ลุยเดี่ยว สำรวจเส้นทางรถไฟสายมรณะ ช่องเขาขาด

[mirage_II]

ลงสะพานข้ามร่องน้ำแล้วก็เป็นสามแยก ที่เลี้ยวซ้ายไป ที่ทำการอุทยานฯ เลี้ยวขวาไป ถ้ำธารลอดครับ ผมเดินมาทันชาวคณะแล้ว คุณแม่กบกำลังหันไปมองป้ายบอกทางข้างหน้าอยู่ แผ่นป้ายจะระบุว่าเป็นถ้ำธารลอดน้อย เพราะมี ถ้ำธารลอดใหญ่ อยู่ถัดไปข้างใน ที่เรียกว่าสุดทางเดินศึกษาธรรมชาตินะครับ และเป็นเป้าหมายของผมในวันนี้ ที่จะเดินไปให้ได้

นอกจากนี้ ป้ายยังบอกว่า อีก 1.7 กิโลเมตรก็จะถึงน้ำตกข้างในอีกด้วยครับ


ทางข้างหน้าขึ้นเนินเล็กน้อย เริ่มสังเกตุเห็นแผ่นป้ายบอกว่าข้างหน้าเป็นสามแยก แอบเห็นแผ่นป้ายเขียวๆ เล็กๆ อยู่ลิบๆ ที่เป็นป้ายบอกทางไป ถ้ำธารลอดน้อย อีกแค่ 60 เมตร เองก็ถึงปากถ้ำแล้ว


หันหลังไปดูชาวคณะที่ นึกไม่ถึงว่าต้องมาเดินกันไกลอย่างนี้ ก่อนจะเข้าถ้ำ เพราะต้องหอบข้าวของพะรุงพะรัง ด้วย แต่เจ้าตัวเล็ก ยังหน้ายิ้มระรื่น เพราะเดี๋ยวจะได้เล่นน้ำตกที่อยู่ข้างในแล้ว แต่งานนี้..ต้องแบกความผิดหวังกลับไป เพราะอะไร ก็ต้องคอยติดตามดูต่อไปครับ


เดินมาถึงทางสามแยก ที่มีแผ่นป้ายสีเขียวบอกระยะทางไปถ้ำธารลอดแล้ว ตรงนี้มีศาลานั่งพักด้วย ว่าแต่ทำไมมีรถยนต์มาจอดตรงนี้ได้ล่ะ หรือเป็นรถของ จนท.นะครับ นอกจากนี้ยังเห็นป้ายบอกทางไปลานกางเต้นท์ และบ้านพักนักท่องเที่ยว ทางขวามือด้วย


เดินเลยศาลาพัก ก็เห็นซุ้มและสะพานที่ข้ามร่องน้ำ เข้าไปถ้ำธารลอดแล้ว นี่แค่กว่าจะถึงแค่ทางเข้านะนี่

[TONE8717]

ถึงแล้ว บ้านผม.....

[mirage_II]

[TONE8717]

ผมอยู่ตรงแถวโรงเรียนบ้านสามหลังครับ (แต่ตัวจริงอยู่กรุงเทพ) ส่วนถ้ำธารลอดใหญ่ขับรถขึ้นไปได้ครับ ทางสะดวก แต่อาจจะแคบ และ ลุยลูกรังสักนิดหน่อย หรือเดินจากถ้ำธารลอดน้อย ทะลุขึ้นไปก็ได้ครับ เราสามารถเดินขึ้นไปบนช่องที่มองเห้นข้างบนได้ด้วยครับ เป็นจุดชมวิวยอดหน้าผาเลย แต่อาจจะต้องถามทางคนพื้นที่ท่ไม่เคยไปน่ะครับ ส่วน น้ำตกสไลเดอร์ ท่าไปตอนมีน้ำแล้วได้ลงเล่นรับรองว่าติดใจครับ เตรียมกางเกงยีนส์หนา ๆ ไปด้วยนะครับ

[mirage_II]

