ทริปล่องใต้ตามรอยรถไฟไปปาดังฯ

[mirage_II]

ภาพซ้าย : ผมเดินมาตามชานชาลาด้านใต้ของสถานี ยังไม่พ้นแนวอาคารสถานีเลย ก็ได้พบกับสิ่งที่คาดไม่ถึง..... ผมไม่เคยทราบมาก่อนว่ามีชั้นใต้ดินของสถานีแห่งนี้ด้วย นับว่าทันสมัยจริงๆ
ภาพขวา : อะ... ไม่มีป้ายห้ามลงด้วย ทั้งๆ ที่อยู่ในช่วงระมัดระวังการก่อวินาศกรรม เลยขอลงไปเดินสำรวจดูว่าเป็นห้องลับใต้ดินอะไรกัน อ้าว... เป็นทางเดินลอดใต้รางรถไฟไปยังชานชาลาอื่น คงมีประโยชน์ตอนที่มีขบวนรถไฟจอดแช่ขวางในรางแรกๆ ทำให้คนเดินข้ามไปยาก เพราะต้องปีนข้ามตู้รถไฟเท่านั้น แ่ต่เท่าที่เคยเห็นมาในทุกสถานีจะเป็นสะพานข้าม ซึ่งมักจะข้ามเลยไปอีกด้านของรางทั้งหมดเลย น่าสนๆ แต่ดูสกปรก และเปลี่ยวมาก


เืมื่อเดินเข้าไปก็จะเห็นว่า มีทางขึ้น 2 จุด โดยแต่ละจุดก็จะมีบันไดแยกซ้าย-ขวา ขึ้นไปชานชาลาข้างบน ตามป้ายที่เขียนบอก ดูสภาพแล้วเก่า หลอดไฟก็น่าจะขาด คงจะสร้างมานานหลายปีแล้ว มีกลิ่นเหม็นปัสสาวะด้วย


เดินเข้าไป ผ่านทางขึ้นจุดแรก ที่ขึ้นไปยังชานชาลาที่ 2 กับ ชานชาลาที่ 3 ได้ โดยมีบันไดทั้งสองฝั่ง ให้สังเกตพื้นผิวด้านข้างสีขาวเหนือราวบันไดของทางขึ้นตรงนี้เป็นปูนทาสีเท่านั้น


เดินต่อไปยังจุดขึ้นที่สอง ที่ขึ้นไปยังชานชาลาที่ 4 กับ ชานชาลาที่ 5 หันดูบันไดทั้งสอง สังเกตุที่ผนังเหนือราวบันได จะปูกระเบื้องเล็กๆ ทำให้ดูแตกต่างจากจุดขึ้นแรก ครับ

[mirage_II]

ผมขึ้นบันไดจุดที่สอง มาโผล่ที่ชานชาลาที่ 4 และ ชานชานชาลาที่ 5 ที่เป็นทางเดินและหลังคาเดียวกัน หันกลับไปมองช่องบันไดที่ขึ้นมา


มายืนริมชานชาลาที่ 5 อันเป็นชานชาลาที่อยู่นอกสุด หันไปมองทางทิศใต้ จะเห็นขบวนรถจอดในรางที่ 8, 9 และ อื่นๆ อีกเยอะ ดูเป็นจุดพักรถเหมือนสถานีหัวลำโพง เพราะมีโรงจักรอยู่ด้านใต้ของสถานีด้วย


หันไปดูทางทิศเหนือ(ด้านอาคารสถานี) สังเกตุชายคาของบันไดทางขึ้นจากอุโมงค์เป็นคอนกรีต ต่างจากหลังคาชานชาลาที่เป็นกระเบื้อง ทำให้สามารถสังเกตุเห็นแนวอุโมงค์จากภาพถ่ายดาวเทียมกูเกิ้ลได้ดังแสดงข้างล่าง

[mirage_II]

หันมาดูฝั่งชานชาลาที่ 4บ้าง จะเห็นหลังคาสถานีโผล่ขึ้นมาเล็กน้อย รถไฟขบวน 37 กรุงเทพฯ - สุไหงโกลก ที่จอดอยู่ที่ชานชาลาที่ 1 กำลังเคลื่อนตัวออกพอดี ผมเลยไม่ทันได้ไปส่งขบวนรถเลย (แฮะๆ.. ทำอย่างกับว่าผมเป็นนายสถานี)


