ล่องใต้... (ครั้งที่เท่าไหร่จำไม่ได้แล้ว)

[black_express]

ขอบคุณพี่สมชายมากๆ สำหรับข้อมูลครับ ผมคิดว่าที่แยกปฐมพร เหมาะสำหรับเดินทางไปยัง จ.ระนอง เท่านั้น ถ้าจะไปภูเก็ต - พังงา ต้องไปตามทางหลวงหมายเลข 401 แต่ไม่ผ่าน อ.ตะกั่วป่า จ.พังงา

หากจะไปยัง จ.กระบี่ ต้องใช้ทางหลวงหมายเลข 44 นั่นแหละ สมัยนี้มีเส้นทางให้เลือกหลายสายจริงๆ



รุ่งเช้า หลังจากท้องอิ่มแล้ว ก็ล้อหมุนออกจากเมืองสุราษฎร์ธานีไปทางถนนเข้าตัวเมืองทางเหนือ เพื่อตียาวกลับกรุงเทพฯ กันล่ะ โดยมีรถทัวร์จากสุราษฎร์ธานี และปากพนังวิ่งเป็นเพื่อนตลอดทาง



ที่ทำงานใครน้อ ? ตอนนี้คันที่ผมนั่งมาเตรียมเข้าหาที่จอดในปั๊มน้ำมัน รออีกคันที่เข้าไปส่ง ผอ.ส่วน ไปขึ้นเครื่องที่สนามบินสุราษฎร์ธานีครับ



นานๆ ครั้ง ถึงจะมีโอกาสได้เห็นใกล้ชิดกับรถสายตรวจของกองบิน 7 แบบนี้ แฮ่ม...

[black_express]

มีประกาศเตือนจากจังหวัดพร้อมระวางลงโทษสำหรับผู้ค้าทุเรียนอ่อน เห็นแก่ได้ฝ่ายเดียว แต่เสียหายถึงส่วนรวมแน่ะ



ไม่ได้แวะสวนโมกขพลารามอีกเช่นเคย แต่แผงขายไข่เค็มเมืองไชยา ต่างพร้อมใจย้ายจากหน้าวัดไปอยู่ทางด้านใต้แล้ว



ตอนสาย ก็พ้นเขต จ.สุราษฎร์ธานี สู่ จ.ชุมพร ล่ะครับ ที่น่าสนใจคือตลาดนัดจำหน่ายผลไม้ริมทางที่ อ.หลังสวน นี่แหละ

ต้องตามใจทีมงานซึ่งเป็นสุภาพสตรีเขาหน่อย

[black_express]

ทราบจากเพื่อนในที่ทำงานซึ่งเป็นชาวชุมพรบอกว่า ช่วงที่ผ่านมาอากาศแล้ง ทำให้ไม้ผลทิ้งดอกเป็นส่วนใหญ่ ทำให้ผลผลิตปีนี้มีน้อย ราคาจำหน่ายเลยสูงตามไปด้วย



แค่ดู แต่ไม่ได้ซื้อ เพราะไม่รู้จะเก็บไว้ตรงไหนครับ



นี่ก็ไม่ได้ซื้อเหมือนกัน ด้วยเหตุผลตามข้างบน

[black_express]

ลูกสวยไหมครับ ?



คงเป็นใบเหรียงกระมัง ?



ส่งท้ายด้วยลูกเนียง ก่อนจะล้อหมุนต่อไปหาข้าวกลางวันทานต่อไป

[black_express]

เช้าห้าโมงเศษ ชาวคณะก็เดินทางมาถึงสี่แยกปฐมพรอีกครั้งหนึ่ง ผมคิดว่าเส้นทางสายเอเซียระหว่างชุมพรไปพัทลุงนั้น ยาวไกลจริงๆ



บริเวณร้านคุณสาหร่าย ขวัญใจผู้โดยสารรถทัวร์สายใต้ ที่แวะหาอาหารใส่กระเพาะมื้อเที่ยงนี้



พออิ่มท้อง ก็ออกเดินทางกันต่อไปจนกระทั่งถึงโค้งใหญ่โค้งหนึ่งใกล้ อ.ท่าแซะ มีร้านค้าเพียบ

[black_express]

