เรื่องหายาก .. ดูดมาจากเวบเก่า

[BanPong1]

เรื่องเล่าในอดีตแบบคนละเขตคนละแขวงนี้ น่าจัดเสวนานะครับ

พวกเรา (รุ่นเลยหลักสี่ เกือบหลักหก) หาแถวๆอีสานมาแจมด้วยก็ดีนะครับพี่นพ

เล่ากันสามวันสามคืนไม่เลิกแน่ ว่าแต่จะมีใครฟังกันไหมนี่


_________________

[Mongwin]

ช่อง 7 รายการภาพเก่าเล่าใหม่ 08-06-2555 17:58

สิงหาคม ปี 2530 ได้มีการปิดซ่อมแซมสะพานพระราม 6 สะพานเหล็กผสมคอนกรีต ที่ใช้เชื่อมข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาจากด้านฝั่งตะวันออกและฝั่งตะวันตก หลังจากสะพานแห่งนี้ สร้างเสร็จและเปิดใช้มาตั้งแต่ปี 2470 ในสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 ทำให้ประชาชนที่จะสัญจรไปมา สองฝั่งแม่น้ำ ต้องใช้การเดินข้ามสะพานแทน

สะพานพระราม 6 ถือเป็นสะพานรถไฟแห่งแรกที่ข้ามแม่น้ำเจ้าพระยา โดยจะมีถนนคอนกรีตคู่กันไป จนเมื่อมีการสร้างสะพานพระราม 7 คู่ขนานในปี 2535 สะพานพระราม 6 จึงยกเลิกให้รถข้ามและปรับปรุงให้เป็นสะพานข้ามแม่น้ำเฉพาะรถไฟเพียงอย่างเดียว ในเวลาต่อมา

[Mongwin]

สถานีรถไฟบางกอกน้อย ปี 2512 จากภาพยนตร์เรื่อง เหนือบารมี
คลิปโดยคุณมนัส กิ่งจันทร์ครับ

[Mongwin]

รายการแฟนพันธุ์แท้ ตอน รถไฟไทย ออกอากาศเมื่อวันศุกร์ที่ 13 มิ.ย. 46 หรือเกือบสิบปีมาแล้ว ทางสถานีวิทยุโทรทัศน์กองทัพบกช่อง 5 ผลิตรายการโดย บริษัท เวิร์คพอยท์ เอ็นเทอร์เทนเมนท์ จำกัด (มหาชน)
มีผู้เข้าร่วมแข่งขันคือ
1. คุณมนัส อ่อนสังข์ ("พี่ลาเต้" เว็บคอลัมนิสต์ Dek-D.com)
2. คุณศวิน ดุราศวิน (คุณหนุ่ม บางบัวทอง นักปั่นจักรยาน)
3. คุณพัธราชัย พัฒนสุวรรณา (คุณบอย pattharachai)
4. นพ.รักษ์พงศ์ เวียงเจริญ (พี่หมอ Rakpong)
5. คุณศุภสิทธิ์ โทนุสิทธิ์ (คุณฟาง Main_Reservoir)


เผยแพร่เมื่อ 20 ก.ย. 2012 โดยคุณ SDUful

[ksomchai]

ผมได้ดูรายการวันที่ออกอากาศด้วย ครับ วันนี้พอรู้ว่าจะมีรายการเกียวกับรถไฟ ผมใม่ยอมออกไปไหนเลย รออยู่หน้าจอ

ไม่คิดเลยว่าเวลาล่วงเลยไป ๕ ปี เราจะใด้รู้จักกันที่นี่ รถไฟไทยดอทคอม
_________________

[Tob96]

คืนวันที่รายการแฟนพันธุ์แท้ออกอากาศ ทางช่องไอทีวีมีรายการเกี่ยวกับปู่ ๔๐๑๐ ด้วยใช่ไหมครับ ถ้าผมจำไม่ผิด
_________________
เราเหล่าม้าเหล็ก...ยามวิ่งเร็วดั่งพายุ...ยามหยุดนิ่มนวลดุจสายน้ำไหล.....

