RFT. and I:ร้อยเรียงเรื่องราวประทับใจในวาระครบรอบ 10 ปี RFT.

[tuie]

ในโอกาสครบรอบ ๑๐ ปี แห่งการก่อตั้งเวบไซต์ "รถไฟไทยดอทคอม” กระผมใคร่ขอขอเชิญชวนพี่ๆ น้องๆ ชาวรถไฟไทยฯ ทั้งรุ่นเก่า รุ่นกลาง รุ่นใหม่ ช่วยกันเขียน(พิมพ์) บันทึก หรือ เรียงความ เล่าเรื่องราวอันน่าประทับใจ ความหลัง ความทรงจำของท่านที่มีต่อ "รถไฟไทยดอทคอม” พร้อมภาพประกอบตามสมควร(ถ้าเป็นไปได้ และสะดวก) มาโพสต์ไว้ด้วยกันในกระทู้เรื่องนี้เป็นที่ระลึกในโอกาสอันสำคัญดังกล่าว



กระผมเองเตรียมเนื้อหาและภาพเอาไว้บ้างแล้ว แต่จะเล่า/ดำเนินกระทู้ไปลำพังคนเดียว คงไม่สนุกและได้อรรถรสมิครบถ้วนเท่าไร จึงอยากจะเชิญชวนพี่ๆน้องๆ มาร่วมด้วยช่วยกันโพสต์ เรื่องราวของแต่ละท่าน จะยาว-สั้น แค่ไหน สไตล์การเขียน(พิมพ์)อย่างไร แล้วแต่สะดวกเลยครับ



ขอบคุณทุกท่านล่วงหน้า มา ณ โอกาสนี้ด้วยครับ
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

“รถไฟไทยดอทคอม” ในทัศนะของข้าพเจ้า

ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบรถไฟมายาวนานตั้งแต่เริ่มจำความได้ การเดินทางโดยรถไฟไปยังสถานที่ต่างๆล้วนสร้างความสุขให้แก่ผมเสมอมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กจนกระทั่งโตเป็นผู้ใหญ่ ความชอบรถไฟก็มิได้ลดน้อยถอยลงแต่ประการใด ผมเก็บเรื่องราวอันน่าประทับใจของรถไฟไว้มากมายทั้งในความทรงจำ ภาพถ่าย ตั๋วรถไฟ กำหนดเวลาเดินรถ แผ่นโฆษณาประชาสัมพันธ์ ของที่ระลึก แต่แทบจะไม่มีโอกาสได้พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับคนที่ชอบรถไฟเหมือนๆกัน เพราะคนรอบข้างของผมไม่มีใครชอบรถไฟแบบผม หรือชอบมากเท่าผมเลยสักคน



จวบจนกระทั่งวันหนึ่งในช่วงต้นปี ๒๕๔๙ ผมค้นพบเว็บไซต์ “รถไฟไทยดอทคอม” ในโลกออนไลน์เป็นครั้งแรก รู้สึกตื่นเต้น ดีใจมาก ที่มีเว็บไซต์คุณภาพซึ่งนำเสนอเนื้อหาได้ “โดนใจ” คนชอบรถไฟเช่นผม ลำพังแค่อ่านอย่างเดียวไม่ได้เป็นสมาชิก มิอาจตั้งกระทู้นำเสนอเรื่องราวต่างๆ และมิอาจโพสต์ข้อความแลกเปลี่ยนความคิดเห็นได้ ก็คงยังไม่ “สะใจ” สักเท่าไร ผมจึงพากเพียรพยายามสมัครเป็นสมาชิก “รถไฟไทยดอทคอม” จนกระทั่งสำเร็จ ได้นำเสนอกระทู้เรื่อง “เล่าเรื่องตั๋วแข็งหลากสีหลายชนิด” ในวันที่ ๑๐ กรกฎาคม ๒๕๔๙ ซึ่งเป็นคืนวันแรกที่ผมได้เป็นสมาชิก ปรากฏว่าได้รับการตอบรับจากเพื่อนๆพี่ๆน้องๆชาวรถไฟไทยดอทคอม ดีเกินคาดหมาย ผมเองก็สนุกและมีความสุขที่จะเล่า เลยนำเสนอผลงานเป็นกระทู้เรื่องราวเกี่ยวกับรถไฟไทย และรถไฟต่างประเทศ ต่อมาอีกมากมายหลายกระทู้ นับถึงปัจจุบันก็ล่วงไปแล้วเป็นเวลาถึง ๘ ปี

