จาก Sri Lanka Railway สู่"ลังกา-อโศก-เลย์แลนด์"แสนระทึก-ระทม

[Rakpong]

ศรีลังกา เป็นประเทศที่ไม่อยู่ห่างไกลกับประเทศเราเลย แค่ข้ามหนึ่งประเทศ ( เมียนม่าร์ ) กับ หนึ่งทะเล ( อันดามัน )

ในอดีต สองดินแดนนี้ ก็แลกเปลี่ยนสมณทูตทางพุทธศาสนากันบ่อย ๆ สมัยนี้ก็ส่งทูตทางรถไฟไปสองท่าน ขอบคุณที่เก็บเรื่องราวดี ๆมาฝากกันครับ

[tuie]

^
ขอบคุณครับพี่หมอ

ศาสนาพุทธในศรีลังกานั้นมีความใกล้ชิดกับศาสนาพุทธในสยามมากจริงๆครับ บทสวดมนต์หลายๆบทก็ออกเสียงได้คล้ายกับของบ้านเรามาก บางทียังนึกว่าเดินอยู่แถวๆวัดในบ้านเราแน่ะครับ

ติดตามชมเรื่องราวการออกทริปรถไฟศรีลังกาจาก "สองทูตรถไฟไทย" ต่อได้เลยครับ ช่วงนี้การนำเสนออาจจะขาดตอนไปบ้างด้วยภารกิจ และการออกตะลอนทัวร์ของ "อัคคีเทพทราเวล" แผนกทัวร์รถไฟในประเทศ กับภาคีชาวรถไฟไทยดอทคอม เร็วๆนี้ครับ

------------------------------------------------------------------

แม้ว่าจะที่ศรีลังกาจะมิมีคนขับรถจักรยานยนต์รับจ้างเข้ามา “รุม” นักท่องเที่ยวเหมือนที่เวียดนาม แต่คนขับรถตุ๊กๆที่นี่ซึ่งมีจำนวนมากก็มีกลวิธีในการหาลูกค้าไม่เบาเลย เช่น ทำทีเป็นเข้ามาชวนคุย คุณมาจากไหน อ้าว ไทยแลนด์ ชาวพุทธเหมือนกันเลย นั่งรถไปไหว้พระชมเมืองไหม ผมคิดไม่แพง ฯลฯ น้องหลวงจงกลชลฯผู้มีสีหน้าอาบอิ่มไปด้วยไมตรีจิต บวกมีความเชี่ยวชาญด้านภาษาอังกฤษยิ่งกว่าผมหลายช่วงตัว จึงต้องรับหน้าที่เป็น “เจ้าพนักงานตัดไมตรี-ชำนาญการ” ต่อสารถีเหล่านี้ เพราะเราพอใจที่จะเดินชมเมือง ชมรถไฟมากกว่า



ระหว่างเดินชมกรุงโคลัมโบฉบับรวบรัดยามสายวันนี้ ก็ได้เห็นอะไรน่ารักหลายอย่าง เช่น ป้ายโฆษณาอินเตอร์เน็ตความเร็วสูง “อภิมหานะ” (ABHIMAANA) ถ้าเป็นที่บ้านเราตั้งชื่อแบบนี้มีหวังฮากันครืน



ตำรวจจราจรที่ศรีลังกาบางนายก็ปฏิบัติหน้าที่บนหลังม้า มิได้ควบม้าไปโบกรถไปให้วุ่นวาย แต่ให้ม้ายืนนิ่งๆตามจุกที่ประจำ เช่น ทางข้ามถนน แล้วตำรวจจราจรก็คอยยกมือให้สัญญาณห้ามรถ โบกไล่รถจากบนหลังม้า นับว่าแปลกดี



ผมเข้าใจว่าในกรณีฉุกเฉินตำรวจจราจรที่ประจำอยู่บนหลังม้าเช่นนี้ จะสามารถควบม้าไล่ตามสกัดจับผู้ร้ายได้ทันท่วงทีกระมังครับ
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

เดินชมกรุงโคลัมโบฉบับรวบรัดแล้ว เราก็ออกมาขึ้นรถเมล์แดงไปเมืองกอลล์กันละครับ แม้จะมิมีป้ายข้างรถเป็นภาษาอังกฤษแต่เราก็ขึ้นรถไม่พลาดสาย เนื่องจากที่ชานชาลาสถานีขนส่งมีป้ายภาษาอังกฤษกำกับไว้ว่าชานชาลาใด เป็นรถสายใด ปลายทางที่ไหน



รถเมล์แดงที่นี่เป็นรถยี่ห้อ “ลังกา-อโศก-เลย์แลนด์” (LANKA ASHOK LEYLAND)เกือบทั้งหมดเลยครับ ผู้โดยสารมีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ก็มีบริการ “โหลดสัมภาระ” ด้านท้ายรถ โดยมิเสียค่าระวางเพิ่มเติมแบบรถบัสในบางประเทศ เช่น เวียดนาม ด้วยนะครับ