ผมลอดอุโมงค์ข้ามกลับมายังชานชาลาที่ 1 แล้วเดินต่อไปทางใต้ สังเกตุเห็นว่าด้านนี้ก็มีแผงลอยถาวร และปิดอยู่เหมือนกัน


เดินเลยแนวแผงลอยถาวรมา ก็เจอเข้ากับป้ายบอกชื่อสถานีใกล้เคียง เช่นเดียวกับชานชาลาด้านเหนือ ดูแล้วนึกขึ้นได้ว่าฝั่งทางใต้นี้เป็นทางแยกไปสองทาง คือ สุไหงโกลก กับ ปาดังเบซาร์ แต่ทำไมป้ายบอกสถานีข้างเคียงเพียงจุดเดียวหว่า ? เพราะสถานีนาม่วง ที่เห็นในป้ายบอกชื่อสถานีใกล้เคียงนั้น เป็นสถานีที่รางแยกไปทางสุไหงโกลกนะครับ ส่วนรางที่แยกไปทางปาดังเบซาร์นั้น คือ คลองแงะ ทำให้คิดได้ว่าทางการรถไฟคงไม่ส่งเสริมให้คนไปทาง ปาดังเบซาร์

มองไปข้างหลังป้ายจะเป็นห้างโรบินสัน ซึ่งเป็นเรื่องบังเอิญที่รถผมก็จอดอยู่ใต้ร่มไม้พอดี แต่ป้ายนี้บังอยู่พอดีเลยมองไม่เห็น


หันกลับไปมองทางสถานีอีกที มองทะลุข้างหลังสถานีไปไกลๆ โน้น จะเห็นยอดตึกโรงแรมโนโวเทล สุคนธา(ชื่อใหม่คือเซนทารา) และลีการ์เดนท์พลาซ่าด้วย ตอนนั้นผมไม่รู้จักเลยไม่ได้ไปวนรถดูใกล้ถึงจุดที่เคยเกิดระเบิด

โอ..ในรูปนี้แอบเห็นแป้นประทะของรางในด้านใต้ฝั่งนี้ด้วย เกือบไม่ทันสังเกตุจริงๆ เพราะตรงนั้นดูรกๆไปหน่อย

[mirage_II]

ตอนนี้ผมเดินมาถึงป้ายชื่อสถานีด้านใต้แล้ว มีสะพานคนเดินข้ามด้วย ทอดยาวข้ามรางไปถึงหน้าโรงจักรที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเลย น่าเสียดายที่ไม่ได้ขึ้นไป เพราะไม่มีเวลา และเกรงใจจนท.รักษาความปลอดภัย เพราะตอนเดินกลับมาที่รถก็เห็นมานั่งเล่นแถวๆ รถผมอยู่เหมือนกัน ว่าแต่ภาพนี้ดูๆ แล้วมีกรอบ (Frame) ของภาพในตัว เกือบได้รับคัดเลือกให้เป็นภาพพื้นหลังเปิดกระทู้แล้ว


เก็บภาพป้ายชื่อสถานีชุมทางหาดใหญ่ ฝั่งใต้ ทั้งสองด้านมาให้ดูกัน ดูเปรียบเทียบกับป้ายฝั่งเหนือก็คล้ายกัน แต่ฝั่งนี้มีสะพานคนเดินข้ามเพิ่มขึ้นมา

[mirage_II]

ผมเดินข้ามรางออกมาทีชานชาลาที่ 2 (ตรงนี้เลยแนวรั้วกั้น เลยทำให้เดินข้ามรางได้สะดวกหน่อย) เพื่อพยายามเก็บภาพป้ายชื่อสถานีพร้อมสถานีให้ครบองค์ประกอบ แต่กลับได้ภาพชานชาลายาวๆ มาเป็นส่วนใหญ่ เหมือนเช่นฝั่งเหนือ ในภาพนี้ยังแอบเห็นแป้นประทะของรางที่อยู่ระหว่าง ชานชาลาที่ 2 กับ ชานชาลาที่ 3 ที่มาสิ้นสุดตรงทางเดินของชานชาลา ถือว่าใช้พื้นที่ได้คุ้มค่าจริงๆ