ตลอดเวลา ๘ปี ที่ได้เป็นสมาชิก ผมมีความประทับใจใน “รถไฟไทยดอทคอม” อยู่หลายประการ ตั้งแต่เนื้อหาสาระเกี่ยวกับรถไฟไทยและเทศที่ครบถ้วนสมบูรณ์ น่าเชื่อถือ เป็นที่ยอมรับในวงกว้าง การเป็นสังคมออนไลน์ที่มีกฎ กติกา มารยาทในการอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข และเป็นระเบียบเรียบร้อย ชาวรถไฟไทยดอทคอมส่วนใหญ่ให้ความร่วมมือถือปฏิบัติตามกฎ กติกา เป็นอย่างดี มีมารยาท ให้เกียรติแลเคารพอาวุโส ทำให้แทบจะมิมีปัญหาพวก “เกรียน” ออกมาอาละวาดป่วนเว็บฯดุจดังสังคมออนไลน์ที่อื่นๆ การจัดกิจกรรมให้สมาชิกได้ออกเดินทางไปเพิ่มพูนประสบการณ์เกี่ยวกับรถไฟไทยร่วมกัน ได้มีโอกาสพบหน้าพูดคุยกันอย่างแท้จริง ล้วนเป็นสิ่งที่สร้างเสริมให้ความพึงพอใจที่มีต่อ “รถไฟไทยดอทคอม” ให้เพิ่มพูนยิ่งๆขึ้นไปอีก

แม้ว่าในยุคปัจจุบัน สื่อออนไลน์รูปแบบใหม่ๆอย่างเช่น เฟสบุ๊ค, ไลน์ จะเป็นที่นิยมมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ผมก็ยังชอบอ่าน ชอบนำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับรถไฟลงใน “รถไฟไทยดอทคอม” มากกว่า เพราะสามารถนำเสนอเรื่องราวได้เต็มอรรถรสทั้งข้อความและภาพถ่าย สามารถสืบค้นได้ง่ายในภายหลัง การที่ “รถไฟไทยดอทคอม” ยืนยงคงอยู่คู่กับคนชอบรถไฟ เป็นแหล่งข้อมูลที่น่าชื่อถือสำหรับผู้สนใจศึกษาเรื่องราวเกี่ยวกับรถไฟไทย และรถไฟต่างประเทศมาจวบจนครบรอบ ๑๐ ปี นับว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดี

ในโอกาสนี้ ผมใคร่ขออวยชัยให้ “รถไฟไทยดอทคอม” ประสบความสำเร็จในการดำเนินงาน และอยู่คู่กับคนชอบรถไฟเรื่อยไปตราบนานเท่านาน


ด้วยความปรารถนาดี
tuie
(นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ)

-----------------------------------------------
ส่งเรียงความแบบค่อนข้างจะเป็นทางการ เข้าประกวดก่อนในฐานะ จขกท. ส่วนความเรียงบ้าง ไม่เรียงบ้าง ในส่วนต่อขยายของกระผม จะตามมาเร็วๆนี้ครับ
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

ความเรียงบ้าง ไม่เรียงบ้าง ในส่วนต่อขยายของกระผม มาแล้วครับ ผมจะโพสต์ไปเรื่อยๆ วันละนิด วันละหน่อยตามแต่จะมีเวลาว่าง และสะดวก (อีกแล้ว)

สมาชิกท่านใด จะลงเรื่องราวในส่วนของท่าน สามารถลงแทรกได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ หรือรอให้กระผมโพสต์จบก่อนนะครับ เพราะกว่าจะลงจบครบถ้วนตามที่ตั้งใจ คงอีกหลายวัน

