ไปสัมผัสความสูงสุดเสียวของสะพานข้ามเหวขุนตานกัน

[mirage_II]

มาเดินทางด้วยภาพกันต่อ ถือเป็นช่วงสุดท้ายของทริปแล้วครับ

เวลาช่วงนั้นประมาณบ่ายสามโมงเย็นแล้ว หลังจากผ่านศาลเ้จ้าพ่อเสือ ที่มีทางไป สถานีห้วยไร่ได้ ก็จะต้องผ่านช่องเขาตัด สังเกตุดีๆ จะเห็นเสาสีขาวแหลมๆ ซ่อนอยู่ข้างหลังเนินทางซ้ายมือ ลองเข้าไปดูในกูเกิ้ลสตรีทวิว อ้อ..ใช่ ปล่อยเมรุ แต่ไม่มีวัดอยู่ตรงนี้ คาดว่าเป็นฌาปนสถาน ป้ายเล็กๆ ตรงกลางเนินคือ "บ้านห้วยไร่" ซึ่งจะมีด่านตรวจอยู่ด้วย


ลงเนินมาก็เป็นโค้งซ้ายลับตา ซึ่งมีด่านอยู่ตรงนั้นพอดี รถชะลอตัวเิริ่มติดกันแล้ว ฝั่งตรงข้ามที่มีศาลาสีเขียว มีทางแยกเข้าไปยังสถานีรถไฟห้วยไร่


เลยด่านมา ก็เข้าสู่แนวเขาอีกครั้ง ข้างหน้าเป็นช่องเขาอีกแห่ง


ข้างหน้าเป็นโค้งตัวเอสเล็กๆ แต่ที่ดูสับสนเพราะเป็นจุดกลับรถด้วย ต้องระวังกันหน่อยนะครับ

[mirage_II]

เส้นทางยังอยู่ในขุนเขา เพียงแต่ถนนได้สร้างไว้สูงมาก จึงดูไม่ัชันเ่ท่าใดนัก แต่ถ้าหากจอดรถลงไปดูข้างทาง บางจุดเป็นเหวเลย ข้างหน้าเป็นโค้งเอสเล็กๆ และเป็นช่องเขาอีกแห่ง ซึ่งปลายโค้งหน้าทางขวามือเป็นทางแยกลงไปอุโมงค์เขาพลึงที่ผมเคยจอดรถ แล้วเดินลงไปสำรวจมาแล้ว ถนนที่ลงไปนั้นชันมาก จนรู้สึกไม่กล้าจะนำรถลงไปเลย (เที่ยวนี้ไ่ม่ได้ถ่ายทางเข้าไปไว้ เพราะสังเกตุได้ยาก ต้องกลับมาค้นหาจาก กูเกิ้ลสตรีทวิวกันอีกที)


ผ่านแยกลงไปปากอุโมงค์เขาพลึงด้านเหนือ และ แยกไป บ้านหนองน้ำเขียว ซึ่งจะผ่านจุดตัดทางรถไฟที่ลงเดินเท้าไปอุโมงค์ปางตูบขอบ และ ปากอุโมงค์เขาพลึงด้านใต้ได้ไม่ไกล ก็ถึงโค้งศาลเจ้าพ่อเขาพลึงอันเวิ้งว้าง


โอว...ข้างหน้ามีอะไร.. เ็ป็นที่พักริมทาง หรือ จุดชมวิวเขาพลึงครับ


น่าเสียดายที่ผมไม่มีเวลาแวะชม ผ่านมาตรงทางออกของที่พักริมทาง มีการสร้างป้อม และดาบยักษ์ไว้ด้วย อลังการนัก คราวหน้าไม่พลาดแน่ๆ

[mirage_II]

เลยที่พักริมทาง จุดชมวิวเขาพลึงมาแล้วก็เป็นโค้งถนนระหว่างหน้าผาสูงกับเหวลึกข้างล่าง ยิ่งอลังการเข้าไปอีก. มีตัวอักษรติดอยู่บนหน้าผาด้วย "ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ กรมทางหลวง กระทรวงคมนาคม" แต่ดูดีๆ จะเห็นดินถล่มทับตัวอักษรตรงกลาง เลยชักจะไม่แน่ใจในสวัสดิภาพแล้วซี ขนาดคำอวยพรยังโดนถล่มเข้าให้แล้ว


