ตามรอยคุณมอสไปดูรถไฟแถวตลิ่งชัน

[mirage_II]

ภาพแรก หลังจากเลี้ยวซ้ายออกจากถนนพุทธมณฑลสาย 1 ก็ผ่านหน้าสำนักอัยการจังหวัดตลิ่งชัน (ตั้งชื่อแล้วอาจงงว่า มีจังหวัดตลิ่งชันเมื่อใดกัน) ผมไม่กล้าหันกล้องไปถ่ายหน้าสำนักอัยการ กลัวจะมียามออกจะมาถามว่า "ถ่ายไปทำไม ? อีก" เลยถ่ายฝั่งตรงข้ามแทน ซึ่งเป็นที่หยุดรถไฟบ้านฉิมพลี ดูแล้วน่าน้อยใจแทน เพราะเมื่อเลยเข้าไปในเมืองนิดเดียวก็จะเป็นสถานีรถไฟตลิ่งชันอันยิ่งใหญ่ ดูแล้วเหมือนสถานี เอ๊ย..ที่หยุดรถไฟลูกเมียน้อยเลย พอดีในกูเกิ้ลสตรีทเคยบันทึกภาพแถวนี้ไว้ปี 2555 ตอนที่ยังไม่ได้ปรับปรุงถนน ตรงหัวมุมชานชาลาเคยมีบันไดคอนกรีตอยู่ ตอนนี้ถนนถูกขยายออกเลยต้องทุบบันไดออก และยังไม่ได้ทำอะไรต่อเลยเป็นอย่างที่เห็นครับ ปลายถนนยังอีกไกล (เกือบ 500 เมตร)


ตอนแรกที่ไป (วันที่ 6 สิงหาคม พ.ศ.2557) ผมไม่ทราบมาก่อนว่ามีที่หยุดรถไฟบ้านฉิมพลี ด้วยความประหลาดใจ คิดว่ามีสถานีรถไฟอะไรตรงนี้ด้วย ทั้งๆ ที่อยู่ไม่ไกลจากสถานีตลิ่งชันอันอลังการแล้ว ทำไมมันต่างกันราวฟ้าดิน ลองเลื่อนรถไปดูใกล้ๆ อ้าว.. "บ้านฉิมพลี" ฝั่งนี้ชานชาลาถูกตัดขวางออก เห็นผิวคอนกรีตและดินชัดเจน อยู่สูงกว่าถนนเป็นเมตรเหมือนกันนะครับ


มองไปทางทิศตะวันตก จะเห็นแนวดินที่ถูกน้ำเซาะใต้คอนกรีต ราวกับ แพะเมืองผี ที่แพร่โน่น (ถ้าตัวเราสูงสักฟุตหนึ่ง) ถ้าหากถนนสร้างเสร็จแล้วคงไ่ม่ได้เห็นแบบนี้อีกแน่นอน


สุดแนวชานชาลารถไฟข้างบน ตรงนี้เคยมีบันไดลงมา ต่อจากนี้ แต่ก่อนเป็นถนนลูกรังผสมหินกรวดเล็กๆ สูงๆ ต่ำ ขับรถยาก แต่ตอนนี้ถูกเกรดเป็นพื้นราบกว้างกว่าเดิม ปลายถนนอยู่ไม่ไกลแล้ว ประมาณ 250 เมตรครับ

[mirage_II]

พ้นโค้งยอกแยกบังตา แล้วก็เห็นสุดปลายถนนอยู่ข้างหน้าครับ มีท่อปูนกีดขวางรถใหญ่มิให้ผ่านเข้าไป ถนนข้างหน้ากว้างกว่าที่เคยเห็นอย่างมากครับ ถ้าเป็นแบบนี้ก็ไม่ค่อยน่ากลัว แม้จะมาตอนดึกๆ ก็ตาม