-------------------------------------------------------

RFT. and I : สุดแสนประทับใจเสมอมา

ผมเองเป็นคนที่ค่อนข้างจะล้าหลังในเรื่องทางเทคโนโลยี ถนัดแต่ “แมนน่วล” มากกว่า เรื่องคอมพิวเตอร์จึงเป็นเรื่องค่อนข้างจะไกลตัวมาตั้งแต่สมัยเรียนในโรงเรียน และมหาวิทยาลัย ซึ่งในยุค ๒๐-๓๐ ปีก่อน คอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ต ก็มิได้มีใช้กันอย่างแพร่หลาย และใช้ง่ายสะดวกอย่างในยุค ๑๐ ปี ที่ผ่านมานี้ ผมเองเคยลองใช้อินเตอร์เน็ตเป็นครั้งแรกหลังจากซื้อคอมพิวเตอร์แบบตั้งโต๊ะมาใช้ที่บ้านเมื่อปี ๒๕๔๐ ในราคาราวๆครึ่งแสน(แพงอย่างน่าตกใจยิ่งนัก เมื่อเทียบกับราคาคอมฯตั้งโต๊ะยุคนี้) แล้วทางร้านแถมชั่วโมงให้ใช้อินเตอร์เน็ตฟรีมาให้ผม แต่การใช้อินเตอร์เน็ตแบบต้องต่อสายโทรศัพท์ในยุคนั้น ไม่น่าประทับใจเอาเสียเลย ไหนจะต่อติดยาก โหลดภาพช้า(สุดๆ) หลุดบ่อย ฯลฯ พอหมด ชม.อินเตอร์เน็ตฟรีไปแล้ว ผมก็ไม่นึกอยากจะซื้อ ช.ม.อินเตอร์เน็ต มาใช้อีกเลย



จวบจนกระทั่งต้นปี ๒๕๔๙ ผมซื้อคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คมาใช้งานเป็นเครื่องแรก ในราคาที่น่าตกใจเมื่อเทียบกับราคาคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คในยุคปัจจุบันอีกเช่นเคย หลังจากคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะเครื่องแรก ชราภาพ หมดหนทางเยียวยาแก้ไข คราวนี้ ได้ลองใช้ “ไวไฟ” ที่น้องติดตั้งไว้ในบ้าน เป็นที่น่าอัศจรรย์สำหรับวัยรุ่นชรา-โลว์เทค ยิ่งนัก ภาพ เสียงในโลกออนไลน์ถูกส่งผ่านอากาศมาโผล่หน้าจอคอมฯของผมอย่างรวดเร็ว ผิดกับการใช้อินเตอร์เน็ตยุคปี ๒๕๔๐ ลิบลับเลย ระหว่างที่สนุกกับการใช้ “ไวไฟ” และ “กูเกิ้ล” นึกขึ้นมาได้ว่า ลองคีย์คำว่า “รถไฟ” ลงไปซิ ปรากฏว่า มีรายชื่อเวบไซต์เกี่ยวกับรถไฟแสดงขึ้นหน้าจอ เวบฯ “รถไฟไทยดอทคอม” ก็เป็นเวบฯหนึ่งที่ผมลองคลิกเข้าไปดู และบังเกิด “รักแรกพบ” ขึ้นมา
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[black_express]

มาเป็นเพื่อน อ.ตุ้ย ด้วยคนครับ เดี๋ยวหล่นจากหน้าเว็บ

จะว่าไป ผมเกือบอาวุโสที่สุดในเว็บนี้ (คนที่อาวุโสสูงสุดคือพี่สมชาย ซึ่งกำลังทำสวนทุเรียนแถว อ.บางสะพาน) เลยมีเรื่องมาฝอยในฐานะที่เกิดนานหน่อยมาเล่า

