ขึ้นเหนือส่องรถไฟ . . . @ ขุนตาน & เจียงใหม่

[ExtendeD]

[ExtendeD]

สวัสดีครับพี่ ๆ น้อง ๆ ชาว RFT.com ตามที่ได้บอกเอาไว้ว่าพอดู Prison Break The Final Season จบแล้ว ก็จะนำ " ขึ้นเหนือส่องรถไฟ . . . ล่องใต้ลุยสะพาน " มาให้พี่ ๆ น้อง ๆ ได้รับชมกัน เวลานั้นก็คงมาถึงแล้วล่ะครับ ก่อนหน้านี้ผมตั้งใจเริ่มนำเสนอมหากาพย์บทนี้ในวันครบรอบ 5 ปีก้าวสู่ปีที่ 6 ของ RFT.com แต่เป็นเพราะยังเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับ ห้องสมุดการรถไฟฯ บุรีรัมย์ ไม่จบ ก็เลยต้องเลื่อนไปเรื่อย ๆ จนได้กำหนดคลอดในวันนี้

ส่วนเรื่องราวในมหากาพย์บทนี้ก็ไม่มีอะไรมากครับ ในช่วงแรกจะพาทุกคนขึ้นเหนือไปชมบรรยากาศที่ดอยขุนตาน จากนั้นก็แวะไปตั้งหลักที่เชียงใหม่แล้วค่อยกลับกรุงเทพ พอถึงเวลาที่ต้องลงใต้ก็จะพาไปปีนสะพานเล่น ซึ่งจุดสำรวจในครั้งนี้ 1 ที่เป็นที่ที่ ( ผมว่า ) ยังไม่มีใครเคยนำเสนอรายละเอียดผ่านทาง RFT.com เลย ส่วนอีก 1 ที่นั้นถ้าลองค้นหาดูดี ๆ ก็จะพบรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่บ้าง ผมก็เลยชวน " นายละเอียด " ไปเก็บมาให้ครบ ๆ เดินไปเดินกลับยังไม่ถึง 10 กม. ไม่ไกลหรอกครับ



คิด ๆ แล้วใจหายว่าต่อไปนี้ ถ้าไม่ได้หยิบเอา DVD มาดูซ้ำอีกรอบ กว่าจะจบแต่ละ Season ก็ใช้เวลานานพอดู ( ตอนละประมาณ 40 นาที 1 Season มีประมาณ 22 ตอน รวมแล้วก็ 880 นาที ) ถ้าไม่จบก็ดูไม่เลิกเหมือนกัน เหอะ เหอะ . . . หรือไม่ก็มีสถานีโทรทัศน์ซื้อลิขสิทธิ์มาฉายในเมืองไทย ( ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะตรงกับช่วงเวลาว่างของผมหรือเปล่า ) ก็คงจะไม่ได้เห็น C-Note เอ๊ย ไม่ใช่ . . . ก็คงจะไม่ได้เห็น Michael Scofield กับ Sara Tancredi ในจอโทรทัศน์อีกแล้ว ไม่คิดว่า Series จากทางฝั่งอเมริกานี่จะทำให้ผมรู้สึกผูกพันกับตัวละครมากขนาดนี้ ตั้งแต่ The X - Files ไล่มาเรื่อย ๆ จนถึง CSI แล้วก็สด ๆ ร้อน ๆ กับ Prison Break . . . ขณะที่ Series เกาหลี ( เกือบทั้งหมด ) นั้นทำไม่ได้ สงสัยไม่ใช่แนวที่ผมชอบ ( ไม่ต้องไปนึกถึงละครน้ำเน่าหลังข่าวให้เสียเวลาเลยครับ ) แต่ถ้าเป็นซิทคอมตอนเย็น ๆ ในวันหยุดสุดสัปดาห์นั่นอีกเรื่องหนึ่งครับ ได้สาระเล็กน้อย แต่เน้น " ฮา " คลายเครียด
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ขึ้นเหนือส่องรถไฟ @ ขุนตาน & เจียงใหม่

