เก็บตกชุด ฝ่าลมร้อนกับ ข.201

[ter123]

นั่ง ข.201 จนถึงปลายทางสุดยอดครับ จอดทุกป้ายทุกสถานีเลยก็ว่าได้ถ้าเป็นผมเมื่อก่อนยังได้อยู่แต่เดี๋ยวนี้รู้สึกไม่ไหวครับร้อนแทบไหม้

ปล. ถึงหอไกรตะโกนเรียกด้วยนะครับผม

[black_express]

จากสถานีนครสวรรค์ ข้ามมาที่ปากน้ำโพเลยครับ ดูจากเสาบ้านพักพนักงานรถไฟแล้ว เชื่อตามที่คุณเบียร์เคยบอกเลยครับว่า เวลาน้ำหลากนั้น สูงถึงระดับใด ?

ถ่ายภาพตอนเข้าโค้งปากน้ำโพเหมือนกันครับ กลัวเป็นมุมซ้ำๆ เลยเก็บไว้ดูเองดีกว่า



อาคาร aquarium ปลาน้ำจืด ที่รูปทรงแปลกตา โดยเป็นเรือโยงลำมหึมา ตั้งอยู่ริมบึงบอระเพ็ด



พยายามสุดความสามารถ เพื่อเก็บภาพฝ่าพงหญ้าริมทางรถไฟ ช่วงเลียบผ่านบึงบอระเพ็ด มาให้ชมกันครับ

[black_express]

กับรถประจำทางสีเหลืองสะดุดตา สายตะพานหิน - นครสวรรค์ ซึ่งเดี๋ยวนี้ หลายๆ สาย หลายๆ บริษัท เริ่มลดขนาดรถลงมาเป็นมินิบัสติดแอร์แล้วล่ะครับ



ขอส่งท้ายคืนนี้ครับ กับช่วงเข้าหลีก รอ ข.402 พิษณุโลก - ลพบุรี ที่สถานีชุมแสง

[pak_nampho]

[kikoo]

[black_express]

เส้นทางสายนครสวรรค์ - ชุมแสง - บางมูลนาก - ตะพานหิน - พิจิตร - ท่าฬ่อ - บางกระทุ่ม - พิษณุโลก ผมเคยขับรถเข้าไปตลอดเส้นทางหนหนึ่งในช่วงบ่าย แต่คดเคี้ยวเหลือหลายเลาะไปตามคุ้งน้ำน่าน กว่าจะเข้าตัวเมืองพิษณุโลกก็ร่วมสองทุ่มเศษแล้วครับ คุณนพ



จากสถานีชุมแสง ก็พ้นจากเขต อ.ชุมแสง จ.นครสวรรค์ เข้าสู่ อ.บางมูลนาก จ.พิจิตร แล้วล่ะครับ โดยมีสถานีเล็กๆ อยู่คั่นกลางเพียงสถานีเดียว คือ สถานีวังกร่าง



สองข้างทางรถไฟช่วงนี้ จะเป็นนาปรังที่รอการเก็บเกี่ยว ก่อนลงนาปรังรอบที่สองกันต่อไป งานเร่งด่วนทันใจแบบนี้ เห็นจะไม่พ้นฝีมือของบรรดารถเกี่ยวข้าวที่ออกไปรับจ้างให้บริการกันถึงที่นาทีเดียว เจ้าของนาเพียงแค่ขับรถอีแต๋นตามไปพร้อมๆ กับงวงลำเลียงข้าวเปลือกที่ฝัดได้จนเต็มคัน ถึงจะวิ่งไปเทกองยังลานข้าวเปลือกของตัวเอง หรือของโรงสีเจ้าจำนำตามแต่จะตกลงกันไว้ครับ



ส่วนฟางข้าว จะถูกอัดเป็นก้อนสี่เหลี่ยม กองไว้กลางทุ่ง รอเก็บขนไปไว้ที่ลานบ้าน เป็นอาหารของวัวควายที่เลี้ยงไว้ต่อไป

[ter123]

เคยนั่งนับโค้งจาก นครสวรรค์-ชุมแสง-บางมูลนาก นับไปถึงแค่ยังไม่พ้นเกยไชยก็ร่วม100โค้งแล้ว เวียนหัวจริงๆ

ทางช่วงตั้งแต่ปากน้ำโพ-บางมูลนากรถไฟใช้เวลาน้อยกว่ารถยนต์อีกครับ

[black_express]

ก่อนเข้าสถานีบางมูลนาก ขบวนรถต้องมีอันเบาทางผ่านหัวงานบูรณะช่วงสะพานอยู่แห่งหนึ่งครับ



และก็สถานีบางมูลนาก ดูค่อนข้างเล็ก แต่ตัวเมืองนั้นไม่เล็กเลยนะครับ เพราะเป็นชุมชนใหญ่ มีฐานะเป็นเทศบาลเมืองมาตั้งแต่เก่าก่อน ซึ่งตัวเมืองตะพานหินขณะนั้น ยังมีฐานะเพียงเทศบาลตำบล



แล้วเราก็มาถึงสถานีหอไกร ซึ่งตั้งโดดเดี่ยวอยู่กลางทุ่ง ห่างจากถนนสายพิจิตร - บางมูลนาก ซึ่งคดเคี้ยวลัดเลาะไปตามชุมชนริมขอบชายทุ่งอยู่ไม่น้อย ต้องใช้เวลาเดินทางพอสมควร ถึงจะออกสู่ถนนใหญ่

[black_express]

กับภาพรถบรรทุกรถเกี่ยวข้าว ค่อยๆ แล่นโยกเยก ลอดใต้สะพานรถไฟ



สถานีดงตะขบ แดดช่วงบ่ายสาดเข้าไปในรถจนผมต้องขยับขยายมานั่งอยู่ด้านฝั่งตะวันออกแทนที่เดิม แต่กระนั้น ยังมีฝุ่น เขม่าไฟที่เผาไร่เผานาลอยเข้ามาในขบวนรถแทบไม่ขาดระยะ



สะพานข้ามที่ลุ่มเข้าไปยังวัดสถานีดงตะขบ หากเป็นหน้าฝน ที่แห่งนี้จะกลายเป็นบึง ซึ่งการสร้างสะพานถาวรไปยังวัด จึงเป็นการสร้างสาธารณสมบัติที่สอดคล้องกับลักษณะภูมิประเทศได้เหมาะสมที่สุดครับ

[black_express]

แล้วในช่วงบ่ายแก่ๆ ของวันนั้น ข.201 แล่นผ่านหลีกเข้าสู่ย่านสถานีตะพานหิน โดยมี ข.102 เชียงใหม่ - กรุงเทพ จอดรออยู่แล้ว แต่เอ...จะไม่ค่อยปกติตรงที่เข้าจอดในย่านสถานีแทนที่จะเทียบชานชาลานี่แหละ

แถมรถจักรของ ข.102 ได้ปลดพ่วงจากขบวนรถเตรียมพร้อมไว้ด้วยสิ เกิดอะไรขึ้นล่ะ ?

พรุ่งนี้จะมาเล่าต่อครับ...