ตามรอยคุณมอสไปดูรถไฟแถวตลิ่งชัน

[mirage_II]

สืบเนื่องจากคุณมอส หรือ moss-nonburi น้องใหม่ไฟแรงแห่งชมรมคนรักรถไฟตัวยง ได้ไปเล็งขบวนรถไฟแถวสถานีตลิ่งชันเป็นประจำ จนได้ถ่ายภาพวิวอาคารสูงในกรุงเทพฯ ภาพหนึ่งที่ดูแล้วเหมือนตึกเหล่านี้ได้เลื่อนตัวเ้ข้ามาโอบล้อมตลิ่งชันอย่างประหลาด ทั้งๆ ที่ตึกเหล่านี้ก็อยู่ไกลมาก โดยเฉพาะตึกสููงหลังคารูปโดมสีขาว ที่ผมประทับใจ นั้นผมจำได้ว่าเห็นบ่อยๆ ตอนขับรถผ่านสะพานพระปกเกล้า จึงเกิดแรงบันดาลใจให้ผมไปลองเล็งตึกสูง (ไม่ได้เล็งรถไฟเหมือนคุณมอส) เหล่านี้แถวๆ สถานีรถไฟตลิ่งชันบ้าง ว่าจะเห็นอย่างในภาพของคุณมอสหรือไม่

ในระหว่างการไปเก็บภาพ ทำให้ได้เห็นการก่อสร้าง ทางด่วนใหม่สายบางซื่อ-วงแหวนตะวันตก ด้วย อีกทั้ง ยังได้เลยไปถึง ปลายถนนเลียบทางรถไฟ ที่กำลังมีโครงการสร้างต่อไปถึงถนนวงแหวนตะวันตกอีก จึงอยากให้เพื่อนๆ ได้เห็นภาพปัจจุบันแถวนั้น ก่อนที่จะีมีการเปลี่ยนแปลงไป

อนึ่ง ผมได้ลงในเฟสบุ๊คแล้ว แต่อาจไม่สะดวกเข้าไปชม และอยากจะทำสำรองไว้อีกชุด เพื่อบันทึกอ้างอิงในเชิงประวัติศาสตร์ ที่เกี่ยวกับรถไฟด้วย จึงขอนำภาพมาลงให้ชมกันนะครับ เริ่มจากภาพแรงบันดาลใจของคุณมอสก่อน ครับ

จากภาพจะเห็นสถานีรถไฟตลิ่งชันที่ีชานชาลาคล้ายนกกางปีก 2 ตัวคู่กันอยู่ ซึ่งความจริงป็นสถานีรถไฟฟ้าที่ยังไ่ม่เิปิดดำเนินการ หากแต่ชานชาลาสถานีของรถไฟนั้นอยู่ทางขวามือเล็กๆ คล้ายที่หยุดรถไฟครับ จากภาพจะเห็นเสมือนว่าตึกสูงเหล่านี้ถูกเลื่อนมาติดกับถนนลอยฟ้าที่อยู่ถัดจากตัวสถานีตลิ่งชันเลย ดูแล้วน่าสนใจครับ

[mirage_II]

ในคราวแรก วันที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ.2557 ผมได้ผ่านไปแถวนั้น จึงลองมองหาโลเกชั่นขึ้นไปเล็งกล้องดู ซึ่ง ยังไม่ทราบว่าแท้จริงต้องขึ้นไปบนสะพานลอยกลับรถ ทางด้านทิศตะวันตกของสถานีตลิ่งชัน จึงมาขึ้นสะพานลอยคนข้าม ทางทิศตะวันออกของสถานีตลิ่งชันแทน เืผื่อจะได้เห็นอาคารสูงในเมืองชัดเจนขึ้น ครับ


มาเริ่มที่สะพานแห่งนี้กันครับ นับว่าสูงกว่าสะพานลอยรถข้ามบนถนนทั่วไป เล่นเอาปวดเข่าเล็กน้อยขึ้นมาเลย


ขึ้นมาแล้วก็มองไปทางซ้าย เห็นสถานีรถไฟตลิ่งชันอยู่ไกลๆ ความจริงก็ไม่ไกลนัก แต่มุมกล้องของ โทรศัพท์มือถือ Dtac รุ่น สิงห์โตนี่ ออกแบบมาให้เก็บภาพมุมกว้าง เลยดูไกลไปหน่อยครับ