การเดินทางในช่วงแรกของมหากาพย์บทนี้เริ่มต้นมาจากน้องชายของผมอยากนั่งรถไฟไป ลองพักค้างคืนที่บังกะโลขุนตาน ย้ำนะครับว่าไม่ได้อยากลองนั่งรถไฟ แต่อยากลองไปพักค้างคืนที่บังกะโลขุนตานต่างหาก และที่สำคัญคือเขาคิดจะไป " คนเดียว " พอเรื่องลอยเข้าถึงหูผม ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลเรื่องความเป็นห่วง หรืออยากจะนั่งรถไฟก็ตามแต่ ผมรีบเคลียร์งานเป็นการด่วน จากนั้นก็ขอเสนอหน้าร่วมทางไปในทริปนี้ด้วย

คงเป็นเพราะช่วงหลายปีที่ผ่านมา น้องชายผมไม่ได้ขึ้นรถไฟไปเที่ยวที่ไหนไกล ๆ บ่อยนัก ตอนแรกที่คิดว่าจะไปคนเดียวก็เลยซื้อตั๋วที่นั่งชั้น 3 ของ ขบวนรถด่วนที่ 51 ต้นทางสถานีกรุงเทพ - ปลายทางสถานีเชียงใหม่ เอาไว้ โดยคิดว่าถ้าจะถ่ายรูประหว่างเดินทางนั่งชั้น 3 คงจะเหมาะที่สุด แต่พอผมตัดสินใจร่วมทางไปด้วยแล้ว ก็เลยต้องมีการเปลี่ยนแปลงอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ( แต่ผมคิดว่ามันสำคัญ ) กันสักหน่อย เริ่มจากปรับเปลี่ยนความคิดของน้องชายผมก่อนเลย ผมเล่าให้น้องชายผมฟังว่าเดี๋ยวนี้อะไร ๆ เปลี่ยนแปลงไปเยอะ ถ้าผู้โดยสาร มีขีดความสามารถมากพอ และไม่ได้เดินทางกันเป็นหมู่คณะจำนวนมาก ที่นั่งชั้น 3 ไม่เหมาะสำหรับการเดินทางระยะไกลด้วยประการทั้งปวง โดยเฉพาะผู้ที่ต้องเดินทางคนเดียวและมีทรัพย์สินมีค่าติดตัว นอกจากที่นั่งชั้น 3 ที่ผู้โดยสารสามารถยกกล้องขึ้นถ่ายรูปบรรยากาศข้างทางได้อย่างสะดวกสบายแล้ว ก็ยังมีที่นั่งใน บชท. และ บนท. ที่สามารถทำแบบนั้นได้เช่นกัน

ว่าแล้วก็ให้น้องชายของผมเก็บตั๋วที่นั่งชั้น 3 ที่ซื้อมาแล้วเอาไว้นำมาคืนภายหลัง ( ก่อนเดินทาง ) แล้วก็ตรงไปที่ห้องจำหน่ายตั๋วล่วงหน้าที่หัวลำโพงเพื่อไปซื้อตั๋ว 2 ใบนี้มา มีใครสงสัยหรือเปล่าครับ ว่าทำไมผมถึงซื้อตั๋วแค่ 2 ใบ แล้วตั๋วตอนกลับล่ะ? ผมไม่ได้ลืมหรอกครับ ซื้อตั๋ว 2 ใบนี่แหละถูกแล้ว เพราะตอนขากลับกรุงเทพ ผมกับน้องชายไม่ได้ใช้บริการรถไฟ . . .


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

วันจันทร์ที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2552

และแล้ววันเดินทางก็มาถึง ผมออกจากบ้านที่ปากน้ำช่วงเย็น ๆ ใช้เวลาประมาณชั่วโมงกว่า ๆ ก็มาถึงหัวลำโพงที่เป็นจุดนัดพบของผมกับน้องชายแล้วครับ กว่าที่จะเติมดีเซลมื้อเย็น แล้วแวะซื้อเสบียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ 7/11 เสร็จก็ 20:36 น. ได้เวลาไปยืนดูรถไฟ รอเวลาก่อนออกเดินทางแล้วครับ




