว่า..แล้วแต่ความชอบของแต่ละคนนะครับ



ขอแถมทุเรียนลับแล ตรงท้ายรถสามคันนี้ให้กับทุกคนที่ติดตามชมจนจบเรื่องครับ

[ExtendeD]

ขอบคุณพี่ตึ๋งที่เอาทุเรียนมาฝาก เอ๊ย ที่พาไปเที่ยวลับแลครับ วันที่ผมไปอุตรดิตถ์ก็คิดจะไปวัดธรรมาธิปไตยเหมือนกัน และคงจะได้ไปถ้าเจ้าตัวเล็กไม่ออกอาการเอาซะก่อน

สะพานที่กำลังซ่อมอยู่ เดี๋ยวผมก็จะผ่านตรงนั้นเช้าวันเสาร์หน้านี่แล้วครับ จะไปดูให้เห็นด้วยตา ว่าแต่ไปกับขบวนที่ 51 ไปถึงตรงนั้นจะสว่างหรือยังหว่า
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[black_express]

วัดธรรมาธิปไตย มีของดีจากโบราณเก็บไว้ที่นี่ คือ บานประตูอุโบสถวัดพระฝาง ครับ ฝีมือช่างสมัยกรุงศรีอยุธยา วัดพระฝางเป็นที่ตั้งของก๊กเจ้าพระฝาง สมัยกรุงธนบุรี

คิดว่า ข.51 ผ่านที่นั่น ช่วงเช้า แดดออกแล้วครับ คงมีโอกาสเก็บภาพจากท้ายขบวนรถได้สบายๆ