ขุดกรุ : ไปนั่งรถรางเคเบิลคาร์ ที่ซานฟราสซิสโก

[Smart]

ราวๆ เดือนต้นเดือนตุลาคม ปี 2546 ผมได้มีโอกาสไปอบรมที่ลอสแอนเจลีส เลยถือโอกาสลาพักหนาว (ก็มันไม่ร้อนนี่นา) บินขึ้นไปอีกนิด
พร้อมๆ กับครอบครัวรวม 3 คน เพื่อไปเที่ยวยังนครซานฟราสซิสโก 1 ใน 5 เมืองที่น่าท่องเที่ยวที่สุดของประเทศสหรัฐอเมริกา

อากาศช่วงนั้นเย็นสบายพอเที่ยวได้สนุก (ราว 8-10 องศาเซลเซียส) ไม่หนาวทรมานครับ ทำให้เดินเที่ยว นั่งรถเที่ยว นั่งเรือเที่ยวกันได้อย่างมีความสุข
จุดเด่นที่ผมภูมิใจที่สุดของทริปนี้คือ การที่ได้จองห้องของโรงแรม (ผ่านทางเว็บไซทื www.expedia.com) ที่ได้อัตราค่าห้องไม่แพงมากนัก
(คืนละ 80 เหรียญ หรือประมาณ 2000 บาท เฉลี่ยแต่ละคืนจะไม่เท่ากัน) เป็นห้องระดับ 2-.3 ดาว แต่ว่าสะอาดและน่าอยู่มากๆ ชื่อโรงแรมพาวเวลล์
(The Powell Hotel) http://www.thepowellhotel.com และที่สุดของที่สุดก็คือ โรงแรมตั้งอยู่ตรงจุดสถานีรถรางเคเบิ๊ลคาร์ cablecar ชื่อสถานี Powell

ทำให้ผมตัดสินใจจองห้องพักทันที 4 คืน (การจองห้องพักทางอินเตอร์เน็ต เราต้องมีบัตรเครดิตนะครับ และยิ่งจองล่วงหน้านานเท่าไหร่
โอกาสที่จะได้ห้องพักถูกยิ่งมีมาก)

อีกคำแนะนำที่อยากจะเล่าให้ฟังก็คือ.... ในเมืองท่องเที่ยวใหญ่ๆ ของอเมริกา เค้าจะมีบัตรเป็นเล่มๆ ขาย เพื่อให้นักท่องเที่ยวซื้อไปใช้
จะถูกกว่าไปซื้อบริการเที่ยวทีละอย่างๆ และยิ่งโดยเฉพาะการสั่งจองบัตรเล่มนี้ผ่านทางอินเตอร์เน็ต ราคาก็จะลดลงมาอีก 50%

พอนึกภาพออกแล้วนะครับว่า เราจะประหยัดได้มากขนาดไหน อ้อ.. เราเรียกบัตรนี้ว่า City Pass ครับ (www.citypass.com)

ปกติบัตรโดยสารรถรางจะราคา 3 เหรียญ ต่อเที่ยว... แต่ผมนั่งแบบไม่อั้นไม่จำกัดจำนวนขึ้นลง และเส้นทาง ซึ่งมี 3 สาย (แต่ทั้งหมดต้องภายใน 7 วันที่ระบุในบัตร)
เรียกได้ว่าการสั่งจองทุกอย่าง ทุกบริการ ผมจะวางแผนและทำที่บ้านหรือที่ทำงานในเมืองไทยเลย พอไปถึงที่โน่น การเช็คอินโรงแรม หรือการใช้บริการต่างๆ
เราก็เพียงเอาอีเมล์หรือเอกสารยืนยันที่พิมพ์เตรียมเป็นแผ่นๆ ไปยื่น สะดวกมากๆ ครับ

เอาล่ะ ไปดูภาพกันดีกว่าครับ



ภาพของโรงแรม เป็นโรงแรมเก่าแก่มาก เรียกว่าคลาสสิกจะดีกว่า แต่ไม่ได้หรูหรา อันนี้เป็นภาพจากอินเตอร์เน็ต
ที่ทำให้ผมตัดสินใจจองโรงแรม



แล้วก็นี่ ภาพมุมเกือบจะเดียวกัน ลูกศรชื้คือห้องที่ผมเข้าไปพัก ... ที่นี่ไม่มีเครื่องปรับอากาศครับ เพราะอากาศเย็นทั้งปี
เปิดหน้าต่างนิดเดียวก็หนาวทั้งห้องแล้ว



มาแล้วครับ ทันทีที่เอาของเก็บเรียบร้อย ก็ออกตระเวณเที่ยวกันเลย ภาพนี้เป็นรถรางที่กลับเข้ามาจอดที่สถานีปลายทาง



