รณรงค์อนุรักษ์ภาษาไทย ในโอกาสวันภาษาไทยแห่งชาติ (๒๙ ก.ค.)

[CivilSpice]

ทราบหรือไม่ว่า วันที่ ๒๙ กรกฎาคม ของทุกปี "วันภาษาไทยแห่งชาติ"

"วันภาษาไทยแห่งชาติ" มีขึ้นครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ.๒๕๔๒ ในวโรกาส ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเจริญพระชนมพรรษา ๖ รอบในปีนั้น จัดขึ้นเพื่อเป็นการเฉลิมพระเกียรติ และสนองพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ท่านในด้านภาษาไทย และเพื่อกระตุ้นให้สถาบันการศึกษา องค์กร หน่วยงานต่างๆ ของภาครัฐ ภาคเอกชนและประชาชนชาวไทยได้ตระหนักในความสำคัญของภาษาไทย ร่วมใจกันใช้ภาษาไทยอย่างถูกต้อง และรักษาภาษาไทยอันเป็นภาษาประจำชาติไว้ให้งดงามยั่งยืนตลอดไป โดยกำหนดให้วันที่ ๒๙ กรกฎาคม ของทุกปีเป็น "วันภาษาไทยแห่งชาติ"

เนื่องด้วยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลปัจจุบันได้ทรงพระกรุณาเสด็จฯไปทรงร่วมอภิปรายกับผู้ทรงคุณวุฒิทางภาษาไทยของชุมนุมภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเกี่ยวกับปัญหาการใช้คำไทย เมื่อวันที่ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๐๕ ซึ่งแสดงให้เห็นถึงพระปรีชาสามารถ ความสนพระราชหฤทัย และความห่วงใยในภาษาไทยของพระองค์ท่านเป็นอย่างมาก คณะรัฐมนตรีจึงได้มีมติเมื่อวันที่ ๑๓ กรกฎาคม ๒๕๔๒ เห็นชอบให้วันดังกล่าวเป็นวันภาษาไทยแห่งชาติ ตามที่ทบวงมหาวิทยาลัยได้เสนอไปท่ามกลางกระแสความเปลี่ยนแปลงในสังคม ซึ่งหลายฝ่ายพากันเป็นห่วงภาษาไทย ซึ่งเป็นมรดกวัฒนธรรมที่สำคัญอย่างหนึ่ง

นอกจากนี้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ได้ทรงย้ำให้ประชาชนชาวไทยตระหนักถึงความสำคัญของภาษาไทย และพระราชทานแนวความคิดในการอนุรักษ์ภาษาไทยในโอกาสต่างๆ อยู่เสมอ

ที่สำคัญยิ่งกว่านี้ คือ เป็นที่ประจักษ์ว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีพระปรีชาญาณและพระอัจฉริยภาพในการใช้ภาษาไทย ทรงรอบรู้ปราดเปรื่องถึงรากศัพท์ของคำไทย คือ ภาษาบาลีและสันสกฤต ทรงพระอุตสาหะวิริยะแปลและเรียบเรียงวรรณกรรมภาษาต่างประเทศ เป็นภาษาไทยที่สมบูรณ์ด้วยลักษณะวรรณศิลป์ มีเนื้อหาสาระที่มีคุณค่าเป็นคติในการเสียสละเพื่อส่วนรวม และเป็นแบบอย่างแก่ประชาชนในการใช้ภาษาไทย ดังจะเห็นได้จากพระราชนิพนธ์แปลเรื่องนายอินทร์ผู้ปิดทองหลังพระ ติโต พระราชนิพนธ์แปลบทความเรื่องสั้นๆ หลายบท และพระราชนิพนธ์ เรื่อง พระมหาชนก นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณล้นเกล้าล้นกระหม่อมที่สุดมิได้แก่วงการ

