RFT. and I:ร้อยเรียงเรื่องราวประทับใจในวาระครบรอบ 10 ปี RFT.

[tuie]

[tuie]

หลังจากผมเปิดกระทู้เล่าเรื่องตั๋วแข็งฯใน “รถไฟไทยดอทคอม” ไปได้ไม่กี่วัน มีโทรศัพท์ลึกลับถึงผมในยามค่ำวันหนึ่ง ใช้สรรพนามเรียกกระผมดุจคนในแวดวงที่ทำงานเสียด้วย พอผมตอบรับว่าใช่ครับ ผมกำลังพูดอยู่ สุภาพบุรุษท่านนั้นก็แนะนำตัวว่าเป็นทีมงานของ “รถไฟไทยดอทคอม” ได้อ่านกระทู้เรื่องตั๋วแข็งฯของผมแล้ว อยากพูดคุยทำความรู้จักเพิ่มเติม คุยไปคุยมาเกี่ยวกับเรื่องราวความเป็นมาของเวบฯ “รถไฟไทยดอทคอม” การดำเนินงานต่างๆ อย่างเพลิดเพลิน น่าแปลกว่า สุภาพบุรุษท่านนี้ รู้ลึก รู้จริง ลงไปถึงประวัติการศึกษาของผมว่า เรียนจบที่ไหน ทำงานอะไร แม้แต่ผมสอบเนติฯได้ลำดับที่เท่าไร ฯลฯ ยังรู้เลย ทั้งๆที่ผมเองมิได้ลงข้อมูลเรื่องดังกล่าวในกระทู้แนะนำตัวของสมาชิกสักหน่อย งานนี้เชื่อแล้วครับว่า ระบบตรวจสอบ คัดกรองสมาชิกของ “รถไฟไทยดอทคอม” นี้ มีประสิทธิภาพสูงจริงๆ



เฉลยเลยแล้วกันครับว่า สุภาพบุรุษต้นสาย(ไร้สาย)โทรศัพท์ถึงผมในค่ำคืนวันนั้น คือ พี่ณัฐ (nattapong) นั่นเอง

พี่ณัฐทาบทามให้ผมเข้ามาเป็นทีมงานช่วยงานทางด้านวิชาการ และประวัติศาสตร์เกี่ยวกับรถไฟไทย ผมเองตอนแรกก็แบ่งรับแบ่งสู้ ยังมิได้ตอบรับทันทีเนื่องจากเกรงว่าภาระกิจประจำทั้งงานราษฎร์ งานหลวง จะทำให้ผมไม่มีเวลาเพียงพอจะทำหน้าที่ทีมงานของรถไฟไทยดอทคอมได้เต็มที่ ท้ายที่สุดของการสนทนาครั้งประวัติศาสตร์ (ว่าเข้าไปนั่น) พี่ณัฐชวนผมให้ไปร่วมประชุมทีมงาน “รถไฟไทยดอทคอม” ในวันหยุดวันเฉลิมฯ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๔๙ ที่ร้านอาหารใกล้สะพานแควใหญ่ โดยจะนั่งขบวน ๒๕๗ ไปกัน
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

ไปดี-ไม่ไปดี ไปดี-ไม่ไปดี

ผมคิดทบทวนอยู่นานพอสมควร เพราะผมไม่เคยรู้จักทีมงาน “รถไฟไทยดอทคอม” มาก่อนเลย เพิ่งได้คุยโทรศัพท์กับพี่ณัฐหนเดียว จะให้หอบผ้าหอบผ่อนหนีตามไปเมืองกาญจน์ เอ๊ย! ตอบรับตกลงขึ้น ข.๒๕๗ ไปร่วมประชุมที่เมืองกาญจน์ในทันทีที่ได้รับเชิญ มันจะง่ายไปหน่อยไหม ตามประสาคนที่ทำงานด้านกฎหมาย เห็นคดีความการหลอกลวง ล่อลวงผ่านโลกออนไลน์มามาก ก็ยิ่งต้องระวังตัวมิให้เกิดเหตุมิพึงประสงค์จากคนแปลกหน้ามากขึ้น แต่อย่างไรก็ดี เมื่อผมพิจารณาถึงประวัติของทีมงาน “รถไฟไทยดอทคอม” ซึ่งเปิดเผยชื่อ-นามสกุล หน้าที่การงาน การเรียน พร้อมภาพถ่าย อย่างชัดแจ้งลงในเวบฯ ตั้งแต่ท่านประธานฯ (พี่หมอรักษ์พงศ์) ท่าน วมต. พี่ณัฐ และทีมงานท่านอื่นๆ สามารถตรวจสอบได้แล้ว ก็รู้สึกว่าน่าเชื่อถือ น่าไว้วางใจได้ อีกทั้งหากผมไม่ไปร่วมการประชุมคราวนี้ ผมก็จะพลาดโอกาสที่จะได้ทำความรู้จักกับ “ตัวเป็นๆ” ของทีมงาน “รถไฟไทยดอทคอม” ไปอย่างน่าเสียดาย ว่าแล้วก็ตัดสินใจไปร่วมประชุมที่เมืองกาญจน์ตามคำชักชวนของพี่ณัฐ