มาเจอคนพื้นที่จริงๆ เข้าให้แล้ว ขอบคุณที่แนะนำนะครับคุณ TONE8717 ผมเพิ่งทราบว่าสามารถปีนขึ้นไปบนหลังคาถ้ำธารลอดใหญ่ได้ด้วย จังหวะวันหยุดปีนี้มาแล้ว ช่วงเข้าพรรษาผมคิดว่าจะไปที่นั่น กับช่องเขาขาด โดยตลุยให้สุดเส้นทางเลยนะครับ

วันนี้มาต่อกันครับ

ก่อนเข้าไปขอสักภาพครับ


ตามด้วยชาวคณะ(ที่นับวันจะหดหายลงไปเรื่อยๆ.. ก็เพราะผมชอบเที่ยวแบบลุยนี่นา มีแต่เด็กๆกับคนแก่ ใครจะไปชอบล่ะ)


เดินขามสะพานไปอีกฝั่ง ต้องเลี้ยวซ้ายไปเข้าถ้ำนะครับ แต่ทางขวามือ สังเกตุเห็นแผ่นป้ายข้อมูล เรียงรายกัน น่าลองแวะเข้าไปดูใกล้ๆสักหน่อยนะครับ


ขวามือเป็นแผ่นป้ายบอกระยะทาง ทั้ง 3 จุดที่สำคัญ คือ ถ้ำธารลอดน้อย น้ำตกไตรตรึงษ์ และถ้ำธารลอดใหญ่ ขนาดน้ำตกยังไกลขนาดนี้เลย ไม่รู้ว่า หลานผมเจ้าเค๊กดูท่าจะอดซะแล้ว ถ้าหาก คุณแม่กบท่านเดินไม่ไหวขึ้นมา

[mirage_II]

เข้าไปดูแผ่นป้ายใหญ่ในซุ้มถัดไปสักหน่อย แสดงจุดศึกษาธรรมชาติ ที่มีถึง 14 จุด โดยจุดแรกอยู่หน้าถ้ำก่อนเข้า และจุดสุดท้ายคือ ถ้ำธารลอดใหญ่ และได้บอกระยะเวลาที่ใช้เดินไปกลับโดยประมาณ 3 ชั่วโมง นับว่านานพอดูเลยนะครับ


ยังมีอีกแผ่นป้ายในซุ้มถัดไป เป็นแผนผังเกี่ยวกับจุดต่างๆ ในอุทยานอย่างละเอียด และตรงตามสเกล มาตราส่วน 1 ต่อ 2,500 ด้วย ซึ่งพอสรุปได้ดังที่เห็นครับ ว่าตามเส้นทางสีม่วงที่เราเดิน จากลานจอดรถด้านหน้า ที่มีร้านค้าเอกชน เดินผ่านสะพาน 1 สะพาน 2 จนถึงปากถ้ำธารลอดเล็ก จะมีบ้านพักนักท่องเที่ยวกระจายสองข้างทางเดิน แทนด้วยจุดกลมสีม่วง และลานกางเต๊นท์ทางขวามือครับ


หันไปทางซ้ายมือ พวกเราเดินไปเกือบถึง ป้อมตรวจบัตรและเซ็นต์ชื่อก่อนเข้าถ้ำแล้ว มองเห็นซุ้มหน้าถ้ำอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้นนัก


เข้าไปที่ป้อมตรวจบัตร และเซนต์ชื่อก่อนเข้าถ้ำ เจอป้ายห้ามอันเบ้อเร่อ "ห้ามน้ำอาหาร เครื่องดื่มทุกชนิด ที่บรรจุด้วยขวดแก้ว พลาสติค โฟมเข้าไป" เล่นเอาชาวคณะรู้สึกช๊อค เล็กน้อย เพราะได้หอบหิ้วเสบียงเพื่อไปนั่งกิน ระหว่างรอเจ้าเค๊กเล่นน้ำ งานนี้โดนห้ามซะแล้ว ต้องฝากไว้ที่นี่ ซึ่งจะเห็น รถเข็นเด็ก และขวดนมเด็ก ถูกวางไว้ที่หน้าเคาท์เตอร์ด้วย (อ้าว..แล้วเด็กๆ จะอยู่ได้อย่างไร เนื่องจากต้องดูดนมเกือบตลอดเวลานี่)


