เมื่อ conrail ปะทะกับ Shinkansen

[conrail]

ก่อนอื่นต้องบอกว่า พรุ่งนี้จะกลับมาโพสต่อครับ .. เนื่องจากต้องไปธุระในอีกสักพักใหญ่ๆ ช่วงนี้ยุ่งๆเลยไม่ค่อยจะได้ลงอะไรกับเค้านัก เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยมาดูกันว่าผมไปนั่งขบวนรถอะไรส่งท้ายกับการยกเลิกข. 101/110 และ ข.137/138 ซึ่งขบวนที่ว่านี้พ่วงตั้ง 16 โบกี้แน่ะ

[shinoda]

อ่ะ หลอกให้รอซะงั้นนะครับ คุณ conrail... กลับมาต่อเร็วๆนะครับ ยังไงก็จะคอยติดตามชมครับผม..........
_________________

[conrail]

มาโปรยเอาไว้เมื่อวาน แต่วันนี้ดันเป็นหวัดซะ ทีแรกกะว่าจะเลื่อนไปก่อนก็กลัวจะถูกต่อว่า เลยขอลงสักเล็กน้อยก่อนครับ

อันที่จริงมันก็ไม่เกี่ยวกับข.101/110 และข. 137/138 หรอกครับ เพียงแต่ผมเอาเรื่องนี้มาลงในวันนี้ซึ่งเป็นวันแรกที่งดเดินรถทั้ง 4 ขบวนดังกล่าว

แน่นอนว่าการนั่งรถไฟในคราวนี้ไม่ใช่รถไฟของไทยเพราะหัวข้อกระทู้ก็ระบุอยู่แล้ว เป็นการเดินทางโดยรถไฟชินกันเซนและก็เป็นครั้งแรกของผมด้วยเช่นกัน เนื่องจากต้องไปทำธุระส่วนตัวที่ประเทศญี่ปุ่นเลยมีของฝากที่เกี่ยวกับรถไฟของที่นั่นมาพอสมควร ซึ่งจะค่อยๆนำมาลงให้ชมกันเรื่อยๆ ในการเดินทางเกี่ยวกับรถไฟชินกันเซนนั้นคุณnarita_express ได้เคยนำเสนอไปก่อนหน้าครั้งนึงแล้วเมื่อตอนก่อนปิดปรับปรุงเว็บ เลยขอนำกลับมาลงใหม่อีกครั้งในเวอร์ชั่นผม อาจจะไม่ละเอียดนักเพราะมัวแต่ไปสนใจอย่างอื่นแทนรถไฟ

ก่อนอื่นต้องกล่าวถึงเส้นทางของรถไฟความเร็วสูงชินกันเซนนี้ก่อน ( ที่มา; www.japan-guide.com )




เส้นทางทั้งหมดที่เปิดให้บริการนั้นมีอยู่ทั้งหมด 8 เส้นทาง โดยเส้นทางที่ผมเริ่มต้นเดินทางในครั้งแรกนี้อยู่ในเส้นทางสายสีน้ำเงิน ( สายโทไคโด ) มีช่วงระยะการวิ่งระหว่างTokyo - Nagoya ขบวนรถที่ขึ้นนั่งไปนั้นมีปลายทางอยู่ที่ Nagoya แต่ผมไปไม่ถึงหรอกครับ

[conrail]

ก่อนขึ้นรถ แน่นอนว่าต้องซื้อตั๋วก่อน
การเดินทางของผมนั้นเป็นการเดินทางจากสถานีโตเกียวไปลงที่สถานีโอดาวาระ มีระยะทางประมาณ 84 กิโลเมตร ใช้ระยะเวลาเดินทางประมาณ 40 นาที

