ตามรอยอึ่งอ่างนอกกะลามัง (ภาค 2) ตอนทางรถไฟสายแม่กลอง

[CivilSpice]

สวัสดีครับ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ สาวกคนบ้ารถไฟเหมือนเช่นเคย วันนี้ก็มีอะไรเด็ดๆ ในส่วนของเบื้องหลังมาฝากกันพอขำๆ แบบหอมปากหอมคอนิดหน่อยๆ โดยเนื้อหาส่วนใหญ่ จะเป็นเบื้องหลังของการไปถ่ายทำสารคดีรถไฟ สไตล์ RFT.Com ในตอนที่สอง หลังจากที่ภาคก่อนหน้านี้ พาไปชมเกี่ยวกับเรื่องของห่วงทางสะดวก ที่สถานีรถไฟหนองโดน อ.หนองโดน จ.สระบุรี กันมาแล้ว โดยในตอนที่ 2 นี้ จะเป็นการนำเสนอเกี่ยวกับ เส้นทางรถไฟที่จะเรียกว่าอาภัพที่สุดในสารบบของการรถไฟก็คงจะได้ เพราะคงไม่มีทางรถไฟสายไหนอีกแล้ว ที่ต้องอยู่ในสภาพที่เส้นทางทรุดโทรม แล่นผ่ากลางตลาด แถมในบางครั้งยังต้องวิ่งหนีน้ำท่วมกันอีก แต่ในมุมกลับกัน เส้นทางสายนี้ ก็มีจุดเด่นๆ ที่เป็นเอกลักษณ์ ถึงขนาดที่เรียกว่า Amazing Thailand อีกแห่งหนึ่งก็ว่าได้ แถมยังมีนักท่องเที่ยว ทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศ ให้ความสนใจไปถ่ายภาพและวิดีโอกันอย่างแพร่หลาย

พร่ำเพ้อมาตั้งนาน คิดว่าหลายๆ ท่าน คงจะทราบกันดี ก็คือ "เส้นทางรถไฟสายแม่กลอง" นั่นเองครับ โดยเราไปกันเมื่อเดือน พฤศจิกายน ปีที่แล้ว ( 2548 ) ด้วยทีมงานหลังบ้านที่คึกคักที่สุดเลยก็ว่าได้ เพราะใช้รถยนต์ส่วนตัวไปกันถึง 4 คัน พร้อมสมาชิกในทีมและผู้ติดตามอีกราวๆ 10 คน

โดยในการนำเสนอครั้งนี้ เป็นการรวบรวมภาพจากกล้องถ่ายภาพหลักๆ 3 ตัว คือ ของผม ของพี่ตึ๋ง และคุณจ้อย (SouthRailway) พร้อมทั้งนำมาเรียบเรียงใหม่ ดังนั้น คงไม่ต้องแปลกใจนะครับ หากว่าชมภาพตอนแรกเป็นของพี่ตึ๋ง แล้วกระโดดมาเป็นของผม หรือของคุณจ้อย สุดท้ายก็กระเด้งไปเป็นภาพของพี่ตึ๋งอีก

อ้อ ... แล้วก็ไม่ต้องถามต่ออีก ว่าเมื่อไหร่จะได้ชมสารคดีอึ่งอ่างนอกกะลามัง ตอนที่ 2 นี้ เพราะจะบอกว่าตอนนี้ มีคน"อม" ต้นฉบับที่เป็น เทป MiniDV และ DVD ที่ถอดเทปแล้ว จดบัดนี้ ยังไม่เอามาคืน เลยไม่สามารถนำมาตัดต่อให้จบได้ ส่วนใครจะเป็นคนอมนั้น ลองไปทายๆ กันดูเองครับ ฮ่าๆๆๆๆๆ ไว้เลิกอมเมื่อไหร่ ก็คงจะได้ชมกันเมื่อนั้น และท่านที่อมไป เมื่อเห็นข้อความนี้แล้ว กรุณานำต้นฉบับทั้งหมด มาคืนด้วยโดยด่วน !!!!

