บันทึกชีวิตนอกราง : ปายแอ่วเจียงใหม่กันก่เจ้า '2010

[ExtendeD]

นอกจากสระว่ายน้ำแล้ว ที่คอนโดแห่งนี้ก็ยังมีพื้นที่ที่จัดเตรียมไว้ให้ผู้เข้าพักได้ออกกำลังกายกันอีกหลายแบบครับ ที่น่าสนใจที่สุดก็น่าจะเป็นคอร์ดเทนนิสที่เห็นอยู่นี่ล่ะครับ ถ้าไม่ได้เตรียมอุปกรณ์มา ทางคอนโดก็มีให้เช่าโดยที่คิดค่าบริการเป็นรายชั่วโมงครับ




แดดเริ่มลดความรุนแรงลงไปบ้างแล้ว คงจะได้เวลาไปเดินเล่นบนชายหาดกันซะที ระหว่างที่เดินไปที่ชายหาดก็ต้องผ่านสระว่ายน้ำก่อน อย่างที่เคยบอกไปก่อนหน้านี้ว่าในช่วงเย็น ๆ บรรยากาศที่สระว่ายน้ำแห่งนี้จะค่อนข้างคึกคักมาก และนี่ก็เป็นภาพยืนยันคำพูดนั้นครับ ผมพยายามหันกล้องไปทางที่มีคนน้อย ๆ แล้วนะเนี่ย เดี๋ยวจะถูกกล่าวหาว่าเป็นพวกโรคจิตชอบถ่ายคนใส่ชุดว่ายน้ำ . . . ด้านหลังที่เห็นเป็นหลังคาสีเขียวแหลม ๆ นั้นเป็นร้านอาหารของทางคอนโด อาหารที่นี่ก็อร่อยดี ยิ่งเป็นอาหารทะเลก็สดมาก ๆ ครับ อยู่ติดทะเลเรื่องความสดก็ต้องมาก่อนอยู่แล้ว


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

นี่คือหน้าตาของคอนโดแห่งนี้เมื่อมองจากบริเวณชายหาด ห้องพักของพวกเราอยู่ที่ปีกทางด้านซ้ายของรูป แต่เป็นห้องไหนผมก็ไม่ค่อยแน่ใจครับ นาน ๆ มาที . . . ดูแล้วลายตา




ที่บริเวณรั้วของคอนโดมีหลักเขตของกรมการขนส่งทางน้ำปักอยู่ด้วยครับ ตามความรู้อันน้อยนิดผมรู้แค่ว่าพื้นที่ระหว่างชายทะเลถึงหลักเขตควบคุมทางน้ำนี้จะต้องเป็นพื้นที่ว่าง ห้ามสร้างสิ่งปลูกสร้างใด ๆ ทั้งนั้นครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

มายืนสูดอากาศชมวิวบนชายหาดกันบ้างครับ ภาพบรรยากาศริมทะเล 180 องศา ณ จุดที่ผมยืนอยู่นั้นเป็นเช่นไร มาชมได้เลยครับ

เริ่มจากหันมองไปทางซ้าย ตรงไปตามทางนี้เรื่อย ๆ ก็จะไปถึงตัวเมืองชะอำครับ




มองตรงไปข้างหน้า ทะเลอ่าวไทย นั่นเอง




ส่วนทางขวานั้นเป็นตัวเมืองหัวหิน แต่อยู่ไกลโน่น ลิบ ๆ เลย . . .


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ช่วงพระอาทิตย์ตก ผมก็มาตั้งกล้องอยู่หน้าห้อง จากจุดที่ผมยืนอยู่นี้สามารถมองเห็นถนนเพชรเกษมสายเก่าเลียบชายทะเลชะอำ - หัวหินได้อย่างชัดเจน ผิดกับทางรถไฟซึ่งอยู่ไกลลิบตา จะมองเห็นก็ต่อเมื่อมีขบวนรถไฟวิ่งผ่านเท่านั้น ( ต้องสังเกตดี ๆ ) แต่ก็ยังสามารถได้ยินเสียงเครื่องยนต์ของรถจักรที่วิ่งผ่านไปผ่านมาอยู่ตลอด ถ้าก้าวกลับเข้าไปในห้องแล้วก็คงจะไม่ได้ยินเสียงแล้วล่ะครับ




หันมองไปทางขวาซึ่งเป็นทางไปสู่ตัวเมืองชะอำ ก็จะเห็นไฟส่องสว่างที่อยู่กึ่งกลางถนนเพชรเกษมสายเก่า วางเรียงติดกันเป็นแนวยาว บรรยากาศเงียบสงบ ลมพัดเย็นสบาย เหมาะแก่การพักผ่อนจริง ๆ ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

หลังอาหารเย็นผมก็ออกมายืนชมวิวที่ทางเดินหน้าห้องอีกครั้ง คราวนี้ภาพที่เห็นเป็นบรรยากาศยามค่ำคืนไร้แสงตะวันแล้วครับ มองไปทางตัวเมืองชะอำ นอกจากจะได้เห็นแสงไฟของตึกต่าง ๆ แล้ว ยังมองเห็นแนวถนนเพชรเกษมสายเก่าได้ชัดเจนกว่าช่วงเย็นอีกครับ




เดินเข้าไปในห้องแล้วเปิดประตูกระจกออกไปชมวิวตัวเมืองหัวหินที่อยู่ไกลลิบตากันบ้าง ลมที่ระเบียงนี้พัดแรงมากเลยครับ เพราะนอกจากจะมีลมธรรมชาติแล้ว ก็ยังมีลมจากน้องปิ เอ๊ย ลมจาก Compressor ของแอร์ 3 ตัวในห้องช่วยกันพัดให้กล้องไม่นิ่ง . . .