อย่างไรก็ดีเป็นที่น่าเสียดายว่า ปัจจุบันภาษาไทยอยู่ในสภาวะที่แปรผันเสื่อมโทรมลง ซึ่งมิใช่ เนื่องจากกาลเวลา แต่สาเหตุสำคัญประการหนึ่งเกิดจากคนไทยได้ละเลยต่อความสำคัญในการใช้ภาษาไทย ทั้งนี้ อาจจะเกิดจากระบบการถ่ายทอดที่ยังขาดประสิทธิภาพ ความเปลี่ยนแปลงของวิถีชีวิตและอิทธิพลของวัฒนธรรมต่างชาติที่แพร่กระจายหลั่งไหลเข้าสู่สังคมไทยอย่างรวดเร็ว อีกทั้งเยาวชนในปัจจุบันยังมีพื้นฐานภาษาไทยด้อยลง และเข้าใจหลักการใช้ภาษาอย่างผิวเผิน ขาดโอกาสที่จะเรียนรู้สุนทรียภาพ ความประณีต ไพเราะของถ้อยคำทำนองไทย สื่อมวลชนเองทั้งที่เป็นสื่อสิ่งพิมพ์และสื่อโสตทัศน์ก็มีการใช้ภาษาต่างประเทศและภาษาไทยที่ผิดเพี้ยนในการสื่อสารมากขึ้น ทำให้เยาวชนมีวิธีคิดและการใช้ภาษาไทยอย่างถูกต้องน้อยลง จนเป็นที่น่าวิตกว่าเอกลักษณ์ทางภาษาไทยกำลังจะสูญหายไปในที่สุด



ดังนั้น เพื่อเป็นการอนุรักษ์ภาษาไทย และเป็นการเสริมสร้างวัฒนธรรมอันดี ในการเห็นคุณค่าของภาษาไทย อันเป็นมรดกตกทอดกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ จึงใคร่ขอความร่วมมือ มายัง พี่ๆ เพื่อนๆ และน้องๆ ชาวรถไฟไทยดอทคอม ให้ช่วยกันใช้ภาษาไทยในรูปแบบที่ถูกต้อง เพื่อเป็นแบบอย่างที่ดีแก่ลูกๆ หลานๆ ในรุ่นหลังๆ และเป็นความภาคภูมิใจของตัวเองสืบต่อไป

=======================

ขอขอบพระคุณที่มาและภาพประกอบ จาก

- เว็บไซต์ครูบ้านนอก.คอม
- เว็บไซต์เด็กดี.คอม
- บล็อคโอเคเนชั่น

[tong_sanam]

อันที่จริงภาษาไทยยังคงรูปและเสียงดังเดิม
เพียงแต่มนุษย์เท่านั้นทำให้มันเปลี่ยนรูปและเสียงผิดเพี้ยน

ร่วมอนุรักษ์ภาษาไทยในวันภาษาไทยแห่งชาติ ครับ
_________________


"ที่นี่สถานีชุมทางสนามชัยเขต
ท่านที่จะเดินทางไป จันทบุรี ตราด
โปรดข้ามไปรอการโดยสารในชานชาลาที่ 2"

[CivilSpice]

พรุ่งนี้แล้วนะครับ ที่จะเป็นวันภาษาไทยแห่งชาติ เราเองในฐานะที่เป็นคนไทย
ก็ขอให้ช่วยกันอนุรักษ์ภาษาไทยเอาไว้ เพื่อลูกหลานและเพื่อเป็นความภาคภูมิใจครับ

[tuie]

ร่วมส่งเสริมการอนุรักษ์ภาษาไทยด้วยอีกคนหนึ่งครับท่าน วมต. ผู้มีตัวตน

ตอนนี้ที่ขัดหูขัดตาคนชรามาก คือ คำว่า "งานเข้า" นี่แหละครับ

พูดกัน ใช้กันแพร่หลายมากทั้งๆที่เดิมก็มีคำอื่นที่ถูกต้องตามหลักภาษาไทยใช้ได้อยู่แล้ว เช่น งานยุ่ง เดือดร้อน เป็นเรื่องฯลฯ ส่วนที่ใช้คำว่าเข้าตามหลังคำอื่นแล้วถูกต้องตามหลักภาษา(เท่าที่นึกออก) เช่น ผีเข้า เท่านั้น
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[Patiew]