เหตุการณ์ในการพบกันครั้งแรกของผมกับทีมงาน “รถไฟไทยดอทคอม” ที่เมืองกาญจน์ฯ คราวนั้น ยังประทับใจผมมาจนถึงทุกวันนี้ ไม่ว่าจะเป็นบรรยากาศบนขบวน ๒๕๗ ที่ทีมงานนั่งกระจายกันเกือบจะ “เหมาโบกี้” บชส.ไม้สัก เราได้พูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องรถไฟอย่างสนุกสนาน รู้สึกว่าคุยมันสะใจได้อรรถรสที่สุดเท่าที่ผมเคยได้คุยเรื่องรถไฟกับคนอื่นๆมาเลยทีเดียว โชคดีที่รถจักรเกิดอาการ “น้ำร้อน” จนไปต่อไม่ได้พอดีที่ถึงสถานีกาญจนบุรี นับว่าโชคดีมากๆ จากนั้น เราก็นั่งรถสองแถวไปยังร้านอาหารริมแม่น้ำแควใหญ่ใกล้ๆสะพานรถไฟอันลือลั่น สมทบกับทีมงานที่มากับขบวน ๙๐๙ หรือขับรถยนต์มาเอง ได้พบพี่หมอ ท่าน วมต. ตัวจริงวันแรกก็คราวนี้เอง ตื่นเต้นจริงๆ ตื่นเต้นจริงๆ วันนั้น ผมเองยังจดจำชื่อของพี่ๆ น้องๆ ทีมงานที่เข้าร่วมประชุมไม่ได้ทุกท่านตามประสาวัยรุ่นชรา หลงๆลืมๆ แต่เวลาผมแนะนำตัว ผมก็จะบอกชื่อเล่น พร้อมชื่อกระทู้ “แจ้งเกิด” ควบคู่กันไป กลายเป็น พี่ตุ้ย-ตั๋วแข็ง หรือ อาจารย์ตุ้ย-ตั๋วแข็ง ไปก่อนจะมีฉายาอื่นๆตามมาในภายหลังตามระดับความสนิทสนมกลมเกลียวที่เพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ

กลับจากการประชุมทีมงานที่เมืองกาญจน์ฯคราวนั้นได้ไม่นาน “บอร์ด RFT.” ก็ลงมติให้ผมเข้าเป็นทีมงาน หรือ สตาฟ ทางด้านวิชาการ และประวัติศาสตร์คนใหม่ ซึ่งผมก็รู้สึกเป็นเกียรติ และเต็มใจช่วยงานของ “รถไฟไทยดอทคอม” เท่าที่จะทำได้โดยไม่ขัดต่อหน้าที่การงานประจำจวบจนถึงปัจจุบัน