ระหว่างรอเวลารถออกจากสถานีขนส่ง ก็มีพ่อค้าขึ้นมาขายของ ไม่ใช่แค่ขาย ขนม-ยาอม--ยาดม-ยาลม-ยาหม่องฯลฯ แบบรถ บ.ข.ส. บ้านเรา แต่สิ่งของบางอย่างที่มิน่าจะนำมาขายบนรถ เช่น แผนที่ สมุดระบายสี สร้อยทอง(แท้ หรือ ปลอม มิกล้ายืนยัน) ฯลฯ ก็ขึ้นมาเร่ขายด้วย



“อา-ม้า-ซิ่ง” กรุงลงกา มากๆเชียวละครับ
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

อากาศที่กรุงโคลัมโบร้อนพอๆกับบ้านเรา รถเมล์แดงกรุงลงกาก็มิมีพัดลมเพดานเสียด้วย นั่งทนร้อนสักพักใหญ่ๆรถก็เคลื่อนออกจากชานชาลา อย่าเพิ่งหวังว่าจะได้รับลมเย็นๆระหว่างรถแล่นนะครับ เพราะการจราจรในเขตกลางกรุงโคลัมโบติดขัดเกือบตลอดทั้งวันทำงาน แม้จะมิมีรถจักรยานยนต์มากเท่ากรุงเทพฯ หรือจำนวนมหาศาลเท่าฮานอย-ไซ่ง่อน แต่รถตุ๊กๆ และรถบัสเก่าๆซึ่งวิ่งกันเต็มถนนก็สร้างมลพิษในอากาศเป็นอย่างมาก ใครเป็นโรคทางเดินหายใจเจอแบบนี้คงแย่แน่ๆเชียวละครับ



ถนนจากกรุงโคลัมโบไปกอลล์ตัดเลียบชายฝั่งมหาสมุทรอินเดียเช่นเดียวกับทางรถไฟสาย โคลัมโบ-กอลล์-มาทาร่า บางช่วงถนนก็ใกล้ชายฝั่งพอจะได้ชมน้ำทะเลสีคราม แต่ส่วนมากจะห่างออกไปไม่เลียบชิดติดหาดยาวหลายๆ ก.ม.ดุจทางรถไฟ



สภาพทางหลวงสายเก่าซึ่งรถเมล์แดงแล่นผ่านนั้น ยังเป็นทาง ๒ ช่องจราจร ไปช่อง-กลับช่อง ดุจถนนพหลโยธิน-มิตรภาพ-เพชรเกษม ยุคกว่า ๓๐ ปีก่อน การจราจรก็หนาแน่น รถทำความเร็วไม่ค่อยได้ เวลาจะแซงคันหน้าทีก็น่าหวาดเสียวเหลือเกิน เพราะ พขร.มิรอให้รถที่จะสวนมาว่างเสียก่อนแล้วค่อยแซง แต่จะแซงออกไปทันที โดยให้รถที่สวนมาหลบลงไหล่ทางเอาเอง ถ้าทำท่าจะหลบมิพ้น หลบไม่ทันฯลฯ ถึงค่อยลงห้ามล้อแบบฉุกเฉินจนผู้โดยสารหัวทิ่มจะตกเก้าอี้ แล้วเบียดแทรกกลับเข้าช่องจราจรเดิม เล่นเอากระผมนั่งภาวนาให้แคล้วคลาดปราศภัย และคิดถึงการเดินทางโดยรถไฟอยู่ตลอดทาง



อย่างไรก็ดี ยังมีผู้โดยสารบางท่านถึงห้วงนิทราได้ ระหว่างที่หลายๆคนนั่งลุ้นอยู่บนยานของ “ลังกา-อโศก-เลย์แลนด์” แสนระทึก ระทม ระทวย คันนี้
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[Wisarut]

ASHOK LEYLAND เป็นของอินเดีย แต่ได้ License จาก บริษัท leyland ประเทศอังกฤษ ให้ผลิตรถบัสรถเมล์ได้ ซึ่งบริษัทนายเลิศเคยสร้างรถเมล์จาก ASHOK LEYLAND ประเทศอินเดียมาทำรถเมล์ขาวนายเลิศในยุคปลายๆ (ราวๆ ปี 2515-2516) หนะครับ

แสดงว่า Lanka Ashok Layland นี่เ็นสาขา ศรีลังกาของ Ashok Layland เป็นแน่แท้

[tuie]

ู^
ขอบคุณ สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมครับคุณวิศรุต

-----------------------------------------------------

ค่าโดยสารรถเมล์แดง ลงกา-อโศกฯ ไม่แพงเลยครับ จากโคลอมโบ-กอลล์ ระยะทางประมาณ ๑๒๐ ก.ม. ค่าโดยสารแค่ ๑๕๓ รูปี หรือประมาณ ๓๕ บาท รถแล่นๆจอดๆทุกป้าย มีผู้โดยสารขึ้นมาเรื่อยๆจนกระทั่งการโดยสารค่อนข้างจะหนาแน่น