ในค่ำคืนนั้น ผู้โดยสารที่อยู่ในหัวลำโพงก็ยังคงคึกคักเหมือน ๆ กับทุก ๆ วันที่เคยเห็น ( แต่ช่วงวันหยุดเทศกาลจะคึกคักมากกว่านี้ ) ผมเดินนำน้องชายผมมาปักหลักอยู่ที่ปลายสุดของชานชาลาระหว่างรางที่ 8 และ 9 ในตอนนั้นเห็นว่า ขบวนรถด่วนที่ 67 ต้นทางสถานีกรุงเทพ - ปลายทางสถานีอุบลราชธานี ที่ได้รถจักรดีเซลไฟฟ้า General Electric ( GEA. ) หมายเลข 4543 ทำขบวน ยังจอดนิ่งสนิทอยู่ในรางที่ 8 ส่วนรถไฟขบวนแรกที่เคลื่อนขบวนออกจาก สถานีกรุงเทพ ให้พวกเราเห็นเมื่อเวลา 20:49 น. ก็คือ ขบวนรถเร็วที่ 107 ต้นทางสถานีกรุงเทพ - ปลายทางสถานีเด่นชัย ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

หลังจากที่ขบวนที่ 107 เคลื่อนขบวนออกไปแล้ว ผมก็ได้แต่รอให้ถึงเวลาที่ขบวนที่ 67 จะได้เคลื่อนขบวนออกตามไปบ้าง นั่งรอก็แล้ว ตั้งกล้องเตรียมถ่าย Clip เอาไว้ก็แล้ว GEA.4543 ก็ยังไม่ขยับเขยื้อนสักที จนกระทั่งรถจักรสับเปลี่ยนดันชุดรถของ ขบวนรถด่วนที่ 51 ต้นทางสถานีกรุงเทพ - ปลายทางสถานีเชียงใหม่ ที่จะพาผมกับน้องชายไปเที่ยวขุนตานเข้ามาในรางที่ 10 ผมก็โม้ เอ๊ย . . . เล่าให้น้องชายฟังว่าชุดรถของรถด่วนขบวนนี้มีอะไรบ้าง แต่ยังเล่าได้ไม่ทันจบก็ต้องรีบหุบปากแล้วหันไปเก็บของแทน เพราะในคืนนั้นขบวนที่ 51 พ่วงบนท. มาแค่คันเดียว และบนท. คันนั้นคือ บนท.1035 ซึ่งเป็นรถคันที่ 11 แล้วบนท. คันที่ 12 ที่ผมและน้องชายซื้อตั๋วเอาไว้ล่ะ หายไปไหน . . . ?

ในตอนนั้นก็รู้อยู่ครับว่าช่วงนี้เป็น Low Season ผู้โดยสารไม่มากเท่ากับช่วงอื่น ๆ ของปี แต่ไม่คิดว่าจะมีการตัดรถชนิดอื่นนอกจาก บชส. ออกจากขบวนตามแผนพ่วงปกติแบบนี้ เพราะไม่เคยเจอเข้าจัง ๆ กับตัวเอง พอได้เห็นว่าในคืนนั้นขบวนที่ 51 พ่วงบนท. แค่คันเดียว ตอนแรกผมไม่อยากคิดเลยว่าน้องชายผมจะคิด หรือรู้สึกยังไง ตัวผมเองที่ใช้บริการรถไฟบ่อยที่สุดในบ้านแล้ว ก็ยังงง ๆ แล้วก็อดคิดไม่ได้ว่า เอาละโว้ย อุตส่าห์จะหาลูกค้าชั้นดีให้สักหน่อย รฟท. ทำพิษเข้าให้ซะแล้ว ( อยากจะใช้คำว่า " งานเข้า " เพราะดูเหมือนจะใช้แทนความรู้สึกในตอนนั้นได้ดีที่สุดแล้ว แต่เดี๋ยวจะโดน อัคคีเทพลงโทษให้กด F5 ล้านครั้ง คีย์บอร์ดไม่พัง นิ้วก็หักล่ะครับ งานนี้ . . . )


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ในสถานการณ์แบบนี้ถ้าผมอยู่กับพี่อ้น ก็คงจะรับหน้าที่เฝ้าของ + อยู่กับเด็ก ๆ ปล่อยให้พี่เขาเป็นคนไปจัดการ แต่คราวนี้มีแค่ผมกับน้องชายที่ไม่ค่อยได้เดินทางด้วยรถไฟบ่อยนัก คนที่เหมาะที่สุดที่จะไปจัดการเรื่องนี้ก็คงจะเป็นผมเองล่ะครับ ช่วยไม่ได้จริง ๆ งานนี้ . . .