มองมาทางขวา ก็เริ่มเห็นอาคารสูงรูปโดมอยู่ในกลุ่มอาคารสูงลิบๆ โน้น เน้นว่า ลิบๆ เกือบมองไม่เห็นเลย


เดินมาตรงกลางสถาน แล้วมองไปทางสถานีตลิ่งชันอีกที

[mirage_II]

ลองซูมดู โอ้..แค่ 4 เท่าได้แค่นี้เอง แต่ก็พอเห็นสะพานลอยกลับรถที่ยังไม่เปิดใช้ ตัวที่คุณมอสขึ้นไปเก็บภาพมาทางนี้ แถมเห็นไปถึงอาคารศาลตลิ่งชันที่ทำงานของคุณตุ้ยอีกด้วยครับ


หันมาทางฝั่งตรงข้าม คือในเมืองบ้าง จะเห็นสะพานรถข้ามของถนนราชพฤกษ์ อยู่ไม่ไกล ซึ่งน่าแปลก ที่ใต้สะพานตรงขวามือนั้นเป็นจุดกลับรถที่ผมมากลับเกือบทุกเช้า แต่กลับมองไม่เห็นอาคารสถานีตลิ่งชันเลย แถมมีจุดลักข้ามสำหรับมอเตอร์ไซด์ ที่วิ่งจากนี้่ไปยังทางกลับรถได้ด้วย


ลองซูมดู จะเริ่มเห็นอาคารสูงรูปโดมแล้ว แต่..มันยังเลือนลางและไกลมากก.... แทบไม่น่าเืชื่อว่ากล้องคุณมอสจะถึงเข้ามาได้ขนาดนั้น ทั้งๆ ที่ผมยืนอยู่ทางทิศตะวันออกของอาคารสถานีด้วยซ้ำ นี่แหละหนา อานุภาพของการซูม มันสุดยอดจริงๆ แต่ถ้ามีโอกาสจะลองเอากล้องดิจิตอลขึ้นไปเล็งตรงสะพานกลับรถที่ยังไม่เปิดใช้ดูบ้าง ว่าจะเห็นแบบเดียวกับคุณมอสหรือไม่


หลังจากนั้นผมได้ขี่มอเตอร์ไซด์ต่อ ลอดใต้ถนนราชพฤกษ์ เข้ามาไม่นานก็เจอเข้ากับตอม่อกำลังสร้างใหม่รูปตัว Y หรือคนชูแขนขึ้นไปบนฟ้า เป็นงง เหมือนกัน จำได้ว่าเคยเห็นแ๊ว๊บ ตอนเดินทางมาทำงานตามเส้นทางถนนบรมราชนนี แล้วนี่กำลังจะสร้างอะไรหว๋า ทางรถไฟฟ้าก็สร้างแล้ว

[mirage_II]

หันหลังกลับไปมอง ตอนนี้เขาก็สร้างตอม่อยาวไปเกือบถึง ถนนราชพฤกษ์แล้ว ปกติจะมองไม่ถนัดเพราะมีรั้วตาข่ายกั้นไว้ แต่บนสะพานเล็กๆ ที่ผมยืนอยู่นี้ไม่มีรั้วกั้นเลยมองเห็นได้ชัดเจนดีครับ


ตอม่อใกล้สุดรูป ง่ามหนังสติ๊ค (อันนี้ผมตั้งชื่อเองนะครับ) ต่างจาก ตอม่อที่เคยเห็น เช่นถนนลอยฟ้าบรมราชนนี จะตรงๆ ขึ้นไปแล้วมีคานขวาง หรือทางด่วนบางนา-บางปะกองจะเป็นรูป X คล้ายปาทองโก๋


มองตรงๆ ไปยังทางรถไฟด้านข้าง จะเห็นราง หรือทางรถไฟฟ้าอยู่สูงกว่าทางรถไฟ สาเหตุที่สร้างสูงกว่าคงป้องกันเรื่องน้ำ่ท่วมไว้ด้วยกระมังครับ ยิ่งเป็นรถไฟฟ้าด้วย ต้องกลัวน้ำมากกว่าเป็นธรรมดาครับ


