ไปตามฝัน ตามใจฉัน Up to ME Trip#1 ตะลอนขึ้นเหนือ 5 วัน 3 ฤดู

[Air_Reservoir]

เกาะน้าต้อมเก่าๆ จอมเกเรมารอชมครับ ในฐานะที่ปีนี้มีโอกาสได้ขึ้นเหนือถึง 4 หน และในฐานะคนรักฮิตาชิ(แต่ไม่ค่อยอยากเผยตัว เพราะลูกรัก 4512 ไม่เคยอยู่ในสภาพสวยๆ สักที)
_________________
ขบวนรถด่วนพิเศษที่ 13 กรุงเทพ - เชียงใหม่, สถานีห้างฉัตร, จังหวัดลำปาง

[ExtendeD]

พอขบวนที่ 112 เคลื่อนขบวนออกจาก สถานีอยุธยา ก็ได้วิ่งสวนกับขบวนรถเที่ยวล่องอีก 1 ขบวน คราวนี้เป็นขบวนรถบรรทุกน้ำมันดิบไม่ทราบหมายเลข ที่ได้รถจักรดีเซลไฟฟ้า Alsthom นิรนาม ผมไม่คิดว่าจะเจอก็เลยไม่ได้ตั้งตารอดู กว่าจะรู้ว่ามีด่วนดำวิ่งสวนมา รถจักรก็คล้อยหลังไปแล้ว มองหมายเลขไม่เห็น มองรุ่นไม่ออกครับ . . .

มาดูขบวนที่ถ่าย Clip เอาไว้ได้ทันดีกว่าครับ เป็น ขบวนรถด่วนดีเซลรางปรับอากาศที่ 76 ต้นทางสถานีหนองคาย - ปลายทางสถานีกรุงเทพ ที่รถด่วนขบวนนี้ล่าช้ามากขนาดนี้ ก็เป็นผลมาจากเหตุการณ์ที่ ขบวนรถด่วนพิเศษดีเซลรางปรับอากาศที่ 21 ต้นทางสถานีกรุงเทพ - ปลายทางสถานีอุบลราชธานี ตกรางที่ สถานีกุดจิก ทั้งขบวนที่ 76 ที่เห็นอยู่ใน Clip ข้างล่างนี้ กับ ขบวนรถด่วนดีเซลรางปรับอากาศที่ 72 ต้นทางสถานีศีขรภูมิ - ปลายทางสถานีกรุงเทพ ก็เลยต้องเปลี่ยนไปใช้เส้นทางสายบัวใหญ่ - แก่งคอยแทน ผู้โดยสารก็เลยได้นั่งรถชมพื้นที่กักเก็บน้ำของเขื่อนป่าสักชลสิทธิ์เป็นการปลอบใจ เหอะ เหอะ . . .


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[therock]

[ExtendeD]

แล้วขบวนที่ 109 ก็วิ่งผ่าน สถานีพระแก้ว เข้าเทียบชานชาลาที่ สถานีชุมทางบ้านภาชี เมื่อเวลา 16:40 น. ( +21 ) มาถึงที่นี่แล้วก็ต้องซื้อไอติมกิน . . . น่าเสียดายที่ผมมีเหรียญติดตัวอยู่ไม่ถึง 10 บาท ก็เลยซื้อไอติมมากินได้แค่ถ้วยเดียว แถมยังเป็นของร้านชานชาลาฝั่งใต้อีก แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้กินล่ะนะ . . . ทำไมถ้วยขาวไม่ยอมเดินมา . . .



เมื่ออดีตกาลไม่นานสักเท่าไหร่ แต่ผมจำวัน เวลาไม่ได้ มีกระทาชายรูปร่างดี หน้าตาหล่อล้ำ เคยใช้แบงค์ 20 เพื่อที่จะซื้อไอติมกะทิ 3 ถ้วย แต่เพราะเหตุเพียงแค่คนขายไอติมไม่มีเงินทอน กระทาชายนายนั้นกับเด็กในความควบคุมดูแลที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก็เลยอดกินไอติมของดีของเด็ดประจำถิ่นไป . . . ตัวละครในนิทานเรื่องสั้นนี้เป็นใคร สาวกมหากาพย์คงรู้คำตอบแล้ว ผมไม่เฉลยนะครับ บอกได้แค่ว่านี่เป็นเรื่องจริง . . . จนถึงเวลานี้ก็ยัง ไม่เข้าใจจริง ๆ ไม่เข้าใจจริง ๆ . . .
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[mito]