ถัดจากป้อมตรวจบัตรและเซนต์ชื่อ ก็คือปากถ้ำ เอ๊ย..ซุ้มหน้าถ้ำที่มีตัวอักษรชื่ออุทยานฯ อันใหญ่ และยาว... ใกล้ความจริงเข้าไปทุกทีละครับ

[mirage_II]

เจอป้ายชื่อใหญ่ๆ ต้องถ่ายภาพกันหน่อย ไว้เป็นหลักฐานว่าเคยมาแล้วครับ บังเอิญผมไม่ได้เอาขาตั้งกล้องมา เลยต้องใช้แขนยาวๆ เซลฟี่หมู่อย่างที่เห็นแทนครับ


พร้อมแล้วก็ลุย ผ่านซุ้มปากถ้ำเข้าไปเลย มีสะพานให้เดินเข้าไปอย่างสะดวกๆ ครับ


ก่อนจะก้าวขึ้นสะพานเข้าไป มองไปทางซ้ายจะเห็นก้อนหินอันใหญ่ ที่เหมือนถูกตัด และมีรอยขูดขีด เต็มไปหมด ข้างหน้ามีแผ่นป้ายข้อมูลเล็กๆ บอกว่าเป็นสถานีที่ 1 "หิน-ต้นกำเนิดสิ่งต่างๆ ในโลก


เอาละ..ผมก้าวขึ้นสะพานตามพวกเขา ที่หายลับไปในถ้ำข้างหน้าแล้ว...


สะพานเริ่มทอดลง ก็มองเห็นพวกเรายืนคุยอยู่หน้าถ้ำ ยังไม่เข้าไปข้างในกัน กำลังคุยกับนักท่องเที่ยวที่เดินสวนออกมา ไม่รู้ว่าจะรู้สึกกลัว หรือหาเหตุผลสนับสนุนการไม่เข้าไปกันหรือเปล่านะครับ

[mirage_II]

มองไปทางซ้ายของสะพาน จะเห็นลำธารที่ไหลเอื่อยๆ ออกมาจากในถ้ำ ดูใสดีนะครับ


เดินลงสะพาน ตรงมายังแผ่นป้าย คู่ ที่ปักอยู่ทางขวามือ เป็นข้อมูลเกี่ยวกับ ถ้ำธารลอดน้อย ที่เรากำลังจะเข้าไป สังเกตุแผ่นป้ายซ้าย ที่ระบุสถานีที่ 1 (วงกลมม่วง) ขณะที่ แผ่นป้ายไม้แบบเก่าดั้งเดิม ตรงนี้ไม่ระบุว่าเป็นสถานี เลยทำให้แผ่นก่อนหน้านี้ (ตรง หิน) ระบุว่าเป็นสถานีที่ 1 ครับ


หันมองเข้าไปในถ้ำ โอ้โฮ.. แค่ตรงนี้ก็ดูสวยอลังการแล้ว จะเห็นว่าเพดานต่ำมาก และเลี้ยวไปทางซ้าย ด้วย ถ้าหากมืดๆ คงหาทางเดินต่อไปยากแน่นอนครับ


ตอนนี้ ชาวคณะเราก็พร้อมจะลุยถ้ำกันแล้ว พากันส่งรอยยิ้มและหัวเราะกันอย่างครื้นเครง


มะ มามะเข้าถ้ำกัน ผมเดินเข้ามาถึงจุดหักเลี้ยว ที่เพดานต่ำ จนคิดว่าต้องคลานเข้าไปเป็นแน่แท้ แถมมีป้ายเตือน "ระวังศรีษะ" ด้วยครับ

[mirage_II]

เจ้าเค๊ก ขอประเดิม เข้าไปเป็นคนแรก ลองเอามือจับเพดานดู ว่าสูงแค่ไหน ขนาดเด็กตัวเล็ก ยังต้องย่อตัวเลยนะครับ แต่ความจริงแล้ว พอจะมีช่องเดินแบบไม่ต้องก้มตัวอยูเหมือนกัน คือทางขวาในภาพ ที่ต้องทราบแนวร่องหินเป็นอย่างดี