จำได้ค่อนข้างลางเลือนว่า ราวๆ ปี พ.ศ.2504 แม่ได้พาผมกับน้องในฐานะผู้โดยสารตีตั๋วเด็ก คือไม่ต้องเสียเงินเลย นั่งรถไฟด่วน ชั้น 2 จากนครลำปาง เข้ากรุงเทพฯ ซึ่งสมัยโน้นยังแบ่งออกเป็นสองขบวน คือขบวนแรก ทำขบวนโดยรถจักรดีเซล ฮิตาชิ รุ่น 6XX ส่วนขบวนที่ตามหลังอีกครึ่งชั่วโมงต่อมานั้น ทำขบวนโดยรถจักรไอน้ำ วิ่งกันสามผลัด คือระหว่างสถานีเชียงใหม่ - นครลำปาง , นครลำปาง - เด่นชัย และเด่นชัย มาศิลาอาสน์ เรียกว่าวิ่งกันเต็มพิกัดเลยล่ะ แล้วมารวมกับขบวนแรกวิ่งจากสถานีศิลาอาสน์ เข้าถึงกรุงเทพฯ ราว 11.30 น.

พอมาถึงกรุงเทพฯ ไปพักกับญาติที่ตึกคลังสินค้าบริษัทนายเลิศ (เก่า) ที่ตลาดพลู อยู่ริมเส้นทางรถไฟสายแม่กลองอีก พอรถไฟมาก็วิ่งออกไปดูตรงระเบียงตึกทุกครั้ง เลยประทับใจกับรถไฟตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา

จากนั้นก็วนเวียนอยู่กับรถไฟแทบทุกปี เพราะพ่อแม่ผมต้องไปเข้ารับการอบรมภาคฤดูร้อนที่กรุงเทพฯ จนกระทั่งถนนสายเอเซียและถนนพหลโยธินได้ก่อสร้างเป็นถนนแอสฟัลติกคอนกรีตตลอดสายนั่นแหละ จึงเริ่มห่างเหินจากเส้นทางรถไฟ

พอเรียนจบมหาวิทยาลัย ก็เข้าทำงานล่ะ ก็บังเอิญอีกเช่นกันที่น้าของผมไปดำรงตำแหน่งราชการที่อุตรดิตถ์ในช่วงนั้น เลยตั้งหลักปักฐานที่เมืองอุตรดิตถ์ ตามสิ่งที่ชอบมาตั้งแต่เด็ก แถมเดินทางไปมา (โดยรถไฟ) ก็สะดวกด้วยสิ

ยังจำได้ดีนะครับ ถึงวันนัดพบครั้งแรกที่ มธ. (ถิ่นคุณบอยเขาขณะนั้น) ของเหล่าสมาชิกชอบรถไฟไทยภายหลังที่คุณหมอตั้งเว็บไซต์ แล้วผมเสนอเรื่องสำรวจเส้นทางสายสวรรคโลกเข้าไป ปรากฎว่าผ่านการพิจารณาจนป๋าณัฐ (คนที่ไปตั้งฟาร์มหมูที่ อ.พิชัยนั่นแหละ) เชิญเข้าร่วมก๊วน ใจเต้นตุ๋มๆ ต้อมๆ เมื่อคิดถึงตอนคณะกรรมการสอบสัมภาษณ์ เจอคนกลุ่มหนึ่ง (มีตาวิศรุต คุณหนุ่ม นครลำปางรวมอยู่ด้วยล่ะ) นั่งสังสันท์กันที่นั่น พอแนะนำตัว พูดเรื่องที่ถูกคอกันเข้า เลยแงะไม่ออก เป็นสมาชิกรุ่นก่อตั้งมาจนบัดนี้

10 ปีแล้ว หลายคนมาแล้วก็ไป แต่เราได้สมาชิกใหม่ๆ ที่ฝีมือเจ๋งๆ ด้านถ่ายภาพ ข้อมูลแน่นมาเสริมทัพอีกหลายคน จากเว็บของคุณหมอ ได้พัฒนามาจนเป็นเว็บ Rotfaithai.Com (ด้วยฝีมือคุณบอมบ์ที่ไม่เอาแก๊สด้านวิศวกรรมโยธา แต่มาเอาถ่านด้าน ไอที.จนได้รับปริญญาโท) จากอาวุธแค่กล้องคอมแพ็คขนาด 5 ล้าน pixels พัฒนามาเป็นกล้อง SLR ขนาด 15 ล้าน pixels แถมซูมข้าวหลามเป็นอาวุธคู่ใจ หลายคนพัฒนาไปถึงขั้นถ่ายรูปเครื่องบินแทนส่องจรวด SAM 7 ส่งไปโชว์ฝีมือให้ชาวโลกได้ประจักษ์มาแล้ว