หน้าผาฝั่งขวาืมือนี่ยาวมาก ตรงจุดนี้จะมองเห็นวิวข้างล่าง ดูคล้ายกับเส้นทางขึ้นเขาเกนติ้งในประเทศมาเลเซียเลย (ผมไม่เคยไป แต่แอบเห็นในเว็บ) รู้สึกอิจฉาผู้โดยสารที่สามารถหันไปมองวิวได้อย่างอิสระ เพราะผมคนขับขืนหันไปชมความงาม คงได้ไปพาชาวคณะไปเที่่ยวยมโลกกันแทน


ตรงนี้เป็นช่องเขาขาด และจะมีอีกเป็นระยะๆ


ตรงนี้เป็นโค้งตัวเอส ที่อยู่ในช่องเขา อลังการมากครับ

[mirage_II]

ทางลดระดับลงอย่างต่อเนื่อง ข้างหน้ามองเห็นได้ชัด


ตอนนี้ได้ลงมาเกือบถึงพื้นล่างแล้ว โค้งตัวเอสสวยจนอดใจไม่ไหว ต้องขอสักแชะ


ข้างหน้าเป็นด่านตรวจ(อีกแล้ว) แต่ไม่ได้กั้นอะไร ตรงนี้ถือได้ว่าลงมายังพื้นล่างแล้ว ถนนช่วงนี้คดเคี้ยวจัง โชคไ่ม่ดีที่ กูเกิ้ลสตรีทวิวมาไม่ถึงตรงนี้ เลยไม่ทราบแน่ชัดว่าเป็นที่แห่งใด แต่พอคาดการณ์ได้จากแผนที่กูเกิ้ลปกติว่าเป็น "บ้านไฮ่ฮ้า" ชื่ออ่านยากมาก


อึดใจเดียวก็มาถึงป้ายต้อนรับของจังหวัดอุตรดิตถ์แล้ว มีรูปสถานที่ท่องเที่ยว 3 แห่งเป็นตัวอย่าง(วัดพระแ่ท่นศิลาอาสน์, อนุสาวรีย์พระยาพิชัยดาบหัก, ภูสอยดาว) แต่ผมเองก็ไม่เคยไปสักแห่งเลย

[mirage_II]

เลยป้ายต้อนรับเข้าไปแล้ว ยังพอมีเนินเขาให้ลัดเลาะอีกประปราย เหมือน After Shock


ในที่สุด ก็มาถึงสี่แยก ขวามือเป็นทางเข้าไปยังสถานีรถไฟปางต้นผึ้ง ส่วนซ้ายมือไปบ้านแม่เฉย ซึ่งมีทางต่อไปยังเขื่อนสิริกิติ์ได้


เลยมา ยังมีเนินเขารูปกะลาให้เห็นทางฝั่งขวา แต่แอบแปลกใจว่า ทางซ้ายมือนั้นลงไปที่ไหนกัน หรือจะเป็นที่กลับใต้สะพาน ?


ริมถนนทางซ้ายมือ เหลือบเห็นรถเต่าขนาดยักษ์จอดอยู่ ดูอีกที เป็นเหมือนร้านกาแฟ ที่มีไอเดียในการออกแบบได้แปลกดี

[mirage_II]

อ้าว..เจอป้ายต้อนรับของจังหวัดอุตรดิตถ์อีกแห่ง แปลกดี ทำไมต้องมี 2 อันนะ อันนี้มีรูปบ่งบอกสถานที่ท่องเที่ยว 3 แห่ง คือ วนอุทยานต้นสักใหญ่, อนุสาวรีย์พระยาพิชัยดาบหัก และ ภูสอยดาว ซึ่งผมได้เคยไปแค่แห่งแรก "ต้นสักใหญ่ที่สุดในโลก" มาแล้วเท่านั้น


