แบกเป้ตะลอนขึ้นเหนือพานั่งรถไฟดูวิว - ลุยขึ้นเขาค้อ

[ExtendeD]

ในตอนนั้นเริ่มมีสัญญาณบางอย่างบอกให้พวกเรารู้ว่าจะต้องติดอยู่ที่ สถานีศาลาแม่ทา นานสักพักล่ะครับ เจ้านนท์สังเกตเห็นว่ามีผู้โดยสารที่นั่งอยู่ใน บชส. ที่อยู่ทางหัวขบวนเริ่มก้าวลงจากขบวนรถมากจนผิดปกติ ก็เลยมองเลยผ่านสถานีไปเห็นว่ามีรถไฟจอดขวางทางอยู่ . . .




พอเด็ก ๆ มาบอกผมกับพี่อ้นก็เริ่มใช้สายตาฝ้าฟางลองเพ่งมองดูบ้าง ก็เห็นว่าที่จอดขวางอยู่นั้นเป็น บนอ.ป. ที่พ่วงอยู่ท้ายขบวนรถด่วนพิเศษขบวนใดขบวนหนึ่งระหว่าง ขบวนรถด่วนพิเศษที่ 1 ( นครพิงค์ ) ต้นทางสถานีเชียงใหม่ - ปลายทางสถานีกรุงเทพ กับ ขบวนรถด่วนพิเศษที่ 13 ต้นทางสถานีเชียงใหม่ - ปลายทางสถานีกรุงเทพ ตามความเห็นของผมกับพี่อ้นคิดว่าน่าจะเป็นขบวนที่ 13 มากกว่าครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ในเมื่อเห็นว่ามีขบวนรถจอดขวางอยู่ข้างหน้า ถ้าไม่จัดการอะไรสักอย่างกับรถไฟขบวนนั้น ขบวนที่ 51 ก็คงต้องจอดอยู่ในรางหลีกที่ สถานีศาลาแม่ทา ต่อไปเรื่อย ๆ พวกเราก็คงต้องติดอยู่ที่นี่อีกนาน แล้วก็คงนานกว่าที่น้องอาร์ตที่เคยนั่ง ขบวนรถเร็วที่ 102 ต้นทางสถานีเชียงใหม่ - ปลายทางสถานีกรุงเทพ มารอหลีก ขบวนรถด่วนพิเศษที่ 13 ต้นทางสถานีกรุงเทพ - ปลายทางสถานีเชียงใหม่ ที่นี่เมื่อหลายปีก่อนด้วย ว่าแล้วก็อย่าอยู่เฉยให้เวลามันผ่านไปอย่างเปล่าประโยชน์เลยครับ ลงไปเดินเล่นยืดเส้นยืดสายข้างล่างบ้างดีกว่า . . .

ตอนที่อยู่ที่ สถานีศิลาอาสน์ ปล่อยให้พี่อ้นจัดการเก็บภาพ ALS. 4140 อยู่คนเดียว โอกาสมาเยือนอีกครั้ง คราวนี้ผมไม่พลาดแล้วครับ รถจักรดีเซลไฟฟ้า Alsthom ( ALS. ) หมายเลข 4140 ขณะทำ ขบวนรถด่วนที่ 51 ต้นทางสถานีกรุงเทพ - ปลายทางสถานีเชียงใหม่ จอดรอทางอยู่ในรางหลีกที่ สถานีศาลาแม่ทา เมื่อเวลา 12.54 น. ครับ



ถ้าสังเกตดูตำแหน่งที่นั่งของช่างเครื่องบนรถจักรให้ดี ๆ ที่เห็นผู้ชายใส่เสื้อสีฟ้าแสบตานั่นเป็นชาวต่างชาติใส่ชุดหมี น่าจะเป็นเจ้าหน้าที่ของบริษัทที่เป็นผู้ผลิตเครื่องยนต์ที่นำมาเปลี่ยนให้กับ ALS. 4140 ครับ ชายคนนี้เดินจากบนท.ป. ( หรือบนท. ) ด้านท้ายขบวนผ่าน บชท. 1001 ที่พวกเรานั่งอยู่ไปก่อนที่พวกเราจะเดินมาถ่ายรูปรถจักรครับ


