ย้อนรอย 735 ตามหาโพนี่ C56 44

[conrail]

ก่อนอื่นต้องกล่าวขออภัยเป็นอย่างแรกเพราะของเก่ายังไม่เรียบร้อยก็เริ่มเปิดของใหม่อีกแล้ว ( แต่คราวนี้จะลงเรื่องนี้ให้จบครับ จากนั้นแล้วจะทยอยลงของเก่าให้หมด ) เหตุที่นำเรื่องนี้มาลงก่อนก็เพราะมีเรื่องที่เกี่ยวข้องกับประเทศไทยเราอยู่ด้วย จะเกี่ยวข้องอย่างไรรอติดตามชมครับ

[conrail]

เห็นหน้าเห็นตารถจักรไอน้ำในรูปแล้วก็คงจะเข้าใจแล้วนะครับ ซึ่งถ้าใครได้เคยติดตามข่าวสารในเว็บ รวมทั้งรายการโทรทัศน์คงจะได้ยินเรื่องราวของรถจักรไอน้ำคันหนึ่งที่ได้ถูกทาสีตามแบบรถจักรไอน้ำไทยเฉกเช่นสมัยที่ยังเคยใช้งานอยู่ที่ประเทศไทย เพื่อร่วมฉลองความสัมพันธ์ทางการทูต 120 ปี ไทย - ญี่ปุ่น ในปีพ.ศ. 2550 ที่ผ่านมา

รถจักรไอน้ำคันนั้น คือ รถจักร C56 44 หรือ หมายเลข 735 ตามหมายเลขที่เคยใช้ในการรถไฟแห่งประเทศไทย สังกัดสุดท้ายที่รถจักรคันนี้เคยอยู่ก่อนถูกนำกลับประเทศญี่ปุ่น คือ แขวงชุมพร โดยหลังจากที่การรถไฟได้เลิกการใช้งานรถจักรไอน้ำทุกชนิดในการลากจูงขบวนรถสินค้า,โดยสาร เมื่อประมาณปีพ.ศ. 2519 - 2520 รถจักรไอน้ำหลายต่อหลายคันก็ได้ถูกจอดทิ้งเอาไว้ตามแขวงต่างๆ บางคันก็ถูกขายเป็นเศษเหล็ก บางคันโชคดีหน่อยทีทางการได้นำไปตั้งแสดงตามสถานี หรือ สถานที่ต่างๆ รวมทั้งบางส่วนที่มีผู้ติดต่อขอซื้อเอาไว้ หนึ่งในนั้นคือ รถจักรไอน้ำC56 หมายเลข 735 (ไทย) ซึ่งได้ถูกบริษัท Oigawa Railway หรือ Daitetsu ของประเทศญี่ปุ่นซื้อไป จนสุดท้ายรถจักรคันนี้ได้ถูกนำกลับบ้านเกิดในปีพ.ศ. 2522 และเคลื่อนย้ายมาอยู่ที่ Oigawa Railway แห่งนี้

โมเดล C56



C56 160 ที่พิพิธภัณฑ์อุเมโคจิ

[conrail]

จากเหตุที่ต้องไปราชการส่วนตัวที่ประเทศญี่ปุ่น ซึ่งพอจะมีเวลาได้ท่องเที่ยวทางรถไฟบ้าง หนึ่งในเส้นทางเหล่านั้น คือ " เส้นทางสายโออิกาวา (Oigawa Tetsudou ) " เหตุผลที่ผมเลือกมาสำรวจเส้นทางสายนี้ก็เพราะดังเหตุผลที่ลงไปแล้ว ประกอบกับอยู่ใกล้เมืองโตโยฮาชิ (นาโกย่า) อันเป็นหนึ่งในสถานที่ที่ไปพัก ซึ่งสามารถเดินทางโดยรถไฟชินกันเซนโคดามะจากสถานีโตโยฮาชิ ( Toyohashi )มายังสถานีคาเคกาว่า( Kakegawa )ด้วยเวลาเพียง 30 นาทีเท่านั้น สำหรับระยะทาง 64 กิโลเมตร

แต่แล้วก็นึกได้ว่าผมมีเพื่อนอยู่ที่เมืองฮามามาสึ (Hamamatsu) ในจังหวัดชิซูโอกะ (Shizuoka) ซึ่งเส้นทางรถไฟที่ผมต้องการจะไปค้นหาก็อยู่ที่จังหวัดนี้เช่นกัน จึงทำการติดต่อเพื่อนัดไปเที่ยวในวันหยุดสุดสัปดาห์ด้วยกัน แล้วจึงนัดเจอกันที่สถานีรถไฟชินกันเซนฮามามาสึ โดยอยู่ห่างจากสถานีรถไฟโตโยฮาชิเพียง 36 กิโลเมตรและใช้เวลาเดินทางด้วยรถไฟชินกันเซนโคดามะแค่ 13 นาทีเท่านั้น ( 13 นาทีจริงๆ )

[conrail]

