๑๑๕ ปี แห่งความภาคภูมิใจ การรถไฟฯ รับใช้ประชา

[OneBrutal]

และก็เป็นอันเสร็จพิธีทั้งหมดในวันนี้ครับ


สุดท้ายนี้ต้องขอขอบคุณ

1. พลตำรวจโท ชัจจ์ กุลดิลก รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงคมนาคม

2. นายยุทธนา ทัพเจริญ ผู้ว่า่การถไฟแห่งประเทศไทย

3. ผู้บริหารระดับสูงและเจ้าหน้าที่การรถไฟแห่งประเทศไทย

4. กองประชาสัมพันธ์ ศูนย์ประชาสัมพันธ์และบริการท่องเที่ยว

หากผิดพลาดหรือบกพร่องประการใด ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ
_________________
MASTER MOVEMENT OF JUDNAK : We Are Rotfaithai.Com 7th Anniversary

[pak_nampho]

ขอขอบคุณและแสดงความยินดีกับน้องหนึ่ง,น้องอิ๋ว ในฐานะตัวแทนรถไฟไทยดอทคอมที่ได้รับเชิญจากกองประชาสัมพันธ์,การรถไฟแห่งประเทศไทย
ในฐานะสื่อมวลชนให้ทำข่าวและนำภาพข่าวมาเผยแผ่ให้พวกเราได้ชมกันครับ....
_________________
+++++++++++++++++ ๑๑๖ ปี รถไฟไทยก้าวไกล....จากรถจักรไอน้ำ +++++++++++++++++

....................บุตร ครฟ. พขร.ตรี แขวงรถพ่วงปากน้ำโพ ...................

[ksomchai]

ขอบคุณ มากครับที่นำภาพ มาให้ชม เหมือนได้มาชมถึงหน้างานเลย ครับ
ได้เห็นภาพหน้า ตึกบัญชาการ การรถไฟแห่งประเทศไทย แล้ว คิดถึงม้านั่งที่เป็นล้อรถไฟ ที่หน้าตึก ครับ
_________________

[Wisarut]

เรื่องชวนบ่น จากผู้โดยสาร


การรถไฟครับ....ทำไมรถไฟที่ผมนั่งถึงทำกับผมได้
Posted by พิทักษ์ ,
ผู้อ่าน : 140 ,

OK Nation 16:19:45 น.


เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา(31มี.ค.255)ชีพจรผมก็ลงเท้าต้องเดินทางไปจังหวัดพิษณุโลก จุดหมายคือสวนป่าเขากระยางที่มีน้ำตกปอย ห่างจากพิษณุโลกไปประมาณ 60 ก.ม. นัดกับเพื่อนที่เรียนวิทยาลัยเทคนิคตากไว้หลายคน ไประลึกถึงความหลังกัน ผมนัดเพื่อนไว้ที่พิษณุโลกเวลาประมาณบ่ายโมง ก็เลือกเดินทางโดยรถไฟ ด่วนพิเศษมีเที่ยว 08.30 น.ก็ตามกำหนดก็จะถึงประมาณ 13.09 น. ไปรถบัสโดยสารก็คงไม่ได้เพราะรถเที่ยวเช้าขึ้นเหนือนี่ไม่ค่อยมี ผมถึงเลือกรถไฟในการเดินทางครั้งนี้






พอถึงหัวลำโพงประมาณ 07.30 น.ก็เข้าไปที่ข้างใน กำลังมีนิทรรศการ การรถไฟครบ115 ปี เดินเที่ยวชมในงานพักนึงก็ไปนั่งรอรถ รถที่ผมจะไปกว่าจะเข้ามาก็ประมาณเกือบ09.00น. ผมเคยใช้บริการรถไฟตั้งแต่สมัยยังเด็กๆเพราะบ้านพ่ออยู่จังหวัดพิจิตร ปิดเทอมทีพ่อ,แม่ลูกก็จะไปเยี่ยมบ้านญาติๆเกือบทุกปี ความที่เด็กๆเราตื่นเต้นมากที่จะได้นั่งรถไฟโดยเฉพาะชั้นสามที่ค่าโดยสารถูกหน่อย บรรณยากาศต่างๆที่ผมนึกย้อนไปเบื้องหลังมันช่างงดงาม ภาพคนขายของ ทิวทัศน์สองข้างทาง ผู้คนโดยสารที่หลากหลายแตกต่างกันไป ทริปนี้ผมถึงอยากใช้บริการของรถไฟไทยทั้งที่ราคารถด่วนพิเศษนี่แพงกว่ารถทัวร์มาก






