สมาชิกทั้งเก่าและใหม่ เชิญแนะนำตัวได้ที่นี่ (2)

[moss-nonburi]

สวัสดีครับ พ่อแม่พี่น้อง เเละเพื่อนๆ ผู้ที่ชื่นชอบ รัก บ้าคลั่งและหลงไหล รถไฟ ทุกท่าน
ผมชื่อ ประธาน แซ่เต็ง ชื่อเล่น มอส อายุ 18 ปี
บ้านอยู่ที่ นนทบุรี และ ต.โพหักอ.บางแพ จ.ราชบุรี
เรียนอยู่ วท.ราชบุรี ปวช.ปี3 ช่างอิเล็กทรอนิกส์
ผมนิยมเดินทางกลับบ้านโดยรถไฟทุกวันศุกร์ กับ ขบวน 262 และ 254 ระหว่าง ราชบุรี-บางบำหรุและชุมทางตลิ่งชัน ครับ นั่นจึงเป็นที่มาของความหลงไหลในรถไฟของผม
ยังไงผมขอฝากเนื้อฝากตัวกับพี่น้องทุกท่านด้วยครับ ขอบคุณครับ

[ampolm]

สวัสดีครับ อำพล มินทการ เกิด 28/4/2516 บ้านเกิด นราธิวาส ปัจจุบันอยู่ คลองหลวง ปทุมธานีครับ จบ ป.ตรี ไฟฟ้าโทรคม คลองหก ครับ ทำงานด้านออกแบบผลิตบอร์ดอิเล็กทรอนิคส์สำหรับงานควบคุมทุกชนิดด้วยไมโครคอนโทรลเลอร์ (เน้น PIC ของไมโครชิฟ) ตอนนี้กำลังสนใจระบบอิเล็กทรอนิคส์ ในรถจักรดีเซลไฟฟ้า GEA และกำลังงง ๆ กับคำศัพย์หลาย ๆ ตัว ลองไล่ดูหลาย ๆ กระทู้มาพักนึงแล้วครับ รบกวนขอคำแนะนำจากน้า ๆ ในเวปรถไฟด้วยครับ

[Mintra]

สวัสดีครับทีมงานและสมาชิกทุกท่าน
ผมนายบุญญามิน ซาและ ชื่อเล่นมิน เกิด 28/07/2527
ภูมิลำเนาอยู อ.ระแงะ จ.นราธิวาส บ้านอยูห่างจากสถานีตันหยงมัส ประมาณ8กม.ห่างจากป้ายหยุดรถกะแด๊ะ 2กม.
ปัจจุบันทำงานอยู่เทสโก้ โลตัสสาขาทุ่งสง มีความผูกพันกับรถไฟมาตลอด เช่นเดินทางไปเรียนเกษตรนราธิวาส(เกษตรป่าไผ่) (ปัจจุบันคือ วิทยาลัยเกษตรและเทคโนโลยีนราธิวาส มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์) ลงสถานีป่าไผ่จนจบ ปวช. - ปวส.แล้วมาอยู่ทุ่งสงก็ใช้บริการรถไฟมาตลอดจนจบปริญญาตรีที่ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย วิทยาเขตนครศรีธรรมราช ทุ่งใหญ่ สาขาวิทยาศาสตรและเทคโนโลยีการอาหาร คณะอุตสาหกรรมเกษตร ข.171 172 คือเพื่อนร่วมเดินทางมาตลอดมากกว่าขบวนอื่นรองลงมาก็ใช้บริการ 447 สุราฎษร์ -สุไหงโก - ลก
ผมเข้าแวะเวียน RFT.com ครั้งแรกเมื่อปี 2009 จนถึงปัจจุบันแต่ไม่ได้สมัครสามชิก จนเมื่อไม่นานมานี้เพื่อนทักว่าเข้าเว็บนี้บ่อยๆทำไมไม่สมัครสมาชิก ผมก็เลยสมัครสมาชิก เผื่อบางทีอาจเข้ามาร่วมพูดคุยกับสามชิกท่านอื่นๆบ้างครับ
ฝากเนื่อฝากตัวนะครับ สมัครเมื่อ 31/03/2014
ขออภัยด้วยครับที่มารายงานตัวช้าครับ

[ksomchai]

ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ที่ชื่นชอบรถไฟไทยทุกท่านครับ หากมีเรื่องราวดีๆ ขอให้นำมาเล่าให้เพื่อนๆ ในนี้ได้รับรู้กันด้วย
พวกเรา คือ ครฟ.- คนรักรถไฟ นะ ครับ
_________________