หันมามองฝั่งตรงข้ามถนน ดูๆก็เหมือนคลองจะตันตรงอาคารหลังคาจั่วดานหน้านะครับ แต่ความเป็นจริง คลองมันแคบลงและเลี้ยวเบนไปขนานกับแถวอาคารนี้ ทางขวามือ ตรงช่องว่างระหว่างต้นกล้วยนั่นแหละครับ เพราะดูจากแผนที่ดาวเทียม ระบุว่าเป็นส่วนหนึ่งของคลอง"บางชัน" ซึ่งฝั่งตรงข้ามคือด้านที่มีรางนั้นกลับดูน่าจะตันซะมากกว่าด้วยซ้ำ เพราะมองไม่เห็นแนวคลองเหลืออยู่เลย ยกเว้นว่าจะมุดลงท่อไปครับ

[mirage_II]

ผมขอกางแผนที่ แก้ งง ไว้ก่อน (หรือบางคนอาจดูงงหนักเข้าไปอีก..ฮา) เสาตอม่อที่กำลังสร้างนั้นคือ โครงการก่อสร้างทางด่วนสายศรีรัช-วงแหวนตะวันตก ซึ่งก็คือ ถนนกาญจนาิภิเษกนั่นเอง ส่วนทางด่วนศรีรัชนั้น บางคนอาจคิดว่าเป็นช่วงคู่ขนานถนนพระราม 9 เท่านั้น ไม่ใช่นะครับ คือทางด่วนขั้นที่ 2 ทั้งหมด บางโคล่-แจ้งวัฒนะ-รังสิต ก็คือ ทางด่วนศรีรัชทั้งนั้น ผมเองก็เคยคิดว่า ทำไม ถนนวงแหวนตะวันตกนี้ไม่มีทางด่วนเชื่อมเลย จะออกไปทีก็ต้องลงไปติดที่หน้าสนามม้านางเลิ้งเพื่อขึ้นทางลอยฟ้าบรมราชนนีกัน มาวันนี้ฝันที่เป็นจริงครับ คือตามแนวทางรถไฟ บางซื่อ-จุดตัดถนนวงแหวน ทางฝั่งใต้ของราง (ฝั่งเหนือเป็นทางรถไฟฟ้าอยู่แล้ว) โดยสร้างเป็นทางยกระดับทั้งหมด เริ่มจาก ถนนกำแพงเพชร 2 ใกล้สถานีขนส่งจตุจักร ข้ามแม่น้ำเจ้าพระยา คู่ขนานกับสะพานพระราม 6 ทางฝั่งใต้ (ต่อไปจะบังตัวสะพานไว้อีกฝั่งด้วย เพราะฝั่งเหนือก็โดนสะพานพระราม 7 บังไว้แล้ว) ส่วนผมตอนนี้อยุ่ที่จุดถ่ายภาพที่ 2 และในเช้าวันนั้น ก็ได้ไปจอดถ่ายภาพจุดที่ 3 อีกแห่งตรงสะพานข้ามคลองบางกอกน้อย ซึ่งใ่นแผนที่นี้ผมได้เพิ่มเติมสิ่งที่น่าสนใจไว้ใช้ประโยชน์อื่นๆ ไ้ด้ด้วย และที่ไม่ลืมคือ บ้านคุณมอส นนทบุรี นักสำรวจรถไฟตัวยง รุ่นเยาว์ แต่ตัวไม่จิ๋ว มาแสดงในแผนที่ให้ด้วยครับ เผื่อใครไปแถวนั้นก็จะนึกถึงเขา


ในเช้าวันนั้น ทีแรกผมก็กะจะออกจากถนนเส้นนี้ โดยลัดเ้ข้าใต้สะพานถนนราชพฤกษ์ ตรงจุดกลับรถนั่นแหละ แต่อีกใจนึกอยากไปเห็นสถานีบางบำหรุ สักที เขาว่าใหญ่โต ราวกับสถานีขนส่งประจำจังหวัดเลย ก็เลยไปต่อยังจุดถ่ายภาพที่ 3 ตรงเชิงสะพานก่อนข้ามคลองบางกอกน้อย เพราะเหลือบเห็นถนนข้างล่างที่ลอดใต้ทางรถไฟไปทางซ้าย ไม่เคยทราบมาก่อนจริงๆ เพราะคราวก่อนที่ผ่านมาทางนี้ก็ประมาณ 3 ทุ่มแล้ว และวิ่งเลนตรงข้ามมาจากฝั่งโน้นด้วย จากภาพจะเห็นสะพานรถไฟฟ้าทำด้วยคอนกรีตอยู่สูงกว่าสะพานรถไฟ 2 ตัว และตอม่อทางด่วนกำลังสร้าง สังเกตุดีๆ จะเห็นว่า ถนนลูกรังทางซ้ายนั้นมีสะพานเหล็กสร้างแบบชั่วคราวไว้ด้วยเพื่อความสะดวกในการก่อสร้างตอม่อริมคลองข้างหน้าฝั่งนี้นะครับ