ระหว่างที่รอชมสารคดีตัวจริงอยู่นั้น ก็มาชมเบื้องหลังกันไปพลางๆ ก่อนได้ครับ ... สองมือล้วงกระเป๋า สองเท้าก้าวตามผมมาเลย

หมายเหตุ : ภาพทั้งหมดที่ปรากฏในกระทู้นี้ ตลอดจนภาพที่นำออกเผยแพร่ทางวิดีโอออนไลน์ในลำดับต่อไปนั้น ได้รับการอนุญาตให้ถ่ายทำ และนำเสนอได้อย่างถูกต้อง และเป็นลายลักษณ์อักษร จากทางกองประชาสัมพันธ์ และสำนักผู้ว่าการ การรถไฟแห่งประเทศไทย (ในขณะนั้น) เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

กระทู้เพิ่มเติมที่เกี่ยวข้อง :

ขุดกรุ : เมื่อผมนั่งรถไฟไปมหาชัย + บ้านแหลม + แม่กลอง

[CivilSpice]

ทริปนี้คิดว่าเป็นการชุมนุมทีมงานมากที่สุดเท่าที่เคยพบมา โดยผมออกจากบ้านราวๆ 05.45 ซึ่งต้องแวะรับ พี่ตึ๋ง (Black Express) บริเวณหน้า ม.เซนต์จอห์น
ประมาณหกโมงเช้า แต่คนที่ไวกว่า คงจะเป็น ป๋าณัฐพงษ์ เพราะต้องดั้นด้นมาจาก อ.ภาชี จ.อยุธยา พร้อมแวะรับ พี่นุชิต (Tongchit) ที่หน้าดับเพลิงสุทธิสารอีกด้วย
ซึ่งแทบไม่อยากคิดว่าป๋านัทจะต้องแหกขี้หูขี้ตาตื่นนอนตั้งแต่กี่โมง

เช้าวันนั้น มีหนึ่งหนุ่มสูงชะลูด ตกรถรอบแรก เพราะโทรศัพท์แบตหมด ซึ่งจะเป็นใครนั้นต้องรอติดตามชมครับ

รถยนต์ของคณะของชาว RFT ทั้งหมด มีจำนวน 4 คัน แต่เดินทางจาก กทม. เพียง 3 คัน อีก 1 คันของพี่อ้อ รอสมทบอยู่ที่แม่กลองแล้ว
โดยรถ 3 คันแรก จะไปเจอกันก่อนเพื่อซักซ้อมความเข้าใจและรวมพล ที่ปั้มน้ำมัน แถวๆ แยกถนนพระรามที่ 2 ตัดกับถนนกาญจนาภิเษก
เช้าๆ อากาศกำลังเย็นสบาย มีฝนตกพรำๆ นิดหน่อย แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับเหล่าคนบ้าแบบพวกเรา

[CivilSpice]

เล่าให้ฟังก่อนว่า ตามแผนที่วางเอาไว้ เราจะแบ่งทีมงานออกเป็น 4 ทีม ทีมแรกจะแวะไปถ่ายทำที่สถานีรถไฟบ้านแหลมก่อน เพื่อเก็บบรรยากาศในการเริ่มต้นการเดินทาง และภาพบริเวณรอบๆ สถานีบ้านแหลม อีกสองทีม จะเดินทางต่อไปยังเมืองแม่กลอง โดยทีมนึงจะแยกไปที่ ที่หยุดรถลาดใหญ่ เพื่อส่งทีมงานขึ้นไปกับขบวนรถที่จะเดินทางเข้าไปยังตลาดแม่กลอง ทีมที่เหลือจะไปรอเก็บภาพขบวนรถตอนที่กำลังแล่นผ่านตลาด และเข้ามายังสถานีแม่กลอง

จากนั้นทีมแรกที่เสร็จภารกิจที่บ้านแหลม ก็จะเดินทางมาสมทบที่แม่กลอง พร้อมทั้งกระจายทีมงานส่วนหนึ่ง ขึ้นไปกับขบวนรถที่จะเดินทางกลับไปยังสถานีบ้านแหลม เพื่อถ่ายทำวิดีโอการเดินทางตลอดสาย อีกทีมหนึ่งจะเก็บรายละเอียดพร้อมทั้งสัมภาษณ์เจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้อง ที่สถานีแม่กลองตามลำดับ

และเมื่อขบวนรถเดินทางมาถึงบ้านแหลม ก็จะมีอีกทีม (ทีมตื่นสาย) รอเก็บภาพขบวนรถที่กำลังจะเข้าสถานีบ้านแหลม พร้อมทั้งสมทบกับทีมที่อยู่บนขบวนรถ เดินทางกลับไปยังสถานีแม่กลองอีกรอบ โดยจะรวมพลกันขั้นสุดท้ายที่สถานีแม่กลอง เป็นอันเสร็จพิธี ...... ฟังแล้วงงมั้ยครับ ถ้างงก็อย่าไปสนใจมันเลยครับ มาดูรายละเอียดกันต่อดีกว่า