ป้าขอร่วมอนุรักษ์ภาษาไทยด้วยคนค่ะ

เป็นที่น่าเศร้าใจว่าปัจจุบันการศึกษาไทย ให้ความสำคัญกับการอนุรักษ์ภาษาไทยน้อยลงมาก ป้าขอยกตัวอย่างที่ประสบกับตัวเองให้ชมกันค่ะ จากบทสนทนาของป้าและเพื่อนคนหนึ่ง (ให้นามสมมติว่า "พี่เล็ก") ซึ่งพี่เล็กมีลูกสาวและลูกชายเรียนอยู่ชั้นประถมต้นและอนุบาล ตามลำดับ อยู่มาวันหนึ่งเวลา 2 ทุ่ม ป้าก็ได้รับโทรศัพท์จากเพื่อน

พี่เล็ก: เจ๊..ช่วยเขียนกลอนดอกสร้อยให้หลานหน่อยสิ พรุ่งนี้ต้องส่งการบ้านครูแล้ว เราเขียนไม่เป็น เจ๊ช่วยเขียนให้หน่อยนะ
ป้า: กลอนดอกสร้อย ทำไมไม่ให้น้องป่านลองเขียนเองล่ะ จะถูกหรือผิดครูคงไม่ว่าอะไรหรอก ตัวเองรู้รึเปล่าว่ากลอนดอกสร้อยนี่น่ะ เขียนไม่ยากเลยนะ ตัวเองจำได้สักบทไหมล่ะ
พี่เล็ก: จำไม่ได้เลยเจ๊ ไม่รู้จะทำยังไง ตัวเองเขียนให้หน่อยนะ
ป้า: แบบนี้ไงตัวเอง "เด็กเอ๋ยเด็กน้อย ความรู้เจ้ายังด้อยเร่งศึกษา......... แล้วลงท้ายด้วยเอยฯ น่ะตัวเอง"
พี่เล็ก: จำไม่ได้แล้วเจ๊ แต่งให้หน่อยนะ
ป้า: เอางี้ เดี๋ยวเราจะหาตัวอย่างส่ง mail ไปให้นะ แล้วตัวเองลองประยุกต์ดู หรือให้น้องป่านดู เดี๋ยวก็เขียนได้
.
.
.
จากบทสนทนาข้างต้น ป้ารู้สึกเศร้าใจมาก เนื่องจากพ่อแม่ของเด็กเค้ามุ่งส่งเสริมความรู้ทางวิชาการให้ลูกทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นทางด้านวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ และอื่นๆ อีกมาก เนื่องจากเห็นว่าลูกสามารถนำความรู้ที่ได้ไปแข่งขันความเป็นเลิศทางวิชาการกับคนอื่นๆ ได้ แต่ละเลยการเรียนรู้ภาษาไทยไปโดยสิ้นเชิง ด้วยเหตุว่าไม่จำเป็นต้องใช้ในการแข่งขันแต่อย่างใด เป็นเพียงเรียนรู้แล้วนำมาใช้ในชีวิตประจำวันเท่านั้น หารู้ไม่ว่าการให้เด็กฝึกแต่งกลอนเป็นการขัดเกลาความกระด้างของจิตใจ เพื่อให้มีการพัฒนา EQ ควบคู่ไปกับการพัฒนา IQ สู่ความเป็นเลิศนั่นเอง น่าเศร้าจริงๆ

แบบนี้แล้ว อนาคตเด็กไทยคง IQ สูงในทุกเวที ทั้งระดับชาติและระดับนานาชาติ อย่างที่เราเห็นการประโคมข่าวกันทางหน้าจอทีวีอยู่เสมอๆ นั่นไง แต่ EQ คงแย่ลงอีกมากถ้าเราไม่ช่วยกันรณรงค์ให้เด็กไทยเห็นความสำคัญของภาษาไทย ตั้งแต่วันนี้

และคำที่เห็นใช้กันจนติดหูและขัดเคืองใจป้ามากที่สุด เห็นจะเป็นคำว่า "กู" และ "มึง" ที่น้องๆ นิสิต นักศึกษายังนิยมใช้พูดกันอยู่อย่างแพร่หลายทั้งในสถานศึกษาและในชีวิตประจำวันด้วย เห็นน้องๆ นิสิตหญิงหน้าตาสะสวยเดินมา เราก็ว่าช่างน่ารักอะไรอย่างนี้ แต่พอได้ยินคำพูดคำแรกที่ใช้ทักทายกับเพื่อนว่า "มึงทำอะไรอยู่ กูมารอตั้งนานแล้ว" โอย..หน้าตาสวยๆ หมดค่าก็ตอนใช้ภาษาไทยดั้งเดิมไม่ถูกที่ถูกเวลานี่เอง