[Pornly]

ขอบคุณครับ

[Mongwin]

[Wisarut]

ความติดจะเพิ่มโหลดเพลาจาก 10 ตันครึ่งเป็น 15 ตันนั้น มีมาแต่ปี 2473 แล้ว โดยจะทำกะทางคู่ไปบ้านภาชีและ ทางไปเมืองเพชรบุรีก่อน แล้วถอดสะพาน โหลดเพลา 10 ตันครึ่งไปใช้ที่สายขอนแก่น-หนองคาย - แต่เกิดการเปลี่ยนแปลงการปกครองซะก่อน เลยต้องรอไป

เมื่อคราวที่พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จเยือนอเมริการ ปี 2474 นั้นพระองค์ มีพระราชประสงค์จะกู้เงินจากนายธนาคารชาวสหรัฐ อเมริกันมาทำในเรื่องนี้ให้สำเร็จแต่เจอเงื่อนไขโหด คือ

1. ให้ยกกรมรถไฟหลวงให้เป็นของธนาคารในอเมริกันเพื่อเป็นเครื่องค้ำประกัน
2. ให้เลิกสัมปทานป่าไม้ของอังกฤษ-เดนมาร์ก กะ เหมืองแร่ดีบุกที่คนออสซี่ได้สัมปทานโดยประเคนให้อเมริกันแทน
3. รวมถึงการยกการค้าข้าวให้อเมริกันค้าข้าวด้วย ...

เลยต้องงดดำริที่จะขอกู้เงินอเมรกันไป จนความวิบัติแห่งสงครามมาเยือนเลยสบช่องที่จะเอาราง 70 ปอนด์ และ สะพานเหล็ก 15 ตันมาเปลี่ยนเสียที

ระหว่างนั้นรัฐบาลสยามสมัยเปลี่ยนแปลงการปกครอง ได้ซื้อของญี่ปุ่นจากนิปปอนสตีล มาแทนการซื้อรางเหล็ก จาก กรุปป์ กับ คาร์เนกี้ และสะพานเหล็กจาก ไดเดและเดอเวเดล เพราะประทับใจว่าคนญี่ปุ่นผลิตของได้เหมือนฝรั่งในราคาที่ถูกกว่า - นอกเหนือจากการซื้อรถจักรมิกาโด ญี่ปุ่น มาแต่ปี 2479 (ปีที่เศรษฐกิจสยามเริ่มฟื้นตัวจริงๆ)

[Wisarut]

ของฝากจากสหาย
โดย: บาราย
คัมภีร์จากแผ่นดิน ไทยรัฐ
21 ตุลาคม 2555, 05:00 น.
...

โกวิท ตั้งตรงจิตร เล่าไว้ตอนหนึ่งในหนังสือ “ความหลังครั้งสงคราม” (สำนักพิมพ์พิมพ์คำ สถาพรบุ๊คส์จำหน่าย) ว่า ประเทศไทยในช่วงเวลานั้น รัฐบาลเป็นฝ่ายอักษะ จึงมีหวอสัญญาณภัยดังทั้งกลางวันกลางคืน ผู้คนที่เคยตื่นกลัววิ่งหนีหาที่หลบภัย เจอกันนานๆเข้าก็ชักชิน ไม่หนีกันแล้ว หันมาตั้งหน้าตั้งตาหากินดีกว่า

ในเวลานั้น จะหาทำเลไหนค้าขายร่ำรวยได้เร็วเหมือนในกรุงเทพฯเป็นไม่มี

ถ้า “เซ็งลี้” เก่ง วันเดียวก็อาจจะหาเงินใช้ได้หลายพันบาท กระบวนการค้าขายแบบนายหน้า - ไม่ต้องมีเงินทุนเป็นแสนเป็นล้าน หาสินค้าจาก ผู้ขายเอามาให้ผู้ซื้อ แล้วก็คิดกำไรได้โดยไม่ต้องมีสินค้าในมือ หรือมีสินค้าอยู่ในร้านเลย

คนจีนบางพวก เรียกการค้าแบบจับเสือมือเปล่าว่า “พะคัง”