มาจนสุดถนนปลายเส้นทางจริงๆแล้วครับ มีแท่งปูนอีกชุดกันคนเผลอขับรถเลยไปตกคลองข้างหน้า...(ฮา ถ้าตกจริงๆ คงเมาสุดๆ เพราะมีแนวต้นไม้ขึ้นรถกขนาดนั้น) ผมก็จอดมอเตอร์ไซด์คู่ชีพ มดเขียวกาเซ่135 ตรงนี้แล้วลงเดินสำรวจครับ


หันหลังกลับมามองทางที่เข้ามาก่อน อุ้ย..โล่งจริงๆ จำได้ว่าแต่ก่อนเป็นหินกรวดสูงๆ ต่ำๆ และแคบจนรู้สึกเหมือนหลงเข้ามาในบ้านคนซะแล้ว (ยิ่งเป็นตอน 4 ทุ่มด้วยละก็ บรื๋อยย.... ไม่บ้าทำไม่ได้นะ )


มองไปข้างหน้า เป็นพื้นที่สูงขึ้น ต้องตะกุยกันหน่อย ผมดันใส่รองเท้าหนังทำงานอีกแล้ว เพราะไม่ได้ตั้งใจอะไรมาก ข้างหน้าเป็นสะพานรถไฟครับ ถ้ามาตอนกลางคืนก็ไม่กล้าขึ้นไปหรอก น่ากลัวจริงๆ กลัวตกน้ำ กลัวผี กลัวสุนัข กลัวงู ฯลฯ

[mirage_II]

หันหลังลงมามอง จากบนพื้นที่สูงกว่าทำให้เห็นไปไกลถึงสำนักอัยการจังหวัดฯ โน่นเลยครับ


เป็นสะพานรถไฟแบบแม่แคร่ หรือแผงขึ้น ที่ตอนเด็กๆ ผมไม่ชอบ เพราะเสียงดังจริงๆ เวลารถไฟวิ่งผ่าน มี 2 ราง กับ ทางโน้นอีกรางแบบคอนกรีต (ในภาพมองเห็นไม่ชัด)


ทางซ้ายของสะพานรถไฟมีทางเดินปูด้วยแผ่นเหล็กอย่างดีด้วยครับ คาดว่าคงสร้างไม่นาน เพราะแต่เดิมมักปูพื้นด้วยไม้ แล้วผุหลุดหายไปจนหมด แต่ที่น่าสังเกตุ และตกใจคือ รางบนสะพาน ถูกวางไว้เฉยๆ โดยไม่มีการยึดเข้ากับโครงสะพานใดๆ


ขึ้นมาบนกลางสะพานมองไปข้างหน้า เห็นถนนวงแหวนตะวันตกอยู่ไม่ไกลนัก คำนวณจากแผนที่ได้ประมาณ 500 เมตรกว่าๆ เอง และที่น่าดีใจคือ มีแนวถนนที่กำลังสร้างใหม่เลียบทางรถไฟมาจ่อใกล้ๆเชิงสะพานแล้ว แถมมีเครื่องจักรกำลังทำงานอยู่ด้วย คาดว่าไม่นานคงได้ใช้ถนนเส้นนี้ นับเป็นทางลัดอย่างมากในการวิ่งจากถนนวงแหวนตะวันตกมายัง ตลิ่งชัน โดยไม่ต้องใช้ถนนสวนผักที่วกวน หรือ กรณี ถนนใหญ่บรมราชชนนีเกิดรถติดอย่างหนัก

[mirage_II]

มองลงไปในคลองดู แห้งขอด สีดำไ่ม่น่าดูเท่าใดนัก เห็นพวกคนงานกำลังมาตัดต้นไม้ริมตลิ่งกันหลายคน


มองกลับไปยังทางที่เดินขึ้นมา สังเกตุเห็นป้อม เอ๊ย..ตู้เล็กๆ ทางขวามือ คาดว่าเป็นเครื่องวัดระดับน้ำที่ส่งข้อมูลไปยังสถานีได้ ทำให้นึกถึงตอนน้ำท่วมกรุงเทพฯ ปี 54 ที่วันๆ ผมเอาแต่เฝ้าดูเว็บรายงานระดับน้ำในแต่ละคลอง เพื่อลุ้นว่าจะท่วมบ้านตัวเองเมื่อใด