เจ้าเค๊ก ทำหน้าที่เป็น พรีเซนเตอร์ให้อย่างดี โดยใช้วิธีนั่งเดินเข้าไปให้เห็น โอ้โฮ..ไม่ต้องขนาดนั้นก็ ได้นะครับ ถึงอย่างไร ถ้าเดินแบบก้มลง ก็ต้องระวังปุ่มหินบนเพดานเหมือนกัน เพราะมันยื่นลงมาไม่เท่ากับ โดนสักที ถ้าไม่โนก็แตก อาจเป็นเรื่องให้อดเข้าถ้ำ แน่นอนละครับ


และแล้ว ก็ผ่านพ้นช่วงทางลอดต่ำ มาได้ ข้างในเพดานสูง มีทางปูนให้เดินสบายๆ แถมมีไฟสว่างด้วย ครับ เจ้าเค๊ก ยืนยิ้มร่า ว่า "หนูเข้ามาได้แล้วค่ะ"


เข้ามาปุ๊บก็เจอแผ่นป้ายข้อมูลทันที ถัดไปเป็นหินโค้งๆ ที่ล้อมด้วยรั้วไม้ น่าสนใจมากครับ — ที่ ถ้ำธารลอด

[mirage_II]

ผมไม่ทันได้ก้าวต่อไปอีก ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน เจ้าเค๊กๆ ที่กำลังสนุกสนานกับการเดินเข้าถ้ำ ก็หน้าไม่ดี หันหลังกลับออกมา อย่างฉับพลัน พร้อมพูดสั้นๆว่า "หายใจไม่ออก" เพราะได้กลิ่น มูลค้างคาวในถ้ำ เลยทำให้ชาวคณะพากันกลับออกไปในทันที.... ดังที่ผมบอกไว้แล้วก่อนหน้านี้ว่า "ความสุข มักอยู่กับเราไม่นาน" จริงๆ

คราวนี้ ไม่ใช่แค่น้ำตกที่จะอดไป ความงามในถ้ำ ก็อดชมไปด้วย น่าเสียดายจริงๆ นะครับ


ข้างหน้าผม ตอนนี้คือ ก้อนหินรูปร่างมนโค้ง คล้ายจอมปลวก แต่มีผิวระยิบระยับ ชวนมองเชียวครับ
เข้าไปดูใกล้ๆ เหลือบเห็นแผ่นป้ายเตือน "ห้ามจับ..." เลยอดสัมผัสเลย ผิวคงคล้ายกับประการังคมๆ นะครับ แต่ยังดีที่สามารถถ่ายภาพได้ ไม่เหมือนกับที่ถ้ำแก้วโกมน จ.แม่ฮ่องสอน นั้นห้ามถ่ายภาพใดๆ ดูได้ด้วยตาอย่างเดียว


มองทางเดินต่อไปในถ้ำ ที่ตอนนี้ไม่มีนักท่องเที่ยวเดินผ่านไปผ่านมาเลยสักคน ผมจึงเอาไฟฉายมาตัั้ง 3 กระบอก เผื่อไฟฟ้าเกิดดับจะได้ไม่เกิดปัญหาแบบที่ เคยเจอในถ้ำเชียงดาว สมัยก่อนโน้นนะครับ

ข้างหน้าผมตรงนี้เป็นสะพานเหล็ก ข้ามลำธารในถ้ำ ที่ลอดจากฝั่งซ้ายไปฝั่งขวาครับ


ระหว่างเดินได้กลิ่นฉุนของมูลค้างคาว มาตลอด (เป็นสาหตุที่ เจ้าเค๊ก หายใจไม่ออก ต้องกลับออกไปในทันที แต่ผมพอทนได้ ครับ) เดินมาถึงจุดที่สว่าง จึงได้เห็นเจ้าของกลิ่นอันน่ารำคาญนี้ แหม..ตัวเล็กแค่นี้ กลิ่นแรงจริงๆ นะครับ