ต้นเหตุของความขาดแคลนสินค้า มาจากภาวะ สงคราม อ่าวไทยเต็มไปด้วยทุ่นระเบิด ที่เครื่องบิน บี 24 บี 29 ของฝ่ายพันธมิตรบินมาทิ้งไว้ สินค้าจากต่างประเทศเข้าไทยไม่ได้ พ่อค้าที่หากินกับกองทัพญี่ปุ่น ก็หากำไรได้ง่ายๆ เพราะไม่ว่าจะตั้งราคาไว้แค่ไหน กองทัพซามูไรสู้ราคาเสมอ

ไม่เพียง “สินค้าสงคราม” ขาดตลาด ข้าวปลาอาหารซึ่งเคยอุดมสมบูรณ์ในเมืองไทย ก็พลอยขาดตลาด เพราะญี่ปุ่นกว้านซื้อข้าวปลาอาหารและของจำเป็นทุกชนิดที่ไทยผลิตได้ เอาไปใช้เป็น

เสบียงเลี้ยงกองทัพ สินค้าก็แพงขึ้นทุกสัปดาห์ เกิดภาวะข้าวยากหมากแพง

โกวิท ตั้งตรงจิตร บอกว่า ญี่ปุ่นซื้อสินค้าราคาแพงจากไทยได้ไม่อั้น เพราะบังคับกู้เงินเอาจากรัฐบาลไทย เมื่อเงินไม่พอ ก็พิมพ์ธนบัตรไทยออกใช้เอง ทำให้เงินเฟ้อรุนแรง ของแพงทั้งยังหายาก สบู่กรด สบู่ซันไลต์ คนไทยไม่มีเงินซื้อ ต้องเอาน้ำด่างจากขี้เถ้าเอามาใช้ซักผ้า

ไม้ขีดไฟไม่มีขาย คนไทยก็ต้องหาเหล็กตะไบมาตีหินเหล็กไฟใส่กระบอกนุ่นแทนไม้ขีดไฟ กลายเป็นมนุษย์สมัยหินไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ

กิจการขนส่งทางรถไฟ ญี่ปุ่นยึดไปใช้ขนอาวุธยุทโธปกรณ์ คนไทยต้องใช้เรือ ซึ่งกินเวลาหลายวัน เกลือทะเลแถวสมุทรสาคร สมุทรสงคราม ถังละ 5 บาท มาถึงกรุงเทพฯ เพิ่มเป็น 10 บาท พอส่งไปขายแถวเชียงใหม่ เชียงราย เพิ่มเป็นถังละ 150-170 บาท (ขึ้นไปเชียงตุง แค่กระสอบเล็กนิดเดียว ต้องซื้อด้วยทองคำหนัก 1 จั๊ต [หรือ จ๊าบ ที่ผู้การถาวรเคยเล่น - ทองคำหนัก 1 บาท])

สถานการณ์ยากลำบากนี้ รัฐบาลแก้ปัญหาด้วยการควบคุมให้คนไทยซื้ออาหารด้วยบัตรปันส่วน

เพราะปัญหาเงินเฟ้อในสมัยแบงก์ญี่ปุ่น คนไทยจะซื้อสินค้าแต่ละอย่างก็ต้องพกเงินเป็นปึกใหญ่ ธนบัตรใบละพันจึงถูกพิมพ์ออกมา พ่อค้าแม่ขายนิยมพกติดตัวไปค้าขาย ไม่ต้องขนเงินใส่กระเป๋าหลายใบเวลาออกไปซื้อสินค้าตลาดสำเพ็ง

โกวิทเล่าตอนเมืองไทยเมื่อปลายสงครามไว้ว่า...วันที่ 7 พ.ค.2484 เยอรมนี คุกเข่ายอมแพ้กองทัพสัมพันธมิตร ฮิตเลอร์ จอมนาซี ฆ่าตัวตาย เมื่อกองทัพบกรัสเซียบุกเข้ายึดเยอรมนี

หลังข่าวเยอรมนียอมแพ้ไม่กี่วัน เวลา 10.00 น. คนกรุงเทพฯก็ได้เห็นเครื่องบิน บี 24 ป้อมบินลิเบอเร-เตอร์ฝูงใหญ่ บินต่ำกว่าปกติ เสียงดังมาก ทั้ง