ขอติดท้ายไปดัวยคนครับ
_________________

[ExtendeD]

[ExtendeD]

Clip ต่อมาเป็นภาพเคลื่อนไหวในช่วงที่ขบวนที่ 109 กำลังเคลื่อนขบวนออกจาก สถานีชุมทางบ้านภาชี ครับ ความจริงผมคิดจะกดหยุดการบันทึกภาพตั้งแต่ตอนที่เส้นทางสายเหนือแยกออกจากเส้นทางสายอีสานแล้ว แต่ได้ยินเสียงเหมือนกับว่า คุณพี่พขร. กำลังค่อย ๆ เพิ่มความเร็วขบวนรถขึ้น เสียงเครื่องยนต์ Pielstick ดังกระหึ่ม ก็เลยตัดสินใจเก็บภาพต่อไป พอกลับมาดูภาพที่ถ่ายเอาไว้ ดันได้ยินเสียงลมพัดดังกว่าเสียงเครื่องยนต์ของ AHK.4202 ซะอีก . . .



ขอบ่นเรื่องพฤติกรรมมักง่ายของผู้โดยสารหลาย ๆ คนสักหน่อย ใครไม่อยากอ่านข้ามไปได้เลยนะครับ . . . ระหว่างที่ขบวนรถเคลื่อนที่ไปเรื่อย ๆ ผมก็ละเหี่ยใจกับเศษขยะที่ถูำกทิ้งจากขบวนรถ ลงมากองอยู่ตามคันทาง ไม่ได้มีน้อย ๆ นะครับ ลองดูใน Clip จะเห็นเศษขยะอยู่ตามคันทางจากบริเวณสุดชานชาลาทางด้านทิศเหนือยาวไปจนถึงบริเวณที่เส้นทางทั้งสองสายแยกออกจากกันเลย เมื่อไหร่จะเลิกนิสัยมักง่ายแบบนี้กันสักทีนะ จากที่นั่งของตัวเองเดินไปแค่ไม่กี่ก้าว ก็จะถึงบริเวณขอพ่วงที่มีถุงดำผูกติดเอาไว้แล้ว ก็ไม่ยอมเดินไปกัน หรือจะต้องมีถุงดำผูกติดไว้กับทุกที่นั่งเลยแบบนั้นหรือเปล่า ถึงจะแก้นิสัยมักง่ายแบบนี้ได้ ไม่เข้าใจจริง ๆ ไม่เข้าใจจริง ๆ . . .
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

และนี่คือรูปสุดท้ายที่ผมได้ถ่ายเอาไว้ก่อนที่พระอาทิตย์จะลับขอบฟ้าไปครับ ความจริงแล้วถ้าได้เดินทางไปกับขบวนที่ 109 เหมือนกับผม สิ่งที่น่าจะทำและไม่น่าพลาดก็คือไปนั่งรอดูพระอาทิตย์ตกอยู่ริมหน้าต่างทางด้านซ้ายของขบวนรถ ผมเองก็คิดว่าจะไปนั่งรอดูแสงสุดท้ายของวันอยู่ที่ประตูของ บนท.1074 เหมือนกัน แต่เป็นเพราะมีผู้โดยสารที่ใช้สิทธิ์โดยสารรถไฟฟรีชั้น 3 มานั่ง + ยืนกันอยู่ที่ประตูอยู่แล้ว ก็เลยไม่ได้ออกไป . . .



ผมเองก็ไม่รู้ว่าการที่มีผู้โดยสารที่ใช้สิทธิ์โดยสารรถไฟฟรีชั้น 3 มานั่งหรือยืนอยู่ที่ประตูของ บนท. นั้นเป็นการผิดกฎการโดยสารหรือไม่นะครับ แต่เห็นว่าในเย็นวันนั้นคุณพี่พนักงานรถนอนได้เดินไปเชิญผู้โดยสารกลุ่มนั้นกลับเข้าไปหาที่นั่ง หรือให้กลับไปยืนใน บชส. อยู่หลายต่อหลายครั้ง ถ้าเปลี่ยนเอา บชท. ที่อยู่ท้ายขบวนมาพ่วงคั่นกลางเอาไว้ คุณพี่พนักงานรถนอนก็คงเบาแรงไปอีกหน่อย อย่างน้อยก็ถือว่าเป็นการป้องกันความเสี่ยงเอาไว้ เผื่อไปเจอผู้โดยสารที่มีปริมาณแอลกอฮอล์ในเลือดสูง จะได้ไม่มีปัญหา . . .