นึกๆดูบางทีผมก็ตลกตนเองเหมือนกันนะครับว่า ตอนแรก “แจ้งเกิด” ในรถไฟไทยดอทคอมด้วยกระทู้เชิงประวัติศาสตร์ระยะใกล้-ไม่นานนัก อย่างกระทู้เรื่องตั๋วแข็ง(ตั๋วหนา) ตั๋วอื่นๆ-ตั๋วบาง กำหนดเวลาเดินรถในอดีต สิ่งของสะสมเกี่ยวกับรถไฟ แต่ไปๆมาๆกลับกลายเป็นผู้ที่ลงกระทู้การท่องเที่ยวรถไฟต่างประเทศ และพิพิธภัณฑ์รถไฟต่างประเทศ แบบไปตะลอนทัวร์เที่ยวด้วยตนเอง-มิง้อทัวร์ น่าจะมากที่สุดในเวบฯนี้ ไปเสียแล้ว สาเหตุหลักก็หนีไม่พ้นเรื่องข้อจำกัดด้านเวลาว่างนี่แหละครับ การเรียบเรียงเรื่องราวลงกระทู้เชิงประวัติศาสตร์ ต้องใช้เวลาในการค้นคว้า ตรวจสอบข้อมูลค่อนข้างจะมาก ในขณะที่เวลาว่างน้อยลงทุกที เลยจำต้องงดไว้ก่อนโดยปริยายจนกว่าจะมีความพร้อมอีกครั้งหนึ่ง
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[black_express]

เป็นไงครับ เห็นฤทธิ์ป๋าณัฐ CIA. ประจำเว็บหรือยังครับ ?

[black_express]

ขอโม้อีกหน่อยครับ แต่สังเกตว่าภาพยุคดั้งเดิมของผม โดนคุณบอมบ์ กวาดลงเก๊ะใต้โต๊ะไปเยอะเหมือนกันครับ ครั้นจะลงใหม่ก็ต้องเปิด photobucket ให้วุ่นวายอีก เลยหากินง่ายๆ copy รูปมาลงพลางๆ

ช่วงต้นๆ ที่ผมอยู่อุตรดิตถ์ จะด้วยจังหวะเหมาะ เพราะถนนหมายเลข 11 ช่วงลำปาง - เด่นชัย ยังก่อสร้างไม่เสร็จดี เลยอาศัยรถหวานเย็น พิษณุโลก - เชียงใหม่ ไปทั้งราชการและเรื่องส่วนตัวอยู่เนืองๆ เลยคุ้นเคยกับเส้นทางสายเหนือช่วงดังกล่าวเป็นพิเศษ



ด้วยเหตุที่ว่า อยู่ทางท้ายขบวน ไม่มีใครเกะกะ และเก็บภาพได้ถนัด จึงเก็บเล็กผสมน้อยสองข้างทาง และกลายเป็นลายแทงอย่างดีให้คณะสำรวจของ Rotfaithai.Com เข้าไปสำรวจเส้นทางกันง่ายดาย ไม่ว่าจะเป็นอุโมงค์ปางตูบขอบ เขาพลึง ห้วยแม่ลาน ไม่นับเส้นทางช่วงลำปาง - ขุนตาน ที่คุ้นเคย รู้จักกันดีแล้ว จึงภูมิใจเล็กๆ ว่า ที่เราฝอยมา มีส่วนกระตุ้นให้เขามาสำรวจกันจนได้ ขนาดเดินนับไม้หมอนกัน 5 - 6 กม.ก็เอา

สถานีเจ้าประจำคือสถานีห้วยไร่ ที่ขบวนรถหวานเย็นมักจะรอหลีกกับขบวนรถเร็ว เด่นชัย - กรุงเทพ ซึ่งทางผมมักจะเรียกกันคุ้นปากว่า รถเร็วเที่ยวสี่โมงเช้า เพราะออกจากอุตรดิตถ์สี๋โมงเช้า ตกค่ำก็ถึงกรุงเทพฯ และกลายเป็นขบวนรถเร็วเที่ยวบ๊วยสายเหนือ ออกจากกรุงเทพฯ สี่ทุ่ม จนกระทั่งเลื่อนฐานะเป็นรถด่วนแบบไม่ค่อยสมภูมินัก



ยังทันเห็นโบกี้รุ่นสีครีม-แดงน้ำหมากอยู่ครับ แล้วค่อยๆ ทยอยเปลี่ยนเป็นสีครีม-น้ำเงินจนหมดทั้งขบวน และเป็นขบวนรถทำเงินด้วยสิ สะอาดกว่าขบวนรถเร็วเชียงใหม่ - กรุงเทพ เป็นไหนๆ ด้วยนะเออ

ฝอยแค่นี้ก่อนครับ มากเข้าจะกลายเป็นว่ามีผมกับ อ.ตุ้ย ผูกขาดกระทู้นี้ ต้องเว้นวรรคหน่อย

[tuie]