[tong_sanam]

จำได้ว่าเคยอ่าน ฟอร์เวิร์ดเมล์ เขาเอากระดาษคำตอบของ "นักศึกษา" มาให้ดู เป็นวิชาเขียนบรรยาย พวกเล่นใช้ภาษาวัยรุ่น+ภาษาแสลง เขียนบรรยายเลย ปวดหัวแทนอาจารย์ที่ตรวจ
_________________


"ที่นี่สถานีชุมทางสนามชัยเขต
ท่านที่จะเดินทางไป จันทบุรี ตราด
โปรดข้ามไปรอการโดยสารในชานชาลาที่ 2"

[ivetren]

ในกรณีที่เป็นคำไทยที่มันไม่เคยพบเคยเห็น แล้วก็ยังเขียนยาก ทำให้เขียนผิดกันบ่อย แม้กระทั่งสื่อ อันนี้ผิดไหมครับ

ในความดิดผมผมคิดว่าไม่ถูก แต่ก็ไม่ผิด เพราะอย่างน้อยเราก็ไม่ตั้งใจ แต่ถ้าตั้งใจเขียนผิดนี้ผิดเต็ม ๆ เลย

[box_car]

นอกจากการใช้คำให้ถูกทั้ง พยัญชนะ ตัวสะกด และวรรณยุกต์แล้ว
อีกอย่างที่น่าจะทำให้ถูกคือการนำไปใช้ ทั้งการสร้างประโยค การเขียนเพื่อสื่อสาร ควรให้ถูกกาลเทศะด้วย
_________________

[pattharachai]

[palm_gea]

ตอนที่ผมเข้าคอร์สติววิชาภาษาไทยเพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัย มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ยังจำได้และมีออกในข้อสอบด้วย(ขอยกเครดิตให้กับอาจารย์ปิงครับ) นั่นคือการใช้คำว่า "ถูก" ครับ คำว่า ถูก จะใช้ในคำที่มีความหมายในแง่ลบ(ไม่แน่ใจว่าเรียกว่าคำวิเศษณ์รึเปล่านะครับ) เช่น ถูกตี ถูกด่า จะไม่ใช้ในความหมายในแง่บวก เช่น ถูกชม ถูกเชิญ ถูกเธอเรียกว่าแฟน โดยในความหมายแง่บวกจะใช้คำว่า "ได้รับ" หรือ "ได้รับการ" ครับ เช่น ได้รับการชม ได้รับการเชิญ

แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่มีการรณรงค์ในเรื่องนี้นะครับ หรือว่าอนุโลมให้ใช้ได้แล้ว เหมือนกรณีคำว่า "เสพย์" กับ "เสพ" ถ้าท่านใดทราบข้อมูลที่เป็นปัจจุบันกรุณาบอกด้วยครับ ผมสอบครั้งที่ 2/2546 และ 1/2547 ครับ

ส่วนคำว่า "งานเข้า" ผมขออภิปรายครับ โดยส่วนตัวผมเฉยๆกับคำนี้และไม่ได้พูดติดปากเหมือนเพื่อนๆของผม ผมก็ยังอุทานว่า "ซวยแล้ว" อยู่เหมือนเดิม แต่ผมคิดว่าคำนี้ไม่ได้กระทบและผิดหลักภาษาไทยแต่อย่างใดนี่ครับ โดยส่วนตัวผมคิดว่าก็เป็นเพียงคำประสมคำหนึ่งที่นำคำว่า "งาน" กับคำว่า "เข้า" 2 คำนี้ที่มีความหมายแตกต่างกัน มาประสมกันแล้วเกิดเป็นคำใหม่ที่มีความหมายใหม่ แต่ที่ผมเคืองอย่างมากอย่างเปิดเผยก็พวกคำว่า เหมียนกัล ชิมิ ตะเอง ฯลฯ นี่แหละครับ
_________________