ผมยังปลื้้มใจไม่หาย เวลามีนัดไปร่วมกิจกรรมประดามี ถึงจะติดธุระที่ไหน อยู่สุดประเทศอย่างไรก็ตาม ต่างขวนขวายเดินทางมาร่วมกิจกรรมแบบไม่มีเกี่ยงมีงอนกันจนได้สิน่า

ปอลิง : ถ้าถ่ายรูปในวันนัดพบครั้งแรกนั้นได้ คงเป็นภาพประวัติศาสตร์ของเว็บนะครับ

[black_express]

เมื่อปี พ.ศ.2522 ผมอยากนั่งรถไฟเที่ยวบนเส้นทางสายกาญจนบุรี เป็นครั้งแรกในชีวิตครับ ว่าแล้วผมกับเพื่อนซี้และญาติสนิทคนหนึ่ง ไปขึ้นรถดีเซลราง RHN ขบวนท่องเที่ยวทุกวันหยุด อยากจะดูว่าเส้นทางรถไฟสายมรณะอันมีชื่อเสียงที่ยาวนานนั้น เป็นเช่นไร ? โดยเฉพาะที่สะพานถ้ำกระแซ

มีโอกาสไปชิมข้าวหมูแดงอันมีชื่อเสียงของนครปฐม แล้วก็ชมสะพานข้ามแม่น้ำแคว ที่ยังไม่ตกแต่งสวยงามเหมือนทุกวันนี้ แล้วก็นั่งฟังเสียงล้อกระทบรางไปเกือบค่อนวัน จึงจะมีโอกาสได้เห็นสะพานถ้ำกระแซตัวจริงเสียงจริง

จากสถานีน้ำตก ต้องนั่งรถสองแถวคันเล็กๆ ไปยังน้ำตกเขาพัง มีร้านขายอาหารตั้งเพิงอยู่สองสามหลังริมถนนลาดยางสายกาญจนบุรี - ทองผาภูมิ พอได้อาศัยมื้อเที่ยงลงใส่กระเพาะครับ

ขากลับยังมีโอกาสได้ชมสุสานสหประชาชาติ ก่อนกลับถึงกรุงเทพฯ ตกค่ำพอดี

บรรยากาศตอนนั้น ยังทันเห็นป้ายสถานีพื้นดำ กรอบขาว และการโยนห่วงตลอดเส้นทางจนกระทั่งถึงสถานีชุมทางหนองปลาดุก ซึ่งเดี๋ยวนี้ ไม่มีบรรยากาศแบบนั้นอีกแล้ว

[tuie]

^
ขอบคุณครับพี่ตึ๋ง ที่เข้ามาร่วมด้วยช่วยกันรำลึกถึงความหลังกันครับ

-------------------------------------------------------------

สาเหตุที่ผมเกิด “รักแรกพบ” กับ “รถไฟไทยดอทคอม” เมื่อราวๆ เดือนมีนาคม ๒๕๔๙ ก็คงหนีไม่พ้นความชอบรถไฟที่มีอยู่เป็นทุนเดิมมาตั้งแต่จำความได้ จะหาคนใกล้ตัวที่ชอบรถไฟ คุยเรื่องรถไฟได้ถูกคอ ก็ไม่เคยเจอะเจอเลย ส่วนใหญ่จะมีแต่มาบ่นๆเรื่องรถไฟไทยให้ฟังเสียมากกว่า พอมาเจอ “รถไฟไทยดอทคอม” ซึ่งนำเสนอเรื่องราวอันน่าสนใจเกี่ยวกับรถไฟไทยในแง่มุมของคนชอบรถไฟ สาระความรู้ ความบันเทิง การท่องเที่ยว พร้อมภาพประกอบสวยๆ อย่างครบถ้วน หน้าตาของเวบฯก็สวยงาม ใช้งานได้สะดวก ผมก็เลยได้อ่านเรื่องราว และรับชมภาพในกระทู้ต่างๆอย่างเพลิดเพลิน



