5 ปีผ่านไป กลับมาสำรวจครั้งใหม่ ทางรถไฟสายสงขลา (2549 - 2554)

[OutRun]

สวัสดีครับ เมื่อ 5 ปีที่แล้ว (พ.ศ.2549) ผมเคยนำเสนอภาพการสำรวจทางรถไฟสายหาดใหญ่ - สงขลา ไปแล้วครั้งหนึ่ง มาปีนี้ พ.ศ.2554 ครบรอบ 5 ปี
ที่ผมเคยไปสำรวจทางรถไฟสายนี้แล้ว ผมจึงวางแผนใช้เวลาช่วงวันหยุดสงกรานต์ที่ผ่านมา กลับไปสำรวจทางรถไฟสายนี้อีกครั้งครับ เพื่อดูสภาพความแตกต่าง
ว่า 5 ปีที่ผ่านมา สภาพทางรถไฟสายนี้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรบ้าง

ผมเดินทางกับ ข.171 วันที่ 13 เมษายน 2554 มาถึงหาดใหญ่เวลาประมาณ 7.30 น. ของวันที่ 14 เมษายน 2554 จากนั้นก็เล็งหาเกทเฮ้าส์ ที่อยู่ข้าง
โรบินสันหาดใหญ่ ก็ได้รับคำตอบว่าให้รอแขกเช็คเอ้าท์ออกก่อน ดังนั้นผมจึงสอบถามราคาพร้อมกับขอดูภาพถ่ายสภาพห้องพัก ผลคือ
ห้องพัดลม (ไม่มี TV) ราคา 400 บาท
ห้องแอร์ (ไม่มี TV) ราคา 600 บาท
เมื่อทราบราคาค่าห้องพักแล้ว + กับรู้ว่าไม่มี TV อีก ผมเลยบอกว่างั้นเดี๋ยวไปหาอะไรทานก่อนค่อยกลับมาใหม่ละกัน แต่ในใจเปลี่ยนเป้าหมายที่จะหาที่พักแล้วหล่ะ
นั่นก็คือ โรงแรม VL ค่าห้องราคา 600 บาท ที่หมีโดนัทเคยพาไปพักเมื่อครั้งที่ไปทริปโรงรถจักรหาดใหญ่นั่นแหละ เพิ่ม 200 บาท แต่ดูดีมีราคากว่ากันเยอะ
เหตุที่ผมเล็งหาเกทเฮ้าส์เป็นอันดับแรก ไม่ดิ่งไปพักที่โรงแรม VL เลยตั้งแต่แรกก็เนื่องจากผมค่อนข้างเขินพนักงานต้อนรับที่โรงแรมครับ
เนื่องจากขี่จักรยานไป พอผมเอาจักรยานไปจอดหน้าโรงแรม VL แล้วเดิน ไปที่เคาร์เตอร์เท่านั้นแหละ พนักงานต้อนรับรวมทั้งแขกบางส่วนต่างเล็งสายตามาที่ผม
ประมาณว่า "ไอนี่มันอารมณ์ไหนของมันฟะ ขี่จักรยานมาพักโรงแรม" ตอนแรกที่ผมเดินเข้ามาพนักงานต้อนรับคงนึกว่าผมเป็นต่างชาติหน่ะ
ผมแอบได้ยินพนักงานต้อนรับคนนั้นคุยกับ รปภ. ว่า "งงว่ะ รายนี้ขี่จักรยานมาวุ้ย" พอติดต่อที่เคาร์เตอร์เสร็จ ก็ได้รับคำตอบว่าให้รอแขกเช็คเอ้าท์ออกเฃ่นกัน
กว่าจะได้เข้าห้องพักก็ปาเข้าไป 10.00 น. กว่าจะอาบน้ำเก็บข้าวของเสร็จแล้วเริ่มล้อหมุนสำรวจก็ล่อเข้าไป 11.00 น. เลยทำให้ทริปสำรวจของผม
เป็นไปด้วยความเร่งรีบ ภาพถ่ายและข้อมูลอาจจะไม่สมบูรณ์นักก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ครับ

เรามาเริ่มกันกับภาพแรกของการสำรวจครั้งนี้ครับ ดูสภาพละกัน เมื่อก่อนมอเตอร์ไซต์เข้าได้อย่างเดียว เดี๋ยวนี้เอารถกะบะเข้าไปจอดได้ด้วย


ลองเทียบกับภาพเมื่อปี 2549 ดูครับ


กลับลงไปสำรวจข้างล่างไปตามทางรถไฟบ้างแบบครั้งก่อน ทำไม่ได้ซะแล้วหล่ะครับ รู้สึกทางจะตันอยู่ที่บ้านหลังนั้น

_________________
นายจักรยานกับการรถไฟ ฯ

[OutRun]

จากนั้นก็เลยขี่ไปตามถนนต่อ และมาหาทางขึ้นไปที่ทางรถไฟแถว ๆ ชุมชนสะพานดำครับ เป็นสะพานไม้สะพานแรกของทางสายนี้ ชาวบ้านล้อมรั้วลวดหนามเอาไว้หน้าตาเฉย


และนี่คือสะพานไม้ที่ว่าครับ ทรุดโทรมลงไปเยอะเหมือนกัน


เทียบกับภาพถ่ายปี 2549 ครับ

_________________
นายจักรยานกับการรถไฟ ฯ

[ukito]

