๛Khiri Ratthanikhom...คีรีรัฐนิคม๛

[tuie]

บนเกาะลำพูจัดเป็นสวนสาธารณะมีความสะอาด ความสวยงามด้านภูมิทัศน์ ดีพอประมาณครับ ที่น่าสนใจ คือ อุปกรณ์ เครื่องเล่นสำหรับออกกำลังกายมีหลากหลายชิ้น สีสันฉูดฉาดบาดตา ชวนให้ “เด็กๆ” ทดลองเล่น ขนาดเด็กโค่งยังไม่ยอมพลาดโอกาสเลยละครับ



น้องฟางถึงกับทนดูพี่ๆซึ่งตัวกว้างกว่าเส้นผ่านศูนย์กลางแป้นหมุน เล่นแป้นหมุนในภาพไม่ได้เชียวหรือครับ ถึงได้เมินหน้าไปทางด้านอื่นซึ่งน่าจะมีทัศนียภาพที่งามกว่า

[tuie]

เดินเล่นที่เกาะลำพูจนถึงเวลาประมาณ ๗.๓๐ น. ชาวคณะก็พากันเดินกลับมารับประทานอาหารเช้าแถวๆหน้าโรงแรม เป็นอาหารจำพวกโจ๊ก ติ่มซำ ปาท่องโก๋ ฯลฯ ครับ ตอนที่ทางร้านยกติ่มซำถาดใหญ่มาให้เลือกชิมนั้น ชาวคณะเราไม่เลือกครับ เราจะเอาทั้งหมดสิริรวมแล้ว ๒ ถาดใหญ่ ไม่นับอาหารอื่นๆที่จัดการไปเรียบร้อยแล้วอีกนะครับ ผู้ชำนาญด้านการชิม หรืออีกนัยหนึ่งมีความจุมาก และความสามารถในการย่อยสลาย(อาหาร)สูง ท่านหนึ่ง(คงเดาได้ว่าใคร) แนะนำทำนองว่า

“ถ้าเป็นติ่มซำที่ตรังจะเสริฟทั้งหมดทุกอย่าง รับประทานแค่ไหนเขาก็คิดเงินแค่นั้น ไม่ต้องคอยมาถาม คอยให้เลือกว่าจะเอาอย่างไหนให้เสียจังหวะการกิน แถมมีหลากหลายชนิดน่าลิ้มลอง หมูย่างก็อร่อย ผมไปมาแล้วหลายครั้ง ถ้าไปอีกเดี๋ยวจะพาไปชิมฯลฯ”

ชาวคณะให้ความสนใจกับเมกะโปรเจคถล่มติ่มซำ-หมูย่างเมืองตรังกันมาก ในที่สุดก็เกิดสัญญาประชาคม(ของชาวคณะ)ว่า เราจะสานต่อโครงการนี้จนได้เดินทางทริปด่วนติ่มซำในเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา ผลการดำเนินโครงการบรรลุวัตถุประสงค์เพียงใดท่านที่ติดตามชมคงทราบดีนะครับ

เราเดินทางกลับกรุงเทพด้วยขบวน ๔๐ ทั้งขบวนมี ๒ คัน คือ รถคันที่ ๒ และรถคันที่ ๓ เรานั่งรถคันที่ ๓ ซึ่งเป็นดีเซลรางแดวู(อ้วน)หมายเลข ๒๕๓๘



เห็นรถคันนี้หน้าตา(สี)ถลอกปอกเปิกแบบนี้ วิ่งดีมาก แถมแอร์เย็นสบายตลอดทางเลยนะครับ ขบวน ๔๐ ออกจากสุราษฎร์ตรงตามเวลา และเดินได้ตามเวลาตลอดตั้งแต่ไชยา หลังสวน สวี ชุมพร มาบอำมฤต บางสะพานใหญ่ บ้นกรูด ประจวบฯ จนผมนึกว่าวันนี้จะถึงกรุงเทพตามเวลาแน่ๆแล้ว กำลังนั่งชมวิวทะเลเพลินๆตามที่เลือกที่นั่งด้านขวาของขบวนรถ(เมื่อหันหน้าเข้ากรุงเทพ) แถวๆคั่นกระได-ทุ่งมะเม่า-บ่อนอก พอรถแล่นผ่านบ่อนอกไม่ทันไร มีเสียงดัง “แช่” ใหญ่เบรกฉุกเฉินทำงานแล้วขบวนรถก็หยุดสนิทกลางทุ่ง ตอนแรกก็นึกว่าชนอะไรหรือเปล่า แต่ปรากฏว่าท่อลมช่วงระหว่างรถคันที่ ๒ กับคันที่ ๓ ขาดครับ พขร.และช่างเครื่องพยายามซ่อมตรงนั้นแต่ไม่สำเร็จ ต้องค่อยๆคืบคลานด้วยความเร็วไม่น่าจะเกิน ๒๐ ก.ม./ช.ม. ไปจอดซ่อมที่สถานีกุยบุรีท่ามกลางความ “ลุ้น” ของผู้โดยสารทั้งขบวนจนสำเร็จในเวลาประมาณ ๑ ชั่วโมง

แต่อุปสรรคยังไม่หมดครับ เพราะทางสถานีกุยบุรีแจ้งว่า หัวรถจักรที่ทำขบวนรถอีโอ ชำรุดจอดเสียอยู่ในตอนแถวๆสถานีสามร้อยยอด ต้องรอรถจักรมาช่วยลากให้พ้นทางไปก่อนถึงจะปล่อยขบวน ๔๐ ได้ ก็ลุ้นกันต่อครับ สรุปแล้วกว่าจะได้ออกจากกุยบุรี ขบวน ๔๐ ช้าไปประมาณ ๙๐ นาทีแล้วละครับ อย่างนี้ถึงกรุงเทพค่ำแน่ๆ แต่น้องอาร์ต ๑๐๑ ไม่อนาทรร้อนใจครับ กลับบอกผมว่า “ก็ดีสิพี่ เราจะได้กินก๋วยเตี๋ยวราชบุรีกัน อย่าสั่งแค่ห่อเดียวนะครับ เพราะห่อเล็กมากเดี๋ยวไม่พอยาไส้ฯลฯ” เป็นคำแนะนำที่ดีมากๆเลยละครับ ขบวน ๔๐ ของเราทำเวลาคืนได้เรื่อยๆ แม้จะต้องเข้าหลีกขบวน ๑๗๑ ที่หัวหิน ขบวน ๓๕ ที่เขาทะโทน ขบวน ๑๖๙ ที่บ้านคูบัว ขบวน ๘๓ ที่บ้านโป่ง(ถ้าจำไม่ผิดนะครับ) แต่ก็ถึงบางบำหรุซึ่งเป็นสถานีที่ผมลงช้าไปเพียงประมาณ ๖๐ นาที เป็นอันว่าจบทริปคีรีรัฐนิคมแสนสุขสันต์แล้วละครับ แต่ผมยังติดใจอยากไปสำรวจเก็บรายละเอียดของเส้นทางสายนี้อีกครั้งนะครับ

ท้ายนี้ต้องขอขอบคุณชาวคณะทุกๆท่านที่ร่วมสานฝันในการเดินทางสู่คีรีรัฐนิคมของผมให้เป็นจริงขึ้นมาได้ ขอบคุณท่านผู้ชมที่ติดตามเรื่องราวอันแสนจะยืดยาวของเรา พร้อมๆกับขออภัยอีกครั้งหนึ่งที่ผมทิ้งช่วงการเก็บตกบรรยากาศนานไปหน่อย การเดินทางอันยาวไกล แสนสุข สนุกสนาน อิ่มหนำสำราญใจของชาวคณะยังไม่จบลงเพียงเท่านี้นะครับ ยังมีเมกะโปรเจคอีกเพียบ โปรดติดตามชมในทริปต่อๆไปนะครับ สวัสดี

[Bradycardia]

ในที่สุดเครื่องจากคิวชูก็มาลงที่คีรีรัฐนิคมจนได้ครับ หลังจากบินวนถ่ายน้ำมันกลางอากาศอยู่นาน เนื่องจากการจัดการจราจรยังหนาแน่นอยู่
_________________
I'm a Third Officer.

