ภาพหายากในอดีต และภาพเก่าจากหนังไทย

[Nakhonlampang]

ต่อมาเป็นภาพที่สถานีเชียงใหม่ ซึ่งเป็นการถ่ายขบวนรถที่นักแสดงโดยสารมา ซึงช่วงที่แพนกล้องถ่ายภาพจากตัวสถานีเชียงใหม่ไปหาขบวนรถที่กำลังวิ่งเข้ามานั้น จะเห็นขบวนรถจอดอยู่ก่อนแล้วขบวนหนึ่ง นั่นคือชุดขบวนรถเร็วที่ 38 (เชียงใหม่-กรุงเทพ) ซึ่งจะออกจากเชียงใหม่เวลา 15.20 น. โดยมีการสับเปลี่ยนเตรียมขบวนไว้พร้อมตั้งแต่มาถึงเมื่อตอนเช้าแล้วครับ ภาพนี้จะเห็นรถนอนชั้น 2 และรถสัมภาระต่อเรียงอยู่ในตำแหน่งพร้อมทำขบวนเที่ยวกลับแล้ว


ส่วนขบวนรถที่วิ่งเข้ามานั้นเป็นขบวนรถด่วนที่ 7 (กรุงเทพ-เชียงใหม่) แนานอน สังเกตว่าทิศทางของแดดยังเป็นเวลาเช้า ซึ่งไม่มีรถขบวนอื่นเข้ามาอีกแล้ว (รถเร็วขบวน 37 คือชุดขบวนรถที่เตรียมทำขบวน 38 ในภาพบน ซึ่งมาถึงเชียงใหม่ก่อนรถขบวนนี้ครับ) แล้วก็เป็นขบวนเดียวที่มีรถไปรษณีย์พ่วงอยู่ในขบวนตามภาพครับ


แล้วก็มีรถนอนชั้น 2 พ่วงอยู่ในขบวนหลายคันด้วย (รถเร็วขบวน 37 มีรถนอนแค่คันเดียวครับ)

[Mongwin]

บ้าน (2530)

[Mongwin]

[Mongwin]

วนาลี (2529) สร้างจากนิยายของ สราญจิตต์ พิมพ์ครั้งแรกปี 2498 ครับ
เพลงประกอบภาพยนตร์ ที่นำมาประกอบ เป็นบทประพันธ์ของ สง่า อารัมภีร ครับ (ทำนองโดย สมาน กาญจนผลิน)
หลายคนเลยฟังเพลงนี้ แล้วเข้าใจว่า ชื่อเพลง วนาลี
แต่ที่จริงชื่อเพลง วนาสวาท ครับ มาฟังเวอร์ชั่นในภาพยนตร์กันครับ



แต่ผมชอบเวอร์ชั่นที่คุณอ๊อด คีรีบูน ร้องคู่กับคุณโอ ปุยฝ้าย มากที่สุด ฟังแล้วคิดถึงยุครวมดาวนะครับ

[Nakhonlampang]

[Nakhonlampang]

ภาพนี้มองจากหลังสถานีผ่านตัวด้านเหนือของตัวอาคารสถานีไปที่ทางรถไฟ ถ้าสังเกตให้ดีจะเห็นรถสองแถวจอดอยู่ นั่นคือรถโดยสารที่ใช้เดินทางเข้าสู่สถานีจากทางด้านถนนพหลโยธินครับ ถ้าเป็นช่วงเช้าจะมีรถมาจอดรอหลายคัน เนื่องจากสมัยนั้นจะมีนักศึดษาของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์และมหาวิทยาลัยกรุงเทพ โดยสารรถไฟมาลงที่สถานีนี้เป็นจำนวนมากครับ


ยังเป็นภาพจากหลังสถานี แต่ขยับตำแหน่งมาตรงบริเวณโถงพักคอยของผู้โดยสาร จะเห็นบันไดลงมาด้านหลังอาคาร ซึ่งด้านนี้จะมีถนนเชื่อมเข้ามาจากคลองเปรมประชากรที่อยู่ห่างออกไป 200 เมตร และเป็นทางสัญจรเข้าสู่สถานีมาตั้งแต่ดั้งเดิม โดยบันไดจะอยู่ตรงกับแนวถนนพอดีครับ


สภาพปัจจุบันครับ บันไดทำใหม่แต่ยังคงอยู่ในตำแหน่งเดิม อาคารหลังคาสีส้มที่เห็นคืออาคารสถานีปัจจุบันที่อยู่อีกฝั่งของทางรถไฟครับ

[Nakhonlampang]

จุดที่ทำให้มั่นใจว่าเป็นสถานีเชียงรากก็คือ แนวต้นสนที่เห็นอยู่ไกลๆ ซึ่งปัจจุบันก็ยังมีอยู่ แต่ไม่สวยงามเหมือนในภาพแล้ว


และที่ตอกย้ำความมั่นใจที่สุดก็คือตัวเลข 37/7 บนเสาโทรเลขที่เป็นสิ่งยืนยันว่าฉากนี้ถ่ายทำที่สถานีเชียงรากครับ เพราะสถานีเชียงรากตั้งอยู่ที่ กม.37.47 ซึ่งไม่มีสถานีใดในเส้นทางสายอื่นที่อยู่ใกล้กับเสาโทรเลขพิกัดนี้เลย และจากมุมมองของหนังก็ตรงกับความเป็นจริงที่นักแสดงชายหันหน้าเฉียงไปทางใต้ เนื่องจากเสาต้นนี้อยู่ด้านใต้ของตัวสถานีนั่นเองครับ