หันหลังไปมอง ที่ผ่านมา ซึ่งถนนลอดใต้ก็มีทางเบี่ยงออกมาก่อนหน้านี้แล้ว ส่วนทางรถไฟฟ้านั้นอยู่สูงกว่าทางรถไฟมาตั้งไกลแล้ว คงเพื่อให้สะดวกต่อการยกระดับของราง รถไฟฟ้าไม่ต้องเสียความเร็วมากนัก


มองไปยังรางรถไฟตรงๆ บ้าง จะเห็นระดับที่แตกต่างกัน ของพื้นดิน ขนาดรางรถไฟที่มี 2 รางคู่ยังไม่เท่ากันเลย รางที่สูงกว่าน่าจะสร้างทีหลังตอนที่มีโครงการรถไฟรางคู่นะครับ เพราะอะไรที่สร้างที่หลังมักจะสร้างสูงกว่าเสมอ ไม่ว่าบ้านคน หรือถนน ใครไม่สร้างใหม่ หรือปรับปรุง ก็จะอยู่ต่ำกว่าเขา หรืออย่างที่เห็นว่า ถนนอยู่สูงเท่าหลังคาบ้านนะครับ

[mirage_II]

มองไปทางฝั่งตรงข้ามถนนบ้าง จะเห็นถนนลอยฟ้าบรมราชนนี อยู่ลอยเ่ด่นขึ้นมา ในขณะที่ถนนต่างระดับสายใต้เ่ก่า(เคยได้ชื่อว่าใหม่) ที่ข้ามคลองบางกอกน้อยก็อยู่ในระดับต่ำพอๆ กับหลังคาบ้านคนครับ


หันมาทางขวา ถนนลอยฟ้าบรมราชนนี นั้นยาวมาแล้วหายไปจากการบดบังของตึก สังเกตุป้ายสีเขียวที่จะเห็นตอนที่อยู่บนถนนลอยฟ้านั้น คาดว่าเป็นการบอกทางลงถนนสิรินธร ข้างทาง ที่แยกจากถนนบรมราชนนีทางต่างระดับนี้เอง สมัยก่อนถือว่าตื่นเต้นไม่น้อยที่มีการสร้างถนนลอยข้ามกันเอง เพื่อให้รถไม่ต้องจอดรถรอติดไฟแดงตรงทางแยก จนภายหลังมีการสร้างทางด่วน เลยทำให้ทางต่างระดับแห่งนี้ดูเป็นของธรรมดาๆ ที่ไม่น่าสนใจไปเลยครับ (สร้างประมาณพ.ศ.2522 ขณะที่ทางด่วนเปิดใช้ครั้งแรก พ.ศ.2524)


เขยิบอีกนิดขึ้นมาบนสะพาน แล้วหันไปมองสะพานรถไฟ วันนี้ไม่มีเวลาไปเดินสำรวจกันบนราง เอาแค่มองด้วยตาไปก่อนครับ จะสังเกตุว่ามีทางเดินเล็กๆ อยู่ด้านข้างทางรถไฟด้วย สะพานรถไฟใหม่จะมีสีขาวนวล ในขณะที่สะพานเก่าสีดำสนิท


มองกลับไปทางเชิงสะพาน จะเห็นว่า อุโมงค์กลับรถนั้นอยู่ก่อนถึงคลองบางกอกน้อยเป็นระยะทางหลายสิบเมตรเลยนะครับ ในขณะที่ปกติเขามักจะสร้างไว้ติดกับริมคลองเลย

[mirage_II]