เก็บภาพ ALS. 4140 ไปจนเป็นที่พอใจแล้ว ( น่าเสียดายที่ฟ้าไม่สดใสเอาซะเลย . . . ) ก็เดินไปดูบริเวณอื่น ๆ ของ สถานีศาลาแม่ทา แห่งนี้กันต่อครับ

ที่เห็นอยู่ในรูปนี้เป็นป้ายบอกสถานีถัดไป และเสาคล้องห่วงทางสะดวกที่ตั้งอยู่บริเวณชานชาลาทางด้านทิศเหนือของ สถานีศาลาแม่ทา ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

บริเวณชานชาลาด้านหน้าอาคารสถานี รวมถึงภายในอาคารสถานีมีผู้โดยสารลงจากขบวนรถมานั่งพักผ่อนถ่ายรูปกันอยู่หลายคน เพราะฉะนั้นก็เดินผ่านมาที่บริเวณชานชาลาทางด้านทิศใต้กันเลยครับ

ในรูปนี้เป็นป้ายบอกสถานีถัดไป และเสาคล้องห่วงทางสะดวกที่ตั้งอยู่บริเวณชานชาลาทางด้านทิศใต้ของ สถานีศาลาแม่ทา ครับ




เดินมาดูท้ายขบวนที่ 51 กันดีกว่าครับ ในวันนั้นพ่วง บนท.ป. 36 ที่นั่ง มาด้วย ดีที่ไม่ได้พ่วง บนท.ป. 40 ที่นั่งมา ได้รถ CTV. ดีใจจริง ๆ เพราะตอนขากลับพวกเราจะได้นั่งรถ CTV. กันครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เดินผ่าน บนท.ป. ท้ายขบวนไป หันมองลงไปทางด้านทิศใต้ ทางรถไฟที่เห็นอยู่นี้เป็นทางไปกลับไปที่ สถานีทาชมภู ครับ




รูปแรกที่ผมถ่ายเอาไว้ตั้งแต่ตอนที่ขบวนที่ 51 มาถึงที่ สถานีศาลาแม่ทา แห่งนี้ ถ่ายเอาไว้เมื่อเวลา 12.30 น. ผู้โดยสารที่อยู่บนขบวนที่ 51 ต้องรอจนถึงเวลา 13.36 น. ขบวนรถด่วนพิเศษที่จอดขวางทางอยู่ข้างหน้า ก็ค่อย ๆ ถอยกลับเข้ามาในทางประธาน แล้วมาจอดเทียบอยู่ข้างหน้าอาคาร สถานีศาลาแม่ทา เท่าที่เห็นเป็นชุดรถของขบวนที่ 13 อย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ

หลังจากที่ขบวนที่ 13 ถอยกลับเข้ามาจอดเทียบอยู่หน้าอาคาร สถานีศาลาแม่ทา ก็มีการขนถ่ายผู้โดยสารของขบวนที่ 13 ขึ้นขบวนที่ 51 ครับ บรรยากาศในช่วงนั้นก็ค่อนข้างทุลักทุเล และชุลมุนพอสมควร


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[Aishwarya]

ในวิกฤตที่ทุลักทุเลนั้น Cherie มองเห็นความสวยงามอย่างนึงนะคะ นั่นคือ ภาพที่ผู้โดยสารบนขบวนด่วน ๕๑ เอื้อมมือไปช่วยขนสัมภาระต่างๆ ของทั้งชาวไทย และชาวต่างชาติที่มากับด่วนพิเศษ ๑๓ ประมาณว่า "พวกเธอค่อยๆ ลงกันมานะ ... ระวังกันนะ พื้นดินสูงหน่อยนะ จากบันไดรถ ... หนักกันมั๊ย? มา! ส่งมา ชั้นจะประคองของไว้ให้ ... พวกเธอค่อยๆ ขึ้นมากันทีละคนนะ" อะไรทำนองนั้น ดูภาพแบบนี้แล้ว รู้สึกดีมากๆ จริงๆ ค่ะ มันแสดงให้เห็นว่า ลึกๆ แล้ว ไม่ว่าใครจะเป็นอย่างไร เมื่อมีวิกฤตเผชิญอยู่เบื้องหน้า "คนไทย" ก็มีน้ำใจ และพร้อมจะยิ้ม โอบอ้อมอารีช่วยเหลือซึ่งกันและกันเสมอ ไม่เฉพาะกับเพื่อนร่วมชาติ แต่กับเพื่อนต่างชาติด้วย ... จริงมั๊ยคะ?