ก็เรื่อยๆมาเรียงเรียงไปตามภาษาถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง สภาพบนรถไฟเท่าที่ผมสังเกตุแม้จะเป็นรถด่วนพิเศษ สภาพก็ยังคงเอกลักษณ์ไว้เช่นเดิมเหมือนสมัยเก่าๆ ภายในรถข้างๆที่นั่งและบนพื้นสกปรกมาก กระจกไม่ได้เช็ดถูกันเลย ที่สำคัญห้องน้ำยังเหม็นและสกปรก คันที่ผมนั่งไปพื้นห้องน้ำมันแตกด้วยซ้ำ รู้เพราะผมเข้าใช้งานซิครับ ใครเคยเข้าห้องน้ำบนรถไฟนี่มันเป็นเรื่องทรมานมาก มันจะทั้งสั่น ทั้งเหวี่ยงให้ ตัวเราหมุนคลอน ทำอะไรก็ไม่ตรงที่ตรงทาง เลอะเปรอะเปื้อนไปหมด ดีอย่างเดียวที่น้ำยังไหลแรงอยู่

.........

อาหารนี่เขามีเตรียมไว้ให้นะ เป็นอาหารกล่อง ผมเจอแกงเผ็ดปลาดุกมีปลาดุกอยู่ชิ้นนึง ข้าวหอมมะลิหอมกรุ่น แล้วก็มีฮ้อยจ้อวางอยู่สองชิ้นเล็กๆ ก็พอจะกล้อมแกล้มกระเดือกไปได้นิดนึง ข้าวน่ะหมดแต่กับนี่เหลือเพราะมันย่องเลยก็เลยขอลา ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็ยังหาซื้อสองข้างทางตอนรถจอดสถานีต่างๆได้แล้วยังอร่อยเสียด้วย ผมบอกได้เลยมาสมัยนี้เตรียมข้าวไปกินเองถ้าไปด้วยรถไฟ

......

เรื่องล่าช้านี่จากสถานีหัวลำโพงก็ไม่เท่าไร พอรถวิ่งมาถึงสถานีวังกรด เขตจังหวัดพิจิตรก็เป็นเรื่อง ตอนนั้นประมาณเกือบบ่ายโมงครึ่งทั้งฝนทั้งพายุกระหน่ำอย่างหนัก รถจอดที่สถานีวังกรด ระหว่างนั้นก้มีการแจ้งผู้โดยสารว่าทางข้างหน้ามีต้นไม้ล้มมาขวางทาง ทำให้รถไปไม่ได้ต้องรอตัดต้นไม้ก่อนรอยู่นานจนประมาณเกือบบ่ายสามโมงครึ่งรถก็วิ่งต่อไปได้ ออกจากสถานีวังกรดมาประมาณซักสามสี่กิโลเมตร รถก็ต้องหยุดกลางทางอีกไปไม่ได้มาดูภาพบางส่วนว่าทำไมไปไม่ได้

ภาพแรกฝนตกหนักที่สถานีวังกรด ลงไปนั่งรอที่สถานีไม่ได้ เปียกโชกแน่ๆถ้าลงไป




พอรถออกวิ่งได้หลังจากที่หยุดมานานซักพักผมก็เจอภาพนี้ ผมถ่ายที่หน้าขบวนรถเพราะอยู่โบกี้แรกพอดี