หันมองต่อไปข้างหน้า ตาม่อทางด่วนใหม่สร้างเกือบเสร็จมาจ่ออยู่ใกล้ริมคลองแล้ว ไม่รู้ว่าจะมีสร้างอีกอันให้ใกล้กว่านี้ไหม ต้องคอยดูกันต่อไปครับ อ้อ..สำหรับข้อมูลเกี่ยวกับโครงการสร้างทางด่วนใหม่นี้ พอหาได้จากในเน็ต สรุปคือ สนข.(สำนักงานนโยบายแผนการจราจรแลขนส่ง) ได้ศึกษาออกแบบเส้นทางแล้วเสร็จไปตั้งแต่ปี พ.ศ.2548 (เกือบ 10 ปี) เพื่อทดแทนโครงการทางด่วนพญาไท-พุทธมณฑลที่ล้มเลิกไป (เป็นเส้นที่ต่อจากต่างระดับ พระราม9 -แจ้งวัฒนะ ไปตามถนนสุโขทัย ข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาใกล้กับสะพานซังฮี้ ไปเขตบางพลัด ตัดเ้ข้าทางรถไฟสายใต้ใกล้สถานีบางบำหรุ) และเริ่มอนุมัติให้ก่อสร้างตั้งแต่ปี พ.ศ.2554 นี้เองว่าจะเป็นรูปร่างขึ้นตอม่อให้เห็นก็นานเป็นปีๆ เหมือนกันนะครับ


มองทางขวามือ ฝั่งตรงข้ามถนน ก็จะเห็นถนนสองเส้นที่ต่างระดับกันชัดเจนครับ ปกติผมจะวิ่งถนนข้างล่างที่เห็นทุกวันแล้วมองมาทางนี้ครับ ส่วนถนนลอยฟ้านานๆ จึงจะวิ่ง เพราะนานๆ จะใช้รถยนต์เข้าเมืองทางนี้ครับ


เลยทางแยกขวาไปออกถนนสิรินธร (ปกติมักจะไปทางนี้เลยไม่เคยเห็นสถานีรถไฟบางบำหรุใหม่สักที) ก็ตรงมาประมาณ 200 เมตรก็ถึงแล้ว ต้องตะลึง! ในความยิ่งใหญ่ ที่แอบซ่อนอยู่หลังถนนสิรินธร แบบที่ผมไม่เคยทราบมาก่อน วันนี้ไ่ม่มีเวลาลงไปสำรวจ ก็จอดมอเตอร์ไซด์ริมถนนถ่ายเอาเท่านั้นครับ


หันหลังกลับไปยังทางที่เข้ามา เนื่องจากเป็นทางโค้งเลยทำให้มองไม่เห็นอาคารสถานี ขณะที่อยู่ตรงแยกเข้าถนนสิรินธร แม้จะอยู่ใกล้มากก็ตาม เหมือนซ่อนไว้จริงๆ ครับ

[mirage_II]

ด้วยความใจร้อนอยากเห็นมุมมองภาพแบบที่คุณมอสถ่าย ที่ได้แนะนำว่าต้องขึ้นไปบนสะพานกลับรถ ใกล้จุดตัดข้ามทางรถไฟของถนนสวนผัก ไม่ไกลจากศาลที่ทำงาน อ.ตุ้ย เท่าใดนัก วันถัดมา (1 สิงหาคม 2557) ผมเลยแวะมาอีกครั้ง โดยนำกล้องถ่ายภาพคู่ใจมาด้วย (กล้องมือถือที่มีอยู่ถ่ายยาก ไว้แก้ขัดยามไม่ได้นำกล้องตัวเองมา) เปิดฉากภาพแรกหันไปทาง ศาลตลิ่งชันก่อนและก็ได้เรื่องเลย คือ จนท.ยามตะโกนออกมาว่า ถ่ายอะไรครับ... ผม งง เล็กน้อย ว่าถ่ายภาพตรงนี้ไม่ได้หรือ ก็เลยบอกเขาว่ามาถ่ายวิวทางรถไฟครับ เขาบอกว่า อ๋อ..ถ่ายถนนไม่เป็นไร แสดงว่า เขามีข้อห้ามถ่ายศาลหรือครับ แต่ถ้าคิดในแง่ดี ยามเขามองเห็นจากข้างใน คงคิดว่า อุบัติเหตุอะไรทีตรงหน้าศาลหรือเปล่า... นับว่าบังเอิญจริงๆ เล่นเอารู้สึกเสียวๆ ตั้งแต่แรกไปเหมือนกัน


แล้วก็หันไปทางสะพานลอยรถข้าม ที่ยังไม่เิปิดใช้ สาเหตุที่ต้องเดินมาเก็บภาพตรงหน้าศาล ก็เพราะต้องการเก็บภาพสะพานคนข้ามลอย ตัวแรก ที่ใกล้ที่สุด ให้ครบ เพราะตรงนั้น มีสะพานลอยคนข้ามอีกตัวอยู่ใกล้ๆ กัน เพียงแต่ต้องเดินผ่านถนนสวนผัก ที่รถจอแจเท่านั้น ถัดไปก็เป็นสะพานยูเทิร์นของรถยนต์ ที่ยังไม่เปิดใช้ครับ


ระหว่างนั้น ก็มีขบวนรถไฟแล่นผ่านมา เลยเอากล้องสอดรั้วตาข่ายออกมาเก็บภาพอย่างรวดเร็ว ไม่ทันได้อ่านป้ายว่าเป็นขบวนรถวิ่งจากที่ใดปลายทางแห่งใด (เวลาตอนนั้น 10:17 น.)