ติดตามชมครับ เห็นแล้วน่าสงสารทางสายนี้จริง ๆ
_________________
ทรายเม็ดเล็ก ๆ ถ้ามากพอก็สามารถจมเรือใหญ่ได้ Ukito Yoji

[OutRun]

สภาพคงได้ถล่มลงมาซักวัน


พวกเราอาจรู้จักสะพานเสาวภา, สะพานทาชมภู, สะพานคอมโพสิต, สะพานพระราม6 แต่สะพานนี้การรถไฟฯ ตั้งชือว่า "สะพานชำรุด" ครับ


อันดับต่อไปมาดูตรงจุดตัดมีเครื่องกั้น (ในอดีต) แห่งแรกของทางสายนี้กันครับ 5 ปีผ่านไปซุ้มพนักงานเครื่องกั้นได้หายไปแล้ว


เปรียบเทียบกับภาพเมื่อปี 2549 ครับ

_________________
นายจักรยานกับการรถไฟ ฯ

[OutRun]

ข้ามมาอีกฝั่งถนนมาดูตรงที่เคยเป็นย่านมั่ง ผมพอทราบข่าวมาว่า การรถไฟฯ ออกประกาศให้เอกชนเช่าพื้นที่บริเวณนี้ แต่ไม่นึกว่าพวกจะเก็บกวาดย่านซะเรียบ
จนเหลือกองอยู่แค่เนี๊ยะ


เทียบกับภาพปี 2549 ครับ


ไปต่อกันที่บริเวณจุดตัดใกล้ ๆ กับที่หยุดรถคลองแหครับ ถ่ายภาพไปทางสงขลา รกขึ้นเหมือนกัน จุดตัดตรงนี้เดิมน่าจะเป็นถนนดิน เนื่องจากไม่มีรางกันด้านใน

_________________
นายจักรยานกับการรถไฟ ฯ

[OutRun]

ส่วนจุดตัดนี้เมื่อปี 2549 ผมไม่ได้ผ่านมาทางนี้ครับ เพิ่งจะมาเจอตอนสำรวจครั้งนี้ ไม่น่าจะเรียกว่าทางตัด เพราะพวกเล่นตักเอาดินคันทางออกไปเลย


รางอยู่ทางซ้ายข้างบนโน่นหน่ะครับ


อีกสะพานหนึ่งของทางสายนี้ที่ผมหาทางขึ้นไปสำรวจบนสะพานไม่ได้ครับ หญ้าขึ้นสูงมาก

_________________
นายจักรยานกับการรถไฟ ฯ

[therock]

ถ้าตอนนั้นยังวิ่งรักษาเส้นทางไว้ตลอดสภาพก็จะไม่มีผู้บุกรุกจำนวนมากจนยากจะไล่ได้อีก

[OutRun]

โดนชาวบ้านถ่างรางออกซะ กว้างกี่เมตรดีหล่ะเนี่ย


ขี่จักรยานมาเรื่อย ๆ จนมาถึงแถว ๆ ป้ายหยุดรถบ้านเกาะหมีครับ อยู่ใกล้ ๆ กับจุดตัดทางหลวง 407 ซึ่งเป็นจุดตัดแรกที่ทางรถไฟสายนี้จะตัดกับทางหลวง 407 ครับ
ซึ่งหลังจากนั้นทางรถไฟจะตัดไปตัดมากับทางหลวงสายนี้อยู่อีกหลายจุด แต่ตอนนี้เจอเสาโทรเลขครับ


จับใจความได้ว่า 936/6 ครับ

_________________
นายจักรยานกับการรถไฟ ฯ

[OutRun]

ส่วนภาพนี้ถ่ายเมื่อปี 2549 มา ณ ปัจจุบันนี้กลายเป็นอดีตไปแล้วครับ เนื่องจากมีการขยายทางหลวง 407 และได้มีการทำรางระบายน้ำเลยทำให้จุดตัดดังกล่าว
ไม่เหลือซากทางรถไฟใต้ถนนอีกแล้วครับ


พอข้ามถนนมาแล้วขี่จักรยานเข้ามาในทางลูกรังที่อยู่ด้านในซึ่งเลียบทางรถไฟก็พบกับเจ้านี่ สภาพตะไคร่ขึ้น + กับผุกร่อน อ่านอะไรไม่ออกเลยครับ
แต่เดาว่าน่าจะเป็นหลัก กม. ที่ 938 เพราะผมน่าจะขี่จักรยานมาจากจุดที่เจอเสาโทรเลข 936/6 ได้ประมาณกิโลกว่า ๆ


อีกสะพานหนึ่งของทางสายนี้ ผมขี่จักรยานอยู่ถนนข้างในสังเกตุเห็นว่ามีบ้านชาวบ้านสร้างบ้านอยู่ใกล้ ๆ กับสะพานแห่งนี่ ถ้าขออนุญาตชาวบ้านเดินผ่านบ้านเขา
ขึ้นไปบนคันทางรถไฟได้ผมว่าน่าจะเป็นช่องทางที่จะเข้าไปสำรวจสะพานแห่งนี้ได้นะครับ


ขอพักก่อนนะครับ จะปิดห้องทำงานแหล่ว..
_________________
นายจักรยานกับการรถไฟ ฯ

[Wisarut]

^^^
เห็นเช่นนี้แล้ว น่ากลัวว่า คงต้องสร้างทางรถไฟลอยฟ้า แบบบีทีเอสยาว 29 กิโลเมตร ตามเส้นทางเดิม หรือ ไม่ก็คร่อมทางหลวงหมายเลขที่ 407 ซะแล้วหละครับ