ผมเริ่มจากไปสอบถามกับคุณพี่ ( น่าจะเป็นพหล. ) ที่นั่งอยู่ใน บชท.ป. 2 ก่อนครับ เท่าที่คุยกันสรุปแล้วผมต้องไปติดต่อกับเจ้าหน้าที่ที่อยู่ที่ช่องจำหน่ายตั๋ว เพื่อออกตั๋วให้ใหม่ . . .

ที่ช่องจำหน่ายตั๋วคุณพี่เจ้าหน้าที่ก็หาเอกสารแจ้งรายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่หาอยู่นานก็ไม่เจอ ก็เลยต้องติดต่อไปที่ต้นเรื่อง สรุปแล้วคุณพี่เจ้าหน้าที่บอกให้ผมกับน้องชายเปลี่ยนไปขึ้นรถคันที่ 11 เลขที่นั่ง 18 / 20 ( เหมือนเดิม ) แทนครับ อุตส่าห์แอบลุ้นแอบฝันว่าจะได้เลื่อนชั้นไปนอนตากแอร์อยู่ใน บนท.ป. ซะหน่อย อดเลย แต่ไม่เป็นไรหรอกครับ อยู่ในรถแอร์น้องชายผมคงไม่ชอบใจสักเท่าไหร่ เพราะงานนี้เตรียมตัวมาถ่ายรูปข้างทางรถไฟโดยเฉพาะ ส่วนตัวผมเองไม่ได้เลื่อนชั้นก็ไม่เป็นไร เพราะไม่ได้คิดจะนั่งรถแอร์แต่แรกแล้ว แค่ " ได้ไป " ก็พอ

ทีนี้ก็เท่ากับว่าเรื่องยุ่ง ๆ ที่โผล่มาให้การเดินทางครั้งนี้มีอะไรแปลกประหลาด แตกต่างไปจากครั้งอื่น ๆ บ้างได้จบลงไปแล้ว สรุปแล้วเรื่องที่เกิดขึ้นมันก็แค่ลมเย็น ๆ พัดผ่านมาวูบหนึ่ง แล้วก็จากไปเท่านั้นเอง

มาดูขบวนที่ 51 ของเรากันต่อดีกว่าครับ ในคืนนั้นกว่าที่จะได้เห็นรถจักรมาพ่วงต่อเข้ากับชุดรถที่จอดรออยู่ในรางที่ 10 ก็ต้องรอให้ถึง 21:51 น. โน่นล่ะครับ ชุดรถของ ขบวนรถด่วนที่ 51 ต้นทางสถานีกรุงเทพ - ปลายทางสถานีเชียงใหม่ ในค่ำคืนนั้นประกอบด้วย AHK.4205 ( ตัวปลอม รับหน้าที่ถึงบางซื่อ ) + บพห.1026 + บชส.1183 ( ลำปาง ) + บชส.1001 / 1273 / 1057 ( เชียงใหม่ ) + บกข.20 + บชส.1203 / 1205 ( ศิลาอาสน์ ) + บชท.85 + บชท.ป.2 + บนท.1035 + บนท.ป.1060


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

พอเห็นขบวนที่ 51 ประกอบร่างเสร็จเรียบร้อย ไม่รู้เป็นเพราะอะไรผมเกิดนึกถึงขบวนที่ 67 ที่ก่อนหน้านี้ยังเห็นจอดนิ่งอยู่ในรางที่ 8 ขึ้นมาทันที พอหันมองไปทางซ้ายที่ที่เคยเห็นขบวนที่ 67 จอดอยู่ในตอนนั้นก็มีแต่รางเหล็กว่าง ๆ แล้วครับ น่าเสียดายว่าจะถ่ายเป็น Clip ลองกล้องใหม่ซะหน่อย . . .