ชมวิวริมทางพร้อมๆกับสอดส่ายสายตาหาเส้นทางรถไฟในฝัน (ทางรถไฟเลียบชิดติดชายฝั่งมหาสมุทรอินเดีย)ไปพลาง ผ่านโรงเรียนหลายแห่ง สังเกตว่านักเรียนศรีลังกาสวมเครื่องแบบสีขาวสะอาด(บ้าง) เหมือนกันทุกโรงเรียน ดุจจะท้าทายความคล้ำของผิวซึ่งเป็นสีเข้มทั่วถึงกันทั้งเมือง มิมีเชื้อสายจีนเข้ามาแทรกปนให้ดูขาวผ่อง(เหลือง)แบบชาวสยามยุคนี้เลยครับ



ทางหลวงสายโคลอมโบ-กอลล์ ตัดข้ามสลับไปมากับแนวทางรถไฟ เดี๋ยวทางรถไฟอยู่ฝั่งมหาสมุทร เดี๋ยวถนนสลับกลับไปด้านนั้นบ้าง รถเมล์แดง “ลังกา-อโศก-เลย์แลนด์” แสนระทึก ระทม ระทวย ของเราจึงข้ามทางรถไฟไปๆมาๆหลายครั้ง



พอเห็นทางรถไฟเข้ามาใกล้แต่ละทีผมก็ชะเง้อมองแกมลุ้นว่าเผื่อเจ้าหน้าที่การรถไฟศรีลังกาเขาจะเลิกสไตรค์ มีรถไฟแล่นกันขวักไขว่ภายในบ่ายนี้ เราจะได้ลงจากรถเมล์แดงไปนั่งรถไฟศรีลังกาดังฝันสักที ทางประธานยังมีแววเงาวับมิทันจางเช่นนี้ รถไฟคงเพิ่งจะหยุดวิ่งมินานนัก แต่ดูเหมือนวันนี้ชาตาของเราจะมิต้องกับรถไฟศรีลังกา จึงต้องสู้ทนกับรถเมล์แดง “ลังกา-อโศก-เลย์แลนด์” แสนระทึก ระทม ระทวย กันต่อไป
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[Wisarut]

เห็นหลักครึ่งกิโลเมตรที่ระบุตัวเลขด้วยครับ ไม่รู้ว่าเขาใช้หลักเฮกโตเมตรหรือเปล่าหรอ

[tuie]

^
เท่าที่ผมเห็น หลัก ก.ม. ของทางรถไฟศรีลังกา มีทั้ง ๐.๐ - ๑/๔ - ๐.๕ - ๓/๔ ครับ

----------------------------------------------------------

ความที่ถนนและทางรถไฟตัดใกล้ชายฝั่งมหาสมุทรอยู่หลายช่วง ปากแม่น้ำ ลำคลองก็จะกว้างกว่าปกติอยู่แล้วตามธรรมชาติ



สะพานข้ามปากแม่น้ำ ลำคลอง ไม่ว่าจะเป็นสะพานทางรถไฟ หรือทางรถยนต์หลายแห่งจึงกว้างตามไปด้วย


_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

หลังประสบภัยคลื่นยักษ์สึนามิ เมื่อปี ๒๕๔๗ ทางรถไฟสายโคลัมโบ-กอลล์-มาทาร่า เสียหายหนัก เราจึงไม่เห็นสะพานทางรถไฟสะพานเก่าเลย มีแต่สะพานโครงเหล็กสีเทาสภาพใหม่ซึ่งสร้างทดแทนสะพานเดิมทั้งนั้น



อย่างไรก็ดี ยังมีโอกาสได้เห็นสะพานโครงเหล็กทางรถยนต์สะพานเดิม ซึ่งอยู่หลังสะพานทางรถไฟรอดพ้นภัยคลื่นยักษ์สึนามิอยู่หนึ่งแห่ง ในสภาพทรุดโทรม เงียบเหงา ไม่แน่ใจว่ายังเปิดใช้งานตามปกติหรือเปล่า แต่บริเวณนี้ เป็นจุดชมวิวปากน้ำ รถไฟ และชายฝั่งมหาสมุทร ที่งดงามแห่งหนึ่ง



น่าเสียดายที่ทริปนี้มิมีโอกาสลงไปเดินเล่น ณ จุดนี้ครับ
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[Mongwin]

บรรยากาศทางรถไฟเลียบทะเลคล้ายเวียดนามนะครับ แต่ศรีลังกาดูอุดมสมบูรณ์มีต้นมะพร้าวมากกว่า ของเวียดนามดูแห้ง ๆ เป็นทราย