ผมชอบการเดินทางท่องเที่ยว ยิ่งถ้าเป็นการเดินทางท่องเที่ยวทางรถไฟยิ่งชอบมาก ความฝันของคนชอบรถไฟและชอบเที่ยวเยี่ยงกระผม ก็คงหนีไม่พ้น การได้นั่งรถไฟไทยครบทุกสาย นับตั้งแต่จำความได้จนอายุล่วงเข้าวัยรุ่น ผมเคยนั่งรถไฟไทยจนสุดปลายทางเกือบจะทุกสายที่มีรถโดยสารเดินเป็นประจำแล้ว คงเหลือแต่สายคีรีรัฐนิคม (โครงการเชื่อมต่อภูเก็ต) สายมาบตาพุด/สัตหีบ สายแก่งคอย-คลองสิบเก้า และสายแม่น้ำ เท่านั้นเองที่ยังไม่เคยไปจนกระทั่งปี ๒๕๔๙



พอผมได้เข้าเป็นชาวรถไฟไทยดอทคอมอย่างเต็มภาคภูมิ ผมก็เริ่ม “สานฝัน” การนั่งรถไฟไทยให้ครบทุกสายต่อไปสักที โดยเริ่มชักชวนพี่ๆน้องๆชาวรถไฟไทยดอทคอม ไปนั่งรถไฟสายคีรีรัฐนิคม เป็นทริปแรก เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๕๐



นับเป็นครั้งแรกที่ผมได้ไปเที่ยวรถไฟกับพี่ๆน้องๆ ซึ่งชอบรถไฟเหมือนๆกัน ทำให้โปรแกรมการท่องเที่ยวของเราไม่ค่อยจะเหมือนคนปกติทั่วไป (ที่เขามิได้ชอบรถไฟ)
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

ทริปคีรีรัฐฯครั้งนี้ นับเป็นทริปสุดแสนประทับใจของผมทริปหนึ่งตลอดห้วงระยะเวลา ๘ ปี ที่ผมได้เป็นสมาชิก “รถไฟไทยดอทคอม” เริ่มตั้งแต่ออกเดินทางโดย บนท.ป. ขบวน ๘๕ ที่สถานีสามเสน หลังจากประชุมย่อยทีมงานฯที่ร้านรถเสบียง พี่ๆน้องๆ เดินออกมาส่งชาวคณะฯ อันประกอบไปด้วย ผม พี่หนุ่ม คุณกวง น้องอาร์ต ขึ้นรถกันอย่างครึกครื้น (น้องฟาง นั่ง ข.๔๓ ตามไปสมทบ)

พอขึ้นรถก็นั่ง “เม้าท์” ตามประสาคนชอบรถไฟไม่ทันไร รุ่นน้องของผมซึ่งรับราชการอยู่ที่ศาลจังหวัดสุราษฎร์ฯ กำลังเดินทางกลับไปทำงานเกิดจำเสียงของผมได้เลยเข้ามาทัก นับว่าเซอร์ไพร์สมากๆ เพราะรุ่นน้องท่านนี้นี่แหละ ที่ช่วยอำนวยความสะดวกในการเช่ารถตู้พาชาวคณะไปตะลอนทัวร์เส้นทางสายคีรีรัฐฯ



ระหว่างนั่งรถตู้ไปเที่ยวเขื่อนรัชชประภาก็ได้เห็นป้ายแนวเขตเวนคืนที่ดินเพื่อสร้างทางรถไฟสายสุราษฎร์-พังงา(ท่านุ่น) ปักอยู่ข้างทางเข้าเขื่อนฯ ผมยังจำเสียงพวกเราร้องบอกให้คนขับรถตู้จอดๆๆๆๆ เพื่อลงไปชักภาพป้ายฯ แห่งความหวังของคนชอบรถไฟ ว่าจะได้นั่งรถไฟไปถึงท่านุ่น หรือข้ามไปภูเก็ตก็ยิ่งดี ได้เป็นอย่างดี แม้จะเขินๆ อายๆ คนขับรถตู้เป็นอย่างยิ่งก็ตาม



ช่วงบ่ายเราแวะเข้าไปชมสถานีคีรีรัฐฯ ซึ่งตอนนั้น พื้นชานชาลายังเป็นหินกรวดโรยดูสวยถูกใจผมเป็นอย่างมาก เราพบว่า ต่อจากแป้นปะทะปลายย่านสถานีคีรีรัฐฯ ยังมีแนวทางรถไฟต่อไปอีกนับร้อยเมตร พวกเราไม่รอช้า รีบเดิน “แกะรอย” ตามแนวทางนี้ไปด้วยความตื่นเต้น