[anfm68]

สวัสดีครับผมชื่อ พรวสันต์ ลาวดีพะเนา ชื่อเล่น ชื่อ แอน ครับ (ชื่อเหมื่อนผู้หญิงแต่หน้าโจรมาก) พื้นเพเป็นคน อำเภอทุ่งใหญ่ จังหวัดนครศรีธรรมราช ครับ แต่ตอนนี้กำลังศึกษาปริญญาโท ทางด้านวิศกรรมชลประทานที่ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสนครับ อยู่กำแพงแสน กำแพงแสนมาประมาณ 6-7 ปีแล้วครับ ความผูกพันธ์กับรถไฟของผมคือ พ่อผมเป็นคนโคราชครับ เมื่อก่อนตอนเด็กๆ เวลาไปเยี่ยมปู่ย่าที พ่อจะพาขึ้นรถไฟประจำครับ เมื่อก่อนจะไปขึ้นที่สถานีคลองจันดีมาลงกรุงเทพ แล้วต่อไป โคราช ไปลงที่ ชท.จิระ บ้าง สถานีนครราชสีมาบ้างครับ แล้วแต่สะดวก พอโตมาเรียนมหาลัยก็ยังใช้รถไฟเป็นยานพาหนะในการเดินทางจากบ้านมาเรียน หรือท่องเที่ยวอยู่ครับ ตอนนี้ขบวนที่ใช่บริการบ่อยคือ 85/86 ครับ ตอนนี้ขยับมาขึ้นรถไฟที่สถานีบ้านส้องเป็นหลักครับ ผมรู้จักเว็บไซต์นี่จากการบังเอิญได้อ่านกระทู้ "จากทุ่งบัว นั่งรถไฟ ไปแม่กลอง" ของท่านอาจารย์ Mongwin ครับ ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ

อ้อ ผมฝากกระทู้ที่ผมเพิ่งหัดเขียนด้วยนะครับ
http://portal.rotfaithai.com/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=6585&postdays=0&postorder=asc&start=0

ขอบคุณครับ

[black_express]

ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ครับ ช่วงนี้เป็นชาวปักษ์ใต้ทั้งนั้นเลย

[mirage_II]

เพิ่งทราบว่ามีกระทู้แนะนำตัวด้วย กระผมสมัครเข้ามาเป็นสมาชิกตั้ง 3 ปีกว่าแล้ว ยังไม่ได้แนะนำัตัวเลย หลายท่านอาจเคยทราบบ้างจากในกระทู้ของผม แต่ขอแนะนำตัว ให้รู้จักกันมากขึ้นสักหน่อยครับ

ผมชื่อ ชัยวัฒน์ วิลัยทอง บ้านอยู่บางบอน ในซอยกำนันแม้น5 (วัดน้อย) เกิดปีพ.ศ.2508 บ้านเดิมอยู่ จ.เพชรบูรณ์ อ.ชนแดน ต.ดงขุย นะครับ ในยามเด็กมีความผูกพันกับรถไฟมาก เพราะต้องใช้โดยสารมากรุงเทพฯ จากสถานีตะพานหิน จนกระทั่งเอามาฝันเป็นประจำ (ทุกวันนี้ เผลอๆ ก็ฝันอีกว่านั่งตู้ที่เป็นไม้ และเห็นย่านชุมทางของรางที่ขวักไขว่ ด้วย) ที่ประทับใจก็คือ สถานีหัวลำโพง ยามรถไฟค่อยๆ เข้าจอดชานชาลา จะมีเสียงฉึกฉักๆ ช้าๆ ประดุจราชสีห์ กำลังเยื้องย่าง และหลายครั้งก็ไปพักที่โรงแรมตุ้นกี่ ที่เคยมีประวัติศาสตร์ทางการเมืองมาบ้าง (แต่ปัจจุบันถูกรื้อถอนไปแล้ว เพราะสร้างทางด่วนตรงหน้าหัวลำโพง)

