ที่นี่ สถานีอุบลราชธานี....

[rimura]

ทิ้งไว้เพียงความทรงจำ แล้วผมก็เดินต่อไปทางทิศตะวันออก เพื่อย้อนไปบริเวณด้านหน้าของตัวอาคารสถานี ที่จอดรถบริเวณนี้ เป็นที่ๆผมเคยเป็นทั้งผู้ที่ถูกญาติมาจอดรถรอรับ และเป็นที่ๆเคยเอารถที่บ้านมารอรับสำหรับญาติๆบางคนที่โดยสารรถไฟตามมาในบางโอกาส



แล้วก็มาถึงด้านหน้าสถานี ซึ่งตัวอาคารสถานีที่เห็นนี้เป็นตัวอาคารที่สร้างขึ้นมาใหม่ทดแทนหลังเดิมที่เป็นไม้ครับ เสียดายที่ผมไม่มีรูปถ่ายสถานีหลังเก่าเก็บไว้เลย

มีรถประจำทางสีขาว-แดงคันหนึ่งวิ่งเข้ามาจอดรับ-ส่งผู้โดยสารด้วยครับ ถ้าจำไม่ผิด รถสีแดง-ขาว สายนี้วิ่งระหว่าง อุบลราชธานี-อำเภอเดชอุดม ครับ



แบบโล่งๆมั่ง....

[rimura]

สถานีอุบลราชธานี และรถจักร E-Class หมายเลข 180 แห่งสถานี เห็นมาตั้งแต่เล็กจนโต



ก่อนที่จะกลับไปที่รถ แวะมาเก็บภาพนี้ครับ รูปปั้นเทียนพรรษา สัญลักษณ์ของเมืองอุบลฯ

[rimura]

แล้วก็กลับมาที่รถ ก่อนที่จะสตาร์ทเครื่อง เพื่อที่จะขับไปที่บ้านของเธอผู้นั้น (แอบเห็นห้องสมุดล้อเหล็กของที่อุบลฯด้วย)



ลาแล้วสถานีอุบลราชธานี แล้วจะกลับมาใหม่



หลังจากนั้น ผมก็ได้ขับรถออกจากสถานีอุบลราชธานี ย้อนไปตมเส้นทางหมายเลข 226 แล้วแวะไปที่บ้านของเธอ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากสถานีอุบลฯนัก เมื่อไปถึงก็พบบ้านของเธอที่ว่างเปล่าไม่มีใครอยู่ สอบถามเพื่อนบ้านก็ได้ทราบข่าวที่ทำเอาผมนิ่งอึ้งไปชั่วขณะนึง ก็คือ ข่าวเรื่องการแต่งงานของเธอและเธอได้ย้ายไปอยู่ที่บ้านฝ่ายเจ้าบ่าวจังหวัดเพชรบูรณ์ ก่อนหน้าที่ผมจะมาเพียงไม่กี่วัน โดยก่อนหน้านั้นที่ผมอยู่ที่กรุงเทพฯเธอก็ได้โทรมาหาผมแต่ไม่ได้รับ แล้วผมก็ติดต่อกลับไปหาเธอไม่ได้อีกเลย....

ก็ได้แต่กล่าวขอบคุณคุณพี่เพื่อนบ้านท่านนั้น แล้วเดินหันหลังกลับออกมา ขึ้นรถขับกลับบ้านไปตามทางหลวงหมายเลข 226 เสียงเพลงเนื้อหาเศร้าหลายเพลงจาก MP3 ก็ขับกล่อมผมมาเรื่อยๆ ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่าง กับสิ่งดีๆที่เคยมีให้กัน ขอบคุณรถไฟ ขอบคุณสถานีอุบลฯที่ทำให้ผมพบเธอ ถึงแม้ว่าที่สุดแล้วเธอจะไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่กับผมก็ตาม เพื่อนคนนี้ก็ขออวยพรให้เธอมีความสุขในชีวิตคู่ตลอดไป....