จนกระทั่งช่วงเย็น รถตู้ที่เช่านำชาวคณะฯมาส่งที่สถานีสุราษฎร์ฯ เพื่อขึ้นขบวน ๔๘๙ เข้าคีรีรัฐฯ เราก็ได้นั่งรถไฟในเส้นทางสายคีรีรัฐฯ สมใจดังใฝ่ฝันกันสักที ขบวนรถสายคีรีรัฐฯในยุคนั้น นับว่าเดินได้ตรงตามเวลามากที่สุดเลยทีเดียว

ขากลับ ข.๔๐ ในวันรุ่งขึ้น ทำเวลาได้ดีมากๆ แต่น่าเสียดายเกิดเหตุท่อลมขาดระหว่าง บ่อนอก-กุยบุรี เสียก่อน จากที่ทำท่าจะถึง กท.ได้ตรงตามเวลาแน่ๆ ก็เลยกลายเป็นล่าช้าไปหลายสิบนาที
------------------------------------------
ติดตามรับชมบันทึกการเดินทางสุดแสนประทับใจของทริปนี้ ตามลิ้งค์นี้เลยครับ
http://portal.rotfaithai.com/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=961&postdays=0&postorder=asc&start=0
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

เวลานั่งรถไฟไปตามเส้นทางสายเหนือ จุดที่คนชอบรถไฟมักจะให้ความสนใจเป็นพิเศษก็คงหนีไม่พ้นอุโมงค์ และสะพานข้ามหุบเหวลึก แต่ก็มีโอกาสดูได้แค่ “แว่บเดียว” ขบวนรถก็แล่นผ่านจุดนั้นๆไปเสียแล้ว ความใฝ่ฝันอีกประการหนึ่ง(อีกแล้ว) ตั้งแต่ผมยังเด็ก คือ อยากจะลงไปเดินดูอุโมงค์ และสะพานข้ามหุบเหวลึก อันน่าตื่นตาตื่นใจนี้ อย่างใกล้ชิดสักที



ที่เป็นไปได้และเป็นไปแล้วก่อนจะเข้ามาเป็นชาว “รถไฟไทยดอทคอม” ก็มีแค่อุโมงค์ขุนตาน ซึ่งเข้าถึงได้ง่ายเพียงแห่งเดียว แต่ก็ได้แค่เดินๆดูแถวๆปากอุโมงค์ขุนตานด้านเหนือ ไม่มีโอกาสเดินลอดเข้าไปภายในอุโมงค์ขุนตานอันมืดมิด เพราะเพื่อนๆ(นอกวงการคนชอบรถไฟ) ไม่ยอมเดินกัน จะเดินคนเดียวก็ไม่กล้าพอ ส่วนอุโมงค์ปางตูบขอบ เขาพลึง ห้วยแม่ลาน สะพานคอมโพสิต สะพานสามหอ(ปางยางใต้) และสะพานสองหอ(ปางยางเหนือ) ยังคงเป็นแค่ความฝันลมๆแล้งๆ ที่จะได้ไปเยือนอย่างใกล้ชิด เพราะจะชวนเพื่อนๆนอกวงการฯ ไปสำรวจสถานที่เหล่านี้ เขาคงว่าผมบ้า และไม่ยอมไปด้วยแน่ๆ




จวบจนกระทั่งวันหนึ่งช่วงต้นเดือนพฤษภาคม ๒๕๕๐ ความใฝ่ฝันของผมในเรื่องนี้ ก็เป็นความจริงขึ้นมาอย่างไม่คาดฝันมาก่อน
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