สงสัยว่าทำไมต้นไม้ที่ขวางทางนี่เคลียร์กันช่างช้าเหลือเกิน................เชื่อไหมผมเห็นอะไรที่เขากำลังทำกันอยู่ มีต้นไม้เป็นกระถินยักษ์กิ่งขนาดประมาณ นิ้วมือ ถึงขนาดข้อมือ ล้มลงมาขวางเป็นแนวยาว เจ้าหน้าที่รถไฟเอาประแจปากตายที่เป็นเหล็ก เอาไปตีที่กิ่งไม้ให้หัก ก็ท่อนเท่าข้อมือตีสิบนาทีมันยังไม่หักเลย ผมนึกได้ว่ามีมีดพับวิคเตอร์ริน๊อกซ์อยู่แล้วมีเลื่อยเล็กๆอยู่ในชุดด้วย ก็ไปค้นจากกระเป๋าเอามาส่งให้คนที่ลงไปตัดยังโดนดูแคลนว่ามันจะเลื่อยเข้าหรือเปล่า แต่พอเลื่อยไปถึงรู้ว่าคมจริง ใช้เวลาเคลียร์ประมาณ 20 นาทีก็ผ่านมาได้ ณ จุดนั้น

......

ยังเรื่องยังไม่จบผ่านมารถวิ่งมาได้อีกประมาณ ซักสิบห้านาที ก็ หยุดอีก เที่ยวนี้งานหนักเลยเพราะมีต้นไม้ล้มขวางเกือบห้าสิบเมตรตลอดแนว มีดผมก็เอาไม่อยู่แล้วงานนี้ พนักงานรถไฟก็ได้แต่เดินมาแจ้งว่า ต้องรอหน่วยกู้ภัยมาช่วยตัดก่อนถึงจะไปได้ มีผู้โดยสารผู้หญิงมีอายุคนนึงเขาบอกว่าป้ามีมีดเอาไหม ทีแรกผมเองก็งง ป้าแกงัดออกมาสองเล่มขอโทษทียาวประมาณ ศอกนึง แกบอกว่ามีดทำครัว ผมดูแล้วมัน่าจะเป็นมีดแบบสปาร์ต้าที่ยอดนิยมของช่างกลเขามากกว่า ก็ได้มีดสองเล่มนี่ลงไปช่วยกันเคลียร์ทั้งคนรถไฟทั้งผู้โดยสารจนกระทั่งสำร็จรถไฟก็วิ่งผ่านจุดนั้นมาได้ ผมมาถึงสถานีพิษณุโลกเมื่อประมาณ 17.15 น.

......

ทีนี้ก็จะเป็นการบ่นถึงบทสรุปจากเหตุการณ์ครั้งนี้ที่ผมไปเจอมา

1. การเตรียมความพร้อมของเครื่องไม้เครื่องมือต่างๆประจำขบวนรถนี่ล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง เครื่องมือช่างพื้นฐานเช่น เลื่อย มีด ประแจ ฯลฯ ไม่ได้มีติดขบวนรถไว้ นี่ถ้าไม่ได้มีดป้าคนนั้นผมยังไม่รู้ว่าจะถึงเมื่อไร

2. การประสานงานหน่วยงานต่างๆในเขตจังหวัดนั้นๆ ไม่ได้มีการประสานขอความช่วยเหลือต่างๆได้ทันท่วงทีล่าช้ามาก ผมถามเพื่อนที่เป็นผู้ช่วยผู้จัดการไฟฟ้าภูมิภาคว่าการไฟฟ้าฯมีรถตัดกิ่งไม้หรือเปล่า เพื่อนบอกว่าถ้าเขาขอมานี่รับรองว่าไม่เกินสิบห้านาทีก็ไปช่วยตัดกิ่งไม้ได้ กู้ภัยจังหวัดก็น่าจะมี หน่วยอื่นๆก็น่าจะมีแต่ทำไมคนบนรถต้องลงไปช่วยเหลือกันเองล่ะ