แต่ก็อย่างว่า แผนการณ์บางครั้งเมื่อถึงเวลาจริงๆ ก็ไม่สามารถจะทำตามแผนได้ เนื่องจากเวลาเป็นตัวบังคับ โดยตอนแรก ทีมงานชุดแรกตั้งใจว่า จะเก็บภาพ ข.แม่กลอง - บ้านแหลม เที่ยวแรก เข้าสต๊อค VDO เอาไว้ พร้อมทั้งบรรยากาศบริเวณสถานีและผู้โดยสารที่รอข้ามฟากไปฝั่งมหาชัย แต่ด้วยความไม่ละเอียดของ เนวิเกเตอร์ ประจำรถ ทำให้คนขับไม่สามารถนำรถเข้าทางขนานก่อนสะพานข้ามแม่น้ำท่าจีนได้ทันการ เลยต้องเสียเวลาอ้อมกลับรถลอดใต้สะพาน กว่าจะเข้าฝั่งท่าฉลอม มาถึงสถานีบ้านแหลม จึงได้แค่เพียงภาพถ่ายตามที่เห็น แทนที่จะเป็น VDO ที่ตั้งใจไว้ครับ

ข.4380 แม่กลอง - บ้านแหลม ขบวนแรก ขณะเข้าเทียบชานชาลาสถานีบ้านแหลม เวลาประมาณ 07.25 น.



จากนั้นก็ตามผู้โดยสารไปถึงท่าเรือข้ามฟากเลยล่ะครับ จะมีเรือมาจอดเทียบเฉพาะช่วงขบวนรถไฟเข้า - ออกเท่านั้น ซึ่งพวกเขาจะรู้กันน่ะ

ตรงปลายท่าเทียบเรือ ทิวทัศน์มีเรือประมงขนาดใหญ่แล่นขึ้นล่องตลอดเวลา ไปทำมาหากินถึงชายฝั่งทะเลฝั่งตะวันออกของทวีปแอฟริกาโน่น โดยมีเรือห้องเย็นไปขนปลามาขึ้นที่มหาชัยอีกทีหนึ่ง ส่วนลูกเรือ ถ้าไม่ติดไปเปลี่ยนผลัดกับเรือห้องเย็น ก็นั่งเครื่องบินกันล่ะครับ สนุกสนานจนโจรสลัดโซมาเลียจับลูกเรือไปเรียกค่าไถ่เมื่อปีก่อนๆ นั่นแหละ

พิธีกรจำเป็นก็เริ่มบรรยายถึง "อึ่งอ่างนอกกะลามัง โครงการ 2" ตรงท่าเรือนี้ แต่เมื่อมาดูผลงานแล้ว สีสันใน VDO กลายเป็นโทนน้องๆ สี Sepia เหมือนภาพยนต์สมัยเก่า เลยต้องมีรายการตามเก็บตกในสัปดาห์ถัดไป

[CivilSpice]

กำหนดเวลาเดินรถไฟฝั่งสถานีบ้านแหลม - แม่กลอง แต่ไม่ค่อยตรงตามกำหนดนัก เพราะสาเหตุใหญ่มาจากเบาทางบ่อยครั้ง เนื่องจากสภาพทางไม่อำนวย

ขามากับขบวนรถตอนสาย ก็เจอกันจะๆ เชียว นับว่าเป็นโอกาสที่หาดูได้ยากครับ



หน้าช่องจำหน่ายตั๋วบริเวณสถานี ลองนับดูคนซื้อแล้ว จากต้นทางสถานีบ้านแหลมมีไม่ถึงสิบราย ส่วนมากจะไปขึ้นตรงท่าฉลอม (เพราะมีตลาดนัด)
และระหว่างทาง ซื้อตั๋วบางกันบนขบวนรถครับ



บนรางย่านสถานี มีรถบำรุงทางหนักจอดอยู่คันหนึ่ง เข้าใจว่าใช้ขนหินรองรางไว้เสริมคันทาง เพราะคันทางสายนี้ต่ำมาก

บางช่วงมีน้ำขึ้นถึงหมอนรองรางเชียวล่ะครับ แถมน้ำยังกร่อยด้วยสิ ส่วนอาคารสังกะสีที่เห็นข้างหลัง เคยเป็นโรงเก็บรถจักรครับ...