จากสถานีรถไฟฮามามาสึได้เดินทางต่อด้วยรถยนต์ของเพื่อนไปยังสถานีรถไฟชินคานายะ (Shin-Kanaya) อันเป็นจุดเริ่มต้นของการสำรวจเส้นทางสายนี้

[สำหรับการเดินทางมาด้วยรถไฟนั้น ถ้าเดินทางมาโดยรถไฟชินกันเซนโคดามะ ให้ลงที่สถานีคาเคกาวา (Kakegawa) แล้วนั่งรถไฟ JR สาย Tokaido มาลงที่สถานี คานายะ (Kanaya) ระยะทาง 16 กิโลเมตร จากนั้นก็เปลี่ยนมาขึ้นรถไฟสายโออิกาวามาลงที่สถานีชินคานายะ (Shin-Kanaya) ระยะทาง 2.3 กิโลเมตร ]

ประวัติคร่าวๆของทางรถไฟสายนี้ ประกอบด้วยเส้นทางสองสาย คือ คานายะ (Kanaya) - เซนซุ (Senzu) และ เซนซุ (Senzu) - อิกาวา (Ikawa) เริ่มเปิดใช้งานในปีพ.ศ. 2470 เพื่อใช้ในการลำเลียงไม้ออกจากภูเขา รวมทั้งให้บริการรับ-ส่งคนด้วย นอกจากนั้นยังเป็นเส้นทางสำคัญที่ใช้ขนอุปกรณ์ในการสร้างเขื่อนอิกาวาซึ่งเป็นเขื่อนที่กั้นแม่น้ำโออิ อันเป็นที่มาของชื่อเรียกเส้นทางรถไฟสายนี้ ซึ่งทางรถไฟจะลัดเลาะไปตามแม่น้ำโออิตลอดสายเป็นระยะทางกว่า 65 กิโลเมตร เจาะภูเขาเพื่อสร้างอุโมงค์ถึง 75 อุโมงค์ อีกทั้งเส้นทางนี้เป็นทางเดี่ยวตลอดทั้งสาย ดังนั้นจึงมีการหลีกรถกันตามรายทางด้วย ที่สำคัญยังคงมีการใช้ระบบการขอทางแบบตราทางสะดวกกันอยู่ ซึ่งทำให้ต้องรับ-ส่งห่วงกันตลอดทาง (เดิมทีผมนึกว่าประเทศญี่ปุ่นเลิกใช้ระบบนี้ไปแล้ว ) แต่เมื่อตรวจสอบดูก็พบว่ายังมีบางเส้นทางในชนบทที่ยังคงใช้ระบบนี้อยู่

ระยะทาง 25 กิโลเมตรสุดท้ายของเส้นทางระหว่าง เซนซุ - อิกาวานั้น เป็นทางภูเขาที่มีความลาดชันมาก โดยมีความชันสูงสุดถึง 90 เปอร์มิล ดังนั้นเส้นทางบางตอนในช่วงนี้จึงใช้ระบบฟันเฟืองเพื่อช่วยในการไต่ทางลาดชันเช่นเดียวกับรถไฟในสวิสเซอร์แลนด์ โดยปกติแล้วเส้นทางนี้จะใช้รถจักรดีเซลในการลากตู้โดยสาร ( รถไฟที่ใช้วิ่งสายเซนซุ - อิกาวานี้ออกแบบมาให้มีขนาดที่เล็กกว่าปกติเพื่อให้สามารถวิ่งผ่านเส้นทางที่คดเคี้ยวลัดเลาะไปตามภูเขา ดังนั้นจึงไม่สามารถที่จะนำเอารถไฟสายโออิกาวาที่แม้จะใช้รางกว้างเท่ากันมาวิ่งร่วมได้ ) แต่ในช่วงเส้นทางที่ต้องใช้ระบบฟันเฟืองช่วยในการไต่เขาแล้ว จะมีการเปลี่ยนมาใช้รถจักรไฟฟ้าในการลากขบวนแทน

รถจักรดีเซล



รถจักรไฟฟ้าที่มีระบบฟันเฟือง ( Rack Rail System )




ที่มา
http://okerazz.sakura.ne.jp/steelvagrants/Photonikki2007/0710/IMG_1083_ED902.jpg
http://www.gijyutu.com/ooki/tanken/tanken2003/ikawa-apt/ikawa-apt.htm

[conrail]

หลังจากเดินทางด้วยรถยนต์มาถึงสถานีชินคานายะแล้ว จึงเดินสำรวจรอบสถานีและบริเวณโรงซ่อมบำรุงรถจักรที่อยู่ถัดไปเล็กน้อย




มองเข้าไปในโรงซ่อมเห็นมีรถจักรไอน้ำจอดอยู่หนึ่งคัน แต่เป็นรถจักรไอน้ำ C11 หมายเลข 227 ซึ่งเป็นรถจักรไอน้ำ 1 ใน 5 คันที่ยังสามารถใช้งานได้ของ Oigawa Railway
อันได้แก่ รถจักรไอน้ำ C10 หมายเลข8 , รถจักรไอน้ำ C11 หมายเลข 190 และ 227 , รถจักรไอน้ำ C12 หมายเลข 164 , รถจักรไอน้ำ C56 หมายเลข 44