3. รถไฟไทยสมัยนี้นี่เรื่องความสะอาดหรือความพร้อมของขบวนรถนี่ก็ล้มเหลว แต่ผมเห็นใจนะถ้าข้อนี้ผมรู้เพราะเท่าที่ประมวลจากข้อสังเกตุตามรายทางที่ผ่านมา ผลจากมหาอุทกภัยที่ทำความเสียหายอย่างมากเมื่อปีที่แล้ว ทุกสะพานข้ามตั้งแต่อยุธยาขึ้นไป จะมีการซ่อมและดามคอสะพานเกือบทุกสะพาน ผมนับนี่น่าจะเป็นเกือบร้อยจุด วิ่งผ่านก็ต้องชลอความเร็วเกือบทุกสะพาน นี่ก็น่าจะทำให้รถไฟสายเหนือต้องเสียเวลาในการเดินทางทุกขบวน เมื่อเข้ากรุงเทพก้ไม่มีเวลาที่จะเข้าซ่อมบำรุงและทำความสะอาด

4. การเตรียมพร้อมของเส้นทางนี่ก็ล้มเหลว เมื่อก่อนทุกครั้งที่ผมนั่งรถไฟจะต้องเห็นมีการตัดหญ้า ตัดต้นไม้ ตามรายทางที่ผ่านทุกครั้ง แต่ที่ผมไปเจอมานี่มันบอกว่าต้นไม้สองข้างทางไม่มีการตัด ฟันให้โล่งทั้งสองข้างทาง ดูจากต้นไม้ที่ล้มลงมานี่ผมว่าคงไม่มีการตัดเลยไม่ต่ำกว่าเป็นสองสามเดือนแน่ๆ ก็คงไม่ว่าหรอกข้อนี้ผมว่าคงจะไม่มีเงินจ้างลูกจ้างชั่วคราวมาทำงานมากกว่า ซึ่งก็น่าจะมีคำตอบจากคนบริหารการรถไฟว่าทำไมจึงเป็นเช่นนั้น

....

ไม่เอาแล้วบ่นมากเดี๋ยวเขาโกรธเอาอะไรมาขว้างหัวเอา ก็ทำได้แต่ว่าที่รัฐบาลยุคนี้เขาอนุมัติงบประมาณปรับปรุง และดูเหมือนจะให้เอาไปปรับโครงสร้างหนี้สินตั้งสี่หมื่นกว่าล้านบาท(ผิดถูกก็ต้องขออภัยในข้อมูล)เมื่อวันก่อน คงจะพอมีเหลือส่วนอื่นที่จะเอามาปรับปรุงงานบริการให้ดีกว่านี้ แต่ผมก็ยังรักที่จะใช้บริการโดยรถไฟไทยครับ แต่ช่วงนี้คงขอที่จะไปใช้รถทัวร์ดีกว่าเพราะต้องรอเวลาสักนิดให้การซ่อมแซมต่างๆ เช่น สะพาน แล้วเสร็จก่อน ขอจบไปดื้อๆแล้วครับท่าน

[black_express]

งานเข้าแล้วไหมล่ะ ? ปล่อยให้รถจักรตัดหญ้าริมทางจนกระทั่งโตล้มขวางทางรถไฟเข้าอีก

เดี๋ยวจะดูกรณีนี้กับเส้นทางสายมาบตาพุดบ้าง

[JackSkyline]

ตอนนี้ ก็ยังมีพวกหลังเขาบอกว่า ราง 1 เมตร เชื่อต่อเพื่อนบ้าน อย่างจีนไม่ได้

แล้ว พม่า กับลาว เวียดนาม กับ มาเลย์ เขาเป็นประเทศอื่นไกลเหรอครับ
ทำไมมองว่าจีนเป็นเพื่อนบ้าน
มันออกปากว่า
การปรับปรุงทางรถไฟใหม่ เป็น
ผักชีโรยหน้า? ระบบรถไฟควรเปลี่ยนเป็นมาตรฐานสากล กว้าง 1.6 เมตรได้แล้วถึงจะเชื่อมโยงไปยังประเทศต่างๆในภูมิภาคได้เช่นจีน อันนี้แค่ 1 เมตร แต่...ก็สวยขึ้นนะ ฮิฮิ

อีกคนบอกว่า อยากให้เปลี่ยนไปใช้รถไฟความเร็วสูง แทนรถไฟแบบเดิม ทั้งๆ ที่เขารู้กันทั่วแล้ว ว่ามันต้องมีทุกระบบ
แต่มันยังไม่รู้อะไรเลยยังมีอยู่เหรอครับ