อ่านไป อ่านมา ชักอยากจะแสดงความคิดเห็น แลกเปลี่ยนทัศนะกับสมาชิก “รถไฟไทยดอทคอม” ตามประสาคนชอบรถไฟ “คอเดียวกัน” ขึ้นมาบ้าง แต่ปรากฏว่า ทางเวบฯวางกฎไว้ว่า ต้องสมัครเป็นสมาชิกก่อน ถึงจะโพสต์ได้ อย่ากระนั้นเลยรีบคลิกปุ่มสมัครเป็นสมาชิกในบัดดล อ้าวววว เกิดงดรับสมัครสมาชิกเป็นการชั่วคราวซะอย่างนั้น แถมยังจะปิดปรับปรุงเวบฯ เป็นการชั่วคราวตั้งแต่วันที่ ๑ เมษายน ๒๕๔๙ เสียอีก โอ๊ยยยย อะไรกันนี่ ถ้าเรากลับมาเริ่มใช้อินเตอร์เน็ตเร็วกว่านี้ ก็คงจะสมัครเป็นสมาชิก “รถไฟไทยดอทคอม” ได้ไปนานแล้ว เสียดายจริงๆ เสียดายจริงๆ

ผมเฝ้ารอการกลับมาใหม่ของ “รถไฟไทยดอทคอม” อยู่ร่วมๆ ๓ เดือน จนกระทั่งสายวันที่ ๓ กรกฎาคม ๒๕๔๙ ปรากฏว่า เวบฯ “รถไฟไทยดอทคอม” กลับมาเปิดบริการตามปกติอีกครั้งหนึ่ง แถมรับสมัครสมาชิกตามปกติแล้วด้วย ผมเองไม่รอช้า รีบสมัครสมาชิกทันที กรอกข้อมูลไปตามความเป็นจริง มิมีปิดบัง มิมีผิดเพี้ยน ตาม “กฎเหล็ก” ของเวบฯ ครบถ้วน ระบบแจ้งว่าให้รออีเมลตอบกลับ ผมก็รอ ร๊อ รอ จนถึงเวลาเย็น ยังไม่ได้รับอีเมลจาก “รถไฟไทยดอทคอม” สักที แล้วก็จำต้องออกเดินทางไปราชการต่างประเทศในคืนวันนั้นหลายวัน กลับมาถึงบ้านอีกทีพบอีเมลตอบรับการสมัครเป็นสมาชิก “รถไฟไทยดอทคอม” ของผม แต่จะต้องคลิกลิ้งค์เพื่อทำการแอคติเวทภายใน ๒๔ ชั่วโมง โอ๊ยยยย แล้วนี่มันผ่านไปตั้งกี่วันแล้วละนี่ สงสัยจะต้องสมัครสมาชิกอีกที



จัดการสมัครสมาชิกซ้ำอีกทีตามกระบวนการเดิม รอ ร๊อ รออยู่สอง-สามวัน ล่วงเข้าวันหยุดยาวอาสาฬหบูชาและเข้าพรรษา ก็ยังมิมี “อีเมลสวรรค์” ตอบกลับมาจาก “รถไฟไทยดอทคอม” สักที จะสมัครซ้ำอีกที เผื่อการสมัครคราวก่อนจะมิสมบูรณ์ หรือหล่นหาย ก็เกรงว่าจะเป็นการเข้าข่าย “ก่อกวน” อาจโดนท่าน CivilSpice เวบมาสเตอร์ (วมต.) อันน่าสะพรึงกลัว (ความรู้สึกในตอนนั้น) ลงโทษ “แบน” ตลอดชีพ อดได้เป็นสมาชิก “รถไฟไทยดอทคอม” ตลอดกาลนานจนกว่าจะนิรโทษกรรม(มีรึเปล่าก็มิรู้) ผมก็แย่เลยสิ ทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี คิดไปคิดมาอยู่หลายตลบ ในที่สุดผมก็ลองส่งอีเมลตรงไปถึงท่าน วมต. (ช่างกล้า) ชี้แจงเรื่องการสมัครสมาชิกของผม พร้อมสอบถามว่ามีข้อขัดข้อง บกพร่องประการใด ถึงยังมิได้รับอีเมลตอบกลับมาสักที โปรดแจ้งให้ผมแก้ไข เพื่อจะได้สมัครเป็นสมาชิก “รถไฟไทยดอทคอม” ได้สำเร็จ อย่าถือว่ากระผม ก่อการ ก่อกวน ท่านเลย กระผมอยากเป็นสมาชิกฯจริงๆ ฯลฯ (เป็นเอามาก)