อ่า...ครับ คือศาลพ่อตาหินช้างนั่นเอง ที่นี่ยังมีผลผลิตการเกษตรอันมีชื่อเสียงอย่างหนึ่ง คือ กล้วยเล็บมือนาง ที่มีจำหน่ายทั้งเครือกับตากแห้งจำหน่ายให้กับนักท่องเที่ยวที่แวะซื้อด้วย



แล้วเราก็พ้นพื้นที่ภาคใต้เข้าสู่พื้นที่ภาคกลางสู่ จ.ประจวบคีรีขันธ์ ที่ต้องนั่งรถผ่านรวมความยาวกว่า 200 กม.ทีเดียว



มาได้ครึ่งทางแล้วครับ ที่โรงงานผลิตน้ำสับปะรสและตลาดซื้อขายผลผลิตการเกษตรที่นิคมคั่นบันได อ.เมืองประจวบคีรีขันธ์

เห็นมีผู้บ่นหลายรายว่าถนนเพชรเกษมช่วงนี้มีหลุมบ่อ รถเก๋งที่แล่นผ่านหากเจอแจ็กพอต ถึงขั้นยางระเบิดหลายราย ขอได้ขับรถด้วยความระมัดระวังครับ

[black_express]

หน้าค่ายธนะรัชต์ ศูนย์การทหารราบ อ.ปราณบุรี



มีวัดเขาน้อย ที่เด่นสง่ากว่าชุมชน อ.ปราณบุรี พอเข้าไปใกล้ กลับลับหายในหมู่ตึกอย่างน่าเขกหัวตัวเองเสียนี่ คราวนี้ ถนนเพชรเกษมจะแยกขวาไปสู่ชุมขน อ.หัวหิน และชะอำ ซึ่งเราจะเดินทางผ่านถนนเลี่ยงเมือง เช่นเดียวกับเพื่อนร่วมทางร้อยละ 85 ครับ



ราวครึ่งชั่วโมง ก็เห็นยอดเขาวังเพชรบุรีอยู่ทางด้านขวามือแล้วล่ะ

[black_express]

มาถึงเมืองเพชรบุรี แล้วไม่ซื้อของฝากติดมือกลับไปบ้านก็ยังไงๆ อยู่ ที่ร้านของบรรดาแม่ๆ หลายแม่นั่นแหละ ส่วนร้านของพ่อยังมีแค่เจ้าเดียว



จะซื้อของฝากแบบดั้งเดิมก็ได้นะครับ แต่เป็นชนิดที่ไม่เมาเท่านั้น



หลังจากที่ละลายทรัพย์ที่เหลือในมือเรียบร้อยแล้ว ต่างบ่ายหน้าเข้ากรุงเทพฯ แต่อีกคันต้องเติมน้ำมัน คันที่ผมนั่งมาเลยโก่ยแน่บไปจอดรอที่แม่กลองครับ

[black_express]

มาหยุดตรงร้านจำหน่ายของหน้าโรงงานน้ำปลาซึ่งมีขวดขนาดใหญ่บนหลังคานั่นแหละ



เทียบขนาดปลาทูตั้งแต่ปลาทูอันดามัน ลงไปหาปลาทูแมวครับ



มีเกลือทะเลจำหน่ายด้วย หากไม่มีอาชีพทำปลาร้าแล้ว คงกินได้เป็นปีเชียวล่ะ

[black_express]

หลังจากคันหลังมาสมทบแล้ว ต่างคนต่างโก่ยแน่บฝ่าการจราจรที่เริ่มจะหนาแน่นขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่จะขึ้นทางด่วนที่ดาวคะนอง

ค่อยถอนใจโล่งอก คิดว่าคงถึงที่ทำงานก่อนมืดแน่ๆ



แต่แล้ว อ๊ากซ์.... ปรากฎว่าเจอรถติดตั้งแต่ทางขึ้นช่วงถนนพระรามสี่ โดยหัวถนนอยู่ที่แยกไปอนุสาวรีย์ชัยฯ กลายเป็นทางรถติดลอยฟ้าไปอย่างไม่น่าเชื่อ



อย่างไรก็ตาม คนขับรถได้ใช้ความเก๋าลัดเลาะไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงทางลงเข้าถึงกรมฯ จนได้ในเวลาทุ่มเศษ

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามชมนะครับ...