ข่าวรถไฟญี่ปุ่น

[Wisarut]

เมื่อวานช่วงเย็นๆ ผมโทรคุยเรื่องงานกับ คุณทาคุชิ (Assistant Manager : Transport Rolling Stock) จาก JR East โดยยิงคำถามพื้นๆ ไปว่า พวกคุณกำหนดเกณฑ์อะไรในการยกเลิกใช้งานตัวรถไฟ? พูดง่ายๆ คือเลิกใช้งาน นำไปบริจาค หรือทำลาย ในขณะที่ตัวรถบางรุ่นยังใหม่มาก เช่น ชินคันเซน ดูแล้วมันยังใหม่มาก และยังสามารถใช้งานได้อีกนาน
ทาคุชิหัวเราะ แล้วบอกผมว่า จริงๆแล้วรถไฟต่างๆมันสามารถใช้ได้ตลอดไปหากได้รับการดูแลอย่างดี มันอยู่ที่การดูแลของพวกคุณ ก่อนย้อนกลับมาบอกว่า พวกคุณก็เก่งนะ ดูแลรถอายุ 40-50 ปีได้ ดีกว่าเราอีก อันนี้ชมหรือยอหรือ เห็นใจไม่รู้นะ จริงๆผมก็ทราบมาตลอดว่าญี่ปุ่นมีกำหนดกฎระเบียบในการซ่อมบำรุงรถไฟ เปรียบเสมือนกฎหมาย ถ้าไม่ดูแลหรือซ่อมแซม บริษัทก็จะมีความผิด เราจึงเห็นรถไฟรุ่นตั้งแต่ ปี 1970 บางรุ่นยังวิ่งให้บริการอยู่
ทาคุชิให้เหตุผลที่เรา (JR East)หรือผู้ให้บริการรายอื่น เช่น JR central หรือ JR West เปลี่ยนขบวนรถใหม่คือการปรับปรุงบริการเพื่อดึงดูดลูกค้า ทาคุชิใช้คำว่า appeal to customers ! ชินคันเซ็นของเราจะนำมาซึ่งรายได้มหาศาล ดังนั้นการกำหนดวงจรการใช้งาน หรือการนำรถขบวนใหม่มาทดแทนจึงสั้นมาก
ในขณะที่ตัวรถท้องถิ่น หรือรถที่วิ่งรับส่งผู้โดยสาร ระยะสั้นๆ ทาง JR East ก็ใช้มานานกว่า 40 ปีแล้ว หรือบางชุดก็มีอายุ ทะลุไปที่ 50 ปี ทาคุชิยังคุยกับผมอีกหลายเรื่องจนลามไปยังปัญหาแรงงานการที่ญี่ปุ่นยืนอยู่บนปัญหา ที่แช่เย็นกว่า 20 ปี ปัญหาสังคมผู้สุงอายุ จนถึงบอกว่า ไทยเรานี่ดีนะ เป็นประเทศกำลังพัฒนาที่ไม่ต้องแบกรับความเครียดตลอดเวลา เหมือนที่เขาเป็นอยู่
อุตสาหกรรมการผลิตในประเทศก็เป็นสาเหตุหลักทำให้อายุการใช้งานรถบางรุ่นสั้นลงอย่าง ชินคันเซน ที่ค่าเฉลี่ยอาจไม่ถึง 30 ปีด้วยซ้ำ ผมจำได้ว่า ชินคันเซนรุ่น E4 ที่ให้บริการตั้งแต่ช่วงปี 1997 ก็ถูกยุติให้บริการใน เดือนตุลาคม ปี 2021 นับอายุได้เพียง 24 ปี เท่านั้น
ทาคุชิยังคงเล่าเรื่องที่เขาไปช่วย อินโดนีเซียเซตอัพการผลิตรถที่นู่น และพูดถึงโครงสร้างพื้นฐานต่างๆ อีกมากมาย สิ่งที่ได้เรียนรู้จากคนๆหนึ่งที่พึ่งรู้จักกันคือชี้เป้าจุดแข็งจุดอ่อนของแต่ละพื้นที่เป็นอย่างไร ทาคุชิ กล่าวประโยคสั้นๆก่อนจะจบการสนทนา ว่า “Spend money on good business, save money on weak business”
https://www.facebook.com/singhakarn/posts/10217129005011771

[Wisarut]

#เปิดโลกญี่ปุ่น 🇯🇵 เรื่องราว 150 ปีของรถไฟญี่ปุ่น (1872-2022)
ครบเครื่องเรื่องญี่ปุ่น
วันพฤหัสบดี ที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2565 เวลา 21:12 น.

ประวัติศาสตร์การขนส่งทางรถไฟในญี่ปุ่น เริ่มขึ้นในปลายยุคเอโดะ แบ่งได้เป็น 4 ช่วงหลักๆ ดังนี้
.

1) ปี 1872 เปิดใช้เส้นทางแรกจากโตเกียว-โยโกฮาม่า จนถึงยุคสิ้นสุดสงครามรัสเซีย-ญี่ปุ่น
2) ปี 1906 จนถึงยุคสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2
3) ยุคหลังสงครามจนถึงปี 1987 สร้างการรถไฟแห่งชาติญี่ปุ่น
4) เริ่มแปรรูปเป็นบริษัทเอกชนจนถึงปัจจุบัน โดย JNR แบ่งเป็น JR 6 บริษัทย่อยขนส่งผู้โดยสารและอีก 1 บริษัทสำหรับการขนส่งสินค้า

.
(1) ระยะที่ 1: การพัฒนาในช่วงต้น 1872-1906
การพัฒนาเครือข่ายการรถไฟของญี่ปุ่นเริ่มต้นไม่นานหลังจากที่เปิดประเทศสู่การติดต่อกับนานาชาติอย่างเป็นทางการ หลังจากการแยกตัวของโชกุนมาประมาณ 250 ปี (พร้อมกับการเปลี่ยนแปลงอื่นๆ อีกมากมายในสังคมญี่ปุ่นในขณะนั้น) เพื่อให้ญี่ปุ่นสามารถ บรรลุเข้าสู่สังคมอันทันสมัยอย่างรวดเร็ว
.
มีการจำลองรถไฟโดยชาวต่างชาติ เช่น Yevfimiy Putyatin และ Matthew Calbraith Perry และ ชาวอังกฤษยังได้สาธิตรถจักรไอน้ำในนางาซากิ โดยได้สร้างแบบจำลองการทำงานและวางแผนที่จะสร้างแนวรถไฟ หน่วยงานต่างๆ เช่น แคว้นซัตสึมะและรัฐบาลโชกุนโทคุงาวะ ได้ตรวจสอบการก่อสร้างทางรถไฟจากเอโดะไปยังเกียวโตผ่านเส้นทางภายในประเทศ แต่เส้นทางไม่ได้เกิดขึ้นจริงก่อนการฟื้นฟูเมจิ
.
ขณะที่จักรพรรดิแห่งญี่ปุ่นซึ่งมีภูมิลำเนาอยู่ในเกียวโตเป็นผู้ปกครองประเทศ เนื่องจากประมาณปี 1600 ญี่ปุ่นถูกปกครองโดยโชกุน โทคุงาวะ ซึ่งมีฐานอยู่ในเอโดะ (โตเกียวในปัจจุบัน)
.
ในปี 1866 โชกุนได้เสนอเส้นทางรถไฟจากเอโดะไปยังเกียวโต แต่ในปี 1868 เห็นว่า จักรพรรดิเสด็จกลับมาในฐานะผู้นำที่มีประสิทธิภาพของประเทศ โดยย้ายที่พำนักถาวรของพระองค์ไปยังกรุงโตเกียว ซึ่งมีความหมายว่า "เมืองหลวงแห่งตะวันออก" ก่อนการล่มสลายของโชกุน ระบอบการปกครองของโทคุงาวะได้ให้เงินช่วยเหลือแก่นักการทูตอเมริกัน แอนตัน แอล.ซี. พอร์ตแมน เพื่อสร้างแนวเส้นรถไฟจากโยโกฮาม่าถึงเอโดะ (ไม่นานก็เปลี่ยนชื่อเป็นโตเกียว) แต่ระบอบการปกครองใหม่ไม่ได้ให้ทุนนี้ต่อ..
.
ในปี 1868 โธมัส เบลก โกลเวอร์ พ่อค้าชาวสก็อต ได้นำรถจักรไอน้ำคันแรก มายังประเทศญี่ปุ่น ซึ่งเขาได้แสดงให้รถไฟวิ่งเป็นระยะทาง 8 ไมล์ในเขตโออุระของนางาซากิ
.
รัฐบาลญี่ปุ่นจึงตัดสินใจสร้างทางรถไฟจากท่าเรือหลักของโยโกฮาม่าไปยังโตเกียว โดยใช้เงินทุนของอังกฤษ และที่ปรึกษาด้านเทคนิคของอังกฤษ และยุโรปกว่า 300 คน ได้แก่ วิศวกรโยธา ผู้จัดการทั่วไป ผู้สร้างหัวรถจักร และคนขับรถไฟ เพื่อก่อสร้าง
.
โดยมีเจตนาต้องให้ผู้เชี่ยวชาญ ถ่ายทอดความรู้ให้กับเพื่อนร่วมงานชาวญี่ปุ่น เพื่อให้ญี่ปุ่นสามารถพึ่งตนเองได้ในอนาคต และเมื่อวันที่ 12 ก.ย. ปี1872 รถไฟขบวนแรกระหว่างชิมบาชิ (ต่อมาคือชิโอโดเมะ) และโยโกฮาม่า (ปัจจุบันคือซากุระงิโจ) ก็ได้เปิดหวูด โดยมีการเดินทางเที่ยวเดียวใช้เวลา 53 นาที และให้บริการวันละ 9 เที่ยวเป็นต้นมา
.
(อ่านต่อครั้งหน้า)
.
ขอบคุณภาพจาก Saruno Hirobano
ติดตามพวกเราในช่องทางอื่นได้ที่ https://linktr.ee/krobkruengJapan
https://www.facebook.com/KrobkruengJAPAN/posts/2797589447047772