เลาะเลียบแม่ยม ชมแก่งหลวง

[mito]

ขอติดกระเป๋าเป้เดินทางไปดัวยคนครับ
_________________

[Nakhonlampang]

ไม่ไกลจากบริเวณหน้างานนัก ทางรถไฟจะซิกแซกลัดเลาะไปตามแม่น้ำอีกครั้ง พ้นโค้งซ้ายข้างหน้านี้ก็จะพบกับสถานที่ที่เคยเกิดโศกนาฎกรรมครั้งสำคัญเมื่อ 2 ปีที่แล้วครับ


ภูเขาที่เห็นข้างหน้านี้เคยอยู่ชิดทางรถไฟมากกว่านี้ และในคืนวันที่ 31 สิงหาคม 2550 หินจากภูเขาบริเวณนี้ก็ได้ถล่มลงมาปิดทับทางรถไฟ และขบวนรถด่วนที่ 52 ก็ได้มาชนกับกองหินดังกล่าว เป็นเหตุให้รถจักรอัลสตอมหมายเลข 4218 พลิกตกลงไปในแม่น้ำยม พร้อมกับการจากไปของพนักงานรถจักรครับ


รถจักรคงตกลงไปแถวๆนี้ครับ


ภาพนี้ไม่เกี่ยวอะไร แต่เห็นอยู่แถวๆนั้น เลยนำมาฝากครับ

[Nakhonlampang]

เนื่องจากผมได้ยินเสียงหวีดแว่วมาไกลๆ ก็คิดว่าน่าจะเป็นขบวนรถเร็วที่ 102 (เชียงใหม่-กรุงเทพ) ก็เลยยืนรออยู่ตรงบริเวณที่เคยเกิดอุบัติเหตุนั่นแหละครับ ระหว่างรอก็ยืนพิจารณาพื้นที่ไปพลาง

ภาพนี้มองไปทางแก่งหลวง สังเกตดีๆจะเห็นว่ามีถนนอยู่ไม่ไกล ใกล้กับบริเวณนี้เป็นพื้นที่ทำเหมืองหินครับ ทำให้การนำเครื่องจักรกลเข้ามาปรับพื้นที่ในตอนที่มีการกู้รถจักรขึ้นมาจากแม่น้ำทำได้สะดวกหน่อย


มองย้อนกลับไปทางปากปาน จะเห็นได้ชัดเจนถึงระยะห่างระหว่าผาหินกับทางรถไฟที่มีมากขึ้น ซึ่งก็น่าจะช่วยให้มีความปลอดภัยมากขึ้นหากจะมีหินถล่มลงมาจากภูเขาอีกในอนาคต


มองวิวตรงหน้าครับ แม้ว่าผมจะยืนหันหน้าเข้าหาแม่น้ำจากแนวริมฝั่ง แต่ภาพข้างหน้านี้กลับเป็นมุมมองที่ไปตามแนวแม่น้ำครับ เนื่องจากแม่น้ำบริเวณนี้จะหักเป็นมุมฉากพอดี

[Nakhonlampang]

ยืนตากแดดอยู่พักใหญ่ ขบวนรถเร็วที่ 102 ก็ปรากฎโฉมให้เห็นครับ วันนี้นำขบวนโดยน้าต้อมหมายเลข 4153


ส่งท้ายขบวนรถครับ


ระหว่างที่ผมมองตามขบวนรถไป ก็สังเกตเห็นว่ามีคนบนรถทักทายผ่านมาทางกูบท้ายรถ แต่เนื่องจากยังปรับสายตาไม่ทันเนื่องจากแดดจ้ามาก เลยมองไม่ถนัดว่าเป็นใคร ถ้าอยู่ในที่นี้ก็ช่วยรายงานตัวด้วยนะครับ

[Nakhonlampang]

หลังจากขบวน 102 ผ่านไปแล้ว ผมก็เริ่มออกเดินต่อ เมื่อเดินมาตามทางโค้งได้ระยะหนึ่งก็หันกลับไปมองบริเวณที่เดินผ่านมา วิวสวยใช้ได้เลย


แล้วก็มุ่งเดินไปข้างหน้าต่อไปครับ

[Nakhonlampang]

เมื่อเดินมาจนพ้นช่วงที่มีต้นไม้บังมุมมองแม่น้ำแล้ว ก็มองตัดข้ามไปยังเส้นทางที่ผ่านมาครับ มองไปไกลๆจะเห็นจุดที่กำลังมีการถากภูเขา ส่วนทางขอบขวาของภาพจะเป็นบริเวณที่เคยเกิดอุบัติเหตุที่กล่าวไปข้างต้นครับ