ผมข้ามสี่แยกตัดกับถนนสวนผัก มาก็ถึงทางสะพานกลับรถเลย ไม่มีที่จอดถ่ายภาพได้สะดวก ที่รู้สึกประหลาดใจ ทั้งๆที่เคยผ่านมาหลายครั้ง คือ เป็นการกลับรถหนึงครั้งก่อน เพื่อขึ้นสะพานลอยกลับรถอีกครั้ง งง.. ปกติ สะพานกลับรถจะสร้างจากถนนฝั่งขวา(สวนมา) แล้วข้ามถนนเลนนี้ไปด้วย แปลกดีครับ

[mirage_II]

เมื่อเข้าไปกลับแล้วก็มองเห็นเิชิงสะพานกลับรถอยู่ไกลๆ โน้น จุดกลับแรกนี้จะมีการขยายเกาะให้เป็นรูปวงกลม เพื่อให้รถตีวงได้ แทนที่จะสร้างสะพานกลับรถอีกตัวมาชนกัน จะได้ไม่ต้องกลับรถก่อนขึ้น หรือเป็นสาเหตุนี้หรือเปล่า เลยทำให้สะพานแห่งนี้ไม่สามารถเปิดใช้การได้


ผมขับรถคู่ใจ มาจอดไว้ตรงแท่งปูนกั้น เพื่อให้เดินน้อยที่สุด (เวลาไปทำงานจะใช้เจ้าัคันนี้ แต่เวลาเที่ยวกับชาวคณะจะใช้คันใหญ่ ไทยรุ่ง ครับ)


ลงจากรถเดินเท้าขึ้นมาแล้ว รู้สึกไกลเหมือนกัน แถมเป็นทางชันขึ้นด้วย ..อึ๊บ!


ระหว่างนั้นได้ยินเสียงรถไฟมาอีกแล้ว เลยหันกลับมาดู กำลังออกจากสถานีตลิ่งชันเลยครับ นับเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ ที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็เจอเข้าอีกขบวนแล้ว

[mirage_II]

มองตามไป ป้ายระบุว่าเ็ป็นขบวนรถจากกรุงเทพฯไปหัวหิน ตรวจสอบกับเว็บแล้วน่าจะเป็นขบวนแรก หมายเลข 261 กำหนดถึงสถานีตลิ่งชัน 10 โมงเช้าพอดี แต่นี้ 10 โมง 20 นาทีแล้ว ก็เสียเวลาไปประมาณ 20 นาที


รถไฟผ่านไปแล้ว สังเกตุที่ราง ซึ่งมีถึง 4 ราง ตามหลักการแล้ว รางไฟสายใต้เ็ป็นราง 1 กับ ราง 2 ส่วนราง 3 กับ ราง 4 เป็นรางของรถไฟฟ้าสาย บางซื่อ - ศาลายา แต่อีกไม่ไกล ราง 2 จะรวมกับราง 3 แล้ว หรือตอนนี้ยังไม่ีมีรถไฟฟ้าวิ่งมาถึงตรงนี้ เลยให้รถไฟธรรมดาใช้รางรถไฟฟ้าไปก่อนพลางๆ


เอ้า...มาเดินขึ้นต่อไป.. สูงชันน่าดูเหมือนกัน แต่ถ้าเปิดให้รถวิ่งขึ้นมาได้ ผมก็คงไม่สามารถมาเก็บภาพอย่างนี้ได้ วันนี้ดันใส่รองเท้าหนังด้วย ทำให้เดินยากกว่ารองเท้ากีฬา จะมองเห็นอาคารศาลตลิ่งชันอยู่ไกลๆ เสมือนอยู่ปลายทางข้างบนเลยครับ


ขึ้นมาถึงโค้งกลับรถแล้ว... แฮ่กๆ