หลังจากทำขบวนรถมาถึงสถานีบ้านแหลม ชค.ตรวจสภาพรถเรียบร้อยแล้ว ก็เตรียมทำขบวนกลับไปสถานีแม่กลองครับ เพราะขบวนรถจะเสียเวลาตลอดทาง

แต่ทีมงานของเรายังไม่ขึ้นรถขบวนนี้ บึ่งรถไปสมทบกับสองทีมแรกที่แม่กลองที่รอเก็บภาพช่วงลาดใหญ่ - แม่กลอง และตลาดร่มหุบที่แม่กลองอยู่แล้ว

จากนั้น จึงจะรวมพลขึ้นขบวนรถเที่ยวต่อไปกลับมายังบ้านแหลม เก็บภาพบรรยากาศบนขบวนรถและสองข้างทางอีกครั้งหนึ่ง

นัยว่าจะไม่ให้หลุดรอดสายตาทีเดียวล่ะครับ

รถดีเซลราง ข.4381 รอออกจากสถานีบ้านแหลม ในเวลา 07.30 น. เพื่อกลับไปยังแม่กลอง

[CivilSpice]

ตัดภาพจากบ้านแหลม มายังภาพของทีมงานอีก 1 ทีม ที่มาคอยท่าอยู่ที่ตลาดแม่กลอง และสถานีรถไฟแม่กลองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
โดยภาพที่จะนำเสนอต่อไปนี้ เป็นภาพที่ถ่ายด้วยกล้องของคุณจ้อย (SouthRailway) ครับ เรามาดูกันว่า ถ้าเป็นมุมมองของผู้คนที่อยู่บริเวณตลาด
จะพบกับภาพอะไรบ้าง

เริ่มต้นจากทีมที่สอง ซึ่งประกอบด้วยคุณจ้อย, ป๋านัท, พี่อ้อ ก็เริ่มเก็บรายละเอียดเกี่ยวกับสถานีแม่กลอง และตลาดแม่กลอง ระหว่างรอขบวนรถไฟ
ซึ่งพี่เอ๋ อัครวีรเดช ดักขึ้นระหว่างทางที่ลาดใหญ่ เข้าสู่สถานีรถไฟแม่กลอง



แป้นปะทะสุดท้ายของเส้นทางสายนี้ หากรถแล่นเลยจุดนี้ไปก็ตัวใครตัวมันล่ะครับ



กับบรรยากาศเงียบๆ ภายในสถานีแม่กลอง ก่อนที่ขบวนรถจะมาถึง

[CivilSpice]

ระหว่างรอเวลา ก็พากันไปเดินสำรวจตลาดกันสักเล็กน้อย ว่าที่เขาเรียกกันว่าเป็น Amazing Thailand นั้น มีหน้าตาเป็นอย่างไร



บรรยากาศคึกคักเลยทีเดียว เนื่องจากยังเช้าอยู่ด้วย มีผู้คนมาจับจ่ายซื้อของกันมากหน้าหลายตา





ปลาหางแข็ง ราคาถูกๆ เพียงกิโลกรัมละ 25 บาท ไม่ขาดตัว เพราะได้ครบหมดทั้งหัวและหาง ส่วนใหญ่นิยมเอาไปแปรรูปทำเป็นปลาเค็ม



ข้อมูลเพิ่มเติมของปลาหางแข็ง (จาก MWeb)
เป็นปลาทะเลซึ่งมีลำตัวยาว แบนข้าง หัวโต จะงอยปากยาวและแหลม นัยน์ตาโตมีเยื่อไขมันหุ้มอยู่ ปากกว้างและเฉียงขึ้นเล็กน้อย มีฟันเล็กๆ บนขากรรไกร
เกล็ดเส้นข้างตัวแข็ง โดยเฉพาะส่วนหางดูเป็นสันแข็งกว่าส่วนอื่นๆ ครีบหางมี 2 อัน แยกเป็นอิสระจากัน อันแรกเป็นรูปสามเหลี่ยม อันที่สองตอนหน้าสูงแหลม
ตอนท้ายสุดจรดโคนหางเช่นกัน ลำตัวด้านบนสีน้ำเงินแกมเขียว ช่วงท้องสีขาว มีแถบสีเทาจางๆ พาดตัวลายใหญ่บ้างเล็กบ้างสลับกัน ครีบต่างๆ สีเหลือง

[CivilSpice]

ดูรอยล้อบนรางรถไฟกันชัดๆ นะครับ แสดงว่าขณะที่รถไฟผ่าน นี่คงไม่มีการเก็บกันเลย



ที่นี้เรามาดูเทคนิคของร้านขายหมูกันดีกว่าครับ ว่าทำไม่เค้าถึงเก็บกันได้อย่างรวดเร็วกันนัก ทั้งๆ ที่ของก็เยอะ