มองไปข้างหน้า เห็นเสาหางปลาของสถานีแก่งหลวงอยู่ไกลๆครับ

[Nakhonlampang]

จากเสาหางปลามาไม่ไกล ทางรถไฟก็จะโค้งซิกแซกผ่านช่องเขา อ้อมภูเขาหินที่เห็นอยู่ตรงหน้า ก็รู้ว่าพ้นโค้งข้างหน้านี้ก็จะเห็นสถานีแก่งหลวงแล้ว




ในที่สุดก็เห็นสถานีแก่งหลวงแล้ว สิ่งที่ต้องการอย่างแรกคือเข้าไปหลบพักร้อนครับ ส่วนจะทำอะไรต่อ เดี๋ยวค่อยว่ากันทีหลัง ตอนนี้ขอพักดื่มน้ำ พร้อมกับเติมพลังให้ตัวเองก่อนครับ

[Nakhonlampang]

หลายท่านคงทราบกันแล้วว่าทางรถไฟที่เลาะเลียบไปตามแม่น้ำยมนั้นมิได้สิ้นสุดแค่เพียงสถานีแก่งหลวง เมื่อพ้นจากสถานีแก่งหลวงขึ้นไปทางเหนือเราก็ยังสามารถชมทิวทัศน์แม่น้ำยมจากรถไฟได้อีกระยะหนึ่งจนกระทั่งทางรถไฟทอดข้ามแม่น้ำยมบริเวณปากต้าไปแล้ว ทางรถไฟกับแม่น้ำยมจึงแยกจากกัน ซึ่งความตั้งใจเดิมของผมก็ต้องการเดินชมแก่งหลวงตลอดเส้นทางทั้งหมด ก็วางแผนไว้ว่าถ้าเป็นไปได้ก็จะเดินชมธรรมชาติไปจนถึงสะพานข้ามแม่น้ำยม จากนั้นก็จะเดินต่อไปรอขบวน 408 ที่ห้วยแม่ต้า แต่เมื่อกำหนดเวลาคลาดเคลื่อนไปมาก จึงต้องยุติการเดินไว้เพียงสถานีแก่งหลวงเพื่อรอการโดยสารขบวน 408 ที่นี่แทน

ตอนที่ผมเดินเข้าไปในบริเวณที่พักผู้โดยสารครั้งแรกนั้น ก็ได้รับการต้อนรับจากนายสถานีที่อยู่บริเวณนั้นพอดี เมื่อได้สอบถามพูดคุยกันแล้ว ยังจัดหาน้ำดื่มเย็นๆมาให้อีก 1 ขวดใหญ่ ซึ่งผมก็จัดการจนเกือบหมดขวดครับ เพราะว่าอากาศร้อนจริงๆ เมื่อพักผ่อนจนหายเหนื่อยแล้วผมก็เดินดูอะไรเล็กน้อยรอบๆสถานีระหว่างรอรถกลับครับ

บรรยากาศภาพรวมชานชาลาด้านเหนือ


และด้านใต้


มุมมองไปทางด้านใต้ที่เคยถ่ายรูปในบรรยากาศฉ่ำฝนเมื่อครั้งทริปห้วยแม่ลานครับ

[Nakhonlampang]

อาคารสถานีแบบหน้าตรง


หลบแดดมาอยู่ในร่มไม้แถวๆหลังสถานีบ้างครับ ภาพนี้เป็นมุมมองจากทางด้านใต้

[Nakhonlampang]

ด้านหลังสถานีบริเวณที่พักผู้โดยสารจะเห็นบันไดขึ้นลงด้านหลังด้วย แต่ปัจจุบันให้เข้าออกทางด้านหน้าอย่างเดียวครับ


ด้วยตัวอาคารสถานีแก่งหลวงตั้งอยู่ริมแม่น้ำยม พื้นที่ด้านหลังสถานีจึงอยู่ในระดับต่ำกว่าด้านหน้า จึงมีรูปแบบทางขึ้นลงด้านหลังอาคารสถานีในลักษณะที่ไม่ค่อยได้เห็นนักครับ


แม่น้ำยมด้านหลังอาคารที่ดูเงียบสงบ เพราะไม่มีแก่งหินในบริเวณนี้ครับ