ตอนนี้มาถึงสี่แยก ตัดกับถนนสาย 1045 ซ้ายมือตรงไปเขื่อนสิริกิติ์ ขวามือเข้าเมืองอุตรดิตถ์ ครับ


ล่องต่อไปอีกพักหนึ่ง ก็เจอสี่แยกซ้ายมือไปเขื่อนสิริกิติ์ โดยผ่าน อ.ทองแสนขัน เป็นเส้นทางที่ผมเคยใช้ เหมาะสำหรับคนที่มาจากกรุงเทพฯ ส่วนขวามือก็ไป อ.ตรอน ซึ่งผมก็เคยไปทางนี้ โดยไปดูพระอกแตก ของวัดบ้านแก่งใต้ มาแล้วครับ อ้อ..แยกนี้มีชื่อว่า "น้ำอ่าง" แปลกดี ทำให้นึกถึง แยก "น้ำกระจาย" ที่ จ.สงขลา โน้น


หนทางข้างหน้ายังอีกไกล ยังมีทิวเขาที่ต้องลัดเลาะไปอีกเล็กน้อย จนเข้าเขตจังหวัดพิษณุโลกถึงจะหมดจริงๆ เวลาขณะนั้นก็ 4 โมงเ็ย็นแล้ว จะเห็นเงาแสงพระอาทิตย์เริ่มทอดยาวไปทางซ้ายแล้ว

[mirage_II]

ตอนนี้รู้สึกเหมือนวิ่งแข่งกับเวลาอย่างไงอย่างงั้น เพราะเป็นทางเรียบตรงยาวไกล อีกไม่นานฟ้าคงมืด ถือเป็นการปิดกล้องไปโดยปริยาย...


ช่วงนี้ยังพอมีวิวสวยๆ ให้ดูบ้าง


ดูเหมือนกลับขึ้นมาอยู่บนเขาอีกครั้ง มีเขาลูกใหญ่อยู่ข้างหน้าฝั่งขวามือ


ทางข้างหน้าเป็นช่วงลงเินิน ซึ่งคงเป็นพื้นล่างจริงๆแล้ว แต่เป็นวิวที่สวย เพราะมีภูเขาูลูกใหญ่อยู่ 2 ลูกอยู่ไกลๆ จะว่าไปแล้ว วิวสวยๆ ก็หาได้จากริมถนนข้างทาง บางคนอาจมองข้ามเอาแต่หลับขณะนั่งรถผ่าน

[mirage_II]

บัดนี้ถือได้ว่าลงมาถึงพื้นล่างแล้ว (Landing) แม้ยังมีเขาอยู่ข้างหน้า แต่ถนนก็เลี้ยวอ้อมไป


เจอป้อมจำลอง เห็นป้ายบอกทางไป อ.พิชัยอยู่ข้างหน้า แต่ผมพยายามหาตำแหน่งในกูเกิ้ลแมพไม่เจอ เลยไ่่ม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน( พอสังเกตุได้ว่ามีสามแยกอยู่ข้างหน้า แต่มีหลายแห่งเลยไม่ทราบว่าเป็นแยกไหน)


เข้าเขตจังหวัดพิษณุโลกแล้ว เจอป้ายต้อนรับ แนะนำสถานที่ท่องเที่ยว 3 แห่ง เขื่อนแควน้อยบำรุงแดน (ผมเพิ่งได้ยินชื่อ อยู่ อ.วัดโบสถ์), พระพุทธชินราช, อช.น้ำตกชาติตระการ (ผมเคยไปเมื่อ 20 ปีที่แล้ว)


ระหว่างนั้นก็ได้ยินเสียงบึ้มๆ จากกลุ่มบิ๊กไบค์ แซงหน้าไป เลยเก็บภาพเท่ห์ๆ มาให้ดูกันเล่นๆ

[black_express]