ในช่วงมัธยม ได้เรียนที่ โรงเรียน ต.พ. ที่ย่อมาจากคำว่า "ตะพานหิน" ตรงๆ ไม่มีอะไรต่อท้าย 5 ปี ตามหลักสูตร์มัธยมศึกษาแบบเก่า เลยได้ใกล้ชิดสถานีรถไฟตะพานหินมากขึ้นเพราะต้องไปขึ้นรถเมล์ที่นั่นกลับบ้านเป็นประจำ และตัวโรงเรียนก็อยู่ห่างจากสถานีประมาณ 2 กิโลเมตรเอง เดินกันเป็นประจำ จนมาต่อระดับอุดมศึกษาที่ ม.ช. ย่อมาจาก มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ (อิอิ..กลัวคนไม่รู้) ก็ยิ่งผูกพันกับรถไฟไปใหญ่ เพราะเริ่มจากรับน้องรถไฟ ที่ต้องนั่งรถเร็วไปลงพิษณุโลก แล้วต่อด้วยขบวนธรรมดา เหมาตู้ เฉพาะจังหวัดพิจิตร ไปเชียงใหม่ ซึ่งปัจจุบันขบวนนี้ได้เลิกเดินแล้ว (น่าเสียดาย คิดถึงมากๆ) จากนั้นก็ทำสมุดพกนักศึกษาสำหรับโดยสารรถไฟในราคาประหยัด นั่งขึ้นล่องเชียงใหม่ - ตะพานหินมาเกือบตลอด 4 ปี จนภายหลังมีรถทัวร์นครชัย วิ่งจากแยกเขาทรายไป เชียงใหม่ จึงได้ห่างเหินกับรถไฟเป็นบางครั้ง เพราะสามารถถึงบ้านในวันเดียวกันได้(รถไฟต้องวิ่งข้ามคืนกัน ทั้งขาไปและขากลับ) บางครั้งได้นั่งคุยกับ พขร. ด้วย ผมจำได้ไม่ลืม ว่าเขาขับมาหลายสิบปี จำได้ทุกโค้งทุกสะพาน ในช่วง ศิลาอาสน์ - ลำปาง เพราะขณะนั้นรถกำลังวิ่งช่วงผาคันผาคอ และมีการเบรคกระชากๆ เขายังพูดว่า พขร.ที่ขับอยู่ตอนนี้ไม่แม่น เบรคมากเดี๋ยวตอนขึ้นเนินไม่มีแรง และถ้าไม่มีประสบการณ์ปล่อยไหลเร็วก็อันตรายอีก จำความหนาวได้ดี ถึงช่วงที่รถไฟผ่านเขาแถวๆ ลำปาง (แทบไม่น่าเชื่อว่าปีนี้ผมเองก็ได้ไปเดินสำรวจเส้นทางนี้ด้วยตัวเองด้วย)

หลังจบการศึกษาผมก็มาทำงานกรุงเทพฯ และก็ยังใช้บริการรถไฟ ส่วนใหญ่ขากลับบ้าน เพราะคุณแม่ยังอยู่ที่ จ.เพชรบูรณ์ ได้ยกระดับขึ้นมานั่งชั้่น 2 แต่ยังไม่ถึงขั้นนั่งแอร์ จนผมซื้อรถยนต์คันแรกในปีพ.ศ. 2536 จึงไม่ได้เดินทางโดยรถไฟตั้งแต่นั้นมา ยกเว้นจะไปส่งคุณแม่ที่หัวลำโพง บ่อยๆ จนภายหลังมาซื้อบ้านที่บางบัวทอง จึงไม่ได้กลับต่างจังหวัดไปหลายปี จนคุณแม่เสีย ถึงได้กลับไปเยือนบ้านเดิมที่เขาเขาไปแล้ว 2 - 3 ครั้ง ซึ่งก็ไม่ลืมที่จะไปแวะเวียน สถานีรถไฟตะพานหิน ถึงขนาดไปนอนพักที่โรงแรมโรสอินน์ ใกล้ๆ สถานีเพื่อจะได้เห็นและได้ิยินขบวนรถเข้าออก มันเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว

ปัจจุบันได้แต่งงานแล้ว จึงย้ายมาอยู่บางบอน ได้รู้จักเว็บนี้จากกระทู้ "ผาเสด็จหนาวมาก!!! (Cat Potter) ที่คุณแมวไปขี่ไ้ม้กวาดหน้าสถานีผาเด็จ จนมีคนนำมาลงในเว็บพันทิป ซึ่งคุณแมวก็ใช้นามล๊อกิน Alderwood นั่นเอง ขอวางลิงค์ให้ดูสักหน่อยถึงความหลัง
http://topicstock.pantip.com/blueplanet/topicstock/2009/08/E8158651/E8158651.html
แหม..ผ่านมาตั้ง 5 ปี กระทู้ยังอยู่เลย น่าประทับใจจริงๆ ครับ