[conrail]

สอดส่องสายตาไปจนทั่วก็ยังไม่เห็นวี่แวว 735 ของเรา นอกจากรถจักรไอน้ำ C11 หมายเลข 190 ที่กำลังเตรียมความพร้อมอยู่เพียงคันเดียว

[tuie]

^
ติดตามชมการเยี่ยมเยือนคุณทวด ๗๓๕ ด้วยคนครับ หวังว่าคุณทวด ๗๓๕ คงจะมีสุขภาพดี

ท่าทางเส้นทางสาย คานายะ (Kanaya) - เซนซุ (Senzu) และ เซนซุ (Senzu) - อิกาวา (Ikawa) จะมีทิวทัศน์สวยงามไม่เบานะครับ

นสน.าย.

[conrail]

แม้ว่าผมจะไม่ได้เดินทางตลอดทั้งสองสายนี้ โดยเลือกเดินทางช่วงครึ่งแรกของเส้นทางสายโออิกาวา คือ จากสถานีคานายา (Kanaya) มาลงที่สถานีอิเอะยามะ (Ieyama) ซึ่งมีระยะทาง 17 กิโลเมตร แล้วนั่งรถยนต์ต่อไปยังสถานีเซนซุ (Senzu) แต่ตลอดสองข้างทางที่ยิ่งวิ่งลึกเข้าไปเท่าไหร่ สภาพความเป็นธรรมชาติยิ่งมีมากขึ้นและสวยงามมากครับ หลายครั้งที่ผมอยากจะถ่ายภาพจากภูเขาลงมาเบื้องล่าง แต่ติดตรงที่หาที่จอดรถลำบากเพราะทางรถยนต์ที่วิ่งลัดไปบนเขานั้นมีขนาดเล็กมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเส้นทางรถไฟสายอิกาวา คือ จากสถานีเซนซุ (Senzu) ไปยังสถานีอิกาวา (Ikawa) มีสภาพภูมิประเทศที่สวยงามมากจริงๆครับ แต่ผมไม่ได้เดินทางไปในสายนี้เพราะมีรถไฟวิ่งน้อยกว่าสายแรก คือ มีไป-กลับเพียงวันละ 8 ขบวนเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันเส้นทางรถไฟ Oigawa Railway ทั้งสองสายนี้ ได้กลายเป็นเส้นทางรถไฟท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมมากและมีชื่อเสียงในด้านรถจักรไอน้ำท่องเที่ยว ทำให้เรายังสามารถเห็นการอนุรักษ์สิ่งต่างๆในสภาพดั้งเดิมเอาไว้กับเส้นทางสายนี้ด้วยครับ เดี๋ยวตอนเย็นๆจะมาลงต่อก่อนไปทำงานครับ

[Mongwin]

ติตตามชมครับ

เครือข่ายของผู้สนใจรถไฟ โดยเฉพาะ SL ในญี่ปุ่นนี่กว้างขวางและเหนียวแน่นมากเลยนะครับ

[conrail]

ที่ประเทศญี่ปุ่นมีคนที่ชื่นชอบรถไฟเป็นจำนวนมากเลยล่ะครับ บางคนก็ชอบไปทางรถไอน้ำ บางคนก็รถไฟฟ้า บางคนก็ชอบทุกๆแบบ ผมเองเห็นแล้วยังแอบนึกอิจฉาคนญี่ปุ่นเลย

เท่าที่ดูแล้ว ในส่วนของรถไฟเองก็ให้การสนับสนุนด้วยไม่ใช่น้อย ไม่ว่าจะเป็นการเปิดพิพิธภัณฑ์เพื่อให้บุคคลที่สนใจเข้ามาชมและศึกษา (ส่วนตัวผมมองว่าพิพิธภัณฑ์เป็นสถานที่ที่มีค่ามาก) ,การเปิดโอกาสให้ประชาชนได้สัมผัสกับรถไฟโดยตรง เช่น หัดฝึกขับกับเครื่องsimulator ที่มีสภาพเหมือนจริง ทำให้ผู้คนบางส่วนซึมซับความรู้สึกที่ชื่นชอบเข้าไปโดยไม่รู้ตัว ซึ่งหนึ่งในนั้นก็ผมเอง


สภาพของโรงซ่อมบำรุงรถจักรและรถไฟฟ้าของบริษัทรถไฟโออิกาวานั้น เมื่อมองดูจากภายนอก ค่อนข้างจะเก่าและดูล้าสมัย หรือว่าอาจจะทำการอนุรักษ์เอาไว้ก็เป็นได้





แต่ถึงอย่างนั้น ที่นี่ก็ยังมีเครื่องทำความสะอาดรถนะครับ สังเกตว่าจะมองเห็นเชือกสีเหลืองขึงพาดเอาไว้ ป้องกันไม่ให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องเข้าไปภายในบริเวณทางรถไฟ หรือ เขตโรงซ่อมบำรุง