สะพานคนเดินข้ามยาวจัง เลยต้องลองเก็บภาพแบบมุมกว้างพาโนรามาแบบลากกวาดของกล้องโซนี่ และภาพนี้เองที่ได้คัดให้เป็นภาพพื้นหลังของตอน ครับ

หลังจากสำรวจสถานีรถไฟชุมทางหาดใหญ่เสร็จใช้เวลาประมาณ 40 นาที ก็รีบเดินทางต่อทันที เพราะนี่ก็เกือบ 10 โมงเช้าแล้ว วันนี้มีเป้าหมายมากมาย ที่ต้องไป

ภาพบน : ออกจากสถานีรถไฟชุมทางหาดใหญ่ ก็เลี้ยวขวา มายังถนนศรีภูวนารถ เส้นเดิมที่มาจากที่พัก แต่เลี้ยวซ้ายตรงไปยังทิศตะวันออก สุดถนนที่แยกคลองเรียน เพื่อเลี้ยวขวาเข้าถนนกาญจนวนิช ต่อด้วยถนนเพชรเกษม เพื่อมุ่งสู่ ปาดังเบซาร์ หรือ ด่านสะเดา ที่เมื่อคืนผมวนหาที่พักมาถึง ถนนเพชรเกษมด้านใต้เลย
ภาพล่าง : ตอนนี้เลี้ยวขวาล่องใต้ มุ่งไปด่านสะเดา และปาดังเบซาร์ ซึ่งในเส้นทางนี้จะผ่านสถานีคลองแงะ ที่เป็นสถานีสุดท้ายของไทยก่อนจะ้ข้ามแดนไปสถานีปาดังเบซาร์ที่เป็นของมาเลเซีย แต่ก่อนถึง สถานีคลองแงะ ผมมีเป้าหมายพิเศษ สถานีเก่า "ศาลาทุ่งลุ่ง" ที่ท่านประธานเว็บได้เคยแนะนำไว้นานแล้ว คราวนี้ถึงเวลาที่ได้ไปเยือนสักที

[mirage_II]

ในตอนนี้ การเดินทางของผม(เรา) จะเริ่มออกจากหาดใหญ่ มุ่งลงใต้ต่อไป แม้ไม่ได้ไปใต้สุดของประเทศที่ อ.เบตง หรือ ไปทาง จ.นราธิวาส ที่ยังถือเป็นพื้นที่เสี่ยงภัย จากความไม่สงบอยู่ดี แต่ถ้ามีโอกาสก็อยากจะไป ดังนั้น ในครั้งนี้ผมจะพาลงไปถึงชายแดนไทยฝั่งด่านสะเดาแทน เกิดมาผมเองก็ไม่เคยลงมาถึงจุดนี้ เคยมาแค่หาดใหญ่ เพราะปาดังเบซาร์ นั้นเป็นที่ ที่อยากไปตั้งแต่เมื่อครั้งนั้นแล้ว ก็ยังไม่ได้ไปสักที

ในเส้นทางล่องใต้ สู่ด่านสะเดานั้น จะผ่านจุดที่น่าสนใจเกี่ยวกับรถไฟ ก็คือ สถานีเก่าศาลาทุ่งลุ่ง ที่ท่านประธานเว็บเคยแนะนำไว้ในกระทู้ผมที่ห้อง BP เว็บพันทิปเมื่อต้นปี 2554 ตอนไปดูอุโมงค์รถไฟภาคเหนือ ได้ยินแค่ชื่อก็ดูแปลกน่าสนใจแล้ว กับอีกสถานที่หนึ่งคือ สถานีรถไฟคลองแงะ ซึ่งเป็นสถานีปลายทางสุดท้ายของไทย สำหรับรถไฟสายหาดใหญ่ - ปาดังเบซาร์ ที่ยังคงความเป็นสถานีอยู่ ส่วนสถานีอื่นๆ ถูกยุบกันไปหมด แม้กระทั่ง สถานีปาดังเบซาร์ ก็ถูกยึดไปเป็นของมาเลเซียคนไทยได้แค่แอบเห็นจากระยะไกลเท่านั้น