และอีกเรื่องก็คือ รถจักรไอน้ำ ที่ผมเพิ่งทราบว่ายังมีวิ่งอยู่ โดยวันนั้นเป็นวันสถาปนารถไฟ ผมไปดักถ่ายภาพที่สถานีสามเสนแต่เช้า แล้วมาลงเว็บพันทิป จนคุณแมวเข้ามาให้คำปรึกษา และแนะนำให้ไปดูที่ โรงจักรธนบุรีใกล้โรงพยาบาลศิริราช แต่ผมก็ยังไ่ม่เคยแวะไปสักทีจนปัจจุบัน และอีกครั้งก็ผมตั้งใจไปดักถ่ายภาพขบวนรถจักรไอน้ำเที่ยวอยุธยาวันแม่ ที่ตรงจุดตัดถนนวงแหวน ประทับใจที่เห็นเหมือนถังสีดำควันโขมงมาแต่ไกล จนวิ่งมาใกล้ด้วยความเร็ว

และต่อมาก็ได้สมัครเข้ามาเป็นสมาชิกเว็บนี้ หลังจากที่ได้ลงกระทู้ "ผจญภัยตามคนรักรถไฟไปดูอุโมงค์รถไฟภาคเหนือ 3 แห่ง"ในเว็บพันทิปไปได้ไม่นาน ซึ่งก็ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากเพื่อนๆ ในเว็บนี้ ประมาณต้นปี พ.ศ.2554 มาถึงวันนี้ การท่องเที่ยวครั้งใดที่เกี่ยวกับรถไฟก็จะนำลงในเว็บนี้ก่อนใคร และเกือบไม่ได้ไปลงที่พันทิปนานแล้ว เพราะไม่มีเวลา ยิ่งตอนนี้มีเฟสบุ๊คด้วย อ้อ..ผมขอแนะนำเฟสของผมด้วยนะครับ โดยใช้ชื่อนามสกุลจริงครับ

อย่างไรก็ดีก็ยังไม่ลืมคำแนะนำดีๆ จากรุ่นพี่ในนี้ ที่เคยได้รับอาทิเช่น พี่ตึ๋ง, คุณ Mongwin, คุณหนุ่ม, คุณ srinopkun, คุณ Wisarut, เฮียชัย และอีกหลายท่านที่สร้างความประทับใจในช่วงแรกที่เข้ามาสมัครคือ พี่ตุ้ย หลวงอัคคีเทพ, คุณเจฟ ท่าเรือ, คุณแมว, น้องแซมมี่, คุณบอมบ์, คุณเต้ย, น้องฟาง สทล., คุณแม็กซ์ โดยเฉพาะกระทู้ สมหวังจริงๆ สมหวังจริงๆ ที่คุณบอมบ์นำเสนอ คุณตุ้ยนำแสดง
http://portal.rotfaithai.com/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=2125&start=0
เมื่อปลายปี พ.ศ.2550 โน้นครับ

[ksomchai]

ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ทุก ๆ ท่าน ครับ

-------------------------------------

สวัสดี ครับคุณ ชัยวัฒน์ วิลัยทอง วันนี้ได้รู้จักชื่อจริงเสียที ผมรู้แต่ในนาม mirage_II
ผมติดตามกระทู้ของท่าน ทุก ๆ กระทู้และทุก ๆ ตอน ผมเองก็ชอบแนวนี้อยู่แล้ว และจะติดตามต่อไป
ตอนนี้ผมแอ๊ดเพิ่มเป็นเพื่อนในเฟสบุ๊กแล้วน่ะ ครับ
_________________

[ArtCK]

ขอแนะนำตัวเองอีกครั้งครับ หลังพบว่าโพสต์แนะนำตัวผิดที่ 55555+

กระผมชื่อ "อาร์ต" ครับ เกิดที่ชุมทางหาดใหญ่ ปัจจุบันศึกษาอยู่สาขาการประชาสัมพันธ์และการโฆษณา คณะการสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