จาก สถานีชุมทางบ้านภาชี ขบวนที่ 109 ก็เข้าหยุดรับ - ส่งผู้โดยสารที่ . . .
สถานีท่าเรือ เวลา 16:56 น. ( +25 )
สถานีบ้านหมอ เวลา 17:02 น. ( +24 )
สถานีลพบุรี เวลา 17:23 น. ( +24 )
สถานีบ้านหมี่ เวลา 17:47 น. ( +23 )
สถานีบ้านตาคลี เวลา 18:12 น. ( +19 ) พอล้อเริ่มหมุนอีกครั้ง คุณพี่พนักงานรถนอนก็เริ่มปูที่นอนให้ผู้โดยสาร แต่ไฟหัวนอนเปิดไม่ติด ก็เลยไม่ได้ถ่ายรูปสภาพที่นอน ( เก่า ๆ โทรม ๆ ) ของ บนท.1074 คันนี้เอาไว้

จากนั้นขบวนที่ 109 ก็ไปถึง . . .
สถานีนครสวรรค์ เวลา 19:12 น. ( +39 )
สถานีชุมแสง เวลา 19:45 น. ( +42 )
สถานีบางมูลนาก เวลา 20:04 น. ( +47 )
สถานีตะพานหิน เวลา 20:25 น. ( +50 )
สถานีพิจิตร เวลา 20:53 น. ( +54 )
สถานีบางกระทุ่ม เวลา 21:13 น. ( +53 )
สถานีพิษณุโลก เวลา 21:33 น. ( +51 ) กลับมาถึงแผ่นดินบ้านเกิด สบายใจแล้ว . . . หลังจากนั้นไม่นานผมก็เผลอหลับไป . . .
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

วันพฤหัสบดีที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2553 . . . ฤดูหนาว ๆ ร้อน ๆ . . .

ผมรู้สึกตัวอีกครั้งก็ตอนที่รู้สึกว่าขบวนรถกระเทือน จากเสียงที่ได้ยินก็เหมือนกับว่ามีรถจักรมาพ่วงต่อเข้ากับขบวน พอลุกขึ้นมาดูก็พบว่าในตอนนั้นขบวนที่ 109 จอดเทียบชานชาลาอยู่ที่ สถานีอุตรดิตถ์ และเวลาในขณะนั้นก็คือ 00:14 น. ( ~+104 ) อากาศเย็นลงมากจนรู้สึกได้ ช่องว่างระหว่างหน้าต่างเหล็กกับหน้าต่างกระจกใสที่ผมเคยเปิดกว้างไว้ให้ลมจากภายนอกพัดเข้ามาข้างใน ถูกปิดสนิทลงทันที ตอนนั้นผมไม่สนใจแล้วครับว่าเกิดอะไรขึ้น กำลังง่วง และสามารถหลับต่อได้ ผมก็กลับไปซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่น ๆ แล้วก็หลับต่อไป ออมแรงเอาไว้ลุยต่อในเช้าวันรุ่งขึ้นดีกว่า . . .

มารู้สึกตัวอีกครั้งก็ตอนที่เสียงโทรศัพท์มือถือที่ผมตั้งเวลาปลุกเอาไว้ดังขึ้น ตอนนั้นเป็นเวลา 01:45 น. ทำไมรู้สึกเหมือนขบวนรถจอดอยู่นิ่ง ๆ ไม่ขยับเขยื้อน มองออกไปนอกหน้าต่างก็พบว่าในตอนนั้นขบวนที่ 109 จอดเทียบชานชาลาอยู่ที่ สถานีแก่งหลวง . . .

ไม่ผิดแน่ ๆ ครับ ที่นี่คือ สถานีแก่งหลวง ผมเดินงัวเงียเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ตรงข้ามกับห้องพักของคุณพี่พนักงานรถนอน ระหว่างนั้นก็ได้ยินเสียงจากวิทยุสื่อสารของคุณพี่เจ้าหน้าที่ จับใจความได้คร่าว ๆ เพียงว่ารถจักรมีปัญหา และคุณพี่พขร. กับคุณพี่ชค. กำลังช่วยกันตรวจหาสาเหตุอยู่ หากพบสาเหตุแล้วไม่สามารถซ่อมกันเองได้ ก็จะขอรถจักรจากทางโรงรถจักรลำปางมาช่วยทำการแทน น้าต้อมแสนคลาสสิคของอัคคีเทพ เริ่มเกเรซะแล้วครับ . . .