ความประทับใจในทริปเยี่ยมชมอุโมงค์ห้วยแม่ลานในครั้งนี้ ไม่ได้มีแค่การที่ผม และชาวคณะอันได้แก่ ท่าน วมต. พี่ตึ๋ง พี่หนุ่ม พี่นุชิต น้องเอ็ม ท่าน ผตก.-เจฟ และน้องแม็กซ์(เซล) ได้ไปเดินลอดอุโมงค์แห่งนี้เป็นครั้งแรกเท่านั้น ระหว่างการเดินทางยังมีเรื่องสนุกสนาน ตื่นเต้น น่าประทับใจเกิดขึ้นมากมาย ไม่ว่าจะเป็นการแวะไปเยี่ยมอดีตสถานีแม่พวกที่คิดถึง การเดินตามทางรถไฟ ไป-กลับ จากสถานีผาคัน-อุโมงค์ห้วยแม่ลาน ฝ่าสายฝนพรำที่ตกไม่ยอมหยุดตลอดวันจนน่ากลัวว่าน้ำป่าจะมา ดินจะถล่ม (แล้วก็ถล่มจริงๆหลังจากเรากลับได้วันเดียว)



ผมเองเพิ่งจะเคยเดินตามทางรถไฟเป็นระยะทางยาวไกลหลาย กม.เป็นครั้งแรกในชีวิต รู้สึกว่าเดินลำบากพอสมควร เพราะหินโรยทางจะเคลื่อนกรอบแกรบตลอดทุกก้าวย่างที่เหยียบ จะเดินเหยียบเฉพาะบนหมอน ระยะห่างก็ไม่สัมพันธ์กับระยะก้าวหนึ่งก้าว ฯลฯ แต่ไม่นานก็ปรับตัวได้และเดินได้เร็วขึ้น ชาวคณะบางส่วน ได้สัมผัสประสบการณ์อันน่าเร้าใจ วิ่งหนีรถไฟ (ข.๔๐๘) จากในอุโมงค์ห้วยแม่ลาน อีกต่างหาก ส่วนผมเองแค่เดินลอดอุโมงค์รถไฟของจริงเป็นครั้งแรก หลังจาก ข.๔๐๘ แล่นผ่านไปก็พอแล้ว



หลังจากจบทริปเราก็กลับมาเปิดกระทู้เล่าเรื่องราวและภาพประกอบลงในเวบฯ “รถไฟไทยดอทคอม” อีกเช่นเคย ผมเองตอนนั้น ยังไม่กล้าลงภาพรถไฟ บรรยากาศ หรือทิวทัศน์ระหว่างการเดินทางอีกเช่นเคย เนื่องจากผมยังเกรงว่า ภาพที่ผมถ่ายจะมีคุณภาพไม่ดีพอ เดี๋ยวจะเป็นการละเมิด “กฎเหล็ก” ของเวบฯ (กลัวมาก) อย่างไรก็ดี โดยส่วนตัวแล้วผมเป็นคนสนุกสนาน ชอบแซวเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่สนิทสนมคุ้นเคยกันเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว พอได้ดูภาพที่ผมถ่ายไว้ตลอดทริปนี้ ปรากฏว่า มีภาพฮาๆ ดูแล้วอารมณ์ดีอยู่หลายภาพ จะเก็บไว้ชมคนเดียวก็กระไรอยู่ จะโพสต์เป็น “เบื้องหลังการถ่ายทำ” ก็ไม่น่าจะผิดกฎ เพราะไม่ใช่ภาพรถไฟ หรือทิวทัศน์ ซึ่งต้องเน้นความชัดเจน สวยงาม ในที่สุดผมก็เลยโพสต์ภาพ “เอสเคิร์ฟ” อันลือลั่น พร้อมคำแซวท่าน วมต. ไปหนึ่งรีไพล์ (ช่างกล้า-อีกแล้ว) เวลาผ่านไปไม่ทันไร เสียงตอบรับกลับมาดีมาก(เพราะใครๆ ก็รักท่าน วมต.) ผมก็เลยจัดให้เต็มที่สนองความต้องการของผู้บริโภคจนเกือบจะ “ล็อคอิน” มิได้เป็นการชั่วคราวแน่ะครับ และผลงานของผมในแนวนี้ที่มีออกมาอย่างต่อเนื่องในทริปต่อๆมา กลายเป็นที่มาของฉายา “พี่ตุ้ย เบิร์นเทพ” จนกระทั่งกลายเป็น “อ. หลวงอัคคีเทพอาณัติ” ในที่สุด
---------------------------------------------------
บันทึกการเดินทางทริปนี้ ตามลิ้งค์นี้ครับ
http://portal.rotfaithai.com/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=1265
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

คลิปวีดิโอสุดแสนประทับใจ ระหว่างชาวคณะฯเดินกลับจากอุโมงค์ห้วยแม่ลานครับ


_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/