ย้ายมายืนบนรางแรกทางซ้ายมือ มองไปทางทิศตะวันตก ก็จะเห็นว่า มีต้นไม้ขึ้นสูงในราง แสดงว่าไม่มีรถไฟวิ่งมารางนี้แน่นอน และเพิ่งสังเกตุเห็นตอนจัดเตรียมภาพนี้ว่า ยังไม่ได้ใส่เหล็กรัดรางเข้ากับไม้หมอนคอนกรีตด้วย...ยืนยันแน่ชัดว่าไม่ได้ใช้ แต่คงเพิ่งปรับปรุงเปลี่ยนไม้หมอนเท่านั้นนะครับ


หันหลังกลับไปทางสะพาน โ้อ้...ต้นไม้ยิ่งขึ้นหนักเลย กลัวงูเงี้ยวจะไปอาศัยอยู่เหมือนกันครับ

[mirage_II]

ข้ามมายังรางกลาง ที่ถือว่าเป็นรางที่ 1มองไปไกลๆ เห็นถนนวงแหวนตะวันตก ความฝันที่วันหนึ่งจะขับรถไปยังที่นั่นได้ครับ ผมลองเข้าไปดูในแผนที่กูเกิ้ล บอกว่ารางซ้ายสุดนั้นเป็นเีพียงรางหลีก ของจุดหยุดรถไฟบ้านฉิมพลี ซึ่งแต่เดิมเคยเป็นสถานีรถไฟมาก่อน


ลองใช้กล้องซูมภาพสะพานข้ามรางรถไฟที่เป็นส่วนหนึ่งของถนนวงแหวนตะวันตกมาดูใกล้ๆ แต่แอบเห็นประแจเข้ารางหลีกอยู่ไม่ไกลครับ ส่วนภาพนี้รางหลีกทางซ้ายจะถูกพงหญ้าบังไว้มิดครับ


หันกลับไปทางสะพานอีกครั้ง (เมื่อยคอไหมครับ หันไปหันมาบ่อยๆ..ฮา) จะเห็นสะพานทั้ง 3 ตัวชัดเจนครับ


ซูมภาพดูบ้าง จะเห็นป้ายที่หยุดรถบ้านฉิมพลีอยู่ขาวๆ ทางซ้ายมือ ส่วนขวามือก็คือ อาคารสำนักอัยการฯ สีฟ้าเข้ม ส่วนอาคารสีแดงนั้นเป็นที่พักของ จนท.ศาล และอัยการครับ

[mirage_II]

หันไปทางสะพานของรางที่ 2 อันเป็นสะพานที่สร้างขึ้นมาใหม่ แบบกระบะคอนกรีต วางบนคานคอนกรีต เลยไม่ได้ชื่อเีรียกว่า สะพานคอมโพสิตเหมือนที่ขุนตานโน่นครับ ปัจจุบันวัสดุคอนกรีตได้มีราคาถูกกว่าเหล็ก ดูแลรักษาง่ายกว่าด้วย อีกทั้ง การจัดวางรางก็ทำได้เหมือนกับการวางรางบนดิน ที่สำคัญ คนที่เดินข้ามอย่างผมก็ไ่ม่ต้องรู้สึกเสียว เหมือนสะพานโครงเหล็กโล่งๆ ด้วย ฮิฮิ จากภาพนี้ผมเองก็เพิ่งสังเกตุเห็นว่ามีการปรับพื้นที่เรียบด้วยดินลูกรังมาถึงตรงนี้แล้ว ซึ่งคาดว่าเป็นแนวสร้างทางด่วนใหม่แน่นอนครับ