[KTTA-50-L]

จะไปกันอีกรอบมั้งครับ เห็นแล้วคิดถึง ไม่ว่าจะเป็นพี่พหล. พี่พรร. ขบวน 489/490 พี่พขร. พี่ชค. ในวันนั้น พี่นายสถานี พี่เสมียน ของคีรีรัฐนิคม อาหารปักษ์ใต้ที่พวกพี่ๆเค้านำมาเลี้ยงผม บ้านพักรันนิ่งที่ผมไปซุกหัวนอน บลาๆๆ ถึงผมจะได้นั่งรถรวมขนานแท้ แต่ก็แฉะตลอดทางครับ ฝนตกตลอดเลยไม่ค่อยได้ภาพสวยๆ แต่ก็ยังภูมิใจว่า ข้านี่ล่ะเป็นคนแรกและเป็นคนเดียวในขณะนี้ที่เคยไปนอนค้างคืนที่สถานีรถไฟคีรีรัฐนิคม 8)

[tuie]

[narita_express]

[KTTA-50-L]

[tuie]

วันนี้ไปค้นหนังสือที่ระลึกครบรอบ ๗๒ ปี กิจการรถไฟไทย (ปี ๒๕๑๒) พบว่ามีแผนที่โครงการสร้างทางสายสุราษฎร์(ชุมทางบ้านทุ่งโพธิ์) -ท่านุ่น(จ.พังงา) ไว้อย่างละเอียด มีข้อมูลสถานี ที่หยุดรถรายทาง ฯลฯ น่าสนใจมาก เลยขอนำมาให้ชมเป็นภาคผนวกประกอบเรื่องราวของทริปคีรีรัฐฯนะครับ ถ้าหากมีการสร้างทางสายนี้ต่อจากคีรีรัฐฯ ในอนาคตคงจะมีการเปลี่ยนแปลงแนวเส้นทางไปจากเดิมบ้าง แต่ถือเสียว่าเป็นข้อมูลทางประวัติศาสตร์ที่แสดงให้เห็นว่า เส้นทางสายนี้เคยมี “อนาคตอันสดใส” มาก่อนนะครับ 8)



เริ่มต้นที่สถานีชุมทางบ้านทุ่งโพธิ์ ก.ม. ๖๓๑+๐๐๐ ต่อด้วยที่หยุดรถบ้านดอนรัก ก.ม. ๖๓๔+๓๕๐



ที่หยุดรถบ้านทุ่งหลวง ก.ม. ๖๔๐+๗๕๐ สถานีบ้านขนาย ก.ม. ๖๔๔+๕๕๐ ที่หยุดรถบ้านดอนเรียบ ก.ม. ๖๔๙+๓๕๐ สถานีคลองยัน ก.ม. ๖๕๒+๖๐๐



ที่หยุดรถบ้านยาง ก.ม. ๖๕๘+๐๐๐ (ตามแผนที่สมัยนั้น ยังไม่มีป้ายหยุดรถเขาหลุง) สถานีคีรีรัฐนิคม ก.ม. ๖๖๒+๐๐๐ จากนั้นในแผนที่เป็นเส้นประแสดงแนวทางสายนี้ซึ่งยังอยู่ในโครงการจะก่อสร้าง ต่อจากสถานีคีรีรัฐฯ สถานีแรก คือ บ้านกะเปา ก.ม. ๖๖๕+๙๕๐



(ยังมีต่อจนถึงท่านุ่นนะครับ)

[tuie]

ต่อจากสถานีบ้านกะเปา เป็นสถานีบ้านทำเรียง ก.ม.๖๕๙+๒๕๐ สถานีบ้านตาขุน ก.ม.๖๗๕+๒๐๐ สถานีคลองแสง ก.ม.๖๘๐+๕๐๐ สถานีบ้านพังการ ก.ม. ๖๘๓+๕๕๐



สถานีบางยวน ก.ม. ๖๘๘+๕๐๐ สถานีคลองพนม ก.ม. ๖๙๓+๑๐๐ สถานีบางสาน ก.ม. ๖๙๖+๐๐๐ สถานีบ้านเบ็ญจา ๖๙๙+๔๗๕