จากนั้นไม่กี่วันที่ผ่านมาก่อนที่ผมจะเขียนกระทู้นี้ ก็ทราบข่าวอีกว่าเธอกำลังจะมีเจ้าตัวน้อยที่น่ารักแล้ว ไม่รู้ว่าผมจะได้หลานชายหรือหลานสาว คงต้องลุ้นกันล่ะ


ว่าจะจบก็ไม่จบจนได้ครับ ยังมีต่ออีกหน่อย คือหลังจากที่ผมกลับจากเมืองอุบลฯ ก็ได้มาถึงตัวเมืองนครราชสีมากลางดึก และตัดสินใจนอนพักก่อนที่จะขับรถต่อกลับบ้านในตอนเช้า ซึ่งผมก็ได้แว้บไปที่สถานีรถไฟนครราชสีมาด้วยก่อนกลับ เดี๋ยวจะมาต่อพรุ่งนี้นะครับ....

ราตรีสวีสดิ์ครับทุกท่าน

[bennakrab]

[quote="rimura"]...



...

เจ้าของรถคันนี้คงทำงานในสถานีแน่ๆ เพราะวันนี้ผมไปที่สถานีมายังมองรถคันนี้อยู่เลย

เป็นกำลังใจให้พบคู่แท้เร็วๆ นะครับ

[nathapong]

ตามอ่านตั้งแต่ต้น พานึกถึงภาพยนตร์ เรื่อง “มนต์รักแม่น้ำมูล”

ที่คุณปิยะ ตระกูลราษฎร กับ คุณเนาวรัตน์ ยุกตนันท์ แสดงนำ
โดยเฉพาะ ฉากอำลาที่สถานีรถไฟอุบล ฯ .... จริง ๆ

[RORONOA]

[rimura]

[rimura]

[rimura]

[rimura]

ครับ มาชมกันต่อเลย ภาพชุดสุดท้ายแล้วสำหรับกระทู้นี้

หลังจากที่ขับรถมาตามทางหลวง 226 ซึ่งผมออกจากตัวเมืองอุบลฯมาราวเวลา 5 โมงเย็น แบบว่าวิ่งตีคู่กันมากับรถเร็ว 142 กันเลย วิ่งไปแวะหาอะไรกินตามปั๊มรายทางไปเหมือนเคย จนถึงเมืองโคราชในช่วงดึกราวๆ 5 ทุ่มเศษๆ ด้วยความอ่อนเพลียจากการขับรถอีกครั้ง เพราะได้นอนพักที่อุบลฯไม่กี่ชั่วโมง อีกทั้งทางหลวงสาย 226 ช่วงตั้งแต่พลบค่ำ รถค่อนข้างเยอะ และเป็นถนนเลนสวนกันแค่ 2 เลน ดีว่าด้วยกำลังจากเครื่องยนต์ดีเซลคอมมอนเรลขนาด 3,000 ซีซี โมดิฟายหัวฉีดมาเล็กน้อยบวกกับกล่องพ่วง ทำให้การแซงยังดีที่ไม่ต้องลุ้นเท่าไหร่ ซึ่งทางบางช่วงก็มีไหล่ทางแคบและผ่านในที่ชุมชน แถมระหว่างทางมีฝนตกหนักอีกแถวๆตัวจังหวัดสุรินทร์ กว่าจะลัดเลาะผ่านมาถึงโคราชได้ ก็เล่นเอาเหนื่อยกว่าตอนขาไปอยู่พอสมควรครับ

เมื่อมาถึงผมก็ได้หาโจ๊กรอบดึกรองท้อง แล้วเข้าไปพักในโรงแรมเล็กๆแห่งหนึ่งใกล้ๆกับสะพานข้ามทางรถไฟก่อนออกนอกเมืองโคราชไปถนนมิตรภาพ (ถึงจะโรงแรมเล็กๆอีกแล้วแต่ก็ใหญ่กว่าที่อุบลฯ) แบบว่า พอไปถึงห้องพัก ทิ้งตัวลงแล้วหลับสนิทยาวเลยครับ น้ำไม่ได้อาบจนถึงเช้า

จนกระทั่งช่วงสาย ประมาณเกือบๆจะ 10 โมงเช้า ก็เช็คเอ้าท์ แล้วบึ่งหน้ามาที่นี่เลยครับ สถานีรถไฟนครราชสีมา เมื่อมาถึงก็เจอกับ คุณทวดฮาโนแมก 261 ซึ่งเป็นรุ่นเดียวกันกับที่ชุมทางทุ่งสงหมายเลข 277 หรือ "ตอร์ปิโดบก" ในเหตุการณ์ปราบกบฎวรเดชในยุคแรกเริ่มเปลี่ยนแปลงการปกครองครับ