มุมจากห้องพัก



วงเวียนกลับรถครับผม 8) ใช้คนเพียง 2-3 คนก็พอ ลักษณะเหมือนๆ กับที่เรามีแต่เล็กกว่า



รถคันนี้กำลังโดนปั่นอยู่.. มีเจ้าหน้าที่ดันคนเดียวก็พอ 8)



พนักงานขับ จะอยู่กลางรถ ระหว่างที่นั่งของผู้โดยสารที่หันหน้าออกจากตัวรถ (และยังมีห้องโดยสาร ถ้าใครไม่ชอบอากาศเย็น)
พนักงานที่มีเชื้อสายชาวจีนที่นี่ มีหลายคนเลย เพราะคนจีนมาอยู่ที่ซานฟรานกันนานมาก จะเป็นร้อยปีแล้วด้วยซ้ำไป

[Smart]

ทั้งรถรางและรถยนต์ทั่วไป ใช้ถนนร่วมกัน ... รถรางนี่เค้าให้โหนได้ช่องละ 2 คนครับรวมๆ โหนกัน ฝั่งนึงก็ราว 8 คนได้
แล้วแต่เวลาและเส้นทาง



มุมสวยๆ ที่สถานี Market Street สุดท้ายที่ชายอ่าวซานฟราน สถานีนี้สวยมาก



รถรางสายเดียวกันก็จะมีหลายสี คันนี้สีสวยดี



ป้ายที่ติดภายในห้องโดยสาร มีประวัติคร่าวๆ... ถ้าอยากอ่านกันและดูภาพเต็มๆ ก็ไปที่ www.cablecarmuseum.com ได้เลยครับ



อีกมุมที่ Market Street



การยืนรอต่อแถวนานเกือบ 1 ชั่วโมง เป็นเรื่องธรรมดามาก เพราะนี่คือจุดขายของเมืองเค้า การยืนรอ ก็จะวนเป็นวงกลมตรงวงเวียนกลับรถนั่นเอง
... ระหว่างวันก็จะมีนักดนตรี วณิพก ขอทาน มาแสดง มาขอตังค์ แปลกตาดีมาก หมอนี่.. เอาโซ่กับกุญแจรัดตัว แล้วก็สลัดหลุดออกมา แล้วก็ขอตังค์ตามระเบียบ



กลับรถกันอีกแล้ว ที่นี่ไม่มีการแตกแถวหรือแซงคิวครับ บ้านเราก็ดีขึ้นทุกวันๆ นะ



คราวนี้ใช้ 2 คน ......... มาดูบรรยากาศทั่วไปมั่งครับ

[Smart]

มุมมองจากที่นั่งด้านนอกใกล้ๆ คนขับ อากาศเย็นมาก แต่สองข้างทาง สวยมากๆ เช่นกัน



ถนนที่นี่จะเป็นเนินสูงต่ำสลับกันตลอด



มองออกไปด้านข้างเห็นถนน Lombard ที่สวยมากๆ จุดท่องเที่ยวอีกแห่งที่คนต้องแวะ



และนี่ครับ... มองออกไปเห็นเกาะอัลคาทราซ ... Alcatraz ที่เราเห็นในหนังหลายเรื่อง สองอันหลังนี้แถมครับ





ที่จริงมีภาพมากกว่านี้ครับ รวมทั้งที่ cable car barn ซึ่งเป็นทั้งที่เก็บรถและสถานี หัวใจของระบบสายสลิง
แต่หาภาพไม่เจอ... ใครอยากทราบมากกว่านี้ ไปที่ www.cablecarmuseum.com ต่อได้เลยครับ

การวางแผนการเดินทาง จองโรงแรมและบริการแต่เนิ่นๆ โดยไม่ต้องพึ่งบริการนำเที่ยวในบ้านเรา ... ผมว่าในเมืองใหญ่ๆ
แบบนี้ เราก็สามารถหาทางเองได้ และจะทำให้ประหยัดเงินไปอีกเป็นหมื่นบาท ถึงหลายหมื่นบาทเลย ในขณะที่เราจะมีอิสระเต็มที่
ที่จะเที่ยวที่ไหนก็ได้ นานแค่ไหนก็ได้ครับ ... สุดท้ายฝากบอกน้องๆ ที่นี่ว่า ภาษาอังกฤษนั้น สำคัญมากกับชีวิตคนในเมืองทุกวันนี้ ...

ภาษาจะพาเราไปยังที่ที่ไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะได้ไป และอนาคตที่ดีกว่าวันนี้ครับ