ยังเห็นเครื่องบินขับไล่แบบใหม่ ชื่อ พี.38ไลต์นิ่งที่แปลว่าสายฟ้า ลำตัวผิดกว่าเครื่องบินขับไล่ ที่เคยได้เห็นมาในโลก บินแฉลบลงมาอวดโฉมชาวกรุงเทพฯ

เจ้าเครื่องบินไลต์นิ่ง บินเฉียดท่าเตียนไปทางท่าราชวรดิฐ ตรงข้ามกรมอู่ทหารเรือ ขณะนั้นมีเรือดำน้ำ 2 ลำ เรือสินสมุทร และเรือพลายชุมพล ลอยลำอยู่ (ทำหน้าที่ปั่นไฟให้รถรางสายบางคอแหลม) ทหารเรือดำน้ำตอนนั้นคงแยกมิตรแยกศัตรูไม่ถนัด ก็ใช้ปืนประจำเรือยิงกราดเข้าใส่ ทั้งที่ไม่ถูกเครื่องบิน แต่ฝ่ายเครื่องบินที่ก็ยอมไม่ได้ แตกหมู่บิน 2 ลำออกเป็นบินเดี่ยว จิกหัวลงมากราดยิงใส่เรือดำน้ำ ผล...เรือดำน้ำของไทยถูกยิงเสียหาย มีทหารเรือและชาวบ้านที่อยู่ในละแวกใกล้ๆ บาดเจ็บไปหลายคน

ขณะที่เรือดำน้ำไทยยิงสู้ แต่อีกด้านเป็นที่เปิดเผยในเวลาต่อมา มีการส่งข่าวประสานกันล่วงหน้า ว่าสหรัฐอเมริกาจะทิ้งเครื่องเวชภัณฑ์และยารักษาโรคให้ทหารไทยเตรียมรถไปรับได้ราว 10 คัน แล้ว ก็รีบบึ่งเอาไปซุกมิดชิดในค่าย (เรื่องนี้ลุงสรศัลย์ เคยเล่าไว้ด้วยครับ)

ข่าวสหรัฐฯทิ้งเครื่องเวชภัณฑ์และยาให้ไทย แพร่ไปทั่ว เพราะพร้อมกันนั้นสหรัฐฯ ได้โปรยใบปลิวบอกข่าว ข้อความในใบปลิว มีดังต่อไปนี้

ส่งยามากำนัล...สหายชาวไทย สารนี้มาจากเครื่องบิน...เราชาวอเมริกัน ทราบถึงความยากแค้นที่ญี่ปุ่นนำมาสู่บ้านเมืองของท่าน วันยิ่งล่วงไป สุขภาพของพลเมืองไทยยิ่งทรุดโทรมลง จำนวนคนไทยที่ต้องเสียชีวิตด้วยโรคภัยเพราะขาดยารักษา มีมากขึ้นทุกวัน

ในฐานที่เป็นเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อคำนึงถึงสัมพันธไมตรีระหว่างไทยและอเมริกาที่มีมาช้านานแล้ว จึงเป็นธรรมดาที่ชาวอเมริกันจะต้องวิตกกังวลและใคร่จะช่วยเหลือ

เราได้ส่งยามาช่วย จ่าหน้าถึงโรงพยาบาลไทย โดยที่เกรงว่าญี่ปุ่นอาจเป่าหูท่านว่ายานี้ไม่บริสุทธิ์ ฉะนั้น เราจึงแนะมายังแพทย์ เภสัชไทย ให้วิเคราะห์ยาทั้งหมดที่เราส่งมานี้ก่อนนำไปใช้ และระวังอย่าให้ญี่ปุ่นเจือปนด้วยยาพิษ หรือทำให้ยานี้เสื่อมคุณภาพ ด้วยประการหนึ่งประการใดได้

จงมีขันติ ญี่ปุ่นกำลังแพ้ ญี่ปุ่น ตลอดจนโรคาพยาธิและผีมัจจุราชที่มันนำเข้ามา จะถูกขับพ้นไปจากประเทศไทย...

เมื่อเครื่องบินบี 24 บินกลับไป ญี่ปุ่นก็ส่งรถออกมา หวังขอแบ่งยาจากไทย แต่คนไทยช่วยกันปิดข่าว ทหารญี่ปุ่นหัวฟัดหัวเหวี่ยงกลับไปด้วยความโกรธ.