เนื่องด้วยคุณตาเคยเป็นตำรวจรถไฟ (ปัจจุบันเกษียณแล้ว) เรียกได้ว่าชีวิตก็ผูกพันกับรถไฟมาก ตั้งแต่เด็ก ๆ ก็ชอบไปดูรุถไฟเล่นที่ชุมทางหาดใหญ่ ในขณะที่เลิกเรียนเพื่อนเที่ยวห้าง ผมก็เที่ยวสถานีรถไฟนี่แหละครับ ยกเว้นช่วง ม.ปลาย ที่ชีวิตผูกพันกับโรงเรียนกวดวิชาซะส่วนใหญ่ แต่ตอนรอประกาศผลแอดมิดชั่นนี้เป็นช่วงที่ผมไปสถานีรถไฟมากที่สุดช่วงหนึ่ง มองขบวนรถขึ้นกรุงเทพด้วยความหวังว่า เราคงจะได้ขึ้นรถไฟไปเรียนมหาลัยใน กทม. แล้วความฝันก็เป็นจริงเมื่อผมสอบติดคณะวิศกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แต่พอติดแล้วก็ดันไม่ตั้งใจเรียน อยู่ได้สามปีก็ต้องแอดมิดชั่นใหม่ คราวนี้ติด มช. เลยได้นั่งรถไฟขึ้นสายเหนือครั้งแรกก็ตอนนั้นแหละ อยากขึ้นกรุงเทพ แต่สุดท้ายได้ไปไกลกว่ากรุงเทพซะงั้น

ชีวิตของผมผูกพันกับรถไฟอีกครั้งเมื่อปีการศึกษาที่แล้ว เนื่องจากวิชาพื้นฐานการถ่ายภาพ เพื่อน ๆ ก็ถ่ายสวนบ้าง ถา่ยวัดบ้าง ถ่ายดอกไม้บ้าง เพื่อความไม่ซ้ำใคร ก็เลยได้ปลุกจิตวิญญาณความบ้ารถไฟอีกครั้งและคราวนี้บ้ากว่าเก่าซะอีก โปรเจคใหญ่ ๆ ของวิชานี้ผมก็ใช้เส้นทางเชียงใหม่ถึงลำปางด้วยขบวนรถธรรมดา 40* (จำไม่ได้แล้วว่าหมายเลขอะไรที่ปลายทางนครสวรรค์อ่ะครับ) ทั้งปีนแท็งค์น้ำสถานีเชียงใหม่ถ่ายจากมุมสูง (ทั้งที่ตัวผมเองเป็นโรคกลัวความสูง) ยืนถ่ายภาพบนสะพานคอมโพสิต แบกกระถางต้นไม้ที่สถานีนครลำปางเพื่อจัดองค์ประกอบภาพ เสร็จแล้วก็เก็บกลับเข้าที่ให้เรียบร้อย

สุดท้ายต้องขอบคุณรถไฟจริง ๆ เพราะด้วยความที่ไม่มีเพื่อนคนไหนทำแบบผม ก็เลยได้ A จากอาจารย์ด้วยความตะลึงของอาจารย์ว่า "คุณนี้มันบ้าดีเดือดแท้" และก็อยากขอบคุณคุณลุงผู้ช่วยนายสถานีที่มาเป็นนายแบบให้ ขอขอบคุณพี่ ๆ ที่สถานีขุนตาลที่คอยช่วยเหลือประสานงานกับพี่ พขร และ ชค. ที่โรงรถจักรลำปาง ในการนำทางครั้งนี้ ขอบคุณมาก ๆ อย่างสุด ๆ เลยครับ

ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ

どうぞ宜しく　お願いします。

***จำได้ว่าพี่พขร กับ ชค. ที่ขับรถจักรช่วยทำการวันนั้น ขอให้ผมช่วยถ่ายรูปเขาแล้วส่งเข้าเมลเขา แต่ตอนนี้เขายังไม่ติดต่อกลับมาเลย ถ้าพี่ ๆ ทั้งสองมีโอกาสได้เห็นโพสต์นี้ ก็ติดต่อกลับมารับรูปด้วยนะครับ ^_^

[Nakhonsi]

สวัสดีครับ ผมชื่อ ด.ช.ณัฐภัค ดรุมาศ (ความจริงอีก 4-5 เดือนหน้าก็เปลี่ยนคำนำหน้าแล้ว)
ชื่อเล่น: ภูเขา ครับ
งานอดิเรก: นั่งและถ่ายรูปรถไฟ ร้องเพลง(สุนทราภรณ์) อ่านหนังสือ แต่งกลอนครับ
รถไฟสายที่ชอบที่สุด: กรุงเทพ - นครศรีธรรมราช กับ อู่ตะเภา - หาดใหญ่ - สงขลา

ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