มองไปทางซ้าย (ทิศตะวันตกอีกที เป็นรางใหม่น่าวิ่งมาก ซึ่งถือเป็นส่วนหนึ่งของ
โครงการรถไฟทางคู่ทั่วประเทศครับ อีกหน่อยจะมีรางรถไฟฟ้าเพิ่มมาอีก 1 แต่ไปแค่ศาลายา คงจะวางเลยไปอีก 1 รางแน่ๆ เพราะสังเกตุแนวสายโทรเลขยังห่างแนวรางนี้อีกไกลนะครับ


ขึ้นมายืนบนรางที่ 2 แล้ว มองไปตรงๆ ทางถนนวงแหวนตะวันตกอีกครั้ง รางเรียบตรงน่าวิ่งมาก แต่แอบสังเกตุเห็นพื้นเรียบๆ โล่งๆทางขวามือ คาดว่าจะเป็นแนวทางด่วนใหม่ สาย บางซื่อ-วงแหวนตะวันตก ทีถมดินมาถึงคลองนี้แล้วเช่นกัน (แต่เนื่องจากเป็นทางด่วน หรือทางลอยฟ้า ทางการคงจะไม่มีการสร้างสะพานข้างล่างให้ด้วยนะครับ)


เดินข้ามสะพานรถไฟที่เป็นคอนกรีตเสริมเหล็ก(รางที่ 2) กลับมา จะเห็นทางลักข้ามสำหรับรถมอเตอร์ไซด์ จากถนนที่ผมเข้ามา ข้ามมายังฝั่งนี้ เข้าใจทำกันจริงๆ ข้ามกันทีเดียว 3 รางเลย


มองตามทางเข้าไป เป็นทางเล็กๆ เลียบคลอง ซึ่งทางขวามือที่หญ้ารกๆ ก็คือลานดินสำหรับการสร้างทางด่วนใหม่ ที่มาหยุดตรงนี้ อีกไม่นานภูมิทัศน์ตรงนี้จะเปลี่ยนไปแล้ว นับเป็นโชคดีที่ผมมาบันทึกภาพไว้ก่อน ไม่รู้ว่าคนในนั้นเขาได้บันทึกไว้ด้วยหรือเปล่า อะไรที่ผ่านไปแล้วจะนึกเสียดายในภายหลัง เหมือนที่ผมเสียต้นมะขามใหญ่หน้าบ้านเดิมที่ต่างจังหวัด เพื่อขยายถนน ทุกวันนี้ยังคิดถึงมัน หลับก็ฝัน คิดถึงมากๆ กลับไปบ้านเดิม ก็ไม่เจอ ผมเติบโตมาก็เห็นมันตลอด น่าแปลกที่ตอนที่มีมัน กลับนึกอยากให้ขยายถนนเร็วๆ อยากเห็นการพัฒนา หรือเปลี่ยนแปลงแต่พอเปลี่ยนไปแล้ว เสียดายครับ

[mirage_II]

หันกลับไปดูสะพานคอนกรีตเสริมเหล็กที่เพิ่งเดินข้ามกล้บมาสักหน่อย จะเห็นว่าคานข้างล่างยังเหลือยื่นออกมาเกือบครึ่งเมตร ซึ่งใช้วางท่อสัญญาณ สาเหตุหนึ่งที่ทำใหญ่ไว้ก่อน เผื่อรองรับรางใหญ่ 1.435 เมตร นะครับ


ห่างออกมาหน่อยเพื่อจะได้เห็นเสาตอม่อข้างล่างครับ ทำเป็นเสาเล็ก 8 เสารวมกัน


ระหว่างที่ผมกำลังจะข้ามรางเพื่อกลับไปที่รถ ก็เหลือบเห็นจุดอะไรสว่างๆ มาทางถนนวงแหวนด้านทิศตะวันตก ใช่แล้วครับ รถไฟกำลังจะมา ฟลุ๊คอีกแล้วครับท่าน แค่ระยะเวลาเดินสำรวจประมาณ นาทีก็เจอรถไฟ ในภาพผมตั้งชื่อรางไว้ให้แล้ว คาดว่ารถไฟจะมาราง 1 แน่นอนครับ

[mirage_II]