เมื่อเกิดปัญหาที่ส่อแววว่าอาจจะทำให้ขบวนรถล่าช้ามากขึ้นเรื่อย ๆ แบบนี้ขึ้น ด้านมืดของจิตใจผมกลับรู้สึกดี ( นอกจากจะเป็นเจ้าบ้านที่แย่แล้ว ผมยังเป็นผู้โดยสารที่นิสัยไม่ดีอีกด้วย เหอะ เหอะ . . . ) เพราะถ้าขบวนรถล่าช้าเพิ่มมากขึ้นเท่าไหร่ ผมก็จะไปถึง สถานีนครลำปาง ช้ามากเท่านั้น ต้องสารภาพตามตรงว่าผมอยากให้ขบวนที่ 109 ล่าช้าอยู่ประมาณ 180 นาที หรือประมาณ 3 ชั่วโมง เพราะเวลาล่าช้าขนาดนั้น ผมจะไปถึงจุดหมายของผมในเวลาประมาณ 05:30 น. ซึ่งก็เป็นเวลาจวนจะเช้าเต็มที ไม่ต้องนั่งรอเวลาออกปฏิบัติการอยู่ที่ชานชาลานานหลายชั่วโมง . . .

แต่จิตใจด้านสว่างก็แย้งขึ้นมาทันทีว่า ถ้าขบวนที่ 109 ล่าช้ามากขนาดนั้น ขบวนรถเร็วที่ 102 ต้นทางสถานีเชียงใหม่ - ปลายทางสถานีกรุงเทพ ก็ต้องล่าช้าตามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และนั่นก็จะกระทบกับแผนการเดินทางที่วางเอาไว้อย่างแน่นอน . . .

เมื่อคิดได้แบบนั้นผมก็ปล่อยล่ะครับ ช้ามากช้าน้อยก็ได้ทั้งนั้น เพราะไม่ว่าผลจะออกมาเป็นแบบไหน ผมก็ได้รับประโยชน์อยู่แล้ว ระหว่างที่คุณพี่ พขร. กับคุณพี่ ชค. กำลังลงมือซ่อมรถจักรกันอยู่นั้น ผมก็เริ่มวางแผนเตรียมหาหนทางปรับเปลี่ยนแผนการเดินทางให้เป็นไปตามสถานการณ์ที่เกิดขึ้นครับ

เวลาผ่านไปจนกระทั่ง 02:30 น. ที่ สถานีแก่งหลวง ก็มีความเคลื่อนไหวที่น่าสนใจเกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อ ขบวนรถด่วนพิเศษดีเซลรางปรับอากาศที่ 11 ต้นทางสถานีกรุงเทพ - ปลายทางสถานีเชียงใหม่ ไล่ตามหลังมาจนทัน ทางสถานีจึงให้เข้ามาจอดต่อท้ายขบวนที่ 109 อยู่ในทางประธาน เพื่อรอหลีกให้กับ ขบวนรถด่วนพิเศษดีเซลรางปรับอากาศที่ ต้นทางสถานีเชียงใหม่ - ปลายทางสถานีกรุงเทพ ที่กำลังจะวิ่งสวนทางมา

สรุปแล้วในค่ำคืนนั้น ขบวนที่ 10 ต้องผ่าน สถานีแก่งหลวง ไปในทางหลีก หลังจากขบวนที่ 10 ผ่านไปแล้ว ขบวนที่ 11 ก็ถอยหลังไปจนพ้นประแจทางด้านทิศใต้ แล้วก็วิ่งผ่านทางหลีก แซงขึ้นหน้าไป ส่วนคุณพี่ พขร. และคุณพี่ ชค. ของขบวนที่ 109 ก็สามารถซ่อมรถจักร ( ซึ่งในตอนนั้นผมยังเข้าใจว่าเป็น AHK.4202 อยู่เหมือนเดิม ) จนกลับมาใช้งานได้อีกครั้ง โดยที่ขอให้รถจักรที่ทางโรงรถจักรลำปางส่งมาช่วยทำการ Stand By รอไว้ที่สถานีใดสถานีหนึ่งระหว่างทางครับ ( ผมได้ยินไม่ชัด )

พอขบวนที่ 11 ผ่านไปจนพ้นตอนแล้ว ทาง สถานีแก่งหลวง ก็ปล่อยขบวนที่ 109 ออกเดินทางต่อ ขณะนั้นเป็นเวลา 03:05 น. ลองคำนวณเวลาดู ขบวนที่ 109 จอดแน่นิ่งอยู่ที่ สถานีแก่งหลวง เป็นเวลาอย่างน้อย 80 นาที นี่ยังไม่รวมเวลาที่จอดอยู่ก่อนผมจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมานะครับ

