เบิ่งห้องสมุดรถไฟแล้วข้ามแดนกับ RHN ขบวนพิเศษระหว่างประเทศ

palm_gea · Posted: 01/05/2009 12:13 am Post subject:

เดี๋ยวคงได้ตามรอยอาจารย์ไปครับ หลังที่ชวดช่วงที่เป็นตั๋วที่ระลึก ว่าแต่ตั๋วขากลับเราซื้อที่ฝั่งเค้าได้มั้ยครับ แบบว่าชอบสะสมตั๋วคอมฯครับ อยากได้ตั๋วที่สถานีขายเป็น ลล. ครับ Very Happy

_________________
Click on the image for full size

hermit · Posted: 01/05/2009 9:18 am Post subject:

บรรยากาศสถานีหนองคายยามเย็นครับ มีผู้โดยสารทยอยเดินทางมาเพื่อโดยสารรถไฟเข้ากรุงเทพแล้ว

ไปล่ะครับ ถ้าสมาชิกท่านใดมาเที่ยวแถบอีสานเหนือก็บอกกันได้นะครับ จะได้พาทุกท่านไปเที่ยวด้วยกัน

ขอบคุณที่ติดตามชมกระทู้ที่สาระน้อยกระทู้นี้นะครับ

thankyou

_________________
ทางเตียนเวียนลงนรก ทางรกวกขึ้นสวรรค์

therock · Posted: 01/05/2009 8:11 pm Post subject:

ตัวรหัสสถานีในตั๋วของสถานีท่านาแล้งคือ TNLนะปาล์ม Laughing

Wisarut

พูดถึงเจ้าดีเซลรางข้ามแดน คราวนี้ คุณ ธีรภาพ โลหิตกุล ได้เขียนเรื่องนี้ลงในคมชัดลึก เมื่อ 13 มิถุนายน 2552 ได้ความดังนี้

เลิกคาใจเสียที ที่อุดรธานี-หนองคาย
เรื่อง - ภาพ... "ธีรภาพ โลหิตกุล"
คมชัดลึก วันที่ 13 มิถุนายน 2552
Click on the image for full size

http://www.komchadluek.net/detail/20090613/16710/%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%84%E0%B8%B2%E0%B9%83%E0%B8%88%E0%B9%80%E0%B8%AA%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%B8%E0%B8%94%E0%B8%A3%E0%B8%98%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%B5%E0%B8%AB%E0%B8%99%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%84%E0%B8%B2%E0%B8%A2.html

คมชัดลึก :สองจังหวัดอีสานเหนือนี้ค้างคาอยู่ในใจผมนานมาก นับตั้งแต่เข้าไปทำสารคดีในลาวเมื่อสองทศวรรษก่อน ตอนที่ยังไม่มีสะพานมิตรภาพข้ามแม่น้ำโขง ไม่มีสายการบินบินตรงกรุงเทพฯ-เวียงจันทน์ และกรุงเทพฯ-หลวงพระบาง ผมต้องพักค้างที่อุดรฯ ก่อนไปลงเรือข้ามโขงที่หนองคาย ครั้นพอมีสะพานตั้งแต่ พ.ศ. 2537 ก็นำคณะทัวร์วัฒนธรรมบินมาลงอุดรฯ แล้วนั่งรถข้ามโขงไปเที่ยวลาวหลายครั้ง แต่ความเป็นจริงคือผมรู้จักอุดรธานีและหนองคายน้อยมาก จนอาจจะน้อยกว่ารู้จักเวียงจันทน์ หลวงพระบาง

20 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ผมเพิ่งมีโอกาสลงไปสำรวจอย่างจริงจัง ว่าเหตุใด นิตยสารในสหรัฐอเมริกาถึงยกย่องหนองคายเป็น “เมืองน่าอยู่” อันดับ 7 ของโลก และทำไม อุดรธานี กำลังจะเป็นจังหวัดแรกของไทย ที่มีแหล่งมรดกโลก 2 แห่ง เพราะหลังจากแหล่งอารยธรรม “บ้านเชียง” ได้ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกตั้งแต่ปี 2535 แล้ว ขณะนี้ “อุทยานประวัติศาสตร์ภูพระบาท” อำเภอบ้านผือ ก็กำลังจ่อคิวขึ้นแท่นมรดกโลก ขณะที่หนองคายก็มีเรื่องน่าตื่นเต้นไม่แพ้กัน คือการเปิดเส้นทางรถไฟสายประวัติศาสตร์ จากสถานีหนองคายข้ามลำโขงไปถึงสถานีท่านาแล้งฝั่งลาว แม้จะเป็นช่วงสั้นๆ เพียง 6 กิโลเมตร แต่ก็มีโครงการขยายไปจนถึงนครหลวงเวียงจันทน์ในไม่ช้า