ถึงตรงนี้ ต้องขอชี้แจงสักนิดครับว่า ภายหลังที่ผมได้เป็นสมาชิก “รถไฟไทยดอทคอม” มีโอกาสพูดคุยกับท่าน วมต. และทีมงานแล้ว ถึงทราบว่าเหตุผลที่การรับสมัครมีขั้นตอนที่ต้องใช้เวลาพอสมควรกว่าจะรับเป็นสมาชิกได้ เนื่องจากจะต้องผ่านกระบวนการตรวจสอบข้อมูลผู้สมัคร ประวัติการก่อกวน ฯลฯ ให้เรียบร้อยเสียก่อน จะได้มั่นใจได้ว่า จะไม่มี “เกรียน” เข้ามาป่วนดังที่เวบฯส่วนใหญ่ต้องประสบปัญหาดังกล่าว ซึ่งผมเองก็เข้าใจ และเห็นพ้องด้วย
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[black_express]

ช่วงที่ อ.ตุ้ย เข้ามาสมัครนั้น กำลังอลเวงเรื่อง "เกรียน" จนกระทั่งเปิดรับสมัครเดือนละครั้ง ๆ ละ 10 วันเท่านั้นครับ แถมยังเข้าระบบตรวจสอบแบบมิเปิดเผยว่า "ตัวจริง"หรือ "ตัวปลอม" อีกด้วย

ตัวยังเด็ก แต่ใช้ชื่อพ่อมาสมัคร แถมเขี่ยๆ พอให้พ้นมือว่าได้สมัครแล้ว ข้อมูลมโนเองทั้งสิ้น ที่แสบกว่านั้นดันให้เบอร์โทรฯ ตู้โทรศัพท์สาธารณะมาอีกแน่ะ

คุณบอมบ์เลยตัดสินใจล้างไพ่ ปิดเว็บเพื่อปรับปรุงใหม่ชั่วคราว อ.ตุ้ย เลยเคว้งดังว่า

ช่วงนั้นยังมีกรณี server มีปัญหา จนกระทั่งตกผลึก ซื้อ server (แม่งเลยวะ) ถึงได้ฟื้นตัวจนเป็นปึกแผ่นแน่นหนาทุกวันนี้

ไม่รู้ว่าทะเลิ่กทะลั่กมาได้ยังไงครับ ? ปาเข้าไปตั้ง 10 ปีแล้ว

หนังเหนียวจริงๆ

[Nakhonlampang]

[black_express]

ขอบคุณคุณหนุ่มมากๆ ครับ ต้องรีบ save เอาไว้โดยด่วน

หน้าตายังเด็ก ไร้เดียงสาอยู่เลย 55555

[Mongwin]

รอติดตามอ่านเรื่องราวจากอาจารย์ตุ้ย พี่ตึ๋ง ด้วยความสนุกครับ และรอสมาชิกท่านอื่น ๆ มาเล่าให้ฟังด้วย ส่วนผมเข้ามาอ่านเป็นประจำทุกวันอยู่แล้ว สักพักค่อยมาเสริมครับ

ผมได้เจอกับสมาชิกรถไฟไทยดอทคอมตัวจริงครั้งแรก เมื่อคืนวันที่ 13 มิ.ย. 51 ครับ ที่สถานีรถไฟชุมทางแก่งคอย
ภาพนี้เป็นวันแรกที่ได้เจอกับพี่ตึ๋งครับ ณ ชุมทางคลองสิบเก้า