ตั๋วโดยสารของรถไฟชินกันเซนนั้นจะแบ่งเป็น 2 ประเภท คือ ตั๋วที่มีการจองที่เอาไว้ กับ ตั๋วแบบไม่มีการจองที่เอาไว้ โดยแบบแรกจะมีราคาแพงกว่าอีกเล็กน้อย อย่างไรก็ตามโดยปกติแล้วราคาตั๋วกับค่าธรรมเนียมนั้นพอๆกันเลยครับ โดยตั๋วใบบนจะเป็นตั๋วโดยสารราคา 1,620 เยน ซึ่งราคาที่เราต้องจ่ายนั้นจะแค่ 1,460 เยน เพราะอีก160 เยนเป็นราคาตั๋วของรถไฟสายยามะโนเตะ ( เป็นรถไฟสายรอบเมืองโตเกียว วิ่งเป็นวงกลม) ที่ผมได้เดินทางจากสถานีซูกาโมมายังสถานีโตเกียวเพื่อมาเดินทางต่อกับรถไฟชินกันเซน ซึ่งจะนำตั๋วของสายยามะโนเตะนี้มายื่นให้พนักงานจำหน่ายตั๋วไปด้วย ( การซื้อตั๋วโดยสารสามารถซื้อได้จากเครื่องจำหน่ายตั๋วอัตโนมัติและจากช่องจำหน่ายตั๋วด้วยพนักงาน ผมเลือกอย่างหลังเพราะไม่รู้การใช้แบบแรกอ่ะ )

ส่วนตั๋วใบล่างเป็นค่าธรรมเนียมซึ่งต้องใช้ควบกันกับตั๋ว ค่าธรรมเนียมนี้ราคา 1,680 เยน รวมทั้งหมดที่ต้องจ่ายนั้น คือ 3,140 เยน ( ประมาณ 942 บาท )

[conrail]

ยังไม่ทันจะไปไหนเลย ดันมีตั๋วของคนที่เข้าไปก่อนหน้าผมค้างอยู่ในเครื่องตรวจตั๋ว เลยมีการรื้อเล็กน้อยก่อนจะนำตั๋วที่ค้างคืนให้กับผู้โดยสารคนดังกล่าว ดีนะที่ไม่ใช่ผม ไม่งั้นคงจะเขินแย่

เวลาใส่ตั๋วก็จะใส่ทั้งสองใบคู่กันไปในช่องเดียวเลย

[conrail]

หลังจากผ่านด่านแรกมาแล้ว ก็ขึ้นบันไดไปยังชานชลาเพื่อเตริยมขึ้นรถ



ขบวนที่จะเดินทางนี้เป็นขบวนรถ " โคดามะ " ที่วิ่งระหว่างโตเกียว - นาโกยา ออกจากโตเกียวเวลา 12.23 น. จอดอยู่ชานชลาที่ 14

[conrail]

ป้ายแสดงขบวนรถที่อยู่ทางปลายชานชลา สำหรับขบวนที่ผมเดินทางนี้เป็นข. 573




ผมเลือกนั่งคันแรก เพราะเป็นหนึ่งในตู้ที่ไม่มีการจองที่นั่ง สามารถเลือกนั่งตรงไหนก็ได้ที่ว่าง



แผ่นสะท้อนที่อยู่บริเวณรางเลยชานออกไปเล็กน้อย คิดว่าเอาไว้ให้พนักงานขับรถสังเกตสภาพภายนอกทั่วๆไป ซึ่งระบบการตรวจสอบสภาพการขึ้น--ลงของผู้โดยสารและความเรียบร้อยก่อนจะเคลื่อนขบวนนั้นจะมีระบบอื่นตรวจสอบอีกด้วย

[conrail]

ขบวนรถ " โคดามะ " ที่เดินทางนี้จะจอดทุกสถานีรายทางจากสถานีโตเกียว จนถึงสถานีนาโกยา เรียกง่ายๆว่าเป็นรถธรรมดานั่นเองแต่เป็นแบบชินกันเซน

" โคดามะ " ขบวนนี้ใช้รถไฟชินกันเซน รุ่น 300 ทำการ มีความเร็วสูงสุด 270 กิโลเมตร / ชั่วโมง นำมาใช้การตั้งแต่ปีพ.ศ. 2535
เมื่อก่อนนี้ รุ่น 300 ก็เคยถูกใช้วิ่งสำหรับขบวนรถ " โนโซมิ " ( มีลักษณะเป็นแบบรถด่วน จอดเพียงบางสถานีเท่านั้น) แต่ในปัจจุบันถูกใช้สำหรับขบวนรถ " โคดามะ " และ " ฮิคาริ " ( มีลักษณะแบบรถเร็ว) และใช้การสำหรับสายโทไคโด กับ สายซันโยเท่านั้น