ถนนหมายเลข 11 ช่วง อ.เด่นชัย - อุตรดิตถ์ นั้น แต่เดิมเป็นทางสองเลน เวลาวันหยุดยาวเช่นปีใหม่ สงกรานต์ เป็นอะไรที่น่าเบื่อมากครับ เพราะชาวบ้านไม่รู้ธรรมเนียมปันทาง เล่นขับเอื่อยๆ 50 กม./ชม. เล่นเอารถต่างถิ่นที่อยากกลับกรุงเทพฯ ไวๆ ต้องตามท้ายกันเป็นหางร่วม 20 คัน จะแซงก็ยาก เพราะรถสวนทางมีไม่น้อยเช่นกัน แถมเป็นเส้นทางบนเขาด้วย

มีรถวัยรุ่นใจร้อนบางคัน ใจร้อนแซงสามคันรวด เจอรถวิ่งสวนมากลางสะพานพอดี หลบก็ไม่ได้ ต้องเบรกกันสนั่นหวั่นไหว ต้องฝืนใจขับตามกันมาจนถึงสี่แยกไปเขื่อนสิริกิติ์นั่นแหละ ซึ่งเป็นถนนสี่เลนไปจนถึงพิษณุโลก ถึงจะแซงกันได้

เหตุที่ขยายเส้นทางล่าช้านั้น เพราะต้องรอคำอนุญาตจากกรมป่าไม้ก่อนครับ ถ้ามองจากทางรถไฟ จะเห็นแผ่นคอนกรีตกั้นเป็นกำแพงกันคันทางไม่ให้ไหลเกินกว่าเขตทางที่ขออนุญาต ซึ่งคนขับรถบนเส้นทางจะมองไม่เห็น

มีพี่สาวที่ทำงานคนหนึ่ง ขี่มอเตอร์ไซต์ดับเครื่องเข้าเกียร์ว่างไหลลงมาจากยอดเขาพลึง บอกว่าประหยัดน้ำมันดี แต่แฟนที่บ้านบ่นพึม บอกว่าแกไม่ตายช่วงไหลลงเขาพลึงก็บุญนักหนาแล้ว

เคยนั่งรถร่วม บขส.สาย เชียงราย - ขอนแก่น สมัยก่อน จากพะเยา มาลงที่ อุตรดิตถ์ พวกเหยียบคันเร่งบึ่งลงจากเขาพลึงเลย ตอนนี้เป็นสมบัติทัวร์แล้วค่อยยังชั่ว แต่ก็สุดอืดแทน

[mirage_II]

ก่อนผ่านเมืองพิษณุโลก ผมแวะปั๊มปตท.แห่งหนึ่ง ระหว่างนั่งรอสมาชิกในรถไปเข้าห้องน้ำกัน เหลือบเห็นสาวสวยคนหนึ่งกำลังขายล๊อตเตอรี่..


ขนาดเจ้าตัวเล็กยังเก็บอาการไม่อยู่เลย....สงสัยโตขึ้นจะเจ้าชู้มากนะนี่

จากนั้นผมก็วิ่งรวดเดียวไม่มีการถ่ายภาพใดๆ เพราะไม่มีอะไรน่าสนใจ และเริ่มมืดแล้วด้วย แต่ใช้เส้นทางเก่า อ.วังทอง - อ.ตากฟ้า - อ.อินทร์บุรี เพื่อรำลึกความหลังเก่าๆ เพราะบ้านเดิมผมอยู่ ต.ดงขุย ที่ต้องแยกไปจาก ถนนสายนี้ ตรง ต.เขาทราย แต่กลับพบทางชำรุดมากๆ และยิ่งเป็นถนนรถวิ่งสวนทางด้วย ไม่สามารถหลบหลุมไปไหนได้เลย ต้องลุยกันตลอดหลายสิบกิโลเมตรเลย
จนมาแวะหาอะไรทานที่ปั๊มน้ำมันแถวๆ ตากฟ้า ในบรรยากาศมืดและเงียบ

เวลาตอนนั้นประมาณ 2 ทุ่มครึ่งแต่รถไม่ค่อยมีวิ่งกันสายนี้ แต่โชคดีที่มีร้านอาหารที่ยังเปิดบริการอยู่