ตอนเดินกลับมาขึ้นรถก็เห็นพี่ ๆ เจ้าหน้าที่กำลังเชื่อมอะไรอยู่ก็ไม่รู้ครับ ตอนที่ถ่ายรูปนี้ก็เป็นเวลา 21:59 น. เข้าไปแล้ว ขบวนรถยังไม่พร้อมเลย แบบนี้ไม่ต้องบอกก็คงจะรู้ว่าขบวนที่ 51 ในคืนนั้น ล่าช้าตั้งแต่ออกจากสถานีต้นทางแน่ ๆ คนที่ไม่ได้มีกำหนดการสำคัญอะไรรออยู่ที่ปลายทางแบบผม ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรอยู่แล้วครับ ขอแค่ไปถึงจุดหมายโดยปลอดภัยก็พอ ( แต่ถ้ามี Hitachi โผล่มาให้เห็นบ่อย ๆ ได้ยิ่งดี . . . ) แต่สำหรับผู้โดยสารคนอื่น ๆ ผมไม่รู้นะครับ แต่ผมคิดว่าผู้โดยสารที่เลือกเดินทางด้วยรถไฟก็คงเผื่อเวลาเอาไว้พอสมควรแล้วล่ะครับ เน้นปลอดภัยเอาไว้ก่อน ( สำหรับชาว RFT.com ต้องบวกเหตุผลเรื่องความชอบส่วนตัวเข้าไปด้วย )


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[box_car]

อ่ะอะอะ 51 (ห้าเอ็ด)
รถด่วนขบวนนำเที่ยวในดวงใจผมเลยล่ะ
เช้าที่อุตรดิตถ์ นั่งกินลม ชมแก่งหลวง ลัดเลาะไปตามภูเขา ผ่านสะพานหอสูง ลอดถ้ำขุนตาน สุขใจดีแท้

แล้วรถที่นั่งนั้น ต้องเป็น รถนอนพัดลมเท่านั้นครับ (บนท)

ว่าแล้วก็ go go go!!
_________________

[tuie]

พี่กำลังอยากจะไปเที่ยวขุนตาน(อีกแล้ว)อยู่พอดีเลยครับคุณเต้ย ระหว่างนี้ก็ชมบรรยากาศความเขียวขจีสองข้างทางยามวสันตฤดูจาก"มหากาพย์"ของคุณเต้ยไปพลางก่อน เวบเรานี่มีกระทู้ดีๆให้ชมเยอะครบทุกรสชาติ หลากหลายแนวจริงๆ อย่างของ อ.หม่อง คุณเต้ย น้องต้นขบวนฯลฯ และอีกหลายท่านที่มิได้เอ่ยนาม บางครั้งบางวันพี่ไล่ตามอ่านไม่ทันเลยละครับ

ตอนนี้กำลังสนใจโปรโมชั่นบินไปกลับขับรถเที่ยวของ ท.ท.ท. อยู่ครับ ราคา ๙๙๙๙ บาท รวมค่าตั๋วเครื่องบินไป-กลับ กรุงเทพ-เชียงใหม่ ๒ ที่ โรงแรม๓ วัน ๒ คืน และรถเช่าขับเองอีก ๓ วัน ที่สำคัญมีโรงแรมสนามกอล์ฟกัสซันข้างๆสะพานทาชมภูให้เลือกด้วย ราคานี้นับว่าคุ้มมาก หากไปเองแล้วจ่ายค่าเครื่องบิน ที่พักระดับนี้และค่าเช่ารถขับเต็มราคาละก็เกิน ๙๙๙๙ ไปหลายบาทแน่ๆ ถ้าไปทริปนี้ก็จะได้ขับรถตะลุยขุนตาน นอนดูรถไฟข้างๆสะพานทาชมภูกันละครับ กอล์ฟ เกิฟ ไม่เล่นมันหรอก

[pak_nampho]