[ExtendeD]

การขนถ่ายผู้โดยสารเสร็จสิ้นลงเมื่อเวลา 13.43 น. แล้วทางสถานีก็ทำการปล่อยให้ขบวนที่ 51 ทำขบวนต่อไป Clip สุดท้ายระหว่างที่อยู่บนขบวนที่ 51 ก็เลยเป็นภาพขณะที่ขบวนที่ 51 กำลังเคลื่อนขบวนออกจาก สถานีศาลาแม่ทา ไป โดยที่มีขบวนที่ 13 จอดแน่นิ่งอยู่ในทางประธาน ดูจากภาพ Screenshot ก็คงจะเห็นว่ารถจักรที่ทำขบวนที่ 13 อยู่นั้นเป็นรถจักรดีเซลไฟฟ้า General Electric ( GEA. ) ส่วนหมายเลขนั้นให้ดูใน Clip เอาเองครับ ไม่รู้จะใช่รถจักรคันโปรดของใครหรือเปล่า . . .

Screenshot Click here~!



เท่าที่ผมกับพี่อ้นได้สอบถามข้อมูลจากพี่ ๆ เจ้าหน้าที่บนขบวนรถก็ได้ความมาคร่าว ๆ ว่า รถจักรที่ทำขบวนที่ 13 อยู่นั้นเกิดอาการขัดข้องครับ ไม่มีใครพูดถึงรายละเอียดให้ได้รับรู้เลยครับ

แต่ที่ผมกับพี่อ้นสนใจมากไปกว่านั้นก็คือ กว่าจะได้ออกจาก สถานีศาลาแม่ทา ก็เกือบจะ 14.00 น. แล้ว ก็เท่ากับว่าพวกเรามีเวลาอยู่ที่เชียงใหม่น้อยเต็มที แล้วแผนการที่วางเอาไว้ว่าจะพาเด็ก ๆ ไปซื้อของฝาก นั่งรถสามล้อเล่นรอบเมือง เท่าที่เวลาจะอำนวย จะเป็นยังไงบ้างล่ะเนี่ย . . . ไม่น่าเลย . . .
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ติดอยู่ที่ สถานีศาลาแม่ทา นานนับชั่วโมง พอขบวนที่ 51 ออกเดินทางอีกครั้ง นอกจากจะต้องคอยเก็บภาพตามจุดต่าง ๆ ที่ตั้งใจเอาไว้แล้ว ก็ยังต้องลุ้นให้ขบวนที่ 51 ไปถึง สถานีเชียงใหม่ ให้เร็วที่สุด พวกเราจะได้มีเวลาอยู่ที่เชียงใหม่มากขึ้นอีกสักนิดก็ยังดี . . .

ที่เห็นอยู่ในรูปข้างล่างนี้เป็นภาพขณะที่ขบวนที่ 51 กำลังวิ่งผ่านไปที่บริเวณเสาโทรเลขที่ 701/5 ที่อยู่ห่างจาก สถานีศาลาแม่ทา ไปทางด้านทิศเหนือไม่ไกลครับ




พอขบวนที่ 51 วิ่งผ่าน สถานีหนองหล่ม มาได้ไม่นาน ก็เริ่มมีเม็ดฝนตกปรอย ๆ ลงมา ( จนได้ . . . )




พ้นโค้งขวาแห่งนี้ไปก็จะมาถึงสะพานโครงเหล็กขนาดใหญ่อีกแห่งหนึ่งในเส้นทางสายเหนือครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

สะพานโครงเหล็กแห่งนั้นคือ สะพานข้ามแม่น้ำกวง ที่อยู่ทางด้านทิศใต้ของ สถานีลำพูน ครับ ผมตั้งใจจะเก็บภาพช่วงที่ขบวนที่ 51 กำลังวิ่งผ่านสะพานโครงเหล็กแห่งนี้เอาไว้เช่นกัน แต่ฟ้าฝนไม่เป็นใจเอาเสียเลย เอาไว้ช่วงขากลับก็ได้ครับ . . .