เนื่องจากเสาโทรเลขเดิมตั้งอยู่ริมทางหลีก เมื่อมีการสร้างอาคารสถานีหลังปัจจุบัน จึงได้มีการขยับเสาโทรเลขที่อยู่ในบริเวณอาคารและชานชาลาออกไปไว้หลังอาคารครับ ซึ่งเสาที่ 37/7 ก็ถูกย้ายตำแหน่งด้วย โดยภาพข้างล่างนี้แสดงตำแหน่งเดิมและตำแหน่งปัจจุบันของเสาโทรเลข 37/7 ครับ (หมายเลข 1 คือตำแหน่งเสาปัจจุบัน และหมายเลข 2 คือตำแหน่งเสาเดิมซึ่งอยู่เลยสะพานลอยออกไปเล็กน้อย สังเกตตำแหน่งที่เงาสะพานลอยบนพื้นนะครับ)
ส่วนแนวต้นสนที่สวยงามในอดีตก็เหลือสภาพความงามตามที่เห็นนั่นแหละครับ


ดูกันชัดๆ กับเลข 37/7 กับเสาใหม่ที่เปลี่ยนเป็นเสาเหล็กล้วน

[Nakhonlampang]

ต่อเรื่องสถานีเชียงรากอีกนิดนะครับ กับภาพที่ถ่ายย้อนขึ้นเหนือให้เห็นอาคารสถานี ซึ่งเป็นฉากก่อนนักแสดงชายถูกรถไฟชน


ส่วนภาพปัจจุบัน พอดีผมไม่มีภาพที่มีขบวนรถไฟประกอบ เพราะวันที่ถ่ายภาพนี้ ทางรถไฟทางกลางซึ่งเป็นทางล่องในช่วงที่ถ่ายหนังนี้ไม่ได้ใช้งานตรงหน้าสถานี เนื่องจากมีการปิดซ่อมสะพานข้ามคลองเชียงรากพอดีครับ ส่วนชายที่เห็นในภาพนี้คงไม่ใช่วิญญาณชายในหนังนะครับ ท่าทางเป็นชาวบ้านแถวนั้น แต่ดูคุ้นๆอยู่นะ


และส่งท้ายหนังเรื่องนี้ด้วยสถานีสามเสนครับ แม้ว่าภาพสถานีสามเสนจะปรากฏอยู่ในหนังไทยหลายเรื่อง แต่หนังเรื่องนี้ก็มีภาพสถานีสามเสนด้วยมุมภาพที่แปลกกว่าเรื่องอื่นตรงภาพมุมสูงนี่แหละครับ ทำให้เห็นว่าด้านบนหลังคาชานชาลาสถานีสามเสนหน้าตาเป็นอย่างไร


สรุปได้ว่าหนังเรื่อง ภุมรีสีทอง นี้ได้บันทึกประวัติศาสตร์อาคารสถานีรถไฟที่ไม่มีให้เห็นแล้วถึง 2 สถานีเลยนะครับ

[Mongwin]

ผมเองไม่ได้เป็นศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แต่เคยนั่งรถเมล์สาย 39 จาก ม.เกษตรศาสตร์ บางเขน ไป มธ.ศูนย์รังสิต เพื่อเรียนภาษาญี่ปุ่นภาคค่ำที่ศูนย์เอเชียตะวันออกศึกษาครับ ช่วงค่ำหลังจากที่เลิกเรียนที่ มก.บางเขนแล้ว ตอนนั้นภาษาญี่ปุ่นกำลังฮิต ซึ่งเป็นยุคหลังจากยุคต่อต้านสินค้าญี่ปุ่นแล้ว (ยุคต่อต้านสินค้าญี่ปุ่นอยู่ในช่วงที่วงคาราบาวออกอัลบั้มเมดอินไทยแลนด์ ปลายปี 2527) จึงค่อนข้างผูกพันกับ มธ.พอสมควรครับ แต่ไม่เคยขึ้นรถไฟไปครับ

ว่าไปแล้วคุณสถาพร นาควิลัย รับบทเป็นคนโดนรถไฟชนอย่างน้อยก็ 2 ครั้งนะครับ ในเรื่อง ภุมรีสีทอง (2531) ซึ่งถึงตายเลย
อีกเรื่องคือ ละครโทรทัศน์ชุด ผีเสื้อและดอกไม้ (2553) ซึ่งแสดงเป็นพ่อของพระเอก แต่แค่เข้าโรงพยาบาลครับ (คราวที่เป็นภาพยนตร์ฉายโรงปี 2528 ถ่ายทำที่สถานีเทพาตามสถานที่จริงในบทประพันธ์ แต่ในละครโทรทัศน์ปี 2553 ถ่ายที่สถานีโยทะกา)

สำหรับเรื่องย่อ ภุมรีสีทอง เหตุใดจึงมีฉากโดนรถไฟชน ลองอ่านได้ที่นี่ครับ
http://filmsick.wordpress.com/2012/02/07/goldeninsect/

[Nakhonlampang]

ตอนเรียนที่ มธ.ศูนย์รังสิต ผมก็ไม่ได้ใช้บริการรถไฟทุกวันนะครับ เวลาที่ใช้บริการก็มักจะสวนทางกับนิสิต ม.เกษตรศาสตร์ทุกครั้ง เพราะผมขึ้นรถที่สถานีบางเขนนั่นเอง ส่วนขากลับยิ่งใช้บริการน้อยเข้าไปอีก แต่เพราะการใช้บริการขากลับนี่แหละครับ จึงทำให้ผมมีภาพจำเกี่ยวกับสถานีเชียงราก เนื่องจากต้องนั่งรอรถอยู่ฝั่งตรงข้ามสถานีนั่นเอง

แถมภาพสถานีเชียงรากที่ถ่ายจากเหนือลงใต้ครับ ทางรถไฟคู่ทางขวาคือทางรถไฟทางคู่ดั้งเดิมที่เห็นในหนังครับ