ขอกางแผนที่เิดินทางตามระเบียบก่อน ผมจะพาท่านวิ่งตรงไปตามถนนเพชรเกษม หมายเลข 4 ตามเส้นลูกศรสีม่วง จนถึงด่านสะเดาก่อนแล้วในตอนหน้าจะกลับขึ้นมาเลี้ยวไปปาดังเบซาร์เพราะมีเนื้อหาค่อนข้างยาว ครับ

[mirage_II]

มาเริ่มลุยกันเลย จากถนนเพชรเกษม ที่ออกจากหาดใหญ่ มาทาง อ.สะเดานี้ เป็นถนน 4 ช่องทาง ดูใหม่ไร้ริ้วรอยหลุมร่องใดๆ แถมไม่ค่อยมีรถวิ่งมากเหมือนช่วงมาจากกรุงเทพฯเลย เป้าหมายแรกของผมในตอนนี้ (แต่เป็นเป้าหมายที่ 2 ของการท่องเที่ยวในวันนี้) ก็คือ สถานีเก่าศาลาทุ่งลุ่ง อยู่ที่ ต.พะตงทางเข้าจะอยู่ทางซ้ายมือ ขณะที่ขับรถล่องใต้จากหาดใหญ่ลงไป ครับ


จากภาพข้างบนนี้ ไม่ต้องแปลกใจ เมื่อเลี้ยวซ้ายเข้าไปก็่จะยังไม่เห็นสถานีเก่าศาลาทุ่งลุ่ง แถมไม่มีป้ายใดๆ ที่ระบุเกี่ยวกับคำ "ศาลาทุ่งลุ่ง" เลย ดังนั้น การจะมาสถานที่แห่งนี้ต้องทราบข้อมูลล่วงหน้ามาก่อนครับ เพราะตอนนี้ได้กลายสภาพไปเป็นสวนสาธารณะโล่งๆ อย่างที่เห็นครับ

[mirage_II]

ด้านหลังวงเวียน ก็คือสวนสาธารณะสุขาภิบาลพะตง อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา พื้นที่ยกสูงข้างหน้าก็คือ พื้นสถานีรถไฟศาลทุ่งลุ่ง นั่นเองครับ


ขั้นตอนต่อมาก็คือ นำรถไปหาที่จอดร่มๆ ให้สมาชิกที่มาด้วยกันได้นั่งรออย่างสงบ แ้ล้วผมก็เริ่มออกล่า เอ๊ย..เก็บภาพสถานีรถไฟศาลาทุ่งลุ่งกัน


หันกลับไปดูถนนที่เข้ามาจะเห็นป้อมตำรวจริมถนนเพชรเกษมอยู่ไม่ไกลนัก นับว่าสะดวกอย่างคาดไม่ถึงในการจะแวะมาเที่ยวชมสถานีเก่าแห่งนี้ (ทีแรกยังคิดว่าอยู่ในป่าด้วยซ้ำ ยิ่งกลัวๆอยู่ด้วย)


เดินมายังป้ายชื่อสวนสาธารณะ จะสังเกตุเห็นว่า พื้นสถานีอยู่สูงกว่าพื้นถนนมากพอสมควร นับเป็นการป้องกันปัญหาน้ำท่วมไปด้วย

[milkonline]

บริเวณโดยรอบ ยังคงมีร่องรอยน้ำท่วมให้เห็นอยู่เลยนะครับ
อุโมงค์ลอดใต้ชานชลา สภาพกลายเป็นที่ซ่องสุมได้อย่างดีเลย
_________________
N-Scale model train lovers.

[Mongwin]

สถานีชุมทางหาดใหญ่ ขยะเกลื่อน เพราะไม่มีถังขยะ ป้องกันวินาศกรรมหรือเปล่าครับ (ถ้าผมเข้าใจผิดก็ขออภัย)
สภาพอุโมงค์ลอด ยังเหมือนเดิมไม่ต่างจาก 30 ปีที่แล้วที่ผมเคยเดินลอดเลยครับ วังเวง น่ากลัว ที่เปลี่ยนไปคือขยะมากกว่าเดิมเท่านั้น