ถึงตอนนี้ผมคงจะไม่หลับแล้วล่ะครับ เพราะเดี๋ยวจะหลับเพลินจนเลยจุดหมายปลายทางที่ต้องการจะไปเยือน แผนการที่เตรียมไว้ใช้ในกรณีที่ขบวนที่ 102 ล่าช้ามากจนทำให้ไม่สามารถเดินทางตามแผนการเดินทางเดิมที่ได้วางเอาไว้ตั้งแต่ต้นก็ถูกวางเอาไว้อย่างรัดกุม เรียกว่าผมมั่นใจว่าจะสามารถรับมือกับสถานการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นได้ดีในระดับหนึ่งแล้ว ตอนนี้ก็สบายใจแล้วล่ะครับ

ระหว่างที่กำลังแปรงฟัน และล้างหน้าอยู่ ขบวนที่ 109 ก็เข้าเทียบชานชาลาที่ สถานีบ้านปิน พอกลับมาถึงที่นอนอันแสนจะอบอุ่นแล้ว ผมก็นั่งดูวิวนอกหน้าต่างต่อ ซึ่งก็แน่นอนว่ามองอะไรไม่เห็น แต่มันก็เพลินดี เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งขบวนที่ 109 ก็เข้าเทียบชานชาลาอีกครั้ง สถานีแม่เมาะ เมื่อเวลา 04:30 น. ( +165 ) ใกล้เคียงกับเวลาที่จิตใจด้านมืดต้องการเลย . . .

ในรูปที่อยู่ข้างล่างนี้ผมถ่ายเอาไว้เมื่อเวลา 05:11 น. เป็นภาพระหว่างที่ขบวนที่ 109 เข้าไปจอดอยู่ในรางหลีกที่ สถานีแม่ทะ เพื่อหลีกทางให้กับ ขบวนรถบรรทุกน้ำมันที่ 644 ต้นทางสถานีนครลำปาง - ปลายทางสถานีบ้านป๊อกแป๊ก ที่ได้รถจักรดีเซลไฟฟ้า Alsthom ไม่ทราบหมายเลขทำขบวนมาครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

จาก สถานีแม่ทะ ขบวนที่ 109 ก็วิ่งผ่าน สถานีหนองวัวเฒ่า แล้วก็เข้าเทียบชานชาลาที่ สถานีนครลำปาง ซึ่งเป็นจุดหมายแรกของผม เมื่อเวลา 05:32 น. ใกล้เคียงกับเวลาที่แอบลุ้นเอาไว้เลยครับ . . .

เดินลงมาจาก บนท.1074 แล้วผมก็รีบเดินมาที่รถจักร เผื่อว่าถ้าเจอคุณพี่ พขร. หรือคุณพี่ชค. ท่าทางใจดีจะลองถามถึงอาการของรถจักรซะหน่อย แต่ยังไม่ทันจะได้เห็นตัว คุณพี่ทั้ง 2 คนเลย ผมก็ต้องมายืนงงกับสิ่งที่เห็นครับ จาก AHK.4202 กลายมาเป็นแมวเหมียว ALD.4301 ได้ยังไง . . .

( สาวกน้าต้อมอย่าคาดหวังความสวยงาม . . . มุมไม่สวย ขาตั้งกล้องไม่มี อัด ISO1600 แล้วถ่ายเอาตามใจผมครับ แหะ แหะ . . . )




มิน่าล่ะ ระหว่างที่นั่งดูวิวนอกหน้าต่างมืด ๆ จากแก่งหลวงจนกระทั่งมาถึงลำปาง เสียงเครื่องยนต์ที่ได้ยินถึงไม่เหมือนกับ Pielstick ที่คุ้นเคยตั้งแต่เด็กเลยแม้แต่น้อย . . . ทันทีเชียว . . .



กว่าจะนึกขึ้นได้ว่าที่รู้สึกว่าขบวนรถกระเทือน เมื่อตอนที่อยู่ที่ สถานีอุตรดิตถ์ คงมีการเปลี่ยนรถจักรแน่ ๆ คุณพี่ พขร. กับคุณพี่ ชค. ชุดเดิม ก็ลงจากรถจักรหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ครับ เป็นอันไม่รู้เลยว่าแมวเหมียวคันนี้ แอบเกเร พยศเพราะสาเหตุใด . . .
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.