แล้วขบวนที่ 51 ก็มาหยุดรับ - ส่งผู้โดยสารที สถานีลำพูน เมื่อเวลา 14.11 น. พอมาถึงที่นี่ฝนก็หยุดตกแล้วล่ะครับ เหมือนอยู่กันคนละฟ้าเลย ทั้ง ๆ ที่อยู่ห่างจาก สะพานข้ามแม่น้ำกวง เพียงแค่กิโลเมตรกว่า ๆ เท่านั้น . . .



สถานีลำพูน ในเส้นทางสายเหนือ
เป็นสถานีระดับที่ 1 อักษรย่อ ลพ. รหัสสถานี 1216
ตั้งอยู่ในพื้นที่ ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน
ระยะทางจาก สถานีกรุงเทพ 729.21 กิโลเมตร
ระบบสัญญาณที่ใช้ : ประแจกลหมู่ชนิดบังคับด้วยเครื่องกลไฟฟ้าสัมพันธ์ หรือสายลวด กับสัญญาณไฟสี ก.2*

* อ้างอิงจาก file station_north.pdf ที่ download มาจาก http://portal.rotfaithai.com

รูปภาพและรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับ สถานีลำพูน และ สะพานข้ามแม่น้ำกวง ติดตามอ่านเพิ่มเติมได้จากกระทู้ " เช้าวันหนึ่งที่สถานีรถไฟลำพูน และสะพานข้ามแม่น้ำกวง " ครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

หลังจากหยุดรับ - ส่งผู้โดยสารที่ สถานีลำพูน เสร็จเรียบร้อยแล้ว ขบวนที่ 51 ก็ออกเดินทางต่อ สถานีต่อไปที่ขบวนรถจะหยุดก็คือ สถานีเชียงใหม่ ซึ่งเป็นสถานีปลายทางแล้วครับ

โค้งขวาแห่งนี้ก็คือ โค้งขวาที่อยู่ทางด้านทิศเหนือของ สถานีลำพูน ครับ




จาก สถานีลำพูน ขบวนที่ 51 ก็จะวิ่งผ่าน สถานีป่าเส้า และ สถานีสารภี ไป เวลาผ่านไป 16 นาที . . . 14.29 น. มองออกนอกหน้าต่างทางด้านซ้ายของขบวนรถก็จะเห็นตัวเมืองเชียงใหม่ชั้นนอก แต่ที่สะดุดตามากกว่าภาพของตึกคอนกรีตก็คือ เมฆฝนที่อยู่บนท้องฟ้าครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

และแล้ว ALS. 4140 ก็พาผู้โดยสารที่อยู่บนขบวนที่ 51 และผู้โดยสารที่อพยพย้ายถิ่นฐานมาจากขบวนที่ 13 มาถึง สถานีเชียงใหม่ ที่เป็นสถานีปลายทาง เมื่อเวลา 14.33 น. รวมเวลาแล้วช้าทั้งหมดประมาณ 108 นาทีครับ




ผ่านพ้นเรื่องราวต่าง ๆ มามากมาย ในที่สุดผมกับพี่อ้นก็พาเด็ก ๆ มาถึง สถานีเชียงใหม่ จนได้ แผนการที่วางเอาไว้ว่าจะพาเด็ก ๆ ไปซื้อของฝากกลับกรุงเทพ ต่อจากนั้นก็จะนั่งรถสามล้อเที่ยวเมืองเชียงใหม่แบบเร่งรีบแล้วแต่เวลาจะอำนวย ถึงตอนนี้ทุกอย่างถูกยกเลิกไปทั้งหมด เพราะว่าพวกเราคงต้องปักหลักรออยู่ที่ สถานีเชียงใหม่ ต่อไป รอจนกว่า ขบวนรถด่วนที่ 52 ต้นทางสถานีเชียงใหม่ - ปลายทางสถานีกรุงเทพ พร้อมที่จะออกเดินทาง แล้วพวกเราก็จะได้ออกเดินทางอีกครั้ง เพื่อกลับสู่กรุงเทพเมืองฟ้าอมร ( อันแสนน่าเบื่อ ) ซึ่งเป็นจุดจบ The End ของทริป ตะลอนขึ้นเหนือ ประจำปี 2551 ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.