ตะแกรงของรถรุ่นนี้ จะไม่มีครีบสำหรับกวาดหิมะดังเช่นสายโทโฮคุ ( สายเหนือ) แต่จะมีแผ่นกันกระแทกซ้อนกันอยู่หลายชั้นแทน

จากรุ่น 0 เมื่อเปรียบเทียบกับรุ่น 100 แล้ว รุ่น 300 จะมีช่วงหน้าที่ยาวมากกว่าและนับจากรุ่นนี้ไป ชินกันเซนรุ่นหลังจะมีช่วงหน้าและจมูกที่ยาวเพื่อให้ลู่และลดแรงปะทะลมลง

หมายเหตุ ; คันหน้าสุดนั้นจะเปิดไฟหน้ารถตลอดเวลาแม้แต่ในเวลากลางวัน ส่วนคันท้ายสุดของขบวนจะเปิดไฟสีแดงไว้เพื่อให้รู้ว่าเป็นคันท้าย

[conrail]

กลับมาต่อครับใกล้จะจบแล้ว พอดีเมื่อคืนลงต่อไม่ไหวจริงๆ ปวดหัวจากไข้หวัด

เรื่องขบวนรถต่างๆของชินกันเซนนั้น คงจะได้อธิบายต่อไปอีกครั้งในคราวที่นั่งขบวนรถ " โนโซมิ " ไปโอซาก้า

เมื่อขึ้นมาที่ชานชลาและถ่ายรูปไปบ้างเล็กน้อยแล้ว ก็ถึงคราวที่จะเข้าไปข้างในรถบ้าง ที่พื้นชานชลานั้นจะมีการตีพื้นที่สำหรับรอรถ ซึ่งจะระบุตู้เอาไว้เรียบร้อย เวลาที่ยืนรอก็ต้องชิดด้านซ้ายเพื่อเปิดทางให้คนโดยสารที่ออกมาจากรถได้เดินออกมาก่อน ดูแล้วเป็นระเบียบเรียบร้อยดี ไม่เหมือนตอนที่ผมจะลงรถเมล์ที่บ้านเรา พอประตูรถเปิดและกำลังจะก้าวลง พวกที่รออยู่ข้างล่างก็เบียดแทรกขึ้นมาเลย กลัวไม่มีที่นั่ง มาเบียดกันอยู่ตรงประตูนั่นล่ะ ผมนี่แทบจะยันสวนกลับไปเชียว ( อาจจะไม่สุภาพนิดหน่อย )

ประตูนี้อยู่ด้านที่ติดห้องน้ำ โดยจะมีอีกประตูอยู่ทางด้านหน้าอีกบาน ( 1 ตู้จะมีสองประตูหัว-ท้ายในฝั่งเดียวกัน ถ้ารวมทั้งสองฝั่งก็ 4 ประตู ขึ้นอยู่กับว่าชานชลาของสถานีนั้นๆ อยู่ทางฝั่งไหนก็จะเปิดประตูฝั่งนั้น และประตูนี้จะเปิด-ปิดอัตโนมัติ)

[conrail]

เมื่อเข้ามาด้านในก็เลือกที่นั่งตามใจชอบ เนื่องจากตั๋วของผมนั้นเป็นตั๋วแบบที่ไม่ได้การจองที่เอาไว้ และก็ขึ้นที่สถานีโตเกียวอันเป็นต้นทางด้วยเลยไม่ค่อยมีคนมากนัก แต่ทุกๆสถานีที่ขบวนรถจอดก็จะมีคนขึ้นมาเรื่อยๆจนเต็มเหมือนกัน ถึงตอนนั้นก็จะมีการยืนโดยสารด้วยแต่เค้าจะยืนอยู่ด้านนอกห้องโดยสาร บริเวณหน้าประตูขึ้น-ลงนั่นเอง ถ้ามีใครลุกจากที่นั่งจะลง คนที่ยืนก็จะเข้าไปนั่งแทนที่

ที่นั่งจะแบ่งออกเป็น 2 แถว โดยแถวหนึ่งจะมีเบาะนั่ง 3 ตัว อีกแถวจะมีเบาะนั่ง 2 ตัว ผมเลือกนั่งด้านที่มีเบาะนั่ง 2 ตัวและเอาตัวที่อยู่ด้านในสุดเพื่อจะได้มองเห็นวิวได้ชัดเจน