สายของวันที่ 4 มิถุนายน ขบวนรถด่วนที่ 913 เคลื่อนตัวออกจากสถานีหนองคาย เวลาสิบนาฬิกาตรง นำพาความฝันที่จะนั่งรถไฟข้ามโขงของผมให้เป็นจริง โดยแล่นผ่านช่องทางกลางสะพานมิตรภาพไทย-ลาว ที่จัดสร้างเตรียมไว้เป็นช่องทางรถไฟโดยเฉพาะ ผู้โดยสารพากันลุกขึ้นยืนถ่ายรูปกับรถไฟขณะผ่านลำน้ำโขงกันอย่างคึกคัก เพราะนี่คือขบวนรถไฟข้ามแม่น้ำโขงระหว่างประเทศสายแรกในประวัติศาสตร์โลก และยังเป็นส่วนหนึ่งของโครงการรถไฟผ่านทวีปเอเชีย (Trans Asian Railway) ขององค์การสหประชาชาติ ซึ่งก่อให้เกิดประโยชน์มหาศาลทางเศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม และการท่องเที่ยว เพราะในอนาคตเมื่อเชื่อมกรุงเทพฯ กับเวียงจันทน์สำเร็จแล้ว ก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะเชื่อมกรุงเทพฯ-ฮานอย ไปจนถึงปักกิ่ง และเมื่อรวมกับเส้นทางสายใต้ นั่นหมายถึงการเชื่อมสิงคโปร์-ปักกิ่งเลยทีเดียว การนั่งรถไฟช่วงสั้นๆ จากหนองคายสู่ท่านาแล้งใช้เวลาเพียง 15 นาที จึงมีความหมายยิ่งนัก

นักท่องเที่ยวหนุ่มชาวญี่ปุ่นเพียงคนเดียวบนขบวนรถไฟสายวันนั้น บอกว่าตั้งใจแบกเป้ไปท่องแดนลาวเป็นครั้งแรกในชีวิต ด้วยการนั่งรถไฟข้ามโขงจากหนองคายไปท่านาแล้ง แล้วต่อรถอีกราว 20 กิโลเมตรก็ถึงเวียงจันทน์ ส่วนแม่ค้าสาวชาวลาวขายเสื้อผ้าอยู่ที่ตลาดจีนในเวียงจันทน์ ใช้บริการรถไฟสายนี้เป็นครั้งที่สองเพราะสะดวกสบายดี คือพอถึงหนองคายก็ต่อรถไฟไปลงหัวลำโพง หาซื้อเสื้อผ้าที่ตลาดประตูน้ำเสร็จก็กลับเวียงจันทน์ทางเดิม จะไม่ค้างคืนที่กรุงเทพฯ เลยก็ได้ หรือถ้าจะอยู่เที่ยวเมืองไทยนานๆ ก็ได้ เพราะการใช้พาสปอร์ตผ่านแดน อนุญาตให้อยู่ได้ถึง 1 เดือนเต็ม โดยไม่ต้องขอวีซ่าตามข้อตกลงอาเซียน แต่ใช้บัตรผ่านแดนก็ไปได้แค่อุดรธานีภายใน 3 วัน ในทางกลับกัน ถ้าคนไทยใช้บัตรผ่านแดนก็ไปได้แค่เวียงจันทน์ ส่วนผมใช้พาสปอร์ตจะไปเที่ยวไหนในลาวก็ได้เป็นเดือน

แต่เพราะเคยไปหลวงพระบาง เวียงจันทน์ จำปาสัก มาหลายรอบแล้ว เที่ยวนี้จึงตั้งใจนั่งรถไฟข้ามโขงบันทึกเป็นประวัติศาสตร์ของตัวเองโดย เฉพาะ คือพอถึงสถานีท่านาแล้ง ก็ลงไปประทับตราเข้าเมือง ถ่ายรูปแล้วเลือกซื้อเสื้อ “สะบายดีเมืองลาว” เป็นที่ระลึกสักครึ่งชั่วโมง แล้วก็ขึ้นรถไฟขบวนเดิมกลับหนองคาย รอบันทึกประวัติศาสตร์หน้าใหม่ภายใน 3 ปีข้างหน้า เมื่อทางรถไฟสายท่านาแล้ง-เวียงจันทน์สร้างเสร็จ คราวนี้ตั้งใจจะนั่งจากหัวลำโพงไปลงเวียงจันทน์รวดเดียวเลย

Mongwin · Posted: 18/06/2009 8:51 am Post subject:

nathapong · Posted: 18/06/2009 11:18 am Post subject:

rescue2516 · Posted: 19/06/2009 9:17 am Post subject:

ชีวิตนี้..จะมีโอกาสไปไหมหนอ... Laughing

Dojo01 · Posted: 15/07/2009 4:21 pm Post subject:

เยี่ยมไปเลยครับพี่ ผมติดตามมาตอนนี้ชักรู้สึกอยากไปซะแล้วสิ