มาแล้วครับ ขบวน 260 น้ำตก-ธนบุรี เวลาที่ผ่าน 10:39 น. กำหนดเวลาจอดสถานีตลิ่งชัน 10:13 น. เสียเวลาไป 27 นาที วิ่งเร็วมาก แต่ให้สังเกตุโบกี้แรกมีอะไรแปลกๆ ให้ดูกันครับ

ถ้ามองไม่ทัน ผมลองจับ(Capture) เป็นภาพนิ่งให้ดูกันครับ

เริ่มจากภาพแรกก่อน หัวจักรที่นำไปทาสีสร้างลวดลายจนดูเหมือนใหม่ ภาพนี้ถ่ายจากโทรศัพท์มือถือ Dtac รุ่น Lion ที่ถือว่าแค่พอใช้สำหรับตอนกลางวัน แต่ถ้าเป็นกลางคืนละแย่สุดๆ โฟกัสช้ามาก บางทีก็ไม่ยอมโฟกัสเสียเฉยๆ แต่ซื้อจากโปร 999 บาท ก็เหมือนได้ฟรีครับ และภาพนี้ก็พอมองเห็นบ้างแล้วว่ามีอะไรผิดปกติที่โบกี้แรกครับ


ผลงานจิตรกรรมไ่ม่ได้รับเชิญ ดังที่เคยเป็นข่าวมาแล้ว ตอนนี้ยังมีให้เห็นอีก ทั้งๆ ที่ การรถไฟได้สั่งจับตาย เอ๊ย..จับตา ดูแล้ว

[mirage_II]

เหลือบเห็นโบกี้สุดท้าย ดูสีถลอกอย่างไรชอบกล จะเกี่ยวกับผลงานจิตรกรรมไม่ได้รับเิชิญแล้วลอกสีออกหรือเคยถูกปิดป้ายประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวของการรถไฟเองหรือเปล่าครับ


เพื่อความแน่ชัด ยืนยันว่าเป็นขบวนรถจากน้ำตกไปธนบุรีจริงๆ คนในรถมองมาพอดี คงประหลาดใจว่า "ถ่ายอะไรตูหว๋า" ผมบอกในใจว่า "ไม่ีอะไร คนบ้ารถไฟ ก็แค่นั้น"


ผ่านไปแล้วครับ ขบวนสั้นๆ แต่รวดเร็วปานลมพัด ความจริงผมไม่ได้ตั้งใจมาถ่ายภาพขบวนรถ แต่ทำไมเจอทุกทีเลย แหม..ทีขึ้นเหนือไปถ่ายโค้งโคปเตอร์ แถวทุ่งนาเหนือสถานีหนองหล่ม เป็นชั่วโมงก็ไม่มีรถมาให้เป็นเหยื่อเก็บภาพสักขบวน เฮ้อ....


ผ่านไปแล้วครับ ขบวนสั้นๆ 4 โบกี้กับ 1 หัวจักร นับว่าคล่องตัวดีมาก

[mirage_II]

ก่อนข้ามรางขอมองไปทางขวาก่อน ให้เป็นนิสัยเพื่อความปลอดภัย แม้จะรู้ว่ารถไฟเพิ่งผ่านไปก็ตาม


หันกลับไปดูรถไฟอีกที ก็ไปจอดที่หยุดรถบ้านฉิมพลีแล้ว มองเห็นรถผมจอดอยู่ข้างล่าง ต่ำกว่าระดับทางรถไฟเยอะเหมือนกันครับ



อ้า..ซูมดูขบวนรถไฟจากตรงนี้ พอเห็นว่ากำลังออกจากชานชาลาที่หยุดรถบ้านฉิมพลีแล้ว ต้องขออภัยซูมได้แค่นี้ เพราะเป็นกล้องโทรศัพท์มือถือ สู้กล้องคอมแพค Sony ขาประจำไม่ได้ แต่ก็ยังมีข้อดีเหนือกว่ากล้องคอมแพค คือ มีการบันทึกพิกัด GPS ให้ด้วย