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

วันเสาร์ที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

เช้าวันที่ 2 ของการเดินทางมาพักผ่อนริมชายหาดชะอำ - หัวหิน ผมตั้งใจจะมาดูพระอาทิตย์ขึ้นอยู่ที่ริมชายหาด น่าเสียดายที่เจ้า Cybershot DSC - W17 สิ้นชีพไปก่อนหน้านี้ไม่กี่วัน ผมหากล้องตัวใหม่มาแทนไม่ทัน ก็เลยจำต้องเปลี่ยนมาใช้ Cybershot DSC - P73 ตัวเก่าแทน ตอนนั้นยังไม่ค่อยคุ้นสักเท่าไหร่ครับ แต่จากสภาพของกล้องได้รูปพระอาทิตย์ขึ้นเหนือท้องทะเลออกมาแบบนี้ก็คงดีที่สุดเท่าที่ทำได้แล้วล่ะครับ ส่วนเจ้าของหนอนยักษ์ EOS 400D ป่านนี้ยังไม่ตื่น สงสัยเมื่อคืนนอนดึก . . .

06:00 น.




06:05 น.




06:08 น.


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

หลังจากนั้นผมก็แวะไปทานอาหารเช้าที่ตัวเมืองหัวหิน + ซื้อของสดกลับมาเตรียมทำมื้อกลางวันกินกันเองครับ ที่ไม่ได้ขับรถไปที่ตัวเมืองชะอำทั้ง ๆ ที่อยู่ใกล้กับคอนโดมากกว่าตัวเมืองหัวหินตั้งเยอะ นี่เป็นเพราะสนองความต้องการของคุณพ่อผมเองครับ หาได้มีเหตุผลอื่นใดไม่ . . .

พอยัดมื้อกลางวันลงท้องไปได้สักพัก เด็ก ๆ ก็เริ่มจะอยู่นิ่ง ๆ กันไม่ติดแล้ว สระว่ายน้ำ และชายหาดมันช่างยั่วจิตใจให้อยู่เฉยไม่ได้ ก็เลยต้องพากันลงมาจากห้องพักกันตั้งแต่ช่วงประมาณ 15:00 น. แดดยังแรงอยู่เลยครับ เมื่อวานตอนเย็นก็ลงทะเลไปแล้ว บ่ายวันนี้ก็ลงซ้ำอีกสักที จะว่าไปผมก็ไม่ได้มาเที่ยวทะเลชะอำ - หัวหินนี่เกือบ 2 ปีแล้วนะเนี่ย . . . ครั้งสุดท้ายก็น่าจะเป็นช่วงต้นเดือนกันยายน ปี 2550 โน่น ( ตะลอน ๔ บุรี ตามเก็บสายแม่กลอง ไปเมืองโอ่ง แวะเที่ยวเพชรบุรี )





พอเล่นน้ำทะเลกันจนเบื่อแล้ว ก็ต่อด้วยน้ำสระครับ สระว่ายน้ำที่คอนโดแห่งนี้มีข้อดีเหมือนกันครับ เพราะว่าไม่มีกฏบังคับให้ผู้เข้าพักที่ต้องการลงสระว่ายน้ำต้องใส่ชุดว่ายน้ำ แบบนี้หมายความว่าแค่กางเกงขาสั้นธรรมดา ๆ ที่ผมมักจะใส่อยู่บ้านเป็นประจำก็ใช้ลงสระได้ เหอะ เหอะ . . . เสร็จเรา ลองนึก ๆ ย้อนกลับไปดูผมได้ลงสระว่ายน้ำครั้งสุดท้ายก็เป็นตอนที่พาเด็ก ๆ ไปเที่ยวสุโขทัย ช่วงเดือนตุลาคม ปี 2550 ตอนที่เข้าพักที่โรงแรมไพลินนั่นล่ะครับ ( จากตะวันออก - ขึ้นเหนือ : 2,700 กม. กับ 12 จุดหมาย ) ช่วงเย็นวันนั้นที่ลงสระไปก็ไม่ได้ว่ายไปไหนหรอกครับ เวลาส่วนใหญ่ก็หมดไปกับการนั่งแช่ในสระน้ำวนเล็ก ๆ ผ่อนคลายสบายไขมัน เอ๊ย กล้ามเนื้อ ( ที่ไม่ค่อยมี ) ดีครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

วันอาทิตย์ที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

เช้าวันนี้เป็นครั้งที่ 2 ที่ผมมีโอกาสเก็บภาพพระอาทิตย์ขึ้นจากบริเวณชายทะเลชะอำ - หัวหินครับ เมื่อวานนี้ไปตั้งกล้องริมชายหาดแล้ว วันนี้ก็เลยคิดว่าจะเปลี่ยนมาตั้งกล้องจากมุมสูง บริเวณระเบียงห้องบ้าง แต่ลองดูแล้วคิดว่ามันไม่ Work ครับ เลยตามน้องชายผมที่วันนี้รีบตื่นแต่เช้า ( ก็จะกลับกรุงเทพแล้วนี่ ตื่นสายอดได้รูปสวย ๆ แน่ ๆ ) ลงไปถ่ายรูปริมชายหาดอีกครั้ง . . .




ผมว่าท้องฟ้าในเช้าวันนี้ดูดีกว่าเมื่อวานครับ ได้เห็นแสงทองเช้าวันใหม่ด้วย รูปที่ได้ในเช้าวันนั้นก็เลยเป็นอีกอารมณ์หนึ่งต่างจากของเมื่อวานไปเลย


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ลองเอาเปลือกหอยมาวางเรียง ๆ กันดูบ้าง เผื่อจะดูมีวิญญาณศิลปะเข้าสิงอยู่ในรูปบ้าง . . .




_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[tuie]