สถานีห้างข้าว ก.ม.๗๐๕+๗๕๐ สถานีทับปาด ก.ม.๗๑๐+๙๕๐ สถานีบางแดน ก.ม.๗๑๕+๘๗๒.๒๕ สถานีบางเหรียง ก.ม.๗๒๑+๖๐๐



สถานีโคกสวย ก.ม. ๗๒๖+๒๐๐ สถานีทับปุด ก.ม. ๗๓๐+๖๐๐ สถานีบ่อแสน ก.ม.๗๓๗+๔๐๐ สถานีเขาเฒ่า ก.ม. ๗๔๓+๐๐๐



สังเกตว่าสถานีรายทางช่วงนี้ค่อนข้างจะถี่นะครับ

[tuie]

พอออกจากสถานีเขาเฒ่าไปแล้วเส้นทางเริ่มจะคดโค้งตั้งแต่ ก.ม. ๗๔๕ จนถึงสถานีพังงา ก.ม. ๗๕๒+๕๐๐ แล้วยังคดโค้งต่อไปถึงที่หยุดรถบ้านถ้ำ ก.ม.๗๕๙+๙๐๐ จากนั้นตรงต่อไปยังสถานีตะกั่วทุ่ง ก.ม.๗๖๓+๓๕๐ ที่หยุดรถเขาเปาะ ก.ม. ๗๖๘+๓๐๐



สถานีกระไหล ก.ม.๗๗๑+๘๕๐ ที่หยุดรถบ้านเชียงใหม่ ก.ม.๗๗๕+๘๐๐ (ที่จังหวัดพังงาก็มี “เชียงใหม่” นะครับ ) สถานีท่าอยู่ ก.ม.๗๗๙+๐๐๐ ที่หยุดรถนาโทง ก.ม. ๗๘๓+๑๗๕



ที่หยุดรถนาหยง ก.ม. ๗๘๘+๑๕๐ สถานีท่านุ่น ก.ม.๗๙๑+๐๐๐ เป็นสถานีสุดท้ายแต่ตามแผนที่ยังปรากฏแนวโครงการก่อสร้างเส้นทางสายนี้ต่อจากสถานีท่านุ่นไปสุดเขตทางที่ บ้านท่าฉัตรไชย ก.ม. ๗๙๖+๐๙๑.๖๗๐ ด้วยนะครับ



ท้ายแผนที่โครงการฯเป็นบัญชีโค้งในเส้นทางสายนี้ครับ แสดงรายการไว้ทั้งหมด ๗๓ โค้ง



เห็นแผนที่โครงการฯแล้วรู้สึกเสียดายมากๆเลยครับ ยิ่งอ่านพบเหตุผล อุปสรรคจนต้องระงับการดำเนินโครงการฯในหนังสือเล่มนี้แล้วยิ่งเศร้า และน่าน้อยใจแทนกิจการรถไฟของคนไทยทั้งชาติเข้าไปใหญ่ อดคิดเล่นๆไม่ได้ว่าเวลาผ่านไป ๓๘ ปี(นับแต่ปี ๒๕๑๒) หากมีการสนับสนุนงบประมาณให้การรถไฟฯดำเนินการก่อสร้างต่อจากคีรีรัฐฯสักแค่ปีละ ๓-๔ ก.ม. ป่านนี้เราคงมีโอกาสนั่งรถไฟไปพังงา-ท่านุ่น ซึ่งสามารถต่อรถยนต์จากท่านุ่นข้ามไปยังเกาะภูเก็ตได้แล้วละครับ อดนึกฝันไปไกลไม่ได้ว่าสักวันหนึ่งในอนาคต ผมและท่านผู้ชมคงมีโอกาสนั่งรถไฟไปถึงพังงา-ท่านุ่น กันจริงๆ พวกเราคงรู้สึกตื่นเต้นยินดีเป็นที่สุด ขอให้ฝันนี้เป็นจริงทันชาตินี้ด้วยเถิด สาธุ.... 8)