เคล็ดลับอยู่ตรงนี้นี่เอง ลองดูกันให้ชัดๆ ครับ

[CivilSpice]

เราควรจะดีใจกันดีหรือเปล่าครับ เพราะเดี๋ยวนี้ ที่นี่กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ชาวต่างชาติ มาเที่ยวชมกันเยอะมากแทบทุกวัน



ทันที่ที่เสียงประกาศจากนายสถานีแม่กลองว่า อีก 5 นาทีจะมีขบวนรถเข้าสถานี เราก็เริ่มเห็นความเปลี่ยนแปลงครับ



ร่มที่เคยกางกันเต็มพื้นที่ จนแทบมองไม่ออกว่านี่คือทางรถไฟ ก็เริ่มถูกเก็บด้วยความรวดเร็ว



เผลอแป๊บเดียว ก็โล่งทั้งหมดแบบที่เห็น แค่นี้ก็พอที่จะให้รถไฟแล่นผ่านได้แล้ว

[CivilSpice]

และแล้วสิ่งที่ทุกคนรอคอย ทั้งนักท่องเที่ยว และทีมงานเราเอง ก็เริ่มปรากฎตัวให้เห็นครับ นั่นคือขบวนรถดีเซลรางที่ 4381
ที่เดินทางมาจากบ้านแหลม โดยมีพี่เอ๋ อัครวีรเดช นั่งอยู่บนขบวนรถนั้นด้วย



นำขบวนมาด้วยซี้เก่าคู่เดิม คือ NKF 1213 หน้าย่นๆ เป็นคันนำ และคู่หู 1210 เป็นคันตาม



แล้วขบวนรถก็แล่นผ่าน กลองสินค้าที่วางอยู่ข้างๆ ทางไปอย่างเฉียดฉิว ...... เฮ้อ ลุ้นจนเหนื่อย

[CivilSpice]

กลับมาที่สถานีแม่กลองกันต่อ ตอนนี้ทีมงานทั้งหมด ก็ตามมาสมทบกันเป็นที่เรียบร้อย ณ สถานีแม่กลอง แต่กว่าจะถึงก็เล่นเอาใจหายใจคว่ำกันเล็กน้อย
เพราะมาก่อนเวลาที่ขบวนรถไฟที่จะกลับไปบ้านแหลมออก เพียงแค่ 5 นาทีเท่านั้น ซึ่งก็เป็นขบวนเดียวกันกับที่เก็บภาพตรงสถานีบ้านแหลมนั่นแหละครับ
ขาดเพียงหน้าอันย่นยู่ซีกที่ไปอัดกับรถบรรทุกคราวโน้น ที่จะหันกลับไปอีกด้านหนึ่ง เออ..ก็แปลกดีนะ ทั้งสายมีแค่ขบวนเดียวดันมีอุบัติเหตุขึ้นจนได้
ถ้าเป็นสายบ้านภาชี ล่ะก็เละหลายต่อแน่ๆ เพราะมีขบวนรถวิ่งสวนกันวันละไม่รู้กี่ขบวน

ใครจะไปรู้เบื้องหลังบ้างว่า ทีมนี้ต้องวิ่งกระหืดกระหอบ จากบริเวณที่จอดรถโรงเรียนเทศบาล หน้าวัดเพชรสมุทร ( หลวงพ่อวัดบ้านแหลม )
มาที่สถานีแม่กลอง แถมในมือยังถือ ว.สื่อสารด้วยสิ ชาวบ้านร้านรวงคงคิดว่า เป็นพวกตำรวจนอกเครื่องแบบกำลังวิ่งจับโจรเป็นแน่แท้
สาเหตุที่เกือบจะตกรถ ก็เพราะดันขับรถวิ่งผ่านถนนหน้าตลาดสด เลยติดกันหนึบหนับ หงุดหงิดทั่วหน้ากัน

ดีที่ป๋าณัฐ เคลียร์ตั๋วขาไป - ขากลับให้แล้ว ตั๋วยาวเป็นหางว่าวเลย ดังนั้น ทุกคนจึงเอ้อระเหยลอยชายบนขบวนรถได้อย่างโล่งอกในที่สุด



ภาพนี้เอาไว้เป็นคำตอบสำหรับคำถามว่าสถานีรถไฟใดมีระฆังตีบอกเวลาบ้าง ?
ขอบกลางตัวระฆัง เซาะร่องสามร่อง บอกที่มาว่